علت شکست های ایمپلنت و پژوهش در رابطه با ماکروفاژها

علت شکست ایمپلنت می تواند متفاوت باشد

آیا حضور ماکروفاژ ها می تواند علت شکست درمان کاشت دندان باشد؟

ما در این مقاله علمی این موضوع را بررسی کرده ایم و جواب این سوال را خواهیم داد

انجام موفقیت آمیز فرآیند جوش خوردن در کاشت ایمپلنت بسیار مهم است، شرایط مختلف بدنی مثل تغییر متابولیسم استخوان ، تغییرات هورمونی، و سیگار کشیدن می توانند باعث عدم موفقیت کاشت ایمپلنت شوند، همچنین عوامل دیگری مثل کیفیت و اندازه استخوان، روش های جراحی، سطح ایمپلنت نیز در این موفقیت تاثیر گذارند. شکست، یا در فرآیند هیلینگ و یا پس از آن اتفاق می افتد، که جوش خوردن ایمپلنت را با شکست مواجه می کند.

علاوه بر این جوش خوردن زود هنگام باعث تغییراتی می شود که علت آن خود ایمپلنت و محیط اطراف آن می باشد.

خوردگی به این معنی است که واکنش بین ماده جامد و محیط شیمیایی اطراف آن باعث از بین رفتن قسمتی از ماده جامد، تغییر ویژگی ساختاری و یکنواختی آن می شود. تجمع موضعی بار فلزات در بدن انسان، و حیوانات به خاطر این فرآیند مشاهده شده است. زمانی که این یون ها در بافت ها آزاد می شوند، در فضاهای بین سلولی قرار می گیرند و معمولا باعث تحلیل بافت و استخوان می شوند.

سلول های ماکروفاژ نوعی از سلول های گلبول سفید در سیستم دفاعی بدن هستند که عوامل خارجی را حذف می کنند. سطح ایمپلنت های شکست خورده در تماس کامل با استخوان ها و بافت ها هستند، حضور ماکروفاژ ها روی سطح ایمپلنت های شکست خورده باعث تشکیل بافت ها و رگ های جدید می شود.

هدف این پژوهش بررسی التهابات بافت های نرم در ایمپلنت های شکست خورده است.

مطالعات بافت شناسی در دانشگاه بونیس آیرس آرژانتین انجام شد، این ایمپلنت ها بر اثر جابجایی، شکستگی و کاشت زود هنگام با عدم موفقیت همراه شده بودند، ایمپلنت ها در محلول ۲۰ درصد فرمالین قرار داده شدند. قبل آزمون بافت شناسی از آن ها تصاویر رادیولوژی تهیه شد.

در این پژوهش ۱۰ ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفتند، این ایمپلنت ها بخاطر جابجایی با عدم موفقیت همراه بودند، و برروی سطح خارجی بافت های نرم وجود داشت.

در این نواحی ماکروفاژها با ابعاد بین ۱ تا ۳ میکرومتر مشاهده شدند.

تعداد ماکروفاژها در بافت های ملتهب شمرده شد.

با آزمون آنالیز عنصری ساختار ذرات داخل ماکروفاژها نیز بررسی شدند.

در همه ی موارد بافت ها و رگ های جدید بررسی شدند. ماکروفاژ ها به شکل یکنواخت توزیع شده بودند، سیتوپلاسم های آن ها دارای ذرات فلزی تیتانیوم بود، حضور ماکروفاژ هایی که حاوی ذرات فلزی بودند، کشف بسیار بزرگی بود، این فرآیند بخاطر فرآیند خوردگی فلز است.

مطالعات قبلی حکایت از حضور ماکروفاژ ها ،بافت ها، و رگ های جدید در حوالی ایمپلنت های شکست خورده دارند.

حضور ذرات فلزی نیز در این ماکروفاژ ها و بافت ها، جلوی عملکرد مناسب سلول های استخوانی را می گیرد. در این مواقع هم تحلیل استخوان رخ می دهد و هم تشکیل استخوان با مشکل مواجه می شود.

در این پژوهش ذرات فلزی در ماکروفاژها دیده شدند که نشان دهنده ی وجود فرآیند خوردگی هستند، این اتفاق جوش خوردن ایمپلنت و استخوان را مختل می کند.

اختلال در جوش خوردن باعث عدم پایداری و جابجایی ایمپلنت می شود، حضور ماکروفاژها بخاطر محصولات حاصل از خوردگی است که باعث واکنش با حساسیت بالا می شوند، این واکنش باعث ترشح cytokine می شود که در نهایت ماکروفاژها حضور پیدا می کنند.

موضوعی که کاملا مشهود است، ماکروفاژها در نزدیکی سطح فلز بسیار فراوان هستند.

این موضوع یعنی غلظت یون های فلزی متناسب با فاصله ی آن از سطح فلز است، حضور ماکروفاژها احتمالا علت شکست ایمپلنت دندان است، فرآیند هایی که توضیح داده شدند کاملا مشخص نبودند اما دخالت ماکروفاژها را نشان دادند.

در آینده نیازمند مطالعات گسترده ای برای یافتن ارتباط دقیق بین شکست ایمپلنت و حضور ماکروفاژها در بافت های نرم هستیم