ایمپلنت و تفاوت آن با روکش دندان

ونیر های سرامیکی چه تفاوتی با ایمپلنت دارند ؟

این شاید سوال اکثریت مردم باشد

ونیر های سرامیکی معمولا برای زیبایی دندان های جلو استفاده می شود

و ایمپلنت جایگزین دندان طبیعی است با ایمپلنت می توان همانند دندان طبیعی غذا خورد

ادامه توضیحات در ادامه مطلب

استفاده از ایمپلنت ویا ونیر بستگی به مشکل دندان های شما دارد، به زبان ساده تر ایمپلنت هاجایگزین دندان از دست رفته می شوند. در حالیکه ونیرها لبخند بهتری به شما هدیه می دهند و جنبه زیبایی دارند. اگر دندانتان سالم است، و مشکلات ظاهری مثل لکه، آسیب کوچک یا فاصله ای بین دندان ها وجود دارد ونیرها گزینه بسیار خوبی هستند و در کمترین زمان لبخند مورد انتظار به دست می آید، اگر مشکل شما بزرگ تر است و سلامت دهانتان را تحت تاثیر قرار می دهد برای مثال مواردی مثل از دست دادن دندان، تحلیل استخوان یا لثه، بهتر است به عنوان درمانی موفق از ایمپلنت ها استفاده کنید.

چنانچه به هر دلیلی دندانی از دست بدهید، استخوان فک شما تحلیل می رود، مگر اینکه ریشه دندان شما در استخوان باشد و باعث تحریک آن شود، در غیر اینصورت استخوان تحلیل می رود،با پیشرفت تحلیل استخوان، علاوه بر سلامت دهان، سلامت کل بدن به خطر می افتد، چهره شما پیر می شود و قابلیت جویدن را از دست می دهید و حتی در حرف زدن دچار مشکل می شوید، از آنجایی که تحلیل استخوان درد ندارد، شما متوجه آن نمی شوید و فکر می کنید هیچ اتفاقی برای شما نیفتاده، در حالی که این فرآیند کاملا خاموش است. تحلیل استخوان برای همه افرادی که دندان از دست داده اند اتفاق می افتد، پس در صورتی که دچار بی دندانی شدید، ایمپلنت بهترین گزینه جبران آن است.

پس افرادی که دندان دارند و قصد دارند زیبایی آن را بهبود ببخشند، ونیر ها (روکش های دندان) بهترین گزینه ها هستند.

ونیرها سرامیک های نازکی هستند که سطح رویی دندان را از لحاظ زیبایی بازسازی می کنند.

ایمپلنت ها نقش ریشه دندان را دارند و توسط متخصصین طراحی شده اند و جایگزین دندان طبیعی می شوند، بسیار بادوام، پایدار و محکم هستند و سال ها عمر می کنند.

مزایای استفاده از ایمپلنت دندان:جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته بدون آن که به دندان های کناری کاری داشته باشیم.

برطرف کردن درد دندان ها یا مشکلات جویدن بخاطر جابجایی دندان ها به فضاهایی که دندان ندارند.

بازیابی اعتماد بنفس بیمار

بازیابی قابلیت جویدن ، صحبت کردن و هضم غذا

بازیابی بافت های صورت

حمایت از بریج یا دندان مصنوعی

ونیرها اگر درست به دندان نچسبیده باشند قابل حرکت هستند، حرکت ونیرها در طولانی مدت باعث فاصله گرفتن از لثه و بیماری دندان و لثه می شود. همچنین طول عمر آن ها در بهترین حالت بین ۱۰ الی ۱۵ سال است، اما طول عمر ایمپلنت ها بیشتر است، و معمولا بین ۲۰ تا ۲۵ سال و حتی تا پایان عمر ماندگاری دارند. ایمپلنت ها مستقیم به استخوان متصل هستند و به شکل محکم پروتز را به فک متصل می کند.

پس وقتی پای سلامت دهان و دندان در میان است، ایمپلنت ها حرف اول را می زنند.

تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و بروز لقی دندان

پری ایمپلنتایتیس چیست؟

یک نوع بیماری لثه ای است که اگر درمان نشود منجر به شکست درمان ایمپلنت می شود

رعایت بهداشت می تواند از بروز این بیماری جلوگیری کند

ما در این مقاله علمی می خواهیم در مورد لقی ایمپلنت که یکی از از عوارض این بیماری است صحبت کنیم 

هنگامی که ایمپلنت دندان دچار لقی شده است باید بررسی کرد که آیا ایمپلنت های دندان دچار شکست شده اند یا خیر؟

علل اصلی لق شدن ایمپلنت:

اگر هر کدام از شما لقی را تجربه کرده باشید، این موضوع ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد که باید سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید.

لقی روکش دندان:

لقی ایمپلنت های دندان علت های مختلفی دارد، یکی از دلایل آن لقی روکش دندان است. ممکن است پیچی که بر روی روکش دندان پیچانده می شوند، به علت تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت باشد که یکی از نشانه های عدم موفقیت درمان است. یا اینکه ادغام ایمپلنت و استخوان به درستی انجام نشده است. شکست درمان ایمپلنت ناخوشایند است اما در مواردی اتفاق می افتد.

بیماری پری ایمپلنتایتیس:

یکی دیگر از عوامل ایجاد لقی ایمپلنت بیماری پری ایمپلنتایتیس است، راه درمانی آن استفاده از آنتی بیوتیک و رعابت صحیح بهداشت است. اما در صورتیکه با استفاده از این عوامل درمان نشود باید ایمپلنت توسط جراح خارج شود.

چگونه می توان لقی ایمپلنت را به درستی تشخیص داد؟

بدیهی است که حرکت کردن ایمپلنت در داخل دهان نشان دهنده ی لقی آن است. اما علائم دیگر لقی ایمپلنت به شرح زیر است:

درد، تحلیل استخوان قابل لمس، خون ریزی در هنگام لمس کردن و تغییر رنگ در اطراف ایمپلنت.

پیامدهای ناشی از لقی درمان نشده ایمپلنت:

اگر دچار لقی ایمپلنت دندان شده اید، حتما به دندانپزشک مراجعه کنید، زیرا عواقب عدم توجه به آن خطرناک است، و عفونتی ایجاد می کند که علاوه بر فک و دهان می تواند به ناحیه گردن و مغز نیز نفوذ کند و حتی در سراسر بدن نیز گسترش یابد.

پس از آن امکان نفوذ به جریان خون وجود دارد که می تواند منجر به خفگی و حتی مننژیت شود.

تجربه لقی ایمپلنت سال ها پس از کاشت ایمپلنت:

در برخی بیماران لقی ممکن است یک سال، ۲ سال، ۳ سال و حتی ۱۰ سال بعد از کاشت ایمپلنت اتفاق بیفتد.

دلایل عمومی ایجاد آن می تواند شامل موارد زیر شود:

ایمپلنت ها به اندازه کافی از روکش های دندان حمایت نمی کنند.

شکستگی و خرد شدگی روکش دندان.

کاهش میزان بافت لثه که نتواند به اندازه کافی ایمپلنت را بپوشاند.

عدم بهداشت مناسب دهان و دندان

عفونت های باکتری ها

وجود مواد غذایی در اطراف ایمپلنت ها

نتیجه:

اصلی ترین علل ماندگاری و سلامت ایمپلنت دندان، رعایت بهداشت است، پس دوبار در روز مسواک بزنید و از نخ دندان نیز استفاده کنید.

ایمپلنت و افزایش سرعت درمان بااسکنر سه بعدی

درمان ایمپلنت یکی از درمان هایی است که درصد موفقیت بالایی دارد 

ولی شکست درمان نیز ممکن است اتفاق بیوفتد

امروزه تکنولوژی های جدیدی در این زمینه به وجود آمده است 

برای مثال اسکنر های جدید سه بعدی با اشعه ایکس قادر به اندازه گیری میزان تحلیل استخوان ،قطر استخوان و دیگر اطلاعات می باشد

امروز قصد داریم بعضی دستگاه ها و تکنولوژی های جدید که در حوزه کاشت ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار می گیرند را به شما معرفی کنیم، همان طور که می دانید به جهت جایگزینی دندان از دست رفته و کاشت دندان از ایمپلنت استفاده می شود، در روش های متداول در صورت عدم نیاز به پیوند استخوان ، کاشت ایمپلنت حدود ۴ الی ۶۶۶ ماه و در طی دو مرحله انجام می شد، اما امروزه با دستگاه های جدیدتر، میزان سرعت افزایش یافته است.

اولین دستگاهی که به معرفی آن خواهیم پرداخت اسکنر سه بعدی است، این اسکنر با استفاده از اشعه ایکس قادر به نمایش میزان تراکم و و عمق استخوان در محل ایمپلنت را دارد، این اطالاعات در کاشت ایمپلنت، میزان تحلیل استخوان، فک، درمان ریشه و مسائل مشابه به ما کمک خواهد کرد.

دستگاه اسکنر سه بعدی مشابه اسکنر CAD می باشد، و قادر به نمایش استخوان های فک می باشد، در این دستگاه قطعه ای به نام ENTتعبیه شده است که ورم سینوس و سایر مشکلات سینوس را به ما نشان خواهد داد.

اما معمولا در کاشت ایمپلنتاز آن استفاده می شود، بسیاری از افراد هستند که یک یا چند و یا همه ی دندان های خود را از دست داده اند و برای اینکه بتوانند عمل بهتر جویدن را انجام دهند، باید به جای استفاده از دندان مصنوعی از ایمپلنت استفاده کنند، با استفاده از این دستگاه می توان به شکل مطمئنی ایمپلنت را در استخوان فک قرار داد، بدون اینکه هیچ آسیبی به سینوس ها و عصب ها وارد شود.

دستگاه بعدی جدید سه بعدی که به معرفی آن خواهیم پرداخت، دستگاه سازنده ی روکش دندان با استفاده از کامپیوتر که به کمک آن قادر به ساخت روکش دندان تنها در مدت یک روز هستیم، بعد از اینکه روکش دندان توسط کامپیوتر مورد استفاده قرار گرفت، اطلاعات به دستگاه پرینتر سه بعدی فرستاده می شود تا تراش های مورد نیاز انجام شود و روکش دندان سه بعدی نیز ساخته شود، معمولا روکش سه بعدی که به این روش ساخته می شود عملکرد بهتری نسبت به سایر روکش های دندان در جراحی ایمپلنت خواهند داشت، این روکش ها همگی از جنس سرامیک هستند و مقاومت بالایی دارند.

مینی ایمپلنت دندان واستفاده از آن درمبتلایان به زخم دهانی

دندان عضو بسیار مهمی در بدن انسان است

در صورت نبود آن کاشت ایمپلنت یکی از بهترین راه های جبران  است

حتی افرادی که دچار  زخم دهانی هستند می توانند با کاشت مینی ایمپلنت این موضوع را بر طرف کنند

Oral lichen planus یکی از بیماری های التهابی شدید می باشد، که منجر به زخم های دهان می شود، بیشتر بیماران آن افراد بزرگسال ، اغلب بانوان و نرخ آن بین ۲٫۲ تا ۰٫۱ درصد است.

به طور کلی دو مدل زخم دهان داریم، شبکه ای و سایش دهنده، اگرچه مدل های دیگری نیز وجود دارند.

این بیماری با آسیب هایی همراه است که زخم های دهان را تشدید می کند، و برای کاشت ایمپلنت این آسیب ها و زخم ها باید به حداقل برسند، بدین منظور ما از ایمپلنت  دندان های کوتاه استفاده کردیم، تا جایگزینی برای پیوند استخوان باشد و میزان مراحل درمان را کاهش دهد.

ایمپلنت های کوتاه درمان مناسب و قابل پیش بینی برای بیماران سالم هستند و میزان موفقیتی مشابه ایمپلنت ها و پروتز های استاندارد دارند، اما از آن جایی که می دانیم ارزیابی طولانی مدت ایمپلنت های کوتاه برای این دسته از بیماران انجام نشده است، قصد داریم به بررسی آن ها بپردازیم.

به شکل دقیق تر هدف ما محاسبه میزان موفقیت ، اندازه گیری تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و ثبت مشکلات آنهاست.

۲۳ بیمار با میانگین سنی ۵۸ سال که شامل ۳ مرد و ۲۰ زن بودند در این پژوهش شرکت کردند، ۶۶ ایمپلنت برای این بیماران کاشته شد، تمام جراحی ها توسط یک پزشک باتجربه انجام پذیرفت.

۶۳ تا از ایمپلنت ها در ناحیه عقبی فک بودند، ۲۹ تا از ایمپلنت ها با پیچ به پروتز متصل بودند، و ۲۷ تا با سمنت، به طور میانگین تا ۵ سال بیماران معاینه و بررسی شدند، میزان موفقیت ۶۵ از ۶۶ بود و میزان تحلیل استخوان افقی و عمودی به ترتیب ۰٫۹۶ و ۰٫۹۹ میلیمتر است.

تفاوت زیادی بین افرادی که زخم های شبکه ای و سایشی داشتند وجود نداشت. اما استخوان اطراف زخم های سایشی پایداری کمتری دارند.

پروتز بر پایه ایمپلنت فوائد متعددی نسبت به پروتزهایی دارند که مخاط لثه پشتیبان آنها است، بخصوص در مورد افرادی که از بیماری زخم های دهانی رنج می برند.ایمپلنت مانع فشار و تحریک مخاط دهان می شود و بهتر پروتز را نگه می دارد، پس ایمپلنت تداخل در درمان این بیماری ایجاد نمی کند. امروزه میزان موفقیت ایمپلنت برای این بیماران با افراد سالم قابل مقایسه است.

تعداد کمی از مقالات به بررسی گسترده ی ایمپلنت در این بیماران پرداخته اند و بیشتر راجع به یک فرد خاص بوده است. این اولین مقاله ای است که ایمپلنت های کوتاه را به بیماران زیاد و به مدت طولانی بررسی می کند.

میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه ۶۵ از ۶۶ بود که مشابه نرخ ایمپلنت های بلند در این بیمار است. برخی مقالات چنین نرخی را برای بیماران بدون زخم با ایمپلنت کوتاه گزارش کرده اند. پایداری استخوان برش داده شده در اطراف ایمپلنت ها مشابه با بیماران بدون زخم است. همچنین میزان تحلیل استخوان نیز با بیماران عادی قابل مقایسه است و نزدیک به هم هستند.

این نتایج مارا تشویق به استفاده از ایمپلنت های کوتاه برای این بیماران می کند چرا که نیازی به پیوند هم ندارند، کاهش طول ایمپلنت ها درمان را ساده تر می کند.

در نهایت باید گفت ایمپلنت های کوتاه در این بیماران خاص نتایج موفقیت آمیزی دارند، چرا که با کاشت ایمپلنت در لبه ی مرزی استخوان ، دیگر نیازی به انجام پیوند استخوان ، افزایش مراحل جراحی، و برش وزخم های جدید نیست.

ایمپلنت وتاثیر زبری سطح اباتمنت بر التهاب

موضوع نگران کننده همیشگی در کاشت ایمپلنت التهاب پس از درمان ایمپلنت است

گفته می شود که التهابات معمولا اطراف اباتمنت ایمپلنت اتفاق می افتد

ما در این مقاله راهکار هایی را بررسی کرده ایم

در ۴۰ سال گذشته درمان دندان های از دست رفته با ایمپلنت یکی از روش های موفق بوده است، اما این روش درمان در برخی موارد باعث التهاب بافت نرم و تحلیل استخوان می شود.

این مشکلات معمولا بخاطر التهابات اطراف اباتمنت است. اخیرا این فرضیه وجود دارد که قرارگیری اباتمنت در بافت های ثابت که کمترین تحرک را دارند التهابات را کاهش می دهند.

. تحقیقات بر این باورند تا جایی که امکان دارد اباتمنت ها را در مخاط کراتینی قرار دهید. کم کردن التهابات نکته ای ضروری است که به جوش خوردن بهتر اباتمنت با بافت های نرم کمک می کند.

پس از قرارگیری اباتمنت، سطح آن بلافاصله با پوسته نازکی از یون ها و پروتئین های بزاق و خون آبه پوشیده می شوند.پروتئین ها و یون های جذب شده، شرایط را برای رشد سلول ها، تشکیل بافت کراتینی و ترمیم زخم فراهم می کنند که همگی منجر به جوش خوردن بافت نرم می شود.

اما یون ها و پروتئین ها مکانی برای چسبیدن و رشد باکتری ها نیز می توانند باشند. یکی از راه ها برای جلوگیری از این اتفاق اصلاح سطح اباتمنت به نحوی که علاوه بر کاهش رشد باکتری ها، سرعت ترمیم زخم و فرآیند جوش خوردن را بالا می برد.

با توجه به اینکه سطوح زبر باعث افزایش تشکیل پلاک می شوند، سطوح صاف با زبری کمتراز ۰٫۲ میکرون می توانند گزینه های خوبی باشند.

فلزات تیتانیومی معمولا با یک لایه نازک تیتانیوم اکسیدی به همراه ساختار کریستالی مثل آناتاز خواص ضد باکتری خوبی را در حضور و عدم حضور تابش uv نشان داده اند. تیتانیوم اصلاح شده با سطح اکسیدی و آناتاز، چسبندگی باکتری ها را کاهش داده است.

این سطح اصلاح شده ساختار نانویی داشت اما زبری سطح آن ۰٫۲ میکرون بود،پس اباتمنت با چنین سطحی احتمالا از حضور باکتری های مخرب جلوگیری می کند و چسبندگی و تکثیر سلولی، ترمیم زخم و تشکیل بافت کراتینی را بهبود می بخشد.

هدف این پژوهش بررسی عملکرد اباتمنت با چنین سطحی در مقایسه با سطح معمولی اباتمنت های تجاری است.

این پژوهش در کشور سوئد بر روی بیمارانی انجام شد که نیاز به کاشت ایمپلنت در نواحی مشابه داشتند. چرا که نیاز بود از یک اباتمنت معمولی و یک اباتمنت اصلاح سطحی شده استفاده کرد.

مکان کاشت ایمپلنت از نظر ازتفاع استخوان، عرض استخوان و بافت های اطراف مشابه بودند.

همه ی اباتمنت های مصرفی از یک شرکت تهیه شدند، لایه ۱۰۰ نانومتری تیتانیوم اکسید بر روی سطح نیمی از اباتمنت ها نشانده شد. سطح آن ماشین کاری شد تا زبری هردو ۰٫۲ میکرون شود.

این اباتمنت ها ۶ هفته پس از کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفتند. پس از ۶ هفته اباتمنت های معمولی و اصلاح شده برای بررسی خارج شدند.

اباتمنت های خارج شده با اباتمنت جدید جایگزین شدند. بیوفیلم های تشکیل شده بر روی اباتمنت های خارج شده جدا شد. نتایج اولیه حکایت از کاهش تشکیل باکتری در اباتمنت های اصلاح شده نسبت به اباتمنت معمولی بود.

میزان خونریزی پس از برداشت اباتمنت ها ارزیابی شد. شدت خونریزی توسط اندیس خونریزی سنجیده شد و از ۰ تا ۳ به آن نمره داده شد.

در همه مراحل ویزیت تصاویر دیجیتال از اباتمنت های اصلاح شده و معمولی تهیه شد. میزان التهابات اطراف ایمپلنت با تصاویر از داخل دهان بررسی شد.

۳۵ بیمار با میانگین سنی ۶۹ سال در این پژوهش شرکت کردند، پس ۳۵ جفت اباتمنت برای آن ها استفاده شد.

۱۵ جفت در فک بالا و ۲۰ جفت در فک پایین قرار گرفتند.

میانگین باکتری های کشته شده بر روی سطح اباتمنت اصلاح شده، یک چهارم اباتمنت معمولی بود.

هم چنین میزان خونریزی اباتمنت اصلاح شده بسیار کمتر از نوع دیگر آن گزارش شد. مخاط کراتینی اباتمنت اصلاح شده بسیار بیشتر از اباتمنت معمولی در مراحل مختلف ویزیت بود ولی اختلاف مقادیر آن ها در طی زمان ثابت بود، تجمع پلاک و التهابات و همچنین ارتفاع استخوان در هردومورد یکسان بود و تفاوت خاصی در آن ها مشاهده نشد.

اما باکتری های موجود بر روی اباتمنت معمولی به خصوص باکتری ای که باعث تجزیه پروتئین و لیپید می شود تاثیر زیادی بر روی ترمیم بافت ها می گذارد، پس نوع باکتری ها از تعداد آن ها مهم تر است

نکته جالب بعدی اختلاف در ارتفاع مخاط کراتینی و میزان خونریزی است که تفاوت سلامتی بافت ها را در اباتمنت اصلاح شده نسبت به معمولی رقم می زند. خون ریزی به خاطر پارگی رگ های شکننده در بافت های ملتهب است. در این پژوهش میزان خونریزی پس از برداشتن اباتمنت های هیلینگ محدود به چندین قطره خون بود و اندیس ۰ تا ۱ به آن نسبت داده شد.

خونریزی کمتر در هنگام برداشتن اباتمنت های اصلاح شده بخاطر سلامت بافت های نرم بود در حالی که خونریزی شدید در مورد اباتمنت های معمولی نشان دهنده ی در خطر بودن سلامت بافت هاست.

ارتفاع مخاط کراتینی به سلامت لثه ارتباط دارد چرا که ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خون ریزی و التهاب می شود.

در این پژوهش ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خونریزی والتهاب می شود.

ارتفاع مخاط کراتینی بین اباتمنت اصلاح شده از ۶ هفته الی ۲ سال زیاد بود.

اما عوامل زیادی مثل تورم بافت و غیره نیز به آن مربوط است. پس شواهد قوی برای ارتباط دادن ارتفاع کراتینی به نوع سطح اباتمنت پیدا نکردیم.

اختلاف در شیمی و فیزیک سطح، در فرآیند بهبود بافت ها موثر عمل کرده است. تفاوت در جذب یون ها و چسبندگی پروتئین ها بر روی تکثیر سلول های بافت نرم بسیار تاثیر گذار است. هم چنین تاثیر بسزایی در رشد کلاژن ها، تشکیل بافت کراتین، جوش خوردن اباتمنت و سلامت باقت دارد.

در نهایت با تمام محدودیت های این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که اباتمنت ها ی دارای لایه اکسیدی و نانو ساختار تفاوت زیادی در تعداد باکتری ها ندارند اما باعث سلامت بیشتر بافت، خونریزی کمتر و ارتفاع مخاط بیشتری در طی ۲ سال می شوند، برای بررسی تاثیر سطوح مختلف اباتمنت روی باکتری های تشکیل شده باید تحقیقات گسترده تری انجام گردد. چرا که نوع باکتری در فرآیند ترمیم و سلامت بافت ها بسیار اهمیت دارد.