مسواک زدن ایمپلنت به جهت کاهش التهاب

افرادی که ایمپلنت انجام می دهند،باید خیلی جدی به بهداشت دهانی خود توجه کنند

ترک سیگار یکی از مهم ترین کار هایی است که باید افراد دارای ایمپلنت انجام دهند

مسواک برقی می تواند به خوبی می تواند پلاک و جرم را از روی دندان و ایمپلنت بردارد

ایمپلنت های دندانی یکی از بهترین درمان های ساخت و ترمیم دندان های از دست رفته می باشد، اما احتمال فرآیند التهابی به دلیل حضور خود ایمپلنت وجود دارد. همچنان التهابات موجود به حضور پلاک بر روی سطح مجموعه پروتز- ایمپلنت نسبت داده شده اند که منجر به التهاب بافت های نرم و تحلیل استخوان در نواحی ایمپلنت می گردد.

مشکلات محافظت از ایمپلنت به شدت جدی گرفته می شود حتی قبل از قرارگیری ایمپلنت. عوامل خطرناک متعددی مثل سیگار کشیدن، دیابت، و سابقه آسیب های اطراف دندان ها می توانند بر روی میزان التهابات تاثیر گذارباشند، امروزه اینطور تخمین زده شده که بین۱۵ تا ۴۳ درصد ایمپلنت های قرارداده شده در طی مدت زمان ۱۰ ساله دچار التهاب می شوند.

تکنیک های متعددی برای درمان التهابات معرفی شده اند ، اما همچنان قابل بحث وبررسی هستند تا میزان موفقیت هر کدام مشخص شود و یک تکنیک انتخاب شود. حضور لایه های نازک باکتری بر روی سطح ایمپلنت اصلی ترین عامل این اتفاق است، درست مثل دندان ، لایه برداری مکانیکی تنها راه درمان برای برداشتن این لایه نازک است. در این بین مسواک و نخ دندان اصلی ترین وسایل برای برداشتن پلاکت از روی دندان و ایمپلنت می باشند، شستن دهان، یادگیری روش ها در افزایش تمیزی دهان با دستگاه ها مکانیکی تاثیر گذارند.

همچنین میزان تاثیرگذاری شستشو با هردو مسواک معمولی و الکتریکی نیز در برداشتن پلاک ها مثبت ارزیابی شده است.

افراد مسن هنگامی که از مسواک برقی استفاده می کنند نتایج بهتری کسب کردند چرا که نیاز به مهارت فردی مانند مسواک معمولی ندارد، اخیرا نوع جدید از مسواک های برقی معرفی شده است که دارای سیستم دیداری- شنیداری است و میزان فشار اعمالی صحیح هنگام مسواک زدن و زمان مورد نیاز را برای کل یا نیمی از آن ها را نشان می دهد.

طراحی های مختلف سری مسواک برای مناطق مختلف دهان مثل ایمپلنت دندان و در مورد مسواک های برقی معرفی شده است. اما هیچ پشتوانه علمی برای آن ها وجود ندارد.

پژوهش کنونی قصد دارد تا میزان تاثیر استفاده از یک مسواک برقی چرخشی نوسانی که سری آن مخصوص ایمپلنت های دندانی است بررسی کند.

روش ها:

این پژوهش بین سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ در دانشگاه میلان ایتالیا انجام شد، ۸۰ بیمار دارای ایمپلنت دندان در این پژوهش شرکت کردند . در تمامی افراد از قرارگیری ایمپلنت حداقل یک سال می گذشت و سن بین ۱۸ تا ۹۰ سال داشتند. تا قبل از این همه افراد از مسواک معمولی استفاده می کرند، در هنگام پژوهش اندیس های وجود پلاک، خونریزی و التهابات موجود ضبط شدند.

نرم افزار به طور تصادفی ۴۰ نفر را برای آزمایش و ۴۰ نفر دیگر را برای شرایط عادی انتخاب کردند. از مسواک oral B برقی ساخت آمریکا استفاده شد و طبق راهنمای استفاده از مسواک ، مسواک مورد نظر مورد استفاده قرار گرفت.

همه بیماران یک مسواک مخصوص ایمپلنت و یک مسواک برای دندان طبیعی در یافت کردند . بیماران گروه عادی از مسواک ساده و معمولی استفاده کردند، پس از آموزش نحوه مسواک زدن به هردوگروه قرارهای ۱ماهه و ۳ ماهه به منظور بررسی خونریزی و حضور پلاک، و عمق پروب ایمپلنت تنظیم شد. هردوگروه از خمیردندان مشابهی استفاده کردند.

نتایج:

۷۸ بیمار به شکل موفقیت آمیز در این پژوهش شرکت کردند که شامل ۴۵ زن و ۳۳ مرد در بازه زمانی سن۳۱ تا ۷۶ سال بودند.

میانگین تعداد ایمپلنت ها برای هر بیمار در گروه عادی بین ۳٫۴ و ۴٫۸ بود وبرای گروه آزمایش ۲٫۹ و ۴٫۴ بود. مقادیر همه اندیس ها در مورد ایمپلنت ها بیش تر از دندان های طبیعی بود اما در PPD تفاوت آنچنانی مشاهده نشد.

این پژوهش داده ها در ۳ زمان مختلف بررسی شد. با تحلیل نتایج هر دو گروه کاهش مقادیر plaque index و bleeding on probing پس از یک ماه بهداشت منظم مشاهده شد.

پلاک:

اندیس پلاک هم در دندان طبیعی و هم در ایمپلنت هنگام استفاده از مسواک برقی طی زمان در حال کاهش است. در حالی که این اندیس هنگام استفاده از مسواک معمولی تا یک ماه اول کاهش می یا بد و سپس رو به افزایش است.

مقادیر BOP در ایمپلنت ها هنگام استفاده از مسواک برقی از ابتدا تا پایان ۳ ماه در حال کاهش است، در صورتی که مقدار BOP هنگام استفاده از مسواک معمولی پس از یک ماه تقریبا ثابت می شود.

این روند در مورد دندان های طبیعی تقریبا مشابه است.

PPD:

در این نوع پارامتر تغییر آنچنانی در طول بازه زمانی ۳ ماهه در هرگروه مشاهده نشد.

بحث:

هدف از انجام این پژوهش نشان دادن میزان تاثیر مسواک برقی در کاهش التهابات لثه ای و پلاکی در حوالی ایمپلنت و دندان های طبیعی است.

در نتیجه همه ی مقادیر ثبت شده در هر گروه نشان دهنده ی کاهش شدید اندیس ها پس از گذشت یک ماه است، اما با بررسی داده ها در نقطه ۳ ماهه می توان تحلیل بهتری از تشکیل پلاک جدید در دو گروه داشت و میزان تاثیر را روی ایمپلنت ها و دندان ها طبیعی مشاهده کرد.

میزان بهره وری بهتر مسواک برقی را می توان به راحتی استفاده از آن و نوع حرکت پیچیده تر آن (چرخشی- نوسانی) نسبت داد.

چرا که مسواک برقی منجر به از بین بردن بهتر و مفیدتر پلاک ها نسبت به مسواک دستی می گردد.

در انتهای این پژوهش، مسواک برقی نشان داد موجب کاهش رشد پلاک ها و خونریزی در دندان های طبیعی در ایمپلنت ها می گردد. این داده ها نشان گر تاثیر استفاده از مسواک برقی، با سری های مخصوص در کاهش پلاک و خونریزی است.

نتیجه گیری:

مسواک برقی چرخشی-نوسانی برای کنترل پلاک و خونریزی در حوالی ایمپلنت ها و دندان های طبیعی می تواند استفاده گردد. همچنین سری اختصاصی مسواک نیز برای ایمپلنت می تواند با برداشتن پلاک ها از التهابات بافت ها جلوگیری کند.

پروتز متحرک بر پایه ایمپلنت

ما در این مقاله ی علمی به بررسی پروتز های متحرک بر پایه ایمپلنت خواهیم پرداخت

در یک نوع از این اوردنچر ها با پایه ایمپلنت ،تمامی فشار های ناشی از جویدن به بافت های لثه وارد می شود

در این نوع تعداد پایه ایمپلنت حداقل است

افرادی با دندان مصنوعی کنار می آیند که معمولا قابلیت کنترل قدرت ماهیچه را دارند،که این به موفق بودن پروتز کمک می کند.

دنچر متحرک بر پایه ایمپلنت:

دندان مصنوعی متحرک بر روی ایمپلنت یک پروتز است که توسط بیمار قابل برداشتن است و توسط ایمپلنت ها نگهداری و حمایت می شود، هدف از برداشتن پروتز تمیز کردن ایمپلنت هاست. بیماران فاقد دندان معمولا در جستجوی دندانی هستند تا به شکل تدریجی از شل شدن دندان مصنوعی جلوگیری کنند، تا اینکه دندان های ثابت داشته باشند، این بیماران همواره از نقصان بافت های نرم و سخت رنج برده اند، درحالی که فوائد زیبایی لبه های آکریلیک این دندان ها در چهره بسیار نقش موثری را بازی می کند، پس تاثیرات زیبایی و حفظ چهره فرد در دندان گذاری مصنوعی بر روی ایمپلنت دندان نسبت به پروتز ثابت از جمله مزیت های آن است.

پروتز نگهداری شده ترکیبی:

منظور از پروتز نگهداری شده ترکیبی در واقع طراحی است که از برجستگی آکریلیکی و پیچ و مهره در آن استفاده می شود،

در این روش از یک چهارچوب فلزی ساخته شده از تیتانیوم یا دیگر فلزات ارزشمند، و پروتز دندانی آکریلیکی برای ترمیم استفاده می شود، این پروتز توسط بیمار قابل برداشتن نیست، و صرفا توسط پزشکان با باز کردن پیچ قابل جابجایی است، از معایب طراحی آن سختی دسترسی برای تمیز کردن می باشد.

زیبایی کمتری نسبت به دندان مصنوعی متحرک بر روی ایمپلنت دارد.

علاوه بر این آسیب دیدگی دندان آکریلیکی حین عملکرد از دیگر معایب آن می باشد.

پروتز ثابت:

پروتز با ایمپلنت ثابت در کل قوس دندان ها معمولا در افرادی که دچارتحلیل شدید در ناحیه اسکلت استخوان صورت شده اند بسیار مشکل است.

در این موارد ممکن است امکان قرار دادن تعداد کافی ایمپلنت بر روی پروتز ثابت در فک فاقد دندان وجود داشته باشد.

ترمیم ثابت و ترکیبی توسط بیمار غیرقابل برداشتن هستند، دندان گذاری مصنوعی بر روی ایمپلنت قابل برداشتن و یک درمان بسیار موفق می باشد. این روش ماندگاری بیشتر، رضایت مشتری بالاتر،و درمان ساده تر و سریع تری نسبت به روش دیگر دارد. هزینه های اولیه کمتری نیز دارد و اجزای مختلفی برای تعمیر دارد.

اما مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهد که در طولانی مدت نیازمند نگهداری بیشتر است. تعویض بعضی لایه ها برای جبران جمع شدگی استخوان در زیر ماده مخاطی به شکل دوره ای نیاز است، در غیر اینصورت اضافه بار ایمپلنت ها یا وسایل نگهداری رخ می دهد.

تقسیم بندی انواع دنچر بر روی ایمپلنت ها:

پشتیبانی بافت محور:

دندان گذاری مصنوعی بر روی ایمپلنت ها شامل دو اتصال جداگانه هستند، دندان مصنوعی اساساتحمل کننده بافت است. پایه دندان مصنوعی نیازمند بیشترین پوشش بافتی مثل دندان طبیعی است.هنگام غذا خوردن ، برآمدگی ها و لبه ها نیروهای جویدن را تحمل می کنند، در فک پایین حداقل ۲ و در بالاحداقل ۴ ایمپلنت شامل این نوع از دندان گذاری مصنوعی می شود، این روش بیشتر در مواردی که تحرک دندان مصنوعی حائز اهمیت است مفید می باشد. همچنین دندانپزشکان که نگهداری طولانی مدت را انجام می دهند می بایست تعویض لایه ها را به شکل دوره ای در دستور کار قرار دهند.

پشتیبانی بافت – ایمپلنت:

دو ایمپلنت و یک میله اتصال ارتجاعی نیاز است . این نوع از پروتز بیشتر نیازمند حمایت ایمپلنت است و معمولا شامل۳ ایمپلنت در فک پایین و ۴ تا در فک بالا می باشد.

پشتیبانی کامل ایمپلنت:

این روش نیازمند حداقل ۴ ایمپلنت در فک پایین و بین ۴ تا ۶ تا در فک بالا است. در این روش هنگام جویدن تمام نیروهای حاصله از طریق اتصالات به ایمپلنت ها متصل می شوند. نتیجه این اتفاقات این است که کمترین میزان پوشش بافتی و برآمدگی نیاز است.این نوع ایمپلنت مخصوص بیمارانی است که مشکلات عملکردی و درد در هنگام کار با یک دست دندان مصنوعی کامل را دارند. از جمله معایب آن، هزینه ی بالاتر آن بخاطر تعداد اجزا و ایمپلنت های آن است. علاوه بر این، حداقل نیاز به ۱۲ میلی متر فضا بین جفت شدن دندان می باشد تا چارچوب نگهدارنده در فضا جای بگیرد.

پشتیبانی و نگهداری دندان های مصنوعی:

قبل از تصمیم گیری برای انتخاب نوع نگهداری، نیازمند اطلاعات شخصی از فضای در دسترس عمودی هستیم. این فاصله در واقع فاصله ی اندازه گیری شده بین لبه بالایی و پایینی نصب شده است،این فاصله به پزشک اطلاع می دهد که چقدر فضابرای قرار دادن صفحه پایه پروتز وجود دارد و همچنین اتصالات مصرفی را نیز انتخاب کند.

اجزا مورد استفاده برای نگهداری دندان مصنوعی:

میله ها و گیره ها

داربست ها

سیلندرها یا چارچوب ها

آهنرباها

میله متحرک دندان مصنوعی این مزیت را دارد که یک پروتز متحرک را فراهم می کند .

در کنار پایداری و قدرت نگهداری پروتز ثابت داربست های اتصال سرامیکی، اتصالات کل سیستم ایمپلنت هستند، این اتصالات یک غلاف دارد که با آکریلیک متصل می شووند.

صفحه محل قرارگیری نیز معمولا از جنس آلیاژ تیتانیوم به همراه پوشش نیکل تیتانیوم است.

کاشت ایمپلنت و هدایت احیای استخوان درPRF

روش PRF چیست؟

از ماده ای در روش PRF استفاده می شود؟

روشPRFدر کاشت ایمپلنت چه کمکی می کند؟

چه تاثیری در موفقیت درمان ایمپلنت دارد؟

مقدمه:

قابلیت احیا کنندگی پلاکت ها در دهه ۷۰ میلادی بررسی شد، درست زمانی که مشخص شد آن ها دارای عوامل رشدی هستند که موجب افزایش تولید کلاژن و تقسیم سلولی ، افزایش جریان خون، به کارگیری سلول های دیگر در قسمت هایی که زخم بود و القا تفکیک سلولی می شود.

امروزه در جراحی های ناحیه دهان دونوع پلاکت برای کاربردهای مهندسی بافت وجود دارد:

پلاسمای غنی از پلاکت

فیبرین غنی از پلاکت

عصاره پلاکت در واقع یک سوسپانسیون غلیظ از عوامل رشد موجود پلاکت هاست که به عنوان افزدونی های زیست فعال جراحی به کار برده می شود

این افزودنی ها به طور کلی منجر به بهبود زخم می شوند.

Prf نخستین بار توسط dohar و همکارانش در جراحی دهانی مورد استفاده قرار گرفت، prf در واقع فیبرین به دست آمده از بدن خود فرد است و چندین مزیت نسبت به prpدارد همچنین به صورت طبیعی به دست می آید و نیاز به دستکاری شیمیایی ندارد.

Prf فیبرین غنی از پلاکت از بدن خود فرد است که دارای ۴ ساختار مولکولی به همراه سیتوکینن ها، پلاکت ها و سلول های بنیادین می باشد.

Prfها به عنوان یک داربست زیست تخریب پذیر عمل می کنند که علاقه به رشد میکرو ارگانیسم ها داشته و قادر به هدایت سلول های اپیتلیال به سطح خود را دارد.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند prfیک زیست ماده بهبود دهنده است که قایلیت احیا استخوان و بافت های نرم را دارد، بدون اینکه باعث ایجاد التهاب شود و به شکل تنها و به صورت ترکیبی در پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.

این ماتریس در پژوهش های شبیه سازی شده بدن قابلیت بالایی در افزایش اتصال سلول ها نشان داده و موجب تحریک و رشد سلول(استئوبلاست) شده و باعث ترمیم استخوان می شود.

در عمل های جراحی نیز prf به عنوان غشا عمل می کند که باعث هدایت فرآیند احیا استخوان می شود و از انتقال سلول های معیوب به ناحیه آسیب دیده استخوانی جلوگیری می کند.

همچنین فضایی را فراهم می کند تا سلول های پیوند استخوان موجب لخته شدن خون نشوند.

همچنین prf ها سرعت زیست تخریب پذیری بالایی دارند (حدود یک تا دو هفته)

زمانی که prfبا عامل پیوند استخوان ترکیب می شود باعث بهبود زخم و ترمیم بافت نرم می شود، همچنین این ترکیب به عنوان یک اتصال بیولوژیکی عمل می کند که سلول های بنیادی را جذب می کند و منجر به انتقال سلول های osteoprogenitor به مرکز پیوند شده و منجر به تشکیل رگ های جدید می شود.

علاوه بر این به عنوان یک ماده چسبنده بیولوژیکی عمل می کند تا ذرات را کنار هم نگه دارد و پیوند استخوان را راحت تر کند.

در این پژوهش ۵ نفر از گروه اول آزمایش توسط prfمورد معالجه قرار گرفتند. هدف نشان دادن prf در احیا ایمپلنت می باشد به خصوص در افراد مسن و زمانی که احیا استخوان ضروری است.

مواد و روش انجام کار:

۱۰ بیمار بین سن های ۵۰ تا ۶۰ سال در این آزمایش شرکت کردند، برای ۵ نفر از این افراد روش کاشت ایمپلنت جدید به صورت فلپ لس و بدون برش لثه انجام شد و ۵ نفر دیگر کاشت دندان را باروش سنتی با برش لثه انجام دادند.

مراحل جراحی:

پس از انجام بیهوشی موضعی ، برش در فک بالایی یا پایینی برای دسترسی به مرز استخوان انجام گرفت. این برش فقط تا پوشش بیرونی استخوان انجام می گیرد،برش توسط دریل با میله نازک انجام می شود، در ادامه برش تیز تر و عمیق تر نیز انجام می شود، این کار انجام می شود تا ضخامت کافی استخوان برای گونه باقی بماند و دیواره های استخوان وسطی تا ۲٫۸ میلی متر شکاف داده می شوند، برای حفظ یکنواختی دیواره های بیرونی، آماده سازی مکان ایمپلنت با تیغ های گرد یا قطر ۳٫۵ میلی متر با برش انجام می شود با این روش از رگ های دیواره بیرونی استخوان محافظت می شود و هم چنین به پایداری اولیه ایمپلنت کمک می شود.

دو شیوه برای محیا کردن مکان مناسب ایمپلنت وجود دارد:

۱)روش برش دادن کوچک لثه بدون آسیب دیدن لبه ها

۲)دریل کردن اضافی و معمول برای قرارگیری ایمپلنت

در این روش همزمان بیشینه پایداری ایمپلنت، انبساط کافی حفره، ارتفاع کافی استخوان در طول زمان و تغذیه دیواره های بیرونی برش داده شده حاصل می شود.

انبساط کافی برای قرارگیری مناسب ایمپلنت توسط برش دهنده ی نرم انجام می گیرد، انبساط نهایی توسط خود ایمپلنت انجام می گیرد. همزمان با جراحی ایمپلنت قرار داده می شود، ایمپلنت های هم سطح استخوان ترجیح داده می شوند.

از بخیه جذبی برای بستن برش استفاده می شود.

برای بستن ابتدایی برش و بهبود مناسب مکان بریده شده توسط چاقوی جراحی در وسط برش مخاط فیبرین قرار داده می شود، در این روش تمامی کمبود استخوان توسط مخاط فیبرین پس از انجام prfپوشش داده می شود که منجر به بهترین سرعت بهبود می شود.

Prf تنها نیازمند سانتریفیوژ کردن خون است، بدون اضافه کردن هرگونه ماده ضد انعقاد خون.

پس مقداری خون در لوله ۱۰ میلی متر شیشه ای با دور ۲۷۰۰ به مدت ۱۲ دقیقه سانتریفیوژ شد

برای سه مورد دیگر ۳۰۰ دور به مدت ۱۳ دقیقه انجام گرفت تا یک ماده قوی تر برای پر کردن مکان برش داده شده تهیه شود.

۵ بیمار دیگر با روش قدیمی با یک برش نازک جهت قرار دادن ایمپلنت کوچکتر بدون تقویت استخوان در ناحیه عمیق تر استخوان مورد بررسی قرار گرفتند.

تصاویر OPG،CT اسکن برای هر بیمار قبل از جراحی تهیه شد ، دید کلی نسبت به استخوان های فک و صفحات دوبعدی و فضای سه بعدی آرواره داشته باشیم.

مراقبت های پس از جراحی تا ۳۰ روز در دمانگاه ها و تا ۳ الی ۶ ماه با تصاویر OPGو اشعه ایکس انجام شد.

نتایج:

تمامی ایمپلنت ها با استخوان به طور کامل ادغام شدند، و پایداری خوبی در زمان جراحی نیز حاصل شد، فرآیند بهبود در کمترین زمان ممکن رخ داد و هیچ گونه پارگی و شکاف زخمی مشاهده نشد، با مقایسه نتایج مشاهده شد که در روش جدید تحلیل ارتفاع استخوان در قبل از جراحی، بلافاصله پس از جراحی، ۳ ماه پس از جراحی و ۶ماه پس از جراحی کمتر از روش قدیمی است.

ارتفاع استخوان از مرز پایین تر فک پایین و از سطح بینی یا سینوس های فک بالا تا سوراخ حفره در زمان های مختلف اندازه گیری شدند. تحلیل ارتفاع استخوان بیشتر در روش قدیمی را می توان اینگونه تفسیر کرد که ضرورت ایجاد عمق بیشتر و بدون انبساط با انتخاب ایمپلنت کوچکتر منجر به نتایج زیبایی بدتر نیز شده است.

بحث:

برخی از مزایای استفاده از PRF که در مطالعات آمده اند به شرح زیر می باشد:

روش آماده سازی راحتی دارد که توسط سانتریفیوژ یک مرحله ایست و در دسترس همه پزشکان می باشد، همچنین از نمونه خون خود فرد تهیه می شود .

-دارای چارچوب طبیعی فیبرین است که داخل آن عوامل رشد وجود دارند و فعالیت آن را در طولانی مدت حفظ می کند و به طور موثری پیوند بافت را انجام می دهند.

می توان آن را به شکل تنها یا با استفاده از پودر پیوندی استخوان استفاده کرد،بسته به اینکه هدف نهایی چیست یک روش اقتصادی و سریع در مقایسه با دیگر روش ها می باشد.

وقتی به عنوان غشا استفاده شد ، منجر به رنج و سختی کمتری برای بیمار در حین فرآیند بهبود زخم می شود.

هم چنین PRFدارای معایبی نیز می باشد:

دسترسی به مقدار نهایی آن کم است چرا که از خون خود فرد تهیه می شود و میزان موفقیت PRF به شدت به زمان جمع آوری خون و انتقال به سانتریفیوژ بستگی دارد،

در این روش احتمال پوکی استخوان بسیار کم است و و عواقب التهابی و پزشکی نیز کم می شود بخصوص در افراد مسن که مشکلات جراحی در آن ها به دلیل آناتومی بدنی سخت تر می شود.

نتیجه گیری:

بزرگترین مزیت استفاده از PRFجذب کامل آن است، چرا که از زمان دوم جراحی جلوگیری می کند که این یک فاکتور بسیار تعیین کننده در بیماران مسن می باشد.

علاوه بر این به سادگی با تغییر تنظیمات سانتریفیوژ می توان به یک عامل ژن ساز به عنوان پیوند دهنده استخوان یا ماده محرک دست یافت، هم چنین می توان به یک ماده پر کننده فضای برش داده ی استخوانی استخوانی ثابت رسید.

در حال حاضر به نظر می رسد این تکنیک یک روش کم خطر دارای بیش ترین رضایت مندی از طرف بیماران بوده است که موجب موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد مسن شده است.

انواع ایمپلنت و نکاتی در رابطه با پروتز آن

دیده شده که هنگامی که بیماران چندین دندان خود را از دست داده اند طرح درمان های مختلفی برای قرارگیری تعداد پایه ایمپلنت داده شده است

دقت عمل درجراحی ایمپلنت موضوع بسیار حائز اهمیتی است

باید پایه ایمپلنت کمترین انحراف را نسبت به محور طولی داشته باشد

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

پروتزایمپلنت های ثابت به شکل های مختلفی وجود دارند، تک دندانی، پل های کوتاه، متوسط و کامل. بسته به کیس مورد نظر از هر یک از این پروتز ایمپلنت دندانی استفاده می شود.

پروتز ایمپلنت ثابت – تک دندان

از هر دوروش سمنت کردن و پیچ کردن می توان استفاده کرد، برای تک دندان به روش پیچ کردن نیاز است که یک اتصال یک تکه با پیچ از روکش به اباتمنت متصل شود.

در روش سمنت کردن نیاز است تا ابتدا یک اتصال بین تاج دندان و اباتمنت برقرار شود تا مناسب بودن جای گیری روکش ساخته شده اثبات شود سپس روکش به وسیله چسب دائم ، چسبانده شود.

پروتز ایمپلنت های ثابت – پل های کوتاه و متوسط

هنگامی که بیش از یک دندان از دست رفته، تصمیم برای تعداد ایمپلنت های مصرفی سخت می شود، در این موارد نیاز است تا ارزیابی دقیقی صورت گیرد، ایمپلنت ها باید کمترین میزان انحراف را از محور طولی داشته باشند.

ابتدا باید علامت هایی برروی مکان های مد نظر گذاشت تا دقت کار بالا برود.

سپس چندین ایمپلنت در فواصل مختلف قرار داده شده و روکش های مختلف را می توان با پیچ کردن یا سمان کردن در نواحی مورد نظر چسباند، این نکته اهمیت دارد که زوایای در نظر گرفته شده صحیح باشد.

در صورتی که زوایا اجازه ندهد که با پیج و مهره کردن روکش ها چسبانده شود می توان از طریق سمان کردن روکش را چسباند.

روکش ایمپلنت ثابت- پل کامل:

چندین ایمپلنت نیاز است تا راه حلی باشد برای جبران بی دندانی در افرادی که چندین دندان خود را از دست داده اند، با افزایش تعداد ایمپلنت و کاشت ایمپلنت در قسمت های مختلف فک، زاویه حائز اهمیت می شود زیرا نیاز است روکش ها به صورت ایده آل در دهان قرار بگیرند.

روکش ایمپلنت ثابت- پل کامل ترکیبی:

در بعضی موارد امکان استفاده از فول آرچ با روش پیچ کردن امکان پذیر نیست، در این صورت در مواردی که زوایا مطلوب نیستند یک ساختار جداگانه را از طریق پل با روکش های جدا گانه می سازند، و از طریق سمنت کردن در زوایای نامطلوب قرار داده می شود.

در مواردی که پل های ترکیبی مناسب نیست و باید با سمنت چسبانده شود در این صورت می توان کل قوس دهانی را به قسمت های کوچکتر تقسیم کرد و سپس روکش های به وسیله سمنت به ایمپلنت چسبانده می شود.

ایمپلنت وبررسی معیارهای دخیل دررضایت نهایی

علاوه بر آن که کاشت دندان به خوردن غذای بیمار کمک بسیار زیادی می کند باید زیبایی را نیز برای بیمار به همراه داشته باشد

یکی از اساسی ترین و مهم ترین نشانه های موفقیت درمان کاشت ایمپلنت و رضایت بیمار است

در ادامه مطلب به این موضوع خواهیم پرداخت

بازسازی دندان از دست رفته  در قسمت جلویی فک بالا، با یک پروتز کاشتنی حمایت شده،یک روش درمان مورد قبول در دنیا است. ایمپلنت های دندان نرخ بالای موفقیت هستند. با ایجاد یک سوراخ در فک، ایمپلنت دندان به شکل طبیعی در فک قرار می گیرد. علت این موفقیت بهبود روش های درمان و بهبود سطح ایمپلنت است. بازسازی دندان از دست رفته هنوز به عنوان یک درمان کامل شناخته نشده چرا که دارای مشکلاتی در هنگام کاشت دندان و پس از آن می باشد. موفقیت آمیز بودن یک ایمپلنت به چندین فاکتور وابسته است، و به طور کلاسیک تابع معیارهایی از قبیل شرایط اولیه، بازسازی استخوان، و تحلیل استخوان از دست رفته است. اگرچه این فاکتورها عوامل ضروری برای موفقیت یک ایمپلنت می باشند، اما گاهی اوقات  قادر به ارزیابی عینی و حقیقی از همه جنبه های یک مورد خاص نیستند، به خصوص در مورد ایمپلنت هایی که  می بایست جلوه زیبایی را حفظ کنند و و نقش مهمی دارند. امروزه ایمپلنت ها تنها وظیفه عملکرد مناسب را بر عهده ندارند، بلکه باید شکل و ظاهری زیبا نیز داشته باشند. بنابراین ارزیابی دقیقی بر زیبایی و عملکرد ایمپلنت مورد نیاز است. تلاش های اولیه برای ارزیابی جنبه های زیبایی ایمپلنت ها در سال ۱۹۹۷ توسط تورستن که شاخص لثه سالم را مطرح کرد، و این موضوع سایز مناسب لثه را ارزیابی می کند. از آن روز به بعد روش های ارزیابی زیبایی، مطالعات زیادی را به خود دیده است، و همواره در پی آزمودن دقت و تاثیر گذاری این روش ها بوده است، امروزه فاکتورهای دیگری علاوه بر میزان کاربرد لثه مثل رنگ، شکل و میزان سازگاری آن با بافت های نرم در ارزیابی زیبایی ایمپلنت ها اثر گذارند.

اخیرا روش های عینی دیگری برای ارزیابی زیبایی ایمپلنت ها تعریف شده اند.

شاخص  ( PES) که زیبایی بافت های نرم اطراف ایمپلنت را بررسی می کند و شاخص دیگری که نمره زیبایی مقدار سفیدی که از طریق نشان دهنده زیبایی با در نظر گرفتن کیفیت تاج ایمپلنت می باشد را بررسی می کند. این روش های ارزیابی تا به امروز توسط متخصصین برای بررسی و گزارش میزان زیبایی یک ایمپلنت در قسمت جلویی فک بالا مورد استفاده قرار گرفته است.

رضایت بیماران که نشان دهنده ی موفقیت یک ایمپلنت از دیدگاه بیمار است از دیگر معیارهای مهم ارزیابی است که معمولا با نظر سنجی و مقایسه بصری انجام می پذیرد.

تحقیقاتی نیز که ارزیابی بین طرز تفکر خود شخص دندانپزشک در بازسازی به وسیله ایمپلنت می باشد که انجام شده است، در این بین چندین مطالعه نشان دادند که ارزیابی های بی طرفانه، ممکن است قادر به نشان دادن نتایج دقیق نباشند.