تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و بروز لقی دندان

پری ایمپلنتایتیس چیست؟

یک نوع بیماری لثه ای است که اگر درمان نشود منجر به شکست درمان ایمپلنت می شود

رعایت بهداشت می تواند از بروز این بیماری جلوگیری کند

ما در این مقاله علمی می خواهیم در مورد لقی ایمپلنت که یکی از از عوارض این بیماری است صحبت کنیم 

هنگامی که ایمپلنت دندان دچار لقی شده است باید بررسی کرد که آیا ایمپلنت های دندان دچار شکست شده اند یا خیر؟

علل اصلی لق شدن ایمپلنت:

اگر هر کدام از شما لقی را تجربه کرده باشید، این موضوع ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد که باید سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید.

لقی روکش دندان:

لقی ایمپلنت های دندان علت های مختلفی دارد، یکی از دلایل آن لقی روکش دندان است. ممکن است پیچی که بر روی روکش دندان پیچانده می شوند، به علت تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت باشد که یکی از نشانه های عدم موفقیت درمان است. یا اینکه ادغام ایمپلنت و استخوان به درستی انجام نشده است. شکست درمان ایمپلنت ناخوشایند است اما در مواردی اتفاق می افتد.

بیماری پری ایمپلنتایتیس:

یکی دیگر از عوامل ایجاد لقی ایمپلنت بیماری پری ایمپلنتایتیس است، راه درمانی آن استفاده از آنتی بیوتیک و رعابت صحیح بهداشت است. اما در صورتیکه با استفاده از این عوامل درمان نشود باید ایمپلنت توسط جراح خارج شود.

چگونه می توان لقی ایمپلنت را به درستی تشخیص داد؟

بدیهی است که حرکت کردن ایمپلنت در داخل دهان نشان دهنده ی لقی آن است. اما علائم دیگر لقی ایمپلنت به شرح زیر است:

درد، تحلیل استخوان قابل لمس، خون ریزی در هنگام لمس کردن و تغییر رنگ در اطراف ایمپلنت.

پیامدهای ناشی از لقی درمان نشده ایمپلنت:

اگر دچار لقی ایمپلنت دندان شده اید، حتما به دندانپزشک مراجعه کنید، زیرا عواقب عدم توجه به آن خطرناک است، و عفونتی ایجاد می کند که علاوه بر فک و دهان می تواند به ناحیه گردن و مغز نیز نفوذ کند و حتی در سراسر بدن نیز گسترش یابد.

پس از آن امکان نفوذ به جریان خون وجود دارد که می تواند منجر به خفگی و حتی مننژیت شود.

تجربه لقی ایمپلنت سال ها پس از کاشت ایمپلنت:

در برخی بیماران لقی ممکن است یک سال، ۲ سال، ۳ سال و حتی ۱۰ سال بعد از کاشت ایمپلنت اتفاق بیفتد.

دلایل عمومی ایجاد آن می تواند شامل موارد زیر شود:

ایمپلنت ها به اندازه کافی از روکش های دندان حمایت نمی کنند.

شکستگی و خرد شدگی روکش دندان.

کاهش میزان بافت لثه که نتواند به اندازه کافی ایمپلنت را بپوشاند.

عدم بهداشت مناسب دهان و دندان

عفونت های باکتری ها

وجود مواد غذایی در اطراف ایمپلنت ها

نتیجه:

اصلی ترین علل ماندگاری و سلامت ایمپلنت دندان، رعایت بهداشت است، پس دوبار در روز مسواک بزنید و از نخ دندان نیز استفاده کنید.

کاشت دندان و عملکرد بهتربا استفاده از نرم افزارکامپیوتری

در مواردی که قبل از کاشت دندان پیوند بافت و استخوان صورت می گیرد کمی درمان ایمپلنت حساس می شود زیرا باید کاشت ایمپلنت را در بافت پیوندی استخوان انجام دهیم 

این پیوند با سیستم جدید انجام می شود

می توان در مواردی به تشخیص پزشک همزمان با پیوند استخوان کاشت ایمپلنت را نیز انجام داد

بیمارانی که در ناحیه سر و گردن تومور دارند معمولا نیاز به درمان های خاصی دارند. بعضی اوقات این درمان ها به همراه پرتودرمانی و شیمی درمانی انجام می شود. درمان سرطان در این نواحی معمولا زخم ها یا برش هایی را باقی می گذارند که نیازمند پیوند استخوان بزرگ و حاوی رگ های خونی و بافت های نرم است. آسیب های حین درمان سرطان حتی استخوان های فک بالا و پایین را هم دچار مشکل می کند. در این مواقع باید پیوند استخوان همراه با پوست، بافت های نرم و مخاط انجام شود تا بتوان کاملا جایگزین استخوان از دست رفته شود. این بهترین روش برای پیوند استخوان بالا و پایین است و بسیار مطمئن است. با استفاده از تکنیک چاپ ۳ بعدی مدل سازی استخوان راحت تر انجام می شود.

با طراحی مجازی و راهنمای جراحی این کار با دقت بالاتر و خطای کمتری انجام می شود. این کار موجب کاهش زمان مصرفی می شود. قیمت جراحی افزایش می یابد که با توجه به دقت کار ارزشش را دارد. اگر بخاطر دلایل آناتومیکی امکان بازسازی با پروتزهای قدیمی وجود نداشته باشد، بهترین پیشنهاد بعد از بازسازی استخوان آن ناحیه، کاشت ایمپلنت است. با توجه به اینکه برش های استخوانی بزرگ بعد از پیوند نیازمند پرتودرمانی هستند معمولا کاشت ایمپلنت یکسال به تعویق می افتد. چون استخوان هایی که پرتودرمانی می شوند آمادگی کمتری برای کاشت ایمپلنت دارند. به همین خاطر کاشت ایمپلنت را باید درست پس از بازسازی و پیوند استخوان انجام داد تا قبل از پرتودرمانی، جوش خوردن اولیه انجام شود.

اگرچه قرارگیری تکه های استخوانی با راهنمای دریل ایمپلنت بهتر انجام می شود، اما طراحی کامپیوتری برای بازسازی مزایایی دارد که غیر قابل انکار است. این طراحی امکان قرارگیری استخوان در موقعیت مناسب و کاشت همزمان ایمپلنت را فراهم می کند.موقعیت ایمپلنت ها با طراحی دقیقا مشخص می شوند. احتمال اینکه ایمپلنت ها به شکل زاویه دار قرار گیرند هست چرا که تکه استخوانی پیوند شده انعطاف پذیر است، پس باید هنگام دریل کردن از راهنمای مخصوص استفاده کرد.

از سال ۲۰۱۵ ما شروع به طراحی کامپیوتری کردیم که بدون استفاده از نرم افزارهای انحصاری قابل اجرا بود. حین جراحی نیز از نرم افزارهای دیگری استفاده کردیم تا بتوانیم زاویه ی ایمپلنت ها را مشخص کنیم. این کار برای اولین بار انجام شده است.

ما بیمارانی را انتخاب کردیم که نیاز به بازسازی فک پایین داشتند. قبل از جراحی تصویر CT اسکن از چهره و جمجمه فرد تهیه شد. طراحی با انجام معاینه حضوری و تشخیص اندازه و موقعیت ایمپلنت ها شروع می شود. در مراحل طراحی پس از مشخص کردن موقعیت مناسب پروتزها، موقعیت تکه های استخوانی نیز مشخص می شوند تا فضای مناسب را برای کاشت ایمپلنت و جوش خوردن فراهم کنند.

مدل نهایی بازسازی شده با تصویر CTاسکن قبل از جراحی ادغام می شود. حفره های عمودی در مدل طراحی می شوند تا بتوان قالب گیری را انجام داد. برای ۴ بیمار ۱۳ ایمپلنت با این روش کاشته شد. تکه های استخوانی و ایمپلنت ها همانطور که برنامه ریزی شده بود با موقعیت و زاویه ی تعیین شده قرارداده شدند.

ما در این پژوهش نشان دادیم با استفاده از نرم افزارهای موجود، پیوند بافت های نرم، سخت و رگ های استخوان و کاشت ایمپلنت را می توان طراحی کرد. از قطعه ای به عنوان راهنما برای انتقال دقیق اطلاعات مربوط به پیوند و ایمپلنت استفاده کردیم.

هنگام بازسازی استخوان های آسیب دیده باید مکان هایی که قصد داریم ایمپلنت بکاریم مشخص شوند، چرا که نواحی بازسازی شده باید توانایی کاشت دندان  را داشته باشند. کاشت ایمپلنت و ادغام کامل با استخوان تنها راهی است که می توان قابلیت جویدن را به بیمار برگرداند. کاشت همزمان ایمپلنت با بازسازی استخوان مزایای متعددی دارد. فرآیند جوش خوردن به دلیل حجم استخوان زیادی که پیوند می شود از همان ابتدا شروع می شود و می توان پروتز را زودتر قرار داد. این موضوع باعث می شود قابلیت جویدن زودتر به بیمار برگردد. چنانچه بیمار نیاز به پرتودرمانی داشته باشد ایمپلنت ها باید طی چند هفته با استخوان جوش بخورند، در غیر اینصورت از موفقیت کلی درمان کاسته می شود.

اشکال این روش مدت زمان طولانی طراحی است که قبل از شروع جراحی انجام می شود. بسیاری از شرکت ها سعی در کاهش این زمان دارند اما در بهترین حالت ۱۰ روز طول می کشد. علت این زمان طولانی طراحی صفحه ی راهنما و کیفیت آن است چرا که این صفحه دقت جراحی را بالا می برد.

کاشت پروتز دندانی همزمان با بازسازی استخوان بسیار ارزشمند است. دو موضوع اینجا مطرح است، اول اینکه استخوان پیوندی باید بیشترین تماس را با استخوان خود فرد داشته باشد، دوم اینکه این تماس حداکثری باید همزمان با موقعیت ایده آل ایمپلنت ها اتفاق بیفتد. برای افزایش دقت کاشت ایمپلنت یک صفحه ی حفره دار شده طراحی شده تا استخوان پیوندی را بتوان تنظیم کرد.

در نهایت باید گفت که این روش راه حلی ساده و دقیق برای کاشت ایمپلنت همزمان با بازسازی استخوان است. این روش در اکثر بازسازی های استخوان فک پایین قابل اجرا است.

مینی ایمپلنت دندان واستفاده از آن درمبتلایان به زخم دهانی

دندان عضو بسیار مهمی در بدن انسان است

در صورت نبود آن کاشت ایمپلنت یکی از بهترین راه های جبران  است

حتی افرادی که دچار  زخم دهانی هستند می توانند با کاشت مینی ایمپلنت این موضوع را بر طرف کنند

Oral lichen planus یکی از بیماری های التهابی شدید می باشد، که منجر به زخم های دهان می شود، بیشتر بیماران آن افراد بزرگسال ، اغلب بانوان و نرخ آن بین ۲٫۲ تا ۰٫۱ درصد است.

به طور کلی دو مدل زخم دهان داریم، شبکه ای و سایش دهنده، اگرچه مدل های دیگری نیز وجود دارند.

این بیماری با آسیب هایی همراه است که زخم های دهان را تشدید می کند، و برای کاشت ایمپلنت این آسیب ها و زخم ها باید به حداقل برسند، بدین منظور ما از ایمپلنت  دندان های کوتاه استفاده کردیم، تا جایگزینی برای پیوند استخوان باشد و میزان مراحل درمان را کاهش دهد.

ایمپلنت های کوتاه درمان مناسب و قابل پیش بینی برای بیماران سالم هستند و میزان موفقیتی مشابه ایمپلنت ها و پروتز های استاندارد دارند، اما از آن جایی که می دانیم ارزیابی طولانی مدت ایمپلنت های کوتاه برای این دسته از بیماران انجام نشده است، قصد داریم به بررسی آن ها بپردازیم.

به شکل دقیق تر هدف ما محاسبه میزان موفقیت ، اندازه گیری تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و ثبت مشکلات آنهاست.

۲۳ بیمار با میانگین سنی ۵۸ سال که شامل ۳ مرد و ۲۰ زن بودند در این پژوهش شرکت کردند، ۶۶ ایمپلنت برای این بیماران کاشته شد، تمام جراحی ها توسط یک پزشک باتجربه انجام پذیرفت.

۶۳ تا از ایمپلنت ها در ناحیه عقبی فک بودند، ۲۹ تا از ایمپلنت ها با پیچ به پروتز متصل بودند، و ۲۷ تا با سمنت، به طور میانگین تا ۵ سال بیماران معاینه و بررسی شدند، میزان موفقیت ۶۵ از ۶۶ بود و میزان تحلیل استخوان افقی و عمودی به ترتیب ۰٫۹۶ و ۰٫۹۹ میلیمتر است.

تفاوت زیادی بین افرادی که زخم های شبکه ای و سایشی داشتند وجود نداشت. اما استخوان اطراف زخم های سایشی پایداری کمتری دارند.

پروتز بر پایه ایمپلنت فوائد متعددی نسبت به پروتزهایی دارند که مخاط لثه پشتیبان آنها است، بخصوص در مورد افرادی که از بیماری زخم های دهانی رنج می برند.ایمپلنت مانع فشار و تحریک مخاط دهان می شود و بهتر پروتز را نگه می دارد، پس ایمپلنت تداخل در درمان این بیماری ایجاد نمی کند. امروزه میزان موفقیت ایمپلنت برای این بیماران با افراد سالم قابل مقایسه است.

تعداد کمی از مقالات به بررسی گسترده ی ایمپلنت در این بیماران پرداخته اند و بیشتر راجع به یک فرد خاص بوده است. این اولین مقاله ای است که ایمپلنت های کوتاه را به بیماران زیاد و به مدت طولانی بررسی می کند.

میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه ۶۵ از ۶۶ بود که مشابه نرخ ایمپلنت های بلند در این بیمار است. برخی مقالات چنین نرخی را برای بیماران بدون زخم با ایمپلنت کوتاه گزارش کرده اند. پایداری استخوان برش داده شده در اطراف ایمپلنت ها مشابه با بیماران بدون زخم است. همچنین میزان تحلیل استخوان نیز با بیماران عادی قابل مقایسه است و نزدیک به هم هستند.

این نتایج مارا تشویق به استفاده از ایمپلنت های کوتاه برای این بیماران می کند چرا که نیازی به پیوند هم ندارند، کاهش طول ایمپلنت ها درمان را ساده تر می کند.

در نهایت باید گفت ایمپلنت های کوتاه در این بیماران خاص نتایج موفقیت آمیزی دارند، چرا که با کاشت ایمپلنت در لبه ی مرزی استخوان ، دیگر نیازی به انجام پیوند استخوان ، افزایش مراحل جراحی، و برش وزخم های جدید نیست.

علت شکست های ایمپلنت و پژوهش در رابطه با ماکروفاژها

علت شکست ایمپلنت می تواند متفاوت باشد

آیا حضور ماکروفاژ ها می تواند علت شکست درمان کاشت دندان باشد؟

ما در این مقاله علمی این موضوع را بررسی کرده ایم و جواب این سوال را خواهیم داد

انجام موفقیت آمیز فرآیند جوش خوردن در کاشت ایمپلنت بسیار مهم است، شرایط مختلف بدنی مثل تغییر متابولیسم استخوان ، تغییرات هورمونی، و سیگار کشیدن می توانند باعث عدم موفقیت کاشت ایمپلنت شوند، همچنین عوامل دیگری مثل کیفیت و اندازه استخوان، روش های جراحی، سطح ایمپلنت نیز در این موفقیت تاثیر گذارند. شکست، یا در فرآیند هیلینگ و یا پس از آن اتفاق می افتد، که جوش خوردن ایمپلنت را با شکست مواجه می کند.

علاوه بر این جوش خوردن زود هنگام باعث تغییراتی می شود که علت آن خود ایمپلنت و محیط اطراف آن می باشد.

خوردگی به این معنی است که واکنش بین ماده جامد و محیط شیمیایی اطراف آن باعث از بین رفتن قسمتی از ماده جامد، تغییر ویژگی ساختاری و یکنواختی آن می شود. تجمع موضعی بار فلزات در بدن انسان، و حیوانات به خاطر این فرآیند مشاهده شده است. زمانی که این یون ها در بافت ها آزاد می شوند، در فضاهای بین سلولی قرار می گیرند و معمولا باعث تحلیل بافت و استخوان می شوند.

سلول های ماکروفاژ نوعی از سلول های گلبول سفید در سیستم دفاعی بدن هستند که عوامل خارجی را حذف می کنند. سطح ایمپلنت های شکست خورده در تماس کامل با استخوان ها و بافت ها هستند، حضور ماکروفاژ ها روی سطح ایمپلنت های شکست خورده باعث تشکیل بافت ها و رگ های جدید می شود.

هدف این پژوهش بررسی التهابات بافت های نرم در ایمپلنت های شکست خورده است.

مطالعات بافت شناسی در دانشگاه بونیس آیرس آرژانتین انجام شد، این ایمپلنت ها بر اثر جابجایی، شکستگی و کاشت زود هنگام با عدم موفقیت همراه شده بودند، ایمپلنت ها در محلول ۲۰ درصد فرمالین قرار داده شدند. قبل آزمون بافت شناسی از آن ها تصاویر رادیولوژی تهیه شد.

در این پژوهش ۱۰ ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفتند، این ایمپلنت ها بخاطر جابجایی با عدم موفقیت همراه بودند، و برروی سطح خارجی بافت های نرم وجود داشت.

در این نواحی ماکروفاژها با ابعاد بین ۱ تا ۳ میکرومتر مشاهده شدند.

تعداد ماکروفاژها در بافت های ملتهب شمرده شد.

با آزمون آنالیز عنصری ساختار ذرات داخل ماکروفاژها نیز بررسی شدند.

در همه ی موارد بافت ها و رگ های جدید بررسی شدند. ماکروفاژ ها به شکل یکنواخت توزیع شده بودند، سیتوپلاسم های آن ها دارای ذرات فلزی تیتانیوم بود، حضور ماکروفاژ هایی که حاوی ذرات فلزی بودند، کشف بسیار بزرگی بود، این فرآیند بخاطر فرآیند خوردگی فلز است.

مطالعات قبلی حکایت از حضور ماکروفاژ ها ،بافت ها، و رگ های جدید در حوالی ایمپلنت های شکست خورده دارند.

حضور ذرات فلزی نیز در این ماکروفاژ ها و بافت ها، جلوی عملکرد مناسب سلول های استخوانی را می گیرد. در این مواقع هم تحلیل استخوان رخ می دهد و هم تشکیل استخوان با مشکل مواجه می شود.

در این پژوهش ذرات فلزی در ماکروفاژها دیده شدند که نشان دهنده ی وجود فرآیند خوردگی هستند، این اتفاق جوش خوردن ایمپلنت و استخوان را مختل می کند.

اختلال در جوش خوردن باعث عدم پایداری و جابجایی ایمپلنت می شود، حضور ماکروفاژها بخاطر محصولات حاصل از خوردگی است که باعث واکنش با حساسیت بالا می شوند، این واکنش باعث ترشح cytokine می شود که در نهایت ماکروفاژها حضور پیدا می کنند.

موضوعی که کاملا مشهود است، ماکروفاژها در نزدیکی سطح فلز بسیار فراوان هستند.

این موضوع یعنی غلظت یون های فلزی متناسب با فاصله ی آن از سطح فلز است، حضور ماکروفاژها احتمالا علت شکست ایمپلنت دندان است، فرآیند هایی که توضیح داده شدند کاملا مشخص نبودند اما دخالت ماکروفاژها را نشان دادند.

در آینده نیازمند مطالعات گسترده ای برای یافتن ارتباط دقیق بین شکست ایمپلنت و حضور ماکروفاژها در بافت های نرم هستیم

ایمپلنت وتاثیر زبری سطح اباتمنت بر التهاب

موضوع نگران کننده همیشگی در کاشت ایمپلنت التهاب پس از درمان ایمپلنت است

گفته می شود که التهابات معمولا اطراف اباتمنت ایمپلنت اتفاق می افتد

ما در این مقاله راهکار هایی را بررسی کرده ایم

در ۴۰ سال گذشته درمان دندان های از دست رفته با ایمپلنت یکی از روش های موفق بوده است، اما این روش درمان در برخی موارد باعث التهاب بافت نرم و تحلیل استخوان می شود.

این مشکلات معمولا بخاطر التهابات اطراف اباتمنت است. اخیرا این فرضیه وجود دارد که قرارگیری اباتمنت در بافت های ثابت که کمترین تحرک را دارند التهابات را کاهش می دهند.

. تحقیقات بر این باورند تا جایی که امکان دارد اباتمنت ها را در مخاط کراتینی قرار دهید. کم کردن التهابات نکته ای ضروری است که به جوش خوردن بهتر اباتمنت با بافت های نرم کمک می کند.

پس از قرارگیری اباتمنت، سطح آن بلافاصله با پوسته نازکی از یون ها و پروتئین های بزاق و خون آبه پوشیده می شوند.پروتئین ها و یون های جذب شده، شرایط را برای رشد سلول ها، تشکیل بافت کراتینی و ترمیم زخم فراهم می کنند که همگی منجر به جوش خوردن بافت نرم می شود.

اما یون ها و پروتئین ها مکانی برای چسبیدن و رشد باکتری ها نیز می توانند باشند. یکی از راه ها برای جلوگیری از این اتفاق اصلاح سطح اباتمنت به نحوی که علاوه بر کاهش رشد باکتری ها، سرعت ترمیم زخم و فرآیند جوش خوردن را بالا می برد.

با توجه به اینکه سطوح زبر باعث افزایش تشکیل پلاک می شوند، سطوح صاف با زبری کمتراز ۰٫۲ میکرون می توانند گزینه های خوبی باشند.

فلزات تیتانیومی معمولا با یک لایه نازک تیتانیوم اکسیدی به همراه ساختار کریستالی مثل آناتاز خواص ضد باکتری خوبی را در حضور و عدم حضور تابش uv نشان داده اند. تیتانیوم اصلاح شده با سطح اکسیدی و آناتاز، چسبندگی باکتری ها را کاهش داده است.

این سطح اصلاح شده ساختار نانویی داشت اما زبری سطح آن ۰٫۲ میکرون بود،پس اباتمنت با چنین سطحی احتمالا از حضور باکتری های مخرب جلوگیری می کند و چسبندگی و تکثیر سلولی، ترمیم زخم و تشکیل بافت کراتینی را بهبود می بخشد.

هدف این پژوهش بررسی عملکرد اباتمنت با چنین سطحی در مقایسه با سطح معمولی اباتمنت های تجاری است.

این پژوهش در کشور سوئد بر روی بیمارانی انجام شد که نیاز به کاشت ایمپلنت در نواحی مشابه داشتند. چرا که نیاز بود از یک اباتمنت معمولی و یک اباتمنت اصلاح سطحی شده استفاده کرد.

مکان کاشت ایمپلنت از نظر ازتفاع استخوان، عرض استخوان و بافت های اطراف مشابه بودند.

همه ی اباتمنت های مصرفی از یک شرکت تهیه شدند، لایه ۱۰۰ نانومتری تیتانیوم اکسید بر روی سطح نیمی از اباتمنت ها نشانده شد. سطح آن ماشین کاری شد تا زبری هردو ۰٫۲ میکرون شود.

این اباتمنت ها ۶ هفته پس از کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار گرفتند. پس از ۶ هفته اباتمنت های معمولی و اصلاح شده برای بررسی خارج شدند.

اباتمنت های خارج شده با اباتمنت جدید جایگزین شدند. بیوفیلم های تشکیل شده بر روی اباتمنت های خارج شده جدا شد. نتایج اولیه حکایت از کاهش تشکیل باکتری در اباتمنت های اصلاح شده نسبت به اباتمنت معمولی بود.

میزان خونریزی پس از برداشت اباتمنت ها ارزیابی شد. شدت خونریزی توسط اندیس خونریزی سنجیده شد و از ۰ تا ۳ به آن نمره داده شد.

در همه مراحل ویزیت تصاویر دیجیتال از اباتمنت های اصلاح شده و معمولی تهیه شد. میزان التهابات اطراف ایمپلنت با تصاویر از داخل دهان بررسی شد.

۳۵ بیمار با میانگین سنی ۶۹ سال در این پژوهش شرکت کردند، پس ۳۵ جفت اباتمنت برای آن ها استفاده شد.

۱۵ جفت در فک بالا و ۲۰ جفت در فک پایین قرار گرفتند.

میانگین باکتری های کشته شده بر روی سطح اباتمنت اصلاح شده، یک چهارم اباتمنت معمولی بود.

هم چنین میزان خونریزی اباتمنت اصلاح شده بسیار کمتر از نوع دیگر آن گزارش شد. مخاط کراتینی اباتمنت اصلاح شده بسیار بیشتر از اباتمنت معمولی در مراحل مختلف ویزیت بود ولی اختلاف مقادیر آن ها در طی زمان ثابت بود، تجمع پلاک و التهابات و همچنین ارتفاع استخوان در هردومورد یکسان بود و تفاوت خاصی در آن ها مشاهده نشد.

اما باکتری های موجود بر روی اباتمنت معمولی به خصوص باکتری ای که باعث تجزیه پروتئین و لیپید می شود تاثیر زیادی بر روی ترمیم بافت ها می گذارد، پس نوع باکتری ها از تعداد آن ها مهم تر است

نکته جالب بعدی اختلاف در ارتفاع مخاط کراتینی و میزان خونریزی است که تفاوت سلامتی بافت ها را در اباتمنت اصلاح شده نسبت به معمولی رقم می زند. خون ریزی به خاطر پارگی رگ های شکننده در بافت های ملتهب است. در این پژوهش میزان خونریزی پس از برداشتن اباتمنت های هیلینگ محدود به چندین قطره خون بود و اندیس ۰ تا ۱ به آن نسبت داده شد.

خونریزی کمتر در هنگام برداشتن اباتمنت های اصلاح شده بخاطر سلامت بافت های نرم بود در حالی که خونریزی شدید در مورد اباتمنت های معمولی نشان دهنده ی در خطر بودن سلامت بافت هاست.

ارتفاع مخاط کراتینی به سلامت لثه ارتباط دارد چرا که ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خون ریزی و التهاب می شود.

در این پژوهش ارتفاع کمتر از ۲ میلیمتر آن موجب به خطر افتادن سلامت آن و در ادامه خونریزی والتهاب می شود.

ارتفاع مخاط کراتینی بین اباتمنت اصلاح شده از ۶ هفته الی ۲ سال زیاد بود.

اما عوامل زیادی مثل تورم بافت و غیره نیز به آن مربوط است. پس شواهد قوی برای ارتباط دادن ارتفاع کراتینی به نوع سطح اباتمنت پیدا نکردیم.

اختلاف در شیمی و فیزیک سطح، در فرآیند بهبود بافت ها موثر عمل کرده است. تفاوت در جذب یون ها و چسبندگی پروتئین ها بر روی تکثیر سلول های بافت نرم بسیار تاثیر گذار است. هم چنین تاثیر بسزایی در رشد کلاژن ها، تشکیل بافت کراتین، جوش خوردن اباتمنت و سلامت باقت دارد.

در نهایت با تمام محدودیت های این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که اباتمنت ها ی دارای لایه اکسیدی و نانو ساختار تفاوت زیادی در تعداد باکتری ها ندارند اما باعث سلامت بیشتر بافت، خونریزی کمتر و ارتفاع مخاط بیشتری در طی ۲ سال می شوند، برای بررسی تاثیر سطوح مختلف اباتمنت روی باکتری های تشکیل شده باید تحقیقات گسترده تری انجام گردد. چرا که نوع باکتری در فرآیند ترمیم و سلامت بافت ها بسیار اهمیت دارد.