درد پس ازکاشت دندان وعوامل افزاینده آن

ایمپلنت دندانی یکی از بهترین روش های درمان پرکردن فضای خالی در دهان  است

درد پس از کاشت دندان اگر همه چیز نرمال باشد ،کمی نگران کننده است

بروز بعضی از درد ها ممکن است به خاطر التهاب اطراف ایمپلنت باشد

توضیحات بیشتر در مورد درد پس از کاشت ایمپلنت در ادامه مطلب

با وجودی که علائم کلینیکی و رادیوگرافیکی، میزان عوارض در ایمپلنت دندان را نشان می دهند، می توان گفت تشخیص علت درد بیمار زمانی که همه پارامترها در آن نرمال است، می تواند نا امید کننده باشد، با مطالعات گسترده به این نتیجه رسیده اند که چند عامل می تواند درد پس از جراحی ایمپلنت را ایجاد کند، که هنوز ابهاماتی در تشخیص آن ها وجود دارد. درد شدید پس از ایمپلنت دندان زمانی که عوامل رادیوگرافیکی و بالینی طبیعی هستند یک فریب محسوب می شودعلائم بالینی که درد ناشی از آن به خاطر بیماری هایی همچون پری ایمپلنتایتیس یا التهاب اطراف ایمپلنت است شامل:

خونریزی بعد از پروب، افزایش عمق پروب، ترشح چرک، بافت شکننده، زخم و … می باشد.

به هر حال زمانی که علائم طبیعی است و تنها مشکل ممکن است درد باشد، چه کار باید کرد؟

در این مبحث درباره درد و علائمی که باعث ایجاد درد می شود صحبت خواهیم کرد، inferior alveolar nerve که از کانال آلوئولار اینفریور خارج می شود، این نقطه به عنوان منطقه امن شناخته می شود، و در صورت ضربه به این قسمت در هنگام ایمپلنت ، خونریزی و بی حسی در این مکان به وجود می آید.

استفاده از بافت کراتینیزه ناکافی در اطراف روکش ایمپلنت:

برخی مطالعات پیشنهاد کرده اند که فقدان بافت کراتینی می تواند منجر به ایجاد درد پس از ایمپلنت دندان شود، این نشانه هم هنگام مسواک زدن ، خوردن غذا و … ایجاد می شود.

تماس ناهنجار ایمپلنت با استخوان:

زمانی که بافت فیبرینی استخوان بدن را احاطه می کند، باعث می شود تماس ایمپلنت با استخوان ضعیف باشد، در این مواقع تصویر رادیوگرافی سطح تماس ایمپلنت با استخوان را طبیعی و نرمال نشان می دهد، اما بیمار احساس درد می کند.

عوامل خطرساز دردزا:

برخی عوامل خطر ممکن است، باعث ایجاد درد پس از ایمپلنت شوند، این عوامل عبارتند از :

اختلالات حساسیت و درد عضلانی، درد مزمن، افسردگی، اضطراب و غیره.

این عوامل می توانند به علل ناشناخته درد ایجاد کنند، که این عامل نیز باعث ایجاد درد پس از کاشت ایمپلنت می شود

کاشت دندان و حساسیت بدن به ایمپلنت

آلرژی به فلزات بسیار مورد بحث است 

در واقع آلژی پاسخ بدن به ماده خارجی است می تواند خفیف یا مرگ بار باشد حساسیت به تیتانیوم موجود در ایمپلنت بسیار مورد بحث قرار گرفته است 

ما در این متن به این موضوع پرداخته ایم

حساسیت به فلز در بیشتر موارد رخ می دهد، آلرژی پاسخ ایمنی بدن نسبت به اجسام خارج از بدن می باشد، چه به صورت زنده و چه به صورت غیر زنده.

چهارنوع واکنش آلرژیک وجود دارد که باعث شروع پاسخ آنتی بادی به اجسام خارجی می شود، وقتی سیستم ایمنی بدن که در برابر باکتری ها، ویروس ها و بیماری ها از بدن ما محافظت می کند شروع به پاسخ دفاعی نسبت به سلول های خود شخص می کند، به عنوان آلرژی شناخته می شود.

حساسیت می تواند منجر به خارش های خفیف شود و در موارد نادر باعث غیرفعال شدن چند سیستم در بدن به نام آنافیلاکسی شود.

حساسیت به هر چیزی ممکن است وجود داشته باشد، از جمله حساسیت به فلزات.

طبق گزارشات به دست آمده بیش از ۵ درصد مردم در معرض واکنش های آلرژیک نسبت به فلزات می باشند، اخیرا گزارش شده که ۱۷ درصد از زنان و ۳ درصد از مردان به نیکل آلرژی دارند، و ۱ تا ۳ درصد مردم به کبالت و کروم حساسیت دارند، در میان بیماران درماتیت ( التهاب پوست)، حساسیت به فلز از همه بیشتر است. اثرات اجسام فلزی مثل جواهرات دکمه های فلزی، مواد ترمیمی دندان مثل آمالگام، تلفن همراه و … می تواند بر این موضوع موثر باشد. طبق مطالعات به دست آمده شیوع آلرژی به کبالت از همه بیشتر است بسیاری از آلرژی ها با قرار دادن فلزات به جای عضو مصنوعی مثل استنت در رگ های خونی، همچنین پروتز در لگن و زانو بروز می دهند.

قرار گیری ایمپلنت دندان:

ایمپلنت های دندانی که به منظور جایگزینی دندان از دست رفته کاربرد دارند، از تیتانیوم خالص یا آلیاژهای تیتانیوم تهیه شده اند، یکی از جنبه های مثبت تیتانیوم این است که با استخوان به راحتی ادغام می شود، ایمپلنت های فلزی همچنین می توانند باعث ایجاد واکنش های آلرژیک شوند. طبق مطالعه ای که بر روی ۱۵۰۰ بیمار انجام گرفته است نشان می دهد که میزان آلرژی به ایمپلنت بسیار کم و حدود ۶ دهم درصد است، و میزان واکنش مثبت آلژیک دربیمارانی که ایمپلنت را بدون علت شناخته شده دیگری از دست داده بودند، زیاد بود. با این حال چون جایگزینی دندان از دست رفته کاشت ایمپلنت یک گزینه انتخابی بلند مدت است، مطالعات نشان می دهد که هر گاه جسم خارجی به بدن وارد شود، باعث واکنش های آلرژیک موضعی در تعداد بسیار کمی از افراد خواهد شد به همین دلیل قبل از انجام درمان ، دندانپزشک باید از آلرژی بیمار با خبر باشد.

ایمپلنت دندان و ارزیابی فشار های اعمالی بر آن

ارزیابی فشار های وارده بر ایمپلنت به طراحی پایه آن وابسته است 

ایمپلنت های مخروطی نسبت به ایمپلنت های استوانه ای فشار را بسیار بهتر به استخوان های اطراف منتقل میکنند

بیشترین فشار زمانی به ایمپلنت وارد می شود که زاویه آن 90 درجه به حالت عمود بر ایمپلنت وارد گردد

پروتزهای بر پایه ایمپلنت چه ثابت و چه متحرک، معتبرترین روش های درمان در دندانپزشکی هستند، اما تاثیر جابجایی های مکانیکی بر روی عملکرد و جوش خوردنایمپلنت ها همچنان مشخص نیست.

جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فرآیند پیچیده ای است که درآن با فعالیت های مولکولی و سلولی در فصل مشترک ایمپلنت و استخوان سروکار داریم.

علاوه برا این چنانچه فشارهای زیادی بین ایمپلنت و استخوان وجود داشته باشد، باعث ایجاد التهاب و عدم موفقیت عدم موفقیت می شود. پس بررسی مطالعه متغیرهای بیومکانیکی را برای ایمپلنت های مختلف محاسبه و بررسی کرد. بدین منظور می بایست ابعاد و ویژگی های قسمت های مختلف استخوان و ایمپلنت را داشته باشیم.

در محاسبات علاوه بر این که شکل هندسی پیچیده استخوان را باید در نظر بگیریم، نوع بافت آن نیز بسیار حائز اهمیت می باشد، با در نظر گیری این جزئیات نتایج تری حاصل می شود و دانش مارا درباره بر همکنش های مکانیکی ایمپلنت و استخوان افزایش می دهد.

پس هدف ما بررسی شرایط بیومکانیکی در فصل مشترک ایمپلنت و استخوان و عملکرد ایمپلنت است. ما در این بررسی شکل پیچیده استخوان و نوع بافت آن را در نظر گرفتیم.

دو تکه از استخوان فک پایین دو جسد مرد تهیه شد، این دو تکه استخوان اسکن شدند، حجم این استخوان ۰٫۱۵ و ۴۰/. بود. فایل dicom این استخوان ها تبدیل به stl شد تا در مدل سازی FEM استفاده شوند. ایمپلنت ها و استخوان های مورد نظر در نرم افزار ANSYS روی هم سوار شدند.

هنگام جویدن ، دندان ها تحت فشار های شدیدی قرار می گیرند، ما در این پژوهش این نیرو را ۱۵۰ نیوتن فرض کردیم، هم چنین سه جهت مختلف برای شبیه سازی شرایط دهان در نظر گرفته شد.

۱) ۱۵۰ نیوتن در راستای محور طولی ایمپلنت

۲) ۱۵۰ نیوتن با زاویه ۴۵ درجه

۳) ۱۵۰ نیوتن در راستای محور عرضی

۲ حالت برای میزان جوش خوردن در نظر گرفته شد: ۱) جوش خوردن کامل ۲) جوش خوردن جزئی

۲ نوع بافت استخوان یکنواخت و الاستیک هم برای مدل سازی در نظر گرفتیم. پس در کل ۱۲ حالت داریم

جهت جابجایی ایمپلنت در استخوان نسبت به محور ایمپلنت در نظر گرفته شد. ۱) جهت افقی که از زبان تا گونه دامنه ی تغییرات آن است.

۲) جهت عمودی

بیشترین میزان جابجایی مربوط به استخوان با حجم کمتر (۱۵/۰) بود که در آن فرآیند جوش خوردن به شکل جزئی صورت گرفته و جهت نیروی اعمالی در راستای افقی بود.

در جهت عمودی بیشترین میزان جابجایی مربوط به ایمپلنت هایی بود که فرآیند جوش خوردن به صورت جزئی در آنها اتفاق افتاده بود، حجم استخوان در این مورد آنچنان تاثیر نداشت، به طور کلی جابجایی ایمپلنت های جوش خورده کمتر از ایمپلنت های جزئی جوش خورده بود.

شدت فشار بر روی ایمپلنت های کاشته شده، نیز بررسی شد. بیشترین میزان فشار وقتی است که نیرو به شکل عمودی به ایمپلنت های کامل جوش خورده وارد می شود.

در این پژوهش جابجایی افقی و عمودی ایمپلنت های کامل جوش خورده زیر ۷ میکرون بود، این مقدار در ایمپلنت های جزئی جوش خورده بیشتر بود، جویدن باعث جابجایی بین ۵۰ الی ۱۰۰ میکرون در جهت افقی و عمودی می شود، که این مقدار در ایمپلنت  دندان کامل جوش خورده بسیار کمتر است.

جابجایی دندان جزئی جوش خورده مشابه دندان طبیعی است. اما باید این نکته را ذکر کنیم که نوع جابجایی در ایمپلنت ها متفاو است. برهمکنش دندان طبیعی با استخوان طوری است که در حین اعمال نیرو آن را دفع می کند در حالی که در ایمپلنت دفع نیرویی در کار نیست و حالت خشک چوب شدگی وجود دارد، در مواردی که جوش خوردن ایمپلنت کامل نیست جابجایی ۷۰ میکرونی موجب ساییدگی ایمپلنت می شود، به همین خاطر جوش خوردن ناقص بسیار مهم است.

فشارهای اعمالی به ایمپلنت در مواردی که فرآیند جوش خوردن کامل بود، شدت کمتری داشت و فشار وارد به شکل یکنواخت تری در اطراف ایمپلنت پخش شد، با مقایسه استخوان های با حجم و تراکم مختلف متوجه شدیم که استخوان کمتراکم تر فشار بیشتری را به استخوان فک وارد می کند.

در این پژوهش شدت فشار وارده به ایمپلنتی که جزئی جوش خورده ۲ برابر ایمپلنتی است که کامل جوش خورده است.

پس جوش خوردن ایمپلنت عامل بسیار مهمی در موفقیت و عملکرد ایمپلنت دارد. با مقایسه نتایج متوجه شدیم که این عامل حتما از عامل تراکم و نوع بافت استخوان هم مهم تر است.

یکی از ایرادات این پژوهش این است که فقط از یک نوع ایمپلنت استفاده کرد، اگرچه ارزیابی فشارهای اعمالی به طور کلی به ویژگی های هندسی وابسته است.

انتخاب ایمپلنت های دیگر با سایز و مدل مختلف ممکن است این مقادیر را تغییر دهد، اما جزئیات هندسی ایمپلنت و استخوان که در این مدل لحاظ شدند دید کلی خوبی را به ما می دهند.

در نهایت باید گفت که جوش خوردن ناقص خطرناک ترین موضوع در موفقیت یا عدم موفقیت ایمپلنت است.

ایمپلنت دندان پس از درمان توموردهان

موقعیت توموری که در ناحیه دهان وجود دارد در نوع درمان تاثیر گزار است در این بیماری ممکن است بعضی یا تمام دندان ها از بین بروندابتدا باید پیوند های لازم انجام شود سپس  گزینه کاشت ایمپلنت مطرح می شود

طرح درمان پروتز متحرک بر پایه ایمپلنت برای این بیماران درمان مناسبی است 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

برای درمان تومورهای موجود در دهان یک نوع جراحی انجام می شود که معمولا باعث آسیب فک می شود، این آسیب باعث اختلال در صحبت کردن، ترشحات ناحیه دهان و قورت دادن می شود. هم چنین باعث تغییر در ظاهر فک می شود. برای برطرف کردن این مشکلات عملکردی و زیبایی، بازسازی در ناحیه دهان انجام می دهیم.

بازیابی مشکلات عملکردی این بیماران ، خیلی مهم و سخت است. امکان این بازسازی به موقعیت و اندازه تومور و وضعیت دندان ها بستگی دارد.

موقعیت تومور خیلی مهم است ، چون در نوع درمان تاثیر گذار است. بیمارانی که تومورهای بزرگتری دارند بازسازی ناحیه دهان در آن ها سخت تر انجام می شود، پس از انجام عمل جراحی، در بعضی بیماران کل دندان ها از بین می روند ولی در بعضی ها مقدار کمی از دندان ها همچنان وجود دارد. به همین دلیل بازسازی دهان در دسته دوم راحت تر است.

درمان این تومور ها مزایا و معایبی به دنبال دارد، بسته به اندازه تومور، سن و عوامل دیگر، نوع برش لثه و استخوان فرق می کند.

برش و درادامه بازسازی دهان، طی یک جراحی اما با دو تیم جراحی انجام می شود. بازسازی همراه با پیوند بافت استخوان ،ماهیچه و پوست انجام می شود. کاشت ایمپلنت هنگام بازسازی دهان بیمار، باعث می شود توانایی جویدن به بیمار برگردانده شود. ایمپلنت همزمان در ناحیه ای که تازه پیوند استخوان انجام شده کاشته می شود و امکان کاشت پس از فرآیند پیوند هم وجود دارد، اما این نکته قابل ذکر است که همه بیماران پس از بازسازی فک نمی توانند ایمپلنت بکارند و برش ایجاد شده باید با بهداشت مناسب و همکاری بیمار بهبود یابد.

پروتزهایی که برای این بیماران کاشته می شود، معمولا دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت و پروتز های ثابت و متحرک بر پایه ایمپلنت است .پروتزهای متحرک گزینه های بهتری هستند چون امکان بهداشت منظم را فراهم می کنند، پس اولویت پروتزهای بر پایه ایمپلنت است، موفقیت در بین بیمارانی که جراحی تومور انجام می دهندو با پیوند بافت و استخوان، جراحی کاشت ایمپلنت انجام می دهند به تعداد بالا گزارش شده است.

هدف این پژوهش بررسی عملکرد و زیبایی دهان این بیماران است.

در این پژوهش ۳۴ بیمار که در بین سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ تحت این عمل های جراحی قرار گرفتند بررسی شدند، پس از عمل جراحی برداشت تومور و پیوند بافت نرم و استخوان، ۶ ماه زمان لازم بود تا ترمیم انجام شود.

پس از آن کاشت ایمپلنت انجام شد و ۴ تا ۶ ماه برای ترمیم و جوش خوردن ایمپلنت و استخوان زمان برد.

در بعضی بیماران باید ایمپلنت را کج بکاریم اگر زاویه کاشت بالای ۴۰ درجه باشد از overdenture- double crownاستفاده می شود و در موارد دیگر از فیکس بریج استفاده می شود.

همه بیماران در یک مرکز درمان شدند و تمامی اطلاعات مربوط به سن، جنسیت، نوع جراحی، ایمپلنت و پروتز آن ها ثبت شد.

این بیماران پس از عمل های جراحی تحت معاینه قرار گرفتند، هم چنین در پرسشنامه ای از بیماران درباره میزان رضایت از عملکرد و زیبایی دندان هایشان پس از جراحی و کاشت ایمپلنت سوال شد.

در این پرسشنامه نوع تغذیه به نوع صحبت کردن، مقدار بازشدن دهان و زیبایی نهایی با سوال های ۳ گزینه ای ارزیابی شد. زیبایی کلی صورت و دندان ها جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند.

۷۶ درصد بیماران مشکلی در غذا خوردن نداشتند، و قادر بودند از انواع غذاهای سخت و نرم استفاده کنند.

۷۳ درصد بیماران در گفت و گو و صحبت کردن هیچ مشکلی نداشتند، بیمارانی که ایمپلنتشان آسیب دیده بود، هم غذاهای نرم تری می خوردند هم سخت تر صحبت می کردند، اما درمورد زیبایی دندان ها ۲۳ درصد نمره عالی به کار نهایی دادند چون تعداد ایمپلنت هایی که از دست داده بودند زیاد بود.

هم چنین بیماران مشکلی در باز کردن دهان نداشتند و اکثر آن ها قادر بودند به اندازه کافی دهانشان را باز کنند تا در هنگام جویدن مشکلی نداشته باشند، به طور کلی بازسازی دهان این بیماران به تکنیک ها و روش های کاشت دندان بر می گردد، چالش اصلی تطابق این روش ها با نوع تومور و ضعف های موجو است، مورد قابل توجه دیگر این است که بافت های پیوند شده قابل مقایسه با بافت عادی لثه و دهان نیست، و پایه مطمئنی برای پروتز نیستند، چون بافت های پیوند شده قابل مقایسه با بافت عادی لثه و دهان نیست و پایه مطمئنی برای پروتز نیستند . چون بافت های پیوند شده حالت ارتجاعی کمتری دارند پس دندان های متحرک باید بر پایه ایمپلنت باشند، علاوه بر این ایمپلنت استحکام و پایداری دندان های متحرک را افزایش می دهند،

فاصله افقی و عمودی بین استخوان فک و جایی که پیوند شده معمولا زیاد است، این اختلاف با پروتز یا پیوند استخوان اضافی قابل جبران است.

اگر فاصله عمودی زیاد باشد ایمپلنت باید با زاویه ای کاشته شود که نمی توان فیکس بریج قرار داد.

مزیت این مدل آخری که گفته شد، این است که توزیع نیرو بر روی ایمپلنت بهتر است.

علاوه بر این پروتز را باید به راحتی تمیز کرد. چرا که بیشتر تومورهای بدخیم بخاطر بهداشت ضعیف می باشد، پس پروتز های double- crown برای این بیماران بهتر است، چرا که متحرک هستند و می توان معاینه تعمیر و بهداشت را به راحتی انجام داد.

علت اینکه اکثر بیماران در این پژوهش رژیم غذایی عادی داشتند این بود که دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت داشتند، ۷۳ درصد بیماران بدون مشکل صحبت کردند در حالی که برخی مطالعات نرخ ۹۳ و ۶۰ درصد داشته اند، نتایج ما نشان داد نوع صحبت کردن هیچ ربطی به میزان آسیب، تعداد ایمپلنت ها و مقدار پیوند استخوان ندارند،همچنین این آمار ربطی به موقعیتی که پیوند استخوان انجام شده هم ندارد.

فقط ۲۳ درصد از بیماران به طور کامل از زیبایی دندان هایشان رضایت داشتند، در صورتی که در دیگر مطالعات آمارها بالاتر بود.

پس به طور کلی ایمپلنت های کاشته شده از نظر زیبایی و عملکردی نتایج خوب و منطقی داشتند.

کاشت ایمپلنت برای بیماران FDB

کاشت ایمپلنت در مبتلایان به بیماری FDB بسیار سخت است

زیرا استخوان این بیماران دچار مشکل است

و باید در کاشت دندان فرایند جوش خوردن به خوبی صورت گیرد

در این بیماری احتمال عفونت نیز وجود دارد

توضیحات بیشتر در مورد کاشت دندان در بیماران FDB در پایین صفحه

کاشت ایمپلنت بهترین روش درمان بی‌ دندانی است. طول عمر ایمپلنت علاوه بر مواد به کار رفته و طراحی، به کیفیت استخوان و بافت‌های اطراف هم وابسته است. چرا که استخوان‌های اطراف وظیفه ادغام را بر عهده دارند. FDB یک بیماری خوش خیم و نادر است. در این بیماری بافت‌های فیبرینی جای مغز استخوان را می گیرند. این بیماری ژنتیکی است و ۲.۵% از کل استخوان‌ها را دچار مشکل می‌کند. تشخیص این بیماری با تصویر برداری و گاهی اوقات نمونه برداری از بافت انجام می شود. بافت‌های فیبرینی در تصاویر، به شکل دایره‌های شیشه‌ای هستند که حاصل جایگزینی مغز استخوان با بافت‌های فیبرینی است.دستگاه های CT و MRI هم اطلاعات خوبی‌ راجع این بیماری می دهند. درمان این بیماری بستگی به نوع زخم‌ها و ظاهر آن‌ها دارد. برش استخوان، پیوند استخوان و پروتز از جمله روش‌های درمان این بیماری است.خطرات و مشکلاتی در بازسازی دندان‌های این بیماران وجود دارد. فرایند جوش خوردن با مشکل مواجه می شود و احتمال خون ریزی شدید در آن ها وجود دارد. همچنین احتمال عفونت و مرگ و میر در حین جراحی نیز هست.

درمان بیماری های دندانی معمولا خیلی‌ با احتیاط در بیماران FDB انجام می شود. بخصوص کاشت ایمپلنت در این افراد سخت است چرا که اطلاعات کمی‌ درباره بیماری آن‌ها در دسترس است. اخیرا در پژوهشی ۲ بیمار FDB کاشت ایمپلنت انجام دادند که در هر دو آن‌ها کاشت و فرایند جوش خوردن به خوبی‌ انجام پذیرفت.

ما در این پژوهش قصد داریم نتیجه کاشت ایمپلنت را در این بیماران به شما اعلام کنیم. این بیمار یک خانوم ۶۴ ساله است که استخوان سمت چپ فک پایینش آسیب دیده است. کاشت ایمپلنت در ناحیه ی سالم و آسیب دیده انجام شد. بیماری او باعث شده بود در قسمت چپ فک پایین تورم داشته باشد. او دندان‌های ۵،۶،۷ چپ فک پایین و ۴،۵،۶،۷ راست فک پایین را از دست داده بود. تصویر CT جراحاتی را در ناحیه چپ فک پایین نشان داد که باعث کاهش ارتفاع عمودی استخوان شده بود.

تیم پژوهشی ما روش مطمئنی را برای کاشت دندان در این بیمار در نظر گرفت. بدین صورت که استخوان را تراشیدیم تا ارتفاع مد نظر برای جایگیری پروتز حاصل شود. سپس بازسازی را با کاشت ایمپلنت انجام دادیم.۲ ایمپلنت در سمت چپ که استخوان غیر عادی داشت کاشت شد و ۳ ایمپلنت در سمت راست.چون احتمال شکست استخوان وجود داشت از ایمپلنت فوری استفاده نکردیم. معاینات تصویری و پزشکان در طی ۲ سال رضایت بخش بود و خود بیمار هم نمره ۹.۸ از ۱۰ را به ایمپلنت داد.

ما در این پژوهش با رعایت کردن جوانب احتیاط مثل نوع دریل کردن استخوان، شستشو فراوان و کاشت با تاخیر ایمپلنت توانستیم درمان موفقی‌ داشته باشیم.