ایمپلنت فوری دریک روز والزامات آن

برای افرادی که مدت زمان کاشت دندان به روش سنتی را نمی پسندند ،اگر شرایط استخوانی فرد خوب باشد و دچار تحلیل نشده باشد می توان در روز جراحی روکش موقت را نیز تحویل بیمار داد و در چند روز بهد روکش دائم را به بیمار می دهند

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

بدون دندان هیچ سرگرمی خوشحال کننده نیست، موضوعی ناراحت کننده بوده و برای بعضی افراد شرم آور می باشد،

در این مواقع می توان از ایمپلنت استفاده کرد، اما کاشت ایمپلنت دارای یک دوره طولانی مدت است تا شخص صاحب دندان شود، به همین دلیل کاشت ایمپلنت یک روزه یک گزینه عالی برای بسیاری از متقاضیان می باشد.

تفاوت بین ایمپلنت های فوری و ایمپلنت هایی که به روش سنتی قرار داده می شوند، فاصله بین قرار دادن فیکسچر و روکش دندان است، در ایمپلنت یک روزه یا فوری، با توجه به موقعیت استخوان فک و میزان استخوان می توان همزمان با کشیدن دندان، پایه ایمپلنت را قرار داده و در همان روز روکش موقتی به بیمار تحویل داده شود و روکش اصلی طی چند روز تحویل داده می شود.

زمانی که شخصی با استخوان تحلیل رفته تصمیم به کاشت ایمپلنت می گیرد، جراح پس از بررسی ابتدا باید پیوند استخوان را برای او انجام دهد. انواع پیوند استخوان در جراحی کاشت ایمپلنت برای افرادی که استخوان تحلیل رفته دارند وجود دارد که استخوان از بخش های مختلف از بدن خود شخص تهیه می شود یا از پودر استخوان موجود در بازار به عنوان محرک برای رشد استخوان استفاده می شود تا قطر استخوان افزایش یابد.

در این صورت متقاضی پس از انجام graft یا پیوند استخوان باید مدتی را جهت افزایش قطر استخوان صرف کند، اما در روش ایمپلنتایک روزه قطر استخوان کافی بوده و جراح بلافاصله پس از قرار دادن پایه ایمپلنت یا فیکسچر، اباتمنت و در نهایت روکش را نیز قرار می دهد، این فرآیند با برش لثه و یا بدون برش لثه انجام می شود . در روش بدون برش لثه می توان بدون این که لثه برش داده شود و گاها به وسیله راهنمای جراحی ((surgical guide محل قرارگیری ایمپلنت مشخص شده و پایه ایمپلنت در آن قرار داده می شود.

ویدئوی بالا کاشت دندان در کلینیک دندانپزشکی مدرن در یک روز همزمان با کشیدن دندان را نشان می دهد.

ایمپلنت وبررسی انواع پایه آن در دندانپزشکی

زبری سطح ایمپلنت تاثیر مستقیم در موفقیت درما نداردزیرا موجب بهبود تماس ایمپلنت با استخوان اطرافش می شود

نرخ موفقیت در استفاده از ایمپلنت با پایه زبر بیشتر است 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب 

استفاده از ایمپلنت های تیتانیومی زبر یکی از ابزار درمانی در دندانپزشکی ایمپلنت می باشدواز نظر سطح پوشش به ۳ دسته تقسیم می شوند:

صاف، متوسط و زبر. معمولا ایمپلنت های زبرتر سطح تماس بیشتری با استخوان دارند، برخی پژوهش ها نرخ موفقیت بالاتر را به ایمپلنت ها با زبری متوسط نسبت داده اند.

همچنین ایمپلنت های زبرتر نیروی بیشتری برای برداشتن نیازمندند.

از طرف دیگر موجب می شود باکتری ها راحت تر و بهتر به سطح ایمپلنت ها بچسبند. زیرا ایمپلنت های زبر بیش تر در معرض جذب پلاک هستند. این نقص موجب می شود التهاباتی در اطراف ایمپلنت های زبر تر ایجاد شود. بیماران سیگاری و کسانی که سابقه التهابات لثه ای داشته اند بیشتر در معرض خطر هستند. پزشکان در مورد این دسته از بیماران، ایمپلنت هایی با زبری های مختلف و سطوح اصلاح شده (پلاسما شده، اسیدشویی شده، بلاست شده و اکسید شده، دارای پوشش هیدروکسی آپاتیت یا ترکیبی از این ها ) استفاده می کنند.

دانشمندان در پژوهشی ثابت کردند بیمارانی که سابقه التهابات لثه ای دارند، به شکل جدی در معرض تحلیل استخوان لثه و خرابی ایمپلنت هستند. اما در پژوهش دیگر بر خلاف این گزارش شده.

افراد با سابقه التهابات لثه ای نرخ موفقیت بالایی پس از ایمپلنت داشتند.

چندین مطالعه بر روی حیوانات نیز انجام شده که تاثیر زبری ایمپلنت ها را بر روی التهابات آینده بررسی کرده اند.

نتایج بدین صورت است که سطح زبرتر موجب التهابات بیشتر شد، همچنین مشاهدات بر روی انسان ها نیز نشان داد که ایمپلنت های صاف، کمتر در خطر التهابات هستند و نرخ موفقیت کاشت دندان در آن ها بیشتر است.

بنابراین این سوال به وجود میآید که آیا در مورد بیمارانی که سابقه التهابات لثه ای دارند می بایست ایمپلنت صاف استفاده کرد یا خیر.

هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر زبری سطح ایمپلنت بر نرخ موفقیت آن ، تحلیل استخوان های مرزی و وقوع التهابات در بیماران با سابقه التهابات لثه ای است.

با بررسی ۶پژوهش که در آن ها ۱۳۴۲ ایمپلنت مورد ارزیابی قرار داده شده اند ، نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت های صاف بین ۸۴٫۹ الی ۹۷٫۱ درصد بود در حالی که برای ایمپلنت های زبر بین ۱۰۰ الی ۸۰ درصد بود.

همچنین میانگین تحلیل استخوان های مرزی برای ایمپلنت های صاف بین ۰٫۳۳ الی ۰٫۴۸ میلی متر بوده است.

کاشت ایمپلنت و هدایت احیای استخوان درPRF

روش PRF چیست؟

از ماده ای در روش PRF استفاده می شود؟

روشPRFدر کاشت ایمپلنت چه کمکی می کند؟

چه تاثیری در موفقیت درمان ایمپلنت دارد؟

مقدمه:

قابلیت احیا کنندگی پلاکت ها در دهه ۷۰ میلادی بررسی شد، درست زمانی که مشخص شد آن ها دارای عوامل رشدی هستند که موجب افزایش تولید کلاژن و تقسیم سلولی ، افزایش جریان خون، به کارگیری سلول های دیگر در قسمت هایی که زخم بود و القا تفکیک سلولی می شود.

امروزه در جراحی های ناحیه دهان دونوع پلاکت برای کاربردهای مهندسی بافت وجود دارد:

پلاسمای غنی از پلاکت

فیبرین غنی از پلاکت

عصاره پلاکت در واقع یک سوسپانسیون غلیظ از عوامل رشد موجود پلاکت هاست که به عنوان افزدونی های زیست فعال جراحی به کار برده می شود

این افزودنی ها به طور کلی منجر به بهبود زخم می شوند.

Prf نخستین بار توسط dohar و همکارانش در جراحی دهانی مورد استفاده قرار گرفت، prf در واقع فیبرین به دست آمده از بدن خود فرد است و چندین مزیت نسبت به prpدارد همچنین به صورت طبیعی به دست می آید و نیاز به دستکاری شیمیایی ندارد.

Prf فیبرین غنی از پلاکت از بدن خود فرد است که دارای ۴ ساختار مولکولی به همراه سیتوکینن ها، پلاکت ها و سلول های بنیادین می باشد.

Prfها به عنوان یک داربست زیست تخریب پذیر عمل می کنند که علاقه به رشد میکرو ارگانیسم ها داشته و قادر به هدایت سلول های اپیتلیال به سطح خود را دارد.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند prfیک زیست ماده بهبود دهنده است که قایلیت احیا استخوان و بافت های نرم را دارد، بدون اینکه باعث ایجاد التهاب شود و به شکل تنها و به صورت ترکیبی در پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.

این ماتریس در پژوهش های شبیه سازی شده بدن قابلیت بالایی در افزایش اتصال سلول ها نشان داده و موجب تحریک و رشد سلول(استئوبلاست) شده و باعث ترمیم استخوان می شود.

در عمل های جراحی نیز prf به عنوان غشا عمل می کند که باعث هدایت فرآیند احیا استخوان می شود و از انتقال سلول های معیوب به ناحیه آسیب دیده استخوانی جلوگیری می کند.

همچنین فضایی را فراهم می کند تا سلول های پیوند استخوان موجب لخته شدن خون نشوند.

همچنین prf ها سرعت زیست تخریب پذیری بالایی دارند (حدود یک تا دو هفته)

زمانی که prfبا عامل پیوند استخوان ترکیب می شود باعث بهبود زخم و ترمیم بافت نرم می شود، همچنین این ترکیب به عنوان یک اتصال بیولوژیکی عمل می کند که سلول های بنیادی را جذب می کند و منجر به انتقال سلول های osteoprogenitor به مرکز پیوند شده و منجر به تشکیل رگ های جدید می شود.

علاوه بر این به عنوان یک ماده چسبنده بیولوژیکی عمل می کند تا ذرات را کنار هم نگه دارد و پیوند استخوان را راحت تر کند.

در این پژوهش ۵ نفر از گروه اول آزمایش توسط prfمورد معالجه قرار گرفتند. هدف نشان دادن prf در احیا ایمپلنت می باشد به خصوص در افراد مسن و زمانی که احیا استخوان ضروری است.

مواد و روش انجام کار:

۱۰ بیمار بین سن های ۵۰ تا ۶۰ سال در این آزمایش شرکت کردند، برای ۵ نفر از این افراد روش کاشت ایمپلنت جدید به صورت فلپ لس و بدون برش لثه انجام شد و ۵ نفر دیگر کاشت دندان را باروش سنتی با برش لثه انجام دادند.

مراحل جراحی:

پس از انجام بیهوشی موضعی ، برش در فک بالایی یا پایینی برای دسترسی به مرز استخوان انجام گرفت. این برش فقط تا پوشش بیرونی استخوان انجام می گیرد،برش توسط دریل با میله نازک انجام می شود، در ادامه برش تیز تر و عمیق تر نیز انجام می شود، این کار انجام می شود تا ضخامت کافی استخوان برای گونه باقی بماند و دیواره های استخوان وسطی تا ۲٫۸ میلی متر شکاف داده می شوند، برای حفظ یکنواختی دیواره های بیرونی، آماده سازی مکان ایمپلنت با تیغ های گرد یا قطر ۳٫۵ میلی متر با برش انجام می شود با این روش از رگ های دیواره بیرونی استخوان محافظت می شود و هم چنین به پایداری اولیه ایمپلنت کمک می شود.

دو شیوه برای محیا کردن مکان مناسب ایمپلنت وجود دارد:

۱)روش برش دادن کوچک لثه بدون آسیب دیدن لبه ها

۲)دریل کردن اضافی و معمول برای قرارگیری ایمپلنت

در این روش همزمان بیشینه پایداری ایمپلنت، انبساط کافی حفره، ارتفاع کافی استخوان در طول زمان و تغذیه دیواره های بیرونی برش داده شده حاصل می شود.

انبساط کافی برای قرارگیری مناسب ایمپلنت توسط برش دهنده ی نرم انجام می گیرد، انبساط نهایی توسط خود ایمپلنت انجام می گیرد. همزمان با جراحی ایمپلنت قرار داده می شود، ایمپلنت های هم سطح استخوان ترجیح داده می شوند.

از بخیه جذبی برای بستن برش استفاده می شود.

برای بستن ابتدایی برش و بهبود مناسب مکان بریده شده توسط چاقوی جراحی در وسط برش مخاط فیبرین قرار داده می شود، در این روش تمامی کمبود استخوان توسط مخاط فیبرین پس از انجام prfپوشش داده می شود که منجر به بهترین سرعت بهبود می شود.

Prf تنها نیازمند سانتریفیوژ کردن خون است، بدون اضافه کردن هرگونه ماده ضد انعقاد خون.

پس مقداری خون در لوله ۱۰ میلی متر شیشه ای با دور ۲۷۰۰ به مدت ۱۲ دقیقه سانتریفیوژ شد

برای سه مورد دیگر ۳۰۰ دور به مدت ۱۳ دقیقه انجام گرفت تا یک ماده قوی تر برای پر کردن مکان برش داده شده تهیه شود.

۵ بیمار دیگر با روش قدیمی با یک برش نازک جهت قرار دادن ایمپلنت کوچکتر بدون تقویت استخوان در ناحیه عمیق تر استخوان مورد بررسی قرار گرفتند.

تصاویر OPG،CT اسکن برای هر بیمار قبل از جراحی تهیه شد ، دید کلی نسبت به استخوان های فک و صفحات دوبعدی و فضای سه بعدی آرواره داشته باشیم.

مراقبت های پس از جراحی تا ۳۰ روز در دمانگاه ها و تا ۳ الی ۶ ماه با تصاویر OPGو اشعه ایکس انجام شد.

نتایج:

تمامی ایمپلنت ها با استخوان به طور کامل ادغام شدند، و پایداری خوبی در زمان جراحی نیز حاصل شد، فرآیند بهبود در کمترین زمان ممکن رخ داد و هیچ گونه پارگی و شکاف زخمی مشاهده نشد، با مقایسه نتایج مشاهده شد که در روش جدید تحلیل ارتفاع استخوان در قبل از جراحی، بلافاصله پس از جراحی، ۳ ماه پس از جراحی و ۶ماه پس از جراحی کمتر از روش قدیمی است.

ارتفاع استخوان از مرز پایین تر فک پایین و از سطح بینی یا سینوس های فک بالا تا سوراخ حفره در زمان های مختلف اندازه گیری شدند. تحلیل ارتفاع استخوان بیشتر در روش قدیمی را می توان اینگونه تفسیر کرد که ضرورت ایجاد عمق بیشتر و بدون انبساط با انتخاب ایمپلنت کوچکتر منجر به نتایج زیبایی بدتر نیز شده است.

بحث:

برخی از مزایای استفاده از PRF که در مطالعات آمده اند به شرح زیر می باشد:

روش آماده سازی راحتی دارد که توسط سانتریفیوژ یک مرحله ایست و در دسترس همه پزشکان می باشد، همچنین از نمونه خون خود فرد تهیه می شود .

-دارای چارچوب طبیعی فیبرین است که داخل آن عوامل رشد وجود دارند و فعالیت آن را در طولانی مدت حفظ می کند و به طور موثری پیوند بافت را انجام می دهند.

می توان آن را به شکل تنها یا با استفاده از پودر پیوندی استخوان استفاده کرد،بسته به اینکه هدف نهایی چیست یک روش اقتصادی و سریع در مقایسه با دیگر روش ها می باشد.

وقتی به عنوان غشا استفاده شد ، منجر به رنج و سختی کمتری برای بیمار در حین فرآیند بهبود زخم می شود.

هم چنین PRFدارای معایبی نیز می باشد:

دسترسی به مقدار نهایی آن کم است چرا که از خون خود فرد تهیه می شود و میزان موفقیت PRF به شدت به زمان جمع آوری خون و انتقال به سانتریفیوژ بستگی دارد،

در این روش احتمال پوکی استخوان بسیار کم است و و عواقب التهابی و پزشکی نیز کم می شود بخصوص در افراد مسن که مشکلات جراحی در آن ها به دلیل آناتومی بدنی سخت تر می شود.

نتیجه گیری:

بزرگترین مزیت استفاده از PRFجذب کامل آن است، چرا که از زمان دوم جراحی جلوگیری می کند که این یک فاکتور بسیار تعیین کننده در بیماران مسن می باشد.

علاوه بر این به سادگی با تغییر تنظیمات سانتریفیوژ می توان به یک عامل ژن ساز به عنوان پیوند دهنده استخوان یا ماده محرک دست یافت، هم چنین می توان به یک ماده پر کننده فضای برش داده ی استخوانی استخوانی ثابت رسید.

در حال حاضر به نظر می رسد این تکنیک یک روش کم خطر دارای بیش ترین رضایت مندی از طرف بیماران بوده است که موجب موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد مسن شده است.

ایمپلنت وبررسی معیارهای دخیل دررضایت نهایی

علاوه بر آن که کاشت دندان به خوردن غذای بیمار کمک بسیار زیادی می کند باید زیبایی را نیز برای بیمار به همراه داشته باشد

یکی از اساسی ترین و مهم ترین نشانه های موفقیت درمان کاشت ایمپلنت و رضایت بیمار است

در ادامه مطلب به این موضوع خواهیم پرداخت

بازسازی دندان از دست رفته  در قسمت جلویی فک بالا، با یک پروتز کاشتنی حمایت شده،یک روش درمان مورد قبول در دنیا است. ایمپلنت های دندان نرخ بالای موفقیت هستند. با ایجاد یک سوراخ در فک، ایمپلنت دندان به شکل طبیعی در فک قرار می گیرد. علت این موفقیت بهبود روش های درمان و بهبود سطح ایمپلنت است. بازسازی دندان از دست رفته هنوز به عنوان یک درمان کامل شناخته نشده چرا که دارای مشکلاتی در هنگام کاشت دندان و پس از آن می باشد. موفقیت آمیز بودن یک ایمپلنت به چندین فاکتور وابسته است، و به طور کلاسیک تابع معیارهایی از قبیل شرایط اولیه، بازسازی استخوان، و تحلیل استخوان از دست رفته است. اگرچه این فاکتورها عوامل ضروری برای موفقیت یک ایمپلنت می باشند، اما گاهی اوقات  قادر به ارزیابی عینی و حقیقی از همه جنبه های یک مورد خاص نیستند، به خصوص در مورد ایمپلنت هایی که  می بایست جلوه زیبایی را حفظ کنند و و نقش مهمی دارند. امروزه ایمپلنت ها تنها وظیفه عملکرد مناسب را بر عهده ندارند، بلکه باید شکل و ظاهری زیبا نیز داشته باشند. بنابراین ارزیابی دقیقی بر زیبایی و عملکرد ایمپلنت مورد نیاز است. تلاش های اولیه برای ارزیابی جنبه های زیبایی ایمپلنت ها در سال ۱۹۹۷ توسط تورستن که شاخص لثه سالم را مطرح کرد، و این موضوع سایز مناسب لثه را ارزیابی می کند. از آن روز به بعد روش های ارزیابی زیبایی، مطالعات زیادی را به خود دیده است، و همواره در پی آزمودن دقت و تاثیر گذاری این روش ها بوده است، امروزه فاکتورهای دیگری علاوه بر میزان کاربرد لثه مثل رنگ، شکل و میزان سازگاری آن با بافت های نرم در ارزیابی زیبایی ایمپلنت ها اثر گذارند.

اخیرا روش های عینی دیگری برای ارزیابی زیبایی ایمپلنت ها تعریف شده اند.

شاخص  ( PES) که زیبایی بافت های نرم اطراف ایمپلنت را بررسی می کند و شاخص دیگری که نمره زیبایی مقدار سفیدی که از طریق نشان دهنده زیبایی با در نظر گرفتن کیفیت تاج ایمپلنت می باشد را بررسی می کند. این روش های ارزیابی تا به امروز توسط متخصصین برای بررسی و گزارش میزان زیبایی یک ایمپلنت در قسمت جلویی فک بالا مورد استفاده قرار گرفته است.

رضایت بیماران که نشان دهنده ی موفقیت یک ایمپلنت از دیدگاه بیمار است از دیگر معیارهای مهم ارزیابی است که معمولا با نظر سنجی و مقایسه بصری انجام می پذیرد.

تحقیقاتی نیز که ارزیابی بین طرز تفکر خود شخص دندانپزشک در بازسازی به وسیله ایمپلنت می باشد که انجام شده است، در این بین چندین مطالعه نشان دادند که ارزیابی های بی طرفانه، ممکن است قادر به نشان دادن نتایج دقیق نباشند.

مقایسه ظاهری ایمپلنت و دندان

چه عواملی باعث لقی ایمپلنت پس از جراحی ایمپلنت می شود؟

تفاوت های ظاهری دندان و ایمپلنت چه تاثیری در این موضوع دارد؟

در صورت لقی  ایمپلنت چه کار هایی باید انجام دهیم؟

در ادامه مطلب در این باره صحبت خواهیم کرد

در مقایسه با یک ایمپلنت، سیستم حمایت کننده یک دندان طبیعی برای کاهش نیروهای بیومکانیکی اعمال شده بر دندان، و ناحیه استخوان کرستال بهتر طراحی شده است.

پریودونتال ممبرین مجموعه اعصاب و عروق خونی، ماده اکلوزالی (مینا) و نوع استخوان احاطه کننده در مجموع خطر اعمال بیش از حد نیروهای اکلوزالی به سیستم دندان طبیعی را کاهش می دهند.

حرکت دندان:

دندان در بعد عمودی، افقی و چرخشی حرکاتی فیزیولوژیک و طبیعی دارد، مقدار حرکت دندان طبیعی به سطح تماس و طرح ریشه بستگی دارد.

بنابراین تعداد و طول ریشه ها، قطر آن ها، شکل و موقعیت و سلامت لیگامان پریودنتال اساسا روی لقی یک دندان تاثیر گذار است.

لقی بالینی عمودی یک دندان سالم صفر است، حرکت واقعی عمودی دندان تقریبا ۲۸ میکرون بوده و برای دندان های قدامی و خلفی یکسان است. حرکت عمودی یک ایمپلنت محکم تحت نیروی ۱۰Ib، ۲ تا ۳ میکرون بوده و عمدتا به ویژگی های وسیکوالاستیک استخوان زیرین مربوط است.

یک دانشمند دریافت که حرکت افقی دندان را می توان به افقی اولیه و حرکت ثانویه تقسیم کرد.

لقی اولیه با نیروی اندک قابل مشاهده بوده، بلافاصله اتفاق افتاده و نتیجه وجود PDL است.

لقی افقی اولیه دندان از حرکت افقی اولیه بیش تر است، یک نیروی بسیار سبک دندان را به صورت افقی حرکت می دهد.

دومین حرکت دندانی که توسط موله مان (دانشمند) توضیح داده شد بعد از حرکت اولیه اتفاق می افتد، زمانی که نیروی بزرگ تر به دندان وارد می شود.

وقتی نیروی اضافی به دندان اعمال می شود، حرکت دومی نیز قابل مشاهده خواهد بود، که مستقیما به مقدار نیرو بستگی دارد.

لقی ایمپلنت ها:

به عنوان یک روش درمانی قابل اعتماد، ایمپلنت جایگزین دائمی دندان های از دست رفته به حساب می آید، در واقع کاشت ایمپلنت با نرخ ۹۵الی ۹۸ درصد موفقیت توانسته به بهترین روش برای جبران بی دندانی به حساب آید.

استئو اینتگریشن یک واژه بافت شناختی است که تعریف آن عبارتست از تماس مستقیم استخوان با سطح یک ایمپلنت تحت بزرگنمایی میکروسکوپ نوری.

مانند دندان طبیعی سطح تماس ایمپلنت، استخوان حرکت لترالی بیش تری دارد. دانشمندان ایمپلنت های استخوانی دارای تثبیت محکم را بررسی کرده و دریافتند دامنه ای از حرکت ۱۲ تا۶۶ میکرونی در جهت لیبولینگوالی وجود دارد.

گاهی یک ایمپلنت با تثبیت محکم در مرحله دوم نمایان کردن، وقتی که اباتمنت در محل پیچانده می شود، داخل استخوان می چرخد، در این حالت سطح تماس ضعیف استخوان، ایمپلنت در اثر اعمال نیروهای برشی ناشی از قراردادن و پیچاندن اباتمنت و پیچ شکسته است.

اگر چنین اتفاقی روی داد، باید کاور اسکرو مجددا در محل خود قرار بگیرد و به ایمپلنت اجازه اینتگریشن مجدد داده شود.

به همین دلیل در صورتی که شما در بخش ایمپلنت پس از کاشت دندان لقی مشاهده کردید باید سریعا به دندانپزشک متخصص مراجعه کنید.