کاشت دندان و عوارض احتمالی بعد از جراحی

اگر جراحی ایمپلنت توسط متخصص انجام شود بسیاری از عوارض ایمپلنت کاهش می یابد

پزشک حاذق و متخصص درکاهش عوارض ایمپلنت نقش اساسی دارد

هم چنین خود بیمار نیز می تواند تاثیر بسیار جدی داشته باشد

بیمار با مراقبت ازبافت لثه و ایمپلنت می تواند به بقای ایمپلنت بسیار کمک کند

بقای ایمپلنت در بیمارانی که به طور مناسب انتخاب شده باشند،بسیار بالا می باشد،با این حال ممکن است به دلایل مختلفی ایمپلنت ها شکست بخورند و ممکن است خارج شوند، دانشمندان بیان می کنند که ممکن است ایمپلنت ها طول عمری به اندازه دندان طبیعی داشته باشند. عامل کلیدی که باعث موفقیت و بقای ایمپلنت می شود کیفیت لثه و مراقبت صحیح از ایمپلنت می باشد.

عوارض ایمپلنت به دو دسته تقسیم می شود:

عوارض زود هنگام

عوارض دیر هنگام

عوارض زود هنگام ایمپلنت معمولا در طی شکست در هنگام ادغام استخوان ایمپلنت که در فاز بهبود بیولوژیکی ایجاد می شود، به وجود می آید.

ضعف در تکنیک های جراحی، ناتوانی در دستیابی به ثبات اولیه، قرارگیری غیرعمدی ایمپلنت در طی فاز ادغام ایمپلنت و استخوان، عفونت و شرایط سیستمیک مانند دیابت کنترل نشده، بعضی از عواملی است که می تواند باعث از بین رفتن ایمپلنت شود.

شکست های دیرهنگام به دلیل یک یا هردو موارد زیر اتفاق می افتد:

شکست های بیولوژیکی:

ناشی از بیماری پری ایمپلنت که از پلاک ایجاد می شود ، در صورت عدم درمان باعث تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و درنتیجه لقی و شکست آن می شود.

شکست های مکانیکی:

ناشی از شرایط بارگذاری نامطلوب ایمپلنت به علت طراحی ضعیف، شکست پایه، شل بودن اباتمنت و یا شکستگی روکش ایجاد می شود، ولی شکستگی در ایمپلنت کمتراتفاق می افتد.

شکست های اولیه در طی پیش بینی، اندازه گیری و پیش گیری بسیار مشکل است، از سوی دیگر شکست های دیر هنگام ممکن است سریعا شناسایی شده و با موفقیت درمان شوند و در همان مراحل اولیه پروسه، متوقف شوند.

بنابراین هر دندانپزشک که مسئولیت درمان و پروسه کاشت ایمپلنت را در شخصی به عهده می گیرد پس باید مسئولیت های ارائه روش های مراقبت از ایمپلنت دندان و سلامت بافت نرم را نیز بر عهده بگیرد. زیرا در غیر این صورت با افزایش سالانه افراد متقاضی کاشت ایمپلنت و عدم اطلاعات کافی درباره مراقبت صحیح از ایمپلنت، میزان بیماری پری ایمپلنت افزایش خواهد یافت.

مقایسه ظاهری ایمپلنت و دندان

چه عواملی باعث لقی ایمپلنت پس از جراحی ایمپلنت می شود؟

تفاوت های ظاهری دندان و ایمپلنت چه تاثیری در این موضوع دارد؟

در صورت لقی  ایمپلنت چه کار هایی باید انجام دهیم؟

در ادامه مطلب در این باره صحبت خواهیم کرد

در مقایسه با یک ایمپلنت، سیستم حمایت کننده یک دندان طبیعی برای کاهش نیروهای بیومکانیکی اعمال شده بر دندان، و ناحیه استخوان کرستال بهتر طراحی شده است.

پریودونتال ممبرین مجموعه اعصاب و عروق خونی، ماده اکلوزالی (مینا) و نوع استخوان احاطه کننده در مجموع خطر اعمال بیش از حد نیروهای اکلوزالی به سیستم دندان طبیعی را کاهش می دهند.

حرکت دندان:

دندان در بعد عمودی، افقی و چرخشی حرکاتی فیزیولوژیک و طبیعی دارد، مقدار حرکت دندان طبیعی به سطح تماس و طرح ریشه بستگی دارد.

بنابراین تعداد و طول ریشه ها، قطر آن ها، شکل و موقعیت و سلامت لیگامان پریودنتال اساسا روی لقی یک دندان تاثیر گذار است.

لقی بالینی عمودی یک دندان سالم صفر است، حرکت واقعی عمودی دندان تقریبا ۲۸ میکرون بوده و برای دندان های قدامی و خلفی یکسان است. حرکت عمودی یک ایمپلنت محکم تحت نیروی ۱۰Ib، ۲ تا ۳ میکرون بوده و عمدتا به ویژگی های وسیکوالاستیک استخوان زیرین مربوط است.

یک دانشمند دریافت که حرکت افقی دندان را می توان به افقی اولیه و حرکت ثانویه تقسیم کرد.

لقی اولیه با نیروی اندک قابل مشاهده بوده، بلافاصله اتفاق افتاده و نتیجه وجود PDL است.

لقی افقی اولیه دندان از حرکت افقی اولیه بیش تر است، یک نیروی بسیار سبک دندان را به صورت افقی حرکت می دهد.

دومین حرکت دندانی که توسط موله مان (دانشمند) توضیح داده شد بعد از حرکت اولیه اتفاق می افتد، زمانی که نیروی بزرگ تر به دندان وارد می شود.

وقتی نیروی اضافی به دندان اعمال می شود، حرکت دومی نیز قابل مشاهده خواهد بود، که مستقیما به مقدار نیرو بستگی دارد.

لقی ایمپلنت ها:

به عنوان یک روش درمانی قابل اعتماد، ایمپلنت جایگزین دائمی دندان های از دست رفته به حساب می آید، در واقع کاشت ایمپلنت با نرخ ۹۵الی ۹۸ درصد موفقیت توانسته به بهترین روش برای جبران بی دندانی به حساب آید.

استئو اینتگریشن یک واژه بافت شناختی است که تعریف آن عبارتست از تماس مستقیم استخوان با سطح یک ایمپلنت تحت بزرگنمایی میکروسکوپ نوری.

مانند دندان طبیعی سطح تماس ایمپلنت، استخوان حرکت لترالی بیش تری دارد. دانشمندان ایمپلنت های استخوانی دارای تثبیت محکم را بررسی کرده و دریافتند دامنه ای از حرکت ۱۲ تا۶۶ میکرونی در جهت لیبولینگوالی وجود دارد.

گاهی یک ایمپلنت با تثبیت محکم در مرحله دوم نمایان کردن، وقتی که اباتمنت در محل پیچانده می شود، داخل استخوان می چرخد، در این حالت سطح تماس ضعیف استخوان، ایمپلنت در اثر اعمال نیروهای برشی ناشی از قراردادن و پیچاندن اباتمنت و پیچ شکسته است.

اگر چنین اتفاقی روی داد، باید کاور اسکرو مجددا در محل خود قرار بگیرد و به ایمپلنت اجازه اینتگریشن مجدد داده شود.

به همین دلیل در صورتی که شما در بخش ایمپلنت پس از کاشت دندان لقی مشاهده کردید باید سریعا به دندانپزشک متخصص مراجعه کنید.

کاشت دندان و پیشرفت تکنولوژی در جراحی ایمپلنت

همانطور که میدانیم استخوان در ایمپلنت؛نقش مهمی در نگهداری پایه ایمپلنت خواهد داشت.

ازطرفی استخوان فک از جمله عوامل موثر در موفقیت این درمان خواهد بود.به همین منظور در صورت نبود استخوان کافی و رشد مجدد استخوان امری دشوار به شمار میرود.

امروزه با توجه به پیشرفت های تکنولوژی متداول ترین روش جهت آماده سازی استخوان،پیوند استخوان میباشد.

 

جراحی سینوس لیفت چگونه انجام می شود

برای اینکه جراحی ایمپلنت با موفقیت همراه باشد، باید استخوان کافی در فک،وجود داشته باشد، پایین بودن سینوس باعث ایجاد مشکل در جراحی ایمپلنت می شود.

کاشت ایمپلنت نوعی طرح درمان است که جهت جایگزینی دائمی دندان از دست رفته، کاربرد دارد، قبل از کاشت ایمپلنت دندانپزشک با استفاده از ابزاری مثل تصاویر سی بی سی تی، وضعیت استخوان و لثه فرد را بررسی می کند و در صورت مساعد بودن شرایط، درمان وی را شروع می کند.

قبل ایمپلنت چند نوع پیوند استخوان انجام می شود

زمانی که شخصی متقاضی کاشت دنتدان است، شرایط استخوانی کافی را برای کاشت ایمپلنت ندارد، در این موارد دندانپزشک با توجه به میزان تحلیل استخوان پیوند استخوان را برای او انجام می دهد.