تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و بروز لقی دندان

پری ایمپلنتایتیس چیست؟

یک نوع بیماری لثه ای است که اگر درمان نشود منجر به شکست درمان ایمپلنت می شود

رعایت بهداشت می تواند از بروز این بیماری جلوگیری کند

ما در این مقاله علمی می خواهیم در مورد لقی ایمپلنت که یکی از از عوارض این بیماری است صحبت کنیم 

هنگامی که ایمپلنت دندان دچار لقی شده است باید بررسی کرد که آیا ایمپلنت های دندان دچار شکست شده اند یا خیر؟

علل اصلی لق شدن ایمپلنت:

اگر هر کدام از شما لقی را تجربه کرده باشید، این موضوع ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد که باید سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید.

لقی روکش دندان:

لقی ایمپلنت های دندان علت های مختلفی دارد، یکی از دلایل آن لقی روکش دندان است. ممکن است پیچی که بر روی روکش دندان پیچانده می شوند، به علت تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت باشد که یکی از نشانه های عدم موفقیت درمان است. یا اینکه ادغام ایمپلنت و استخوان به درستی انجام نشده است. شکست درمان ایمپلنت ناخوشایند است اما در مواردی اتفاق می افتد.

بیماری پری ایمپلنتایتیس:

یکی دیگر از عوامل ایجاد لقی ایمپلنت بیماری پری ایمپلنتایتیس است، راه درمانی آن استفاده از آنتی بیوتیک و رعابت صحیح بهداشت است. اما در صورتیکه با استفاده از این عوامل درمان نشود باید ایمپلنت توسط جراح خارج شود.

چگونه می توان لقی ایمپلنت را به درستی تشخیص داد؟

بدیهی است که حرکت کردن ایمپلنت در داخل دهان نشان دهنده ی لقی آن است. اما علائم دیگر لقی ایمپلنت به شرح زیر است:

درد، تحلیل استخوان قابل لمس، خون ریزی در هنگام لمس کردن و تغییر رنگ در اطراف ایمپلنت.

پیامدهای ناشی از لقی درمان نشده ایمپلنت:

اگر دچار لقی ایمپلنت دندان شده اید، حتما به دندانپزشک مراجعه کنید، زیرا عواقب عدم توجه به آن خطرناک است، و عفونتی ایجاد می کند که علاوه بر فک و دهان می تواند به ناحیه گردن و مغز نیز نفوذ کند و حتی در سراسر بدن نیز گسترش یابد.

پس از آن امکان نفوذ به جریان خون وجود دارد که می تواند منجر به خفگی و حتی مننژیت شود.

تجربه لقی ایمپلنت سال ها پس از کاشت ایمپلنت:

در برخی بیماران لقی ممکن است یک سال، ۲ سال، ۳ سال و حتی ۱۰ سال بعد از کاشت ایمپلنت اتفاق بیفتد.

دلایل عمومی ایجاد آن می تواند شامل موارد زیر شود:

ایمپلنت ها به اندازه کافی از روکش های دندان حمایت نمی کنند.

شکستگی و خرد شدگی روکش دندان.

کاهش میزان بافت لثه که نتواند به اندازه کافی ایمپلنت را بپوشاند.

عدم بهداشت مناسب دهان و دندان

عفونت های باکتری ها

وجود مواد غذایی در اطراف ایمپلنت ها

نتیجه:

اصلی ترین علل ماندگاری و سلامت ایمپلنت دندان، رعایت بهداشت است، پس دوبار در روز مسواک بزنید و از نخ دندان نیز استفاده کنید.

مینی ایمپلنت دندان واستفاده از آن درمبتلایان به زخم دهانی

دندان عضو بسیار مهمی در بدن انسان است

در صورت نبود آن کاشت ایمپلنت یکی از بهترین راه های جبران  است

حتی افرادی که دچار  زخم دهانی هستند می توانند با کاشت مینی ایمپلنت این موضوع را بر طرف کنند

Oral lichen planus یکی از بیماری های التهابی شدید می باشد، که منجر به زخم های دهان می شود، بیشتر بیماران آن افراد بزرگسال ، اغلب بانوان و نرخ آن بین ۲٫۲ تا ۰٫۱ درصد است.

به طور کلی دو مدل زخم دهان داریم، شبکه ای و سایش دهنده، اگرچه مدل های دیگری نیز وجود دارند.

این بیماری با آسیب هایی همراه است که زخم های دهان را تشدید می کند، و برای کاشت ایمپلنت این آسیب ها و زخم ها باید به حداقل برسند، بدین منظور ما از ایمپلنت  دندان های کوتاه استفاده کردیم، تا جایگزینی برای پیوند استخوان باشد و میزان مراحل درمان را کاهش دهد.

ایمپلنت های کوتاه درمان مناسب و قابل پیش بینی برای بیماران سالم هستند و میزان موفقیتی مشابه ایمپلنت ها و پروتز های استاندارد دارند، اما از آن جایی که می دانیم ارزیابی طولانی مدت ایمپلنت های کوتاه برای این دسته از بیماران انجام نشده است، قصد داریم به بررسی آن ها بپردازیم.

به شکل دقیق تر هدف ما محاسبه میزان موفقیت ، اندازه گیری تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و ثبت مشکلات آنهاست.

۲۳ بیمار با میانگین سنی ۵۸ سال که شامل ۳ مرد و ۲۰ زن بودند در این پژوهش شرکت کردند، ۶۶ ایمپلنت برای این بیماران کاشته شد، تمام جراحی ها توسط یک پزشک باتجربه انجام پذیرفت.

۶۳ تا از ایمپلنت ها در ناحیه عقبی فک بودند، ۲۹ تا از ایمپلنت ها با پیچ به پروتز متصل بودند، و ۲۷ تا با سمنت، به طور میانگین تا ۵ سال بیماران معاینه و بررسی شدند، میزان موفقیت ۶۵ از ۶۶ بود و میزان تحلیل استخوان افقی و عمودی به ترتیب ۰٫۹۶ و ۰٫۹۹ میلیمتر است.

تفاوت زیادی بین افرادی که زخم های شبکه ای و سایشی داشتند وجود نداشت. اما استخوان اطراف زخم های سایشی پایداری کمتری دارند.

پروتز بر پایه ایمپلنت فوائد متعددی نسبت به پروتزهایی دارند که مخاط لثه پشتیبان آنها است، بخصوص در مورد افرادی که از بیماری زخم های دهانی رنج می برند.ایمپلنت مانع فشار و تحریک مخاط دهان می شود و بهتر پروتز را نگه می دارد، پس ایمپلنت تداخل در درمان این بیماری ایجاد نمی کند. امروزه میزان موفقیت ایمپلنت برای این بیماران با افراد سالم قابل مقایسه است.

تعداد کمی از مقالات به بررسی گسترده ی ایمپلنت در این بیماران پرداخته اند و بیشتر راجع به یک فرد خاص بوده است. این اولین مقاله ای است که ایمپلنت های کوتاه را به بیماران زیاد و به مدت طولانی بررسی می کند.

میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه ۶۵ از ۶۶ بود که مشابه نرخ ایمپلنت های بلند در این بیمار است. برخی مقالات چنین نرخی را برای بیماران بدون زخم با ایمپلنت کوتاه گزارش کرده اند. پایداری استخوان برش داده شده در اطراف ایمپلنت ها مشابه با بیماران بدون زخم است. همچنین میزان تحلیل استخوان نیز با بیماران عادی قابل مقایسه است و نزدیک به هم هستند.

این نتایج مارا تشویق به استفاده از ایمپلنت های کوتاه برای این بیماران می کند چرا که نیازی به پیوند هم ندارند، کاهش طول ایمپلنت ها درمان را ساده تر می کند.

در نهایت باید گفت ایمپلنت های کوتاه در این بیماران خاص نتایج موفقیت آمیزی دارند، چرا که با کاشت ایمپلنت در لبه ی مرزی استخوان ، دیگر نیازی به انجام پیوند استخوان ، افزایش مراحل جراحی، و برش وزخم های جدید نیست.

کاشت دندان وجلوگیری از آسیب به عصب

آسیب به عصب هنگام جراحی ایمپلنت موضوع بسیار مهمی است 

یکی از راه های جلوگیری از این آسی ها استفاده از ایمپلنت های پایه کوتاه می باشد 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

محققان طی تحقیقات خود۳۰ بیمارکه کاشت ایمپلنت انجام داده بودند را مورد مطالعه قرار دادند، و متوجه درد و مشکلات مختلفی هنگام صحبت کردن، و خوردن غذا شدند، تقریبا ۱ درصد از فرآیندهای کاشت ایمپلنت باعث آسیب دیدگی عصب می شود، این محققین معتقدند پزشکان باید دقت بیشتری قبل و بعد از جراحی ایمپلنت داشته باشند، ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است که مانند پیج استوانه ای شکل در داخل فک جای می گیرد، تا دندان یا بریج را نگه دارد.

در سال های اخیر آسیب عصب ها بر اثر جراحی ایمپلنت شیوع پیدا کرده اند، تقریبا ۱۰۰۰۰ جراحی ایمپلنت هر ساله در انگلیس انجام می پذیرد. در سال ۲۰۰۷، ۳۰ درصد آسیب به عصب ها بر اثر کاشت ایمپلنت اتفاق می افتاد در صورتی که در ۱۹۹۷ این آمار ۱۰ درصد بود.

نیمی از این ۳۰ بیمار پس از جراحی ایمپلنت، درد و ناراحتی داشتند و ۴۰ درصد از بی حسی آن نارضایتی داشتند، ۳۰ درصد از آن ها دچار مشکلات روانشناسی شدند از جمله ۴ تا از آن ها که افسردگی گرفته بودند.

محققین اعتقاد داشتند بیماران باید خطرات این نوع جراحی را بدانند، همچنین متخصصان باید فرآیند جراحی را بهبود دهند.

متخصصان باید مراقب آسیب عصب دندان ها ، در حین جراحی باشند.

از بین ۳۰ بیماری که جراحی ایمپلنت انجام داده بودند، ۷۰ درصد آن ها ، ۶ ماه بعد از جراحی به متخصصین عصب مراجعه کردند، و برخلاف شواهد معلوم شد که برداشتن ایمپلنت پس از جراحی خطر آسیب دائمی را کاهش می دهد. فقط ۳ نفر از آن ها به موقع مراجعه کرده و درمان شدند.

دانشمندان پیشنهاد می کنند که از ایمپلنت های کوتاه تر استفاده شود تا خطر آسیب دیدگی عصب کاهش یابد.، همچنین آن ها اعتقاد دارند که بیماران علاوه بر خطرات کاشت ایمپلنت نسبت به مزایای گسترده آن نیز آگاه شوند.

ریسک آسیب عصب ها بستگی به موقعیت  ایمپلنت  دندان دارد، اما پزشکان باید جانب احتیاط را رعایت کنند تا این خطرات را کاهش دهند و بهترین نتایج را بگیرند.

کاشت دندان در بیماران دارای شکاف کام

لب شکری یکی از نواقص زایشی بدن است از شایع ترین نقص های دهانی_صورتی است 

افرادی که دچار شکاف کام هستند معمولا با فقدان دندان در ناحیه جلویی مواجه هستند

 بهترین گزینه برای این افرادکاشت دندان به روش ایمپلنت است

کاشت دندان برای این افراد هم زیبایی را به همراه دارد هم اعتماد به نفس را به آن ها هدیه می دهد

بازسازی دهان از مهم ترین قسمت های درمان بیمارانی است که دارای شکاف لب یا شکاف سقف دهان هستند. این بیماران شکاف یک طرفه یا دوطرفه فک دارند که باعث تغییر شکل و تغییر در ضخامت استخوان می شود.

در این بیماران فرآیند عادی دندان در آوردن تحت تاثیر قرار می گیرد، و در برخی موارد با شکست مواجه می شود. این اتفاق معمولا برای دندان جلویی می افتد، از هر هزار متولد ۱تا۲ نفر به این بیماری مبتلا هستند.

شکاف فک یک بیماری مادرزادی است که به شکل شکاف لب و سقف دهان ظاهر می شود، ترک فک معمولا با جراحی و پیوند استخوان درمان می شود، پیوند استخوان به در آمدن دندان نیش کمک می کند، جابجایی های ارتودنسی را راحت تر می کند و امکان کاشت ایمپلنت را فراهم می کند.

در این بین پیوند استخوان از استخوان لگن خود فرد یکی از بهترین روش هاست. اگر پیوند استخوان انجام شد از پروتز های ثابت یا متحرک استفاده می کنیم،اما هر دو پروتز معایبی دارند. مهم ترین عیب آن ها ساییدگی دندان های مجاور و عدم زیایی است. با پیشرفت فرآیند های جوش خوردن، کاشت دندان نه تنها جویدن را راحت تر بلکه با افزایش زیبایی چهره و خنده موجب اعتماد بنفس بیمار می شود، کاشت دندان در این بیماران درمان بسیار مناسبی است چرا که روشی ایمن است و نرخ مرگ و میر کم می شود.

اگرچه کاشت ایمپلنت مزایای انکار ناپذیری برای این بیماران دارد اما مشکلاتی نیز به همراه دارد.

مهم ترین مسئله ادغام ایمپلنت با استخوان است چرا که ایمپلنت ها معمولا در نواحی پیوند شد کاشته می شوند که اکثرا این نواحی حجم و تراکم استخوان کمی دارند. این مسئله موجب کاهش موفقیت ایمپلنت می شود.

برای جبران حجم و تراکم کم نیاز به جراحی های اضافی است که عوارض ، هزینه و مرگ و میر را افزایش می دهد.

این پژوهش قصددارد به این سوال پاسخ بدهد .

تاثیر ایمپلنت هایی که در نواحی پیوند شده کاشته می شوند برای این بیماران به چه صورت است؟

بدین منظور تصمیم به جمع آوری اطلاعات از دیگر مقالات کردیم تا خلاصه ای از آن ها گزارش کنیم.

درمجموع این مقالات، ۳۶۱ بیمار بررسی شدند که میانگین آن ها ۲۰ سال بود و ۴۸۳ ایمپلنت داشتند. میزان موفقیت ایمپلت های کاشته شده ۹۳% بود.

این پژوهش فقط بیمارانی را بررسی کرد که ایمپلنت  دندان آن ها در ناحیه ای که پیوند استخوان داشت کاشته شده بود.

پیوند از استخوان لگن بیشترین نوع پیوند بود، چرا که سازگاری بالایی با شکاف فک دارد و مغز استخوان آن زیاد است. استخوان چانه نیز مکان مناسبی برای برداشت استخوان می باشد و طبق بررسی ها تاثیر آن از استخوان لگن نیز بیشتر بود، اما حجم استخوان آن کم است و باعث می شود به مواد پیوند دهنده ی بیشتری نیاز داشته باشیم.

در این پژوهش مکان اهدا کننده ی استخوان مطرح نبود و صرفا میزان موفقیت ایمپلنت بررسی شده. اگرمی شد موفقیت ایمپلنت را بر اساس مکان های اهدا کننده دسته بندی کرد تحلیل ارزشمندی صورت می گرفت.چرا که این بخش های اهدا کننده بخاطر ساختار متفاوتی که دارند منجر به فرآیند ادغام متفوتی می شوند، اما در مقالات بررسی شده این موضوع گزارش نشده است. و مقالات کمی تاثیر تحلیل استخوان حاصل از التهابات را برسی کردند که اتفاقا توجه زیادی را به خود جلب کرد چرا که التهابات اطراف لثه نشان دهنده ی از دست رفتن زود هنگام ایمپلنت است.

اکثر مقالات برای بررسی های خود گروه کنترل را در نظر نگرفتند، یعنی گروهی که ایمپلنت آن ها در ناحیه ای که پیوند استخوان ندارد کاشته شده رابا این افراد مقایسه کنند پس نیاز است در پژوهش های آینده از گروه کنترل نیز استفاده شود.

این نکته بسیار حائز اهمیت است که در تحقیقات آتی این عوامل در نظر گرفته شوند تا شواهدعلمی دقیق تری در دست داشته باشیم با این شواهد علمی می توان پشتیبانی بهتری از نتایج ایمپلنت این بیماران داشت.

جراحی ایمپلنت همراه با پیوند استخوان با مش تیتانیوم

ایمپلنت امروزه به صورت کاملا پیشرفته انجام می شود جراحی ایمپلنت ممکن است با پیوند استخوان همراه باشد 

امروزه پیوند استخوان با استفاده از تکنولوژی مش تیتانیوم انجام می شود

توضیحات بیشتر در مورد کاشت دندان و پیوند استخوان در ادامه مطلب

تکنولوژی جدید کاشت ایمپلنت در طول چند دهه گذشته تا حد زیادی پیشرفت کرده است، و دانشمندان به دنبال روش های موثرتری هستند . هر گاه شخصی به دلایلی مثل ضربه یا بیماری دندان های خود را از دست بدهد ، به این دلیل که استخوان ها تحلیل می روند امکان قرارگیری دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت و یا کاشت ایمپلنت، دشوار یا غیر ممکن می باشد. برای جلوگیری از این مشکل یک نوع جراحی به جهت پیوند استخوان انجام می شود که استخوان تحلیل رفته از این طریق جایگزین می شود. و می تواند از ایمپلنت که در فک قرار داده خواهد شد پشتیبانی و حمایت کند. به همین منظور اغلب تیتانیوم مش  به عنوان چادری برروی بخشی که پیوند استخوان انجام شده است قرار می گیرد تا شکل و حجم استخوان را زمانی که رشد خواهد کرد حفظ کند. شبکه تیتانیوم اغلب  می تواند زمان بر و چالش برانگیز باشد، و می تواند بافت نرم دهان را تحریک کند.

به عنوان نمونه دانشمندان با بیماری مواجه شدند که تعدادی از دندان های قدامی خود را از دست داده بود و این باعث نقص بزرگی در استخوان فک شده تحلیل زیادی از فک را به دنبال داشت. متخصصان تصمیم گرفتند ابتدا درمان را با پیوند استخوان آغاز کنند و پس از آن ایمپلنت های دندانی را به جهت جایگزینی دندان از دست رفته جایگزین کنند.

در ابتدا یک مدل سه بعدی مجازی از دهان بیمار و نقص استخوانی تهیه شد، سپس با یک برنامه کامپیوتری موقعیت صحیح قرارگیری پیوند استخوان بر اساس محل قرارگیری ایمپلنت مشخص شد.

سپس مدل توسط پرینتر سه بعدی چاپ شد و مش یا شبکه تیتانیوم متناسب با موقعیت و حجم استخوان مورد نظر ساخته شد، سپس این مش ساخته شده را همراه با استخوانی که از دور دهان به منظور پیوند برداشته بودند در محل پیوند با پیچ ثابت کردند.

دانشمندان با استفاده از مش تیتانیوم توانستند از مقدار حجم پیوندی مورد نیاز به جهت بر طرف کردن نقص استخوانی اطمینان حاصل کنند. همچنین آن ها برای بهبود و ترمیم زخم و ثبات استخوان از فیبرین غنی از پلاکت استفاده کردند.

در سال های اخیر برنامه ریزی سه بعدی محبوب تر شده است، این تکنیک باعث افزایش دقت در مشخص نمودن نقص استخوانی و موقعیت دقیق مش می شود.

با استفاده از مش تیتانیوم زمان جراحی کاهش یافته و محل دقیق جایگزینی دندان تشخیص داده می شود.