کاشت دندان و جلوگیری از مشکلات وآسیب پس از جراحی

در قسمت عقبی فک بالا به علت تورم سینوس ها دچار کمبود استخوان هستیم دیگر محدودیت این قسمت این است که نیروی اکلوزال به طور یک نواخت پخش نمی شود

 ما مقاله طراحی کردیم ،هدف از این مقاله این است که بررسی کنیم در این نواحی کاشت ایمپلنت را به طور تلفیقی هم با زاویه و هم بدون زاویه انجام دهیم 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

از دست دادن دندان در قسمت عقبی، باعث تغییرات آناتومیکی در فک می شود، این تغییرات مانعی برای بازگردانی دندان ها می شوند، در نتیجه جویدن، زیبایی و برقراری ارتباط آن فرد دچار مشکل می شود.

بر اساس دسته بندی بعضی محققین در قسمت عقبی فک بالا، بیشتر استخوان نوع ۳و ۴ داریم، نیروهای اکلوزال در قسمت دندان های آسیانسبت به دندان های جلویی بیشتر است.

علاوه بر این بخاطر تورم سینوس ها و تحلیل استخوان در این قسمت، دچار کمبود استخوان هستیم، این موضوع باعث می شود نسبت تاج به ایمپلنت در قسمت عقبی فک بالا مطلوب نباشد، چرا که فک بالا نسبت به فک پایین تراکم کمتری دارد.

برای جلوگیری از مشکلات آناتومیکی و فیزیولوژیکی که بخاطر از دست رفتن دندان ها بوجود می آیند، چندین راه وجود دارد:

پروتز ثابت برپایه ایمپلنت ۲) لیفت سینوس ۳) پیوند استخوان ۴) جراحی فک ۵) ایمپلنت های کوتاه ۶) ایمپلنت زیگوماتیک ۷) ایمپلنت زاویه دار

بعضی معتقدند معتقدند چنانچه ایمپلنت، زاویه دار کاشته شود، محکم تر به قسمت بیرونی استخوان متصل می شود، تئوری موجود در پس این دیدگاه این است که نیروهای اکلوزال یکنواخت تر پخش می شوند و نیروی اعمالی به ایمپلنت اصلا خطرناک نیست.

اگرچه این نوع درمان به عنوان روش معتبر پذیرفته شده است اما شواهد کافی برای موفقیت در ناحیه عقبی فک همچنان کافی نیست.

به همین خاطر هدف این مقاله بررسی تلفیقی ایمپلنت های کاشته شده به صورت عمود و زاویه دار در قسمت عقبی فک بالا می باشد.برای انجام این پژوهش یک تحقیق دوساله در یک مرکز درمانی انجام شده که در آن بیمارانی با این شرایط شرکت می کردند.

۱) دارای ۱۸ سال سن یا بیشتر ۲) حداقل ۲۳ سال سن داشتند و دندان هایی در ناحیه عقبی فک بالا داشتند. ۳) میزان استخوان آن ها در قسمت پایینی سینوس کمتر از ۸ میلی متر بود پس یا باید پیوند استخوان انجام می دادند یا از ایمپلنت زاویه دار استفاده می کردند.

۴) بیمارانی که مشکلی با فرآیند جراحی نداشتند

برای همه بیماران ایمپلنت های زاویه دار قرار داده شد، ایمپلنت های زاویه دار طبق تعریف، بدین معناست که زاویه ای بیشتر از ۱۵ درجه نسبت به سطح اکلوزال دارد.

پس از بی حسی موضعی و انجام برش و دریل کردن فرآیند کاشت شروع می شود. ابتدا ایمپلنت زاویه دار با توجه به آناتومی دیواره ی سینوس با زاویه ۲۰ درجه نسبت به سطح اکلوزال کاشته شد. درادامه ایمپلنت صاف کاشته شد، فرآیند بهبود به طور کامل بررسی شد تا هیچ گونه عفونتی وجود نداشته باشد.

۳ ماه بعد از جراحی اباتمنت ها نصب شدند و ۶ ماه بعد پروتز های ثابت روی ایمپلنت ها قرار گرفتند.

اباتمنت های صاف به ایمپلنت های صاف منتقل شدند، در حالی که برای ایمپلنت های زاویه دار، اباتمنت های ۱۷ درجه یا ۳۰ درجه استفاده شدند.

موفقیت ایمپلنت تا دوسال پس از کاشت نهایی آن بررسی شد، معیارهای ارزیابی موفقیت بدین صورت بودند. پایداری ایمپلنت، عدم وجود عفونت، عدم درد، کاهش حاشیه لثه کمتر از دو میلیمتر.

این پژوهش متشکل از ۲۱ بیمار بود که ۷۰ ایمپلنت برای آن ها استفاده شد، هیچ کدام از ایمپلنت ها در بازه زمانی ۲ ساله با شکست مواجه نشدند.

همه این بیماران پروتز ثابتی در قسمت عقبی فک بالا داشتند، که بر پایه ایمپلنت های صاف و زاویه دار بودند، میانگین سن بیماران ۶۰ سال بود، از بین این ۷۰ ایمپلنت، ۳۷ ایمپلنت به صورت عمود و ۳۳ ایمپلنت به صورت زاویه دار بودند.

پس از دوسال بررسی، نتایج حاکی از آن بود که ایمپلنت های زاویه دار، تاثیری بر روی میزان موفقیت و تحلیل مرزی استخوان ندارد.

علاوه بر این پژوهشی دیگر میزان موفقیت پروتزی را که با ایمپلنت های زاویه دار و صاف حمایت شده بود را ۱۰۰ درصد گزارش کرد و آن را جایگزین مناسبی برای پیوند سینوس دانستند.

بدون شک ناهمگونی مطالعات مختلف مقایسه را سخت می کند.

به عنوان مثال متغیرهای مختلف در پژوهش با دیگر مطالعات فرق دارد. به عنوان مثال متغیرهای مختلف در پژوهش با دیگر مطالعات فرق دارد که این خود یک ناهمگونی است.

ما در ابتدای پژوهش کارمان را با دو فرضیه شروع کردیم، اول اینکه میزان موفقیت ایمپلنت و تحلیل مرزی استخوان تحت تاثیر زاویه ایمپلنت نسبت به سطح اکلوزال نیست. و دوم اینکه تحلیل مرزی استخوان به بیمار و نوع جراحی وابسته نیست.

اما بعد از مشاهده نتایج باید فرضیه دوم را صراحتا رد کنیم، چرا که موقعیت ایمپلنت کاشته شده در میزان تحلیل استخوان موثر می باشد. تحلیل مرزی استخوان در دندان های آسیای کوچک بیشتر از آسیای بزرگ است.

پس برای چنین درمان هایی باید خط لبخند، نوع لثه، ارتفاع بافت نرم، زاویه ایمپلنت و ارتفاع اباتمنت کج را هم در نظر گرفت.

تحلیل مرزی استخوان هنگامی که ایمپلنت های زاویه دار در ناحیه دندان های آسیای کوچک هستند افزایش می یابد چرا که باید اباتمنت بلندتری استفاده شود.

علاوه بر این، شکل، ارتفاع و عرض قسمت مرزی استخوان یا لثه هم در قرار گیری ایمپلنت تاثیر گذار است.

دانشمندان میزان استخوان در دسترس را به ۴ دسته تقسیم کردند:

۱)فراوان ۲) کافی ۳) در معرض خطر ۴) کم

استخوان فراوان نیاز به پیوند ندارد، عرض آن بیشتر از ۵ میلیمتر، و ارتفاع آن بین ۱۰ تا ۱۳ میلیمتر و طول آن ۷ میلیمتر است.

استخوان کافی بین ۲٫۵ تا ۵ میلیمتر عرض دارد، ۱۰ تا ۱۳ میلیمتر ارتفاع وبیش از ۱۲ میلیمتر طول دارد، این نوع استخوان ها بسته به طبیعت و میزان کمبود، می توانند پیوند زده شوند.

استخوان در معرض خطر، حتما باید بسته به نیاز تحت پیوند بافت و استخوان قرار بگیرد. استخوان کم هم نیازمند پیوند از مکان هایی جز دهان دارد، و به طور کلی قابلیت کاشت ایمپلنت را ندارد، این دسته بندی نتایج مارا تکمیل می کند.

در نهایت، ساییدگی پروتز موقت در حین فرآیند ادغام باعث افزایش تحلیل مرزی بیشتر استخوان نسبت به آن هایی که ساییدگی پروتز موقت ندارند می شود.

اما درمورد ساییدگی پروتز موقت اطلاعات کافی وجود ندارد، و نیازمند مطالعات بیشتری است.

به طور کلی نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که درمان، با ایمپلنت های زاویه دار و صاف در قسمت عقبی فک بالا، روشی معتبر است.

علاوه بر میزان موفقیت بالای آن ها، مزایایی نسبت به روش های درمان دارد، ایمپلنت های زاویه دار از بعضی جراحی ها مثل پیوند استخوان، لیفت سینوس، و استفاده از ایمپلنت زیگوماتیک جلوگیری می کند.همچنین این ایمپلنت ها از اختلال عصب های فک ، آسیب دیدگی شریان های سینوس جلوگیری می کند و عوارض جانبی را کمتر می کند. از دست رفتن ایمپلنت های زاویه دار، با ایمپلنت زیگوماتیک و صاف قابل درمان است و فقط نیاز به اصلاح پروتز دارد.

از مزایای دیگر آن توزیع بهتر فشارهای اکلوزال، کاهش هزینه ها، کاهش زمان درمان و کاهش نرخ مرگ و میر است. چراکه دیگر نیاز به پیوند استخوان نیست، اگر میزان موفقیت آن از ایمپلنت های صاف کمتر بود، این مزایا بی فایده بودند در صورتی که این طور نبود.

طبق یافته های ما، ایمپلنت های کج برای حمایت از پروتزهای ثابت در بازه زمانی کوتاه یا متوسط بسیار مناسب هستند. اینکه نتایج تا چه حد برای بیماران مفید باشد بستگی به پارامترهای مدل سازی دارد، از نظر ما بهترین بیماری که برای آن می توان از ایمپلنت های زاویه دار استفاده کرد بیماری است که با استخوان نوع ۲ و لبه ی مرزی نوع B، فاقد پروتز در دندان مخالف فک پایین می باشد.

شرایط ایده آل دیگر عبارتند از:

عدم استفاده از ایمپلنت های مخروطی، استفاده از ایمپلنت های زاویه داردر دندان های آسیایی بزرگ به جای آسیای کوچک و عدم استفاده از پروتز موقت در حین فرآیند ادغام ایمپلنت و استخوان.

پس این پژوهش به طور کلی ۳ نتیجه داشت:

۱) اگر نیاز به بررسی های طولانی با ابعاد بزرگ تر هستیم اما استفاده همزمان از ایمپلنت کج و صاف برای حمایت از پروتز، درمان امن و موثری در قسمت عقبی فک بالاست.

۲) با ترکیب این ایمپلنت نه میزان موفقیت کم می شود و نه تاثیری بر تحلیل استخوان مرزی دارد.

۳) میزان تحلیل استخوان مرزی بستگی به موقعیت کاشت ایمپلنت کج دارد، چنانچه در موقعیت آسیای کوچک باشد، میزان تحلیل بیشتر است.

کاشت دندان درافراددارای پوکی استخوان نوع1

موفقیت ایمپلنت به پارامتر های مختلفی بستگی دارد 

کیفیت استخاون ،قطر وارتفاع استخوان ،رعایت بهداشت پس از جراحی ایمپلنت و....در موفقیت کاشت دندان تاثیر گزار هستند

افرادی که پوکی استخوان دارند هم می توانند کاشت دندان موفق داشته باشند 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

رشد ناقص استخوان که به عنوان پوکی استخوان شناخته می شود یک بیماری مادرزادی است که بافت استخوان را آسیب پذیر کرده است به طوریکه آمادگی شکست دارند.

در سال ۱۹۷۹ SILLENCE و همکارانش بیماران دارای پوکی استخوان را از نظر ژنتیکی ومسری بودن بررسی کردند

بیماران بر اساس نوع بیماری به چهار دسته مجزاتقسیم می شوند: ۱)پوکی استخوان ارثی با سفیدی چشم آبی رنگ

۲)پوکی استخوان کشنده با دنده های باریک و انحنای استخوان ران ۳)تغییر شکل استخوان با سفیدی چشم معمولی ۴)پوکی استخوان ارثی با سفیدی چشم معمولی

این ۴ دسته به عنوان عوامل تشخیص پوکی استخوان شناخته شدند

بعدها عوامل دیگری برای دسته بندی پوکی استخوان اضافه شدند

پژوهش های انجام شده در اروپا و آمریکا نشان می دهد که نرخ پوکی استخوان بین ۰٫۷_۰٫۳ در هر ۱۰۰۰۰ نفر است.این آمار در بین مردان وزنان یکسان است.

بیمارانی که از پوکی استخوان نوع ۱ رنج می برند دارای چنین ویژگی هایی هستند :احتمال بالای شکستگی استخوان،پوکی استخوان ،سفیدی چشم آبی رنگ،قدکوتاه،تحرک بالای مفصل و همچنین مستعد از دست دادن شنوایی هستند.

پوکی استخوان نوع ۱ در دندان ها نیز دچار مشکل می کند.این بیماری DI نام دارد که بیماران آن ،دندان هایی شیری رنگ نیم شفاف دارند که رنگ آن آبی _خاکستری یا زرد_قهوه ای است.ویژگی بارز این بیماری در تصاویر رادیولوژیکی کوتاهی ریشه دندان ها و گرد بودن تاج دندان است.تشکیل عاج دندان نامناسب خطر شکست دندان و ساییدگی آن را افزایش می دهد.

بیمارانی که دارای DI نوع ۱ هستند با مشکلات زیادی در دندانپزشکی مواجه هسنتد.در کاشت ایمپلنت نیاز به استخوان قوی و متراکم داریم و در این نوع بیماران کار بسیار سخت است

این بیماران می بایست بسیار مواقبت کنند تا ایمپلنت با شکست مواجه نشود ،چنانچه داروهایی مثل بیس فسفونات ها برای بیمار تجویز شود روند درمان سخت تر خواهد شد.این دارو ها معمولا فعالیت سلول های ( استئو بلاست)تشکیل استخوان را کم میکنندتا تحلیل آن را محدود کرده و تراکم،شکل و اندازه استخوان را کنترل کنند.

در این پژوهش قصد داریم فرایند ترمیم و کاشت ایمپلنت یک مرد ۵۳ ساله باDI نوع ۱ را بررسی کنیم

این بیمار ۵۳ ساله به کلینیک مراجعه کرد تا دندان های خود را بکشد و از پروتز هیبرید فوری برای کل دهان استفاده کند.

این بیمار سابقه DI نوع ۱ داشت به همین دلیل پروتز های زیادی در بدن خود داشت.پس از گفت و گو با بیمار،خطرات مربوط به کاشت ایمپلنت به خاطر بیماری پوکی استخوان برای او توضیح داده شد.در نهایت بیمار پروتز دندان مصنوعی را انتخاب کرد

او درباره بی دندانی کامل آگاهی پیدا کرد و اطلاعاتی درباره کاشت ایمپلنت یک باره در اختیار او قرار گرفت تصمیم بر این شد که کاشت ایمپلنت در مراحل مختلف انجام شود.یک پروتز ۴ تایی بین دندان ۳ تا ۶ قرار داده شد، دندان های تکی در موقعیت ۷،۸،۹،۱۰،۱۱کاشته شدند و یک پل ۳ واحدی بین ۱۲ تا ۱۴ قرار داده شد.پژوهش ،ثابت کرد بیمارانی که پوکی استخوان نوع ۱ دارند می توانند کاشت ایمپلنت موفقیت آمیز داشته باشند.

در این بیماران کیفیت تولید کلاژن طبیعی است اما مقدار آن کم است .پوکی استخوان نوع ۱ شکل خفیف پوکی استخوان است.

چرا که در پوکی استخوان های شدید شکستگی استخوان در کودکی و بزرگسالی رخ می دهد.

چون کیفیت کلاژن مطلوب است فرایند جوش خوردن وادغام ایمپلنت را می توان با برنامه ریزی به خوبی انجام داد.

MARX وهمکارانش برای حل مشکل استخوان های ضعیف این ایده را مطرح کردند که از روش پیوند استخوان tent-pole استفاده کنیم تا حجم پیوند زده شده را نگه دارد.عوامل مشابهی در کاشت ایمپلنت برای بیماران DI موثر هستند .اما،تاکید بیشتر بر روی کیفیت و مقدار استخوان است.در بین بیماران ما تمامی فیکسچر ها تحمل گشتاور بیش از۳۵ncm را داشتند.

کاشت ایمپلنت قدیمی نیاز به دوره ۳ تا ۶ ماهه برای انجام فرآیند ادغام و جوش خوردن داشت در حالیکه روش نوین کاشت دندان، امکان انجام فوری این فرایند را فراهم می کند.اگر چه این روش بسیار صرفه جویی زمانی دارد اما پایداری اولیه آن در استخوان های با کیفیت و قطر کم بسیار سخت است.

در برخی بیماران DI پیوند استخوان انجام می شود تا از فرایند جوش خوردن ایمپلنت اطمینان داشته باشیم .اما در برخی بیماران نیز بدون پیوند استخوان فرایند جوش خوردن با موفقیت انجام می شود.

برای تعیین میزان موفقیت ایمپلنت پارامترهای بسیاری مثل کیفیت وقطر استخوان (بیماران گروه های مختلف DI )،موافقت بیمار و مراقبت های دندانی دخیل هستند.

پژوهشی نرخ موفقیت ۴۳% تا ۱۰۰% را برای کاشت ایمپلنت در بین بیماران DIگزارش کرد

هم اکنون ۴ سال از کاشت ایمپلنت بیمار ۵۳ ساله ی ما می گذرد و همچنان هیچ مشکلی ندارد پس صرفا تشخیص پوکی استخوان نوع ۱ نباید پزشکان را از کاشت ایمپلنت منصرف کند.

در نهایت این پژوهش نشان داد کاشت ایمپلنت برای بیماران DI نوع ۱ می تواند یک درمان مناسب باشد در صورتیکه برنامه ریزی مناسب ،مهارت جراح ومراقبت های ویژه وجود داشته باشد.

پیشرفت وتوسعه ی ایمپلنت ها ،پروتزها و پیوند استخوان منجر به بهبود درمان بیماران DI شده است.

اما متخصصان دندان باید از کیفیت و قطر کافی استخوان اطمینان داشته با شند تا به پایداری و موفقیت در جوش خوردن ایمپلنت برسند.

ایمپلنت فوری دریک روز والزامات آن

برای افرادی که مدت زمان کاشت دندان به روش سنتی را نمی پسندند ،اگر شرایط استخوانی فرد خوب باشد و دچار تحلیل نشده باشد می توان در روز جراحی روکش موقت را نیز تحویل بیمار داد و در چند روز بهد روکش دائم را به بیمار می دهند

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

بدون دندان هیچ سرگرمی خوشحال کننده نیست، موضوعی ناراحت کننده بوده و برای بعضی افراد شرم آور می باشد،

در این مواقع می توان از ایمپلنت استفاده کرد، اما کاشت ایمپلنت دارای یک دوره طولانی مدت است تا شخص صاحب دندان شود، به همین دلیل کاشت ایمپلنت یک روزه یک گزینه عالی برای بسیاری از متقاضیان می باشد.

تفاوت بین ایمپلنت های فوری و ایمپلنت هایی که به روش سنتی قرار داده می شوند، فاصله بین قرار دادن فیکسچر و روکش دندان است، در ایمپلنت یک روزه یا فوری، با توجه به موقعیت استخوان فک و میزان استخوان می توان همزمان با کشیدن دندان، پایه ایمپلنت را قرار داده و در همان روز روکش موقتی به بیمار تحویل داده شود و روکش اصلی طی چند روز تحویل داده می شود.

زمانی که شخصی با استخوان تحلیل رفته تصمیم به کاشت ایمپلنت می گیرد، جراح پس از بررسی ابتدا باید پیوند استخوان را برای او انجام دهد. انواع پیوند استخوان در جراحی کاشت ایمپلنت برای افرادی که استخوان تحلیل رفته دارند وجود دارد که استخوان از بخش های مختلف از بدن خود شخص تهیه می شود یا از پودر استخوان موجود در بازار به عنوان محرک برای رشد استخوان استفاده می شود تا قطر استخوان افزایش یابد.

در این صورت متقاضی پس از انجام graft یا پیوند استخوان باید مدتی را جهت افزایش قطر استخوان صرف کند، اما در روش ایمپلنتایک روزه قطر استخوان کافی بوده و جراح بلافاصله پس از قرار دادن پایه ایمپلنت یا فیکسچر، اباتمنت و در نهایت روکش را نیز قرار می دهد، این فرآیند با برش لثه و یا بدون برش لثه انجام می شود . در روش بدون برش لثه می توان بدون این که لثه برش داده شود و گاها به وسیله راهنمای جراحی ((surgical guide محل قرارگیری ایمپلنت مشخص شده و پایه ایمپلنت در آن قرار داده می شود.

ویدئوی بالا کاشت دندان در کلینیک دندانپزشکی مدرن در یک روز همزمان با کشیدن دندان را نشان می دهد.

پس از جراحی ایمپلنت از نوشیدن مایعات با نی خودداری کنید

زیرا باعث می شود لخته خون در محل جراحی شل شود

و خونریزی اتفاق بیوفتد

دیگر نکاتی که باید پس از کاشت دندان رعایت کنید را در ادامه مطلب خواهید خوند

پس از جراحی بروز درد، تورم، کبودی و خونابه امری طبیعی است که با رعایت توصیه های زیر علائم تا حد زیادی کنترل خواهند شد.۱) استراحت

در ساعات باقی مانده از روز پس از عمل جراحی دراز کشیده و استراحت کنید، در ۲۴ ساعت اول سر خود را کمی بالاتر از بدن قرار دهید.

پس از انجام کاشت دندان سرگیجه به سراغ فرد می آید و از این رو به آرامی از یک وضعیت به وضعیت دیگر حرکت کنید.

از انجام تمرینات ورزشی شدید تا ۴۸ ساعت پس از جراحی ایمپلنت دندانی بپرهیزید.

از حرکاتی که باعث کشیده شدن بافت می شوند مانند باز کردن زیاد دهان و لبخند زدن خودداری کنید.

۲) آنتی بیوتیک

بیمار باید تمام آنتی بیوتیک های تجویز شده را برای جلوگیری از عفونت در محل جراحی مصرف کند.

۳) دهانشویه

بیمار باید استفاده از دهانشویه تجویز شده توسط پزشک را در کنار شستشو با آب نمک انجام دهد.

نکته: بعضی از دهانشویه ها اگر مدت طولانی استفاده شوند عوارض دارند و باعث تیرگی دندان ها نیز می شوند، بنابراین پس از پایان دوره تجویز شده دهانشویه را قطع کنید.

۴) یخ

در اسرع وقت یک کیسه یخ را به صورت متناوب برروی صورت خود در محل عمل قرار دهید .(یعنی ۱۰ دقیقه پک را بگذارید و ۱۰ دقیقه را بردارید)

استفاده از بسته های یخ برای ۲۴-۴۸ ساعت اول پس از جراحی به راحتی شما و به حداقل رساندن تورم کمک خواهد کرد.

۵) خون ریزی:

برای کنترل خونریزی بیمار باید گاز استریل که پزشک در ناحیه قرار داده برای مدت یک ساعت با فشار نگه دارد و بعد از دور انداختن گاز، شستشوی دهان با ملایمت انجام شود و از مایعات خنک استفاده شود و از دستکاری زخم و کندن لخته ی خون اجتناب شود .

۶) غذا خوردن:

بعد از برطرف شدن بی حسی از مواد غذایی سرد مانند بستنی استفاده نمایید. حداقل تا ۴۸ ساعت پس از عمل جراحی از خوردن غذاهای سفت و شستشوی دهان با مایعات گرم اجتناب کنید. از خوردن غذاهای پرادویه و بسیار داغ و بسیار سرد و غذاهای اسیدی مانند پرتقال و گوجه فرنگی اجتناب کنید.

۷) مایعات:

مایعات خنک به مقدار زیاد در اسرع وقت مصرف شود، ۶ الی ۸ لیوان آب در طول ساعات باقی مانده از روز بعد از عمل بنوشید.

از نی نوش برای نوشیدن مایعات استفاده نکنید زیرا ممکن است مکیدن سبب شل شدن لخته ی خون در محل عمل شده و سبب خونریزی می شود. شیر سرد بهترین منبع غذایی در طول چند ساعت پس از جراحی است، علاوه بر مایعات بدن و مواد مورد نیاز اولیه برای ترمیم را در اختیار بدن قرار می دهد.

۸) سیگار کشیدن:

سیگار کشیدن، بهبود و ترمیم را به تاخیر می اندازد و سبب افزایش ناراحتی و درد می شود، ممکن است به خونریزی و ایجاد عفونت در محل جراحی کاشت ایمپلنت دامن زند. عامل مهم افزایش شدت و گسترش بیماری های لثه است.

سیگار باعث کاهش جریان خون لثه می شود بنابراین عمر ایمپلنت ها را ۵۰ درصد کم می کند.

۹) الکل:

هرگز در زمان مصرف داروهای ضد درد الکل مصرف نکنید، ایمپلنت در واقع یک عضو مصنوعی می باشد که داخل بافت استخوان و لثه کاشته شده بنابراین نسبت به دندان طبیعی بسیار آسیب پذیرتر است. اجتناب از رژیم غذایی خیلی سخت و رعایت بهداشت دقیق (استفاده ی مرتب از مسواک و نخ دندان و واترجت و ..) جهت سلامت و حفظ طولانی مدت ایمپلنت ها الزامیست .

همچنین چکاپ های بعد از ایمپلنت باید به صورت مادام العمر انجام شود ( تاریخ چکاپ ها پس از تحویل پروتز به این صورت می باشد: ۳ ماه بعد از تحویل پروتز. ۶ ماه بعد از چکاپ اول. یکسال بعد از چکاپ دوم و بعد از آن به فاصله یکسال ).

جهت چکاپ طبق تاریخ از طرف مجموعه با بیمار تماس گرفته خواهد شد.

انواع ایمپلنت دندان و روش های جایگزینی آن

برای قرار دادن ایمپلنت 2 نوع روش وجود دارد

در روش اول پایه ایمپلنت در استخوان فک قرار میگیرد

و بعد از گذشت چند ماه اباتمنت و روکش بر روی پایه ایمپلنت گذاشته می شود

روش دوم را در پایین صفحه مشاهده کنید

امروزه اشکال مختلفی از ایمپلنت به منظور اینکه متقاضیان آن راحت تر تصمیم بگیرند، وجود دارد: مینی ایمپلنت ها و سایر ایمپلنت های معمولی.

به طور کلی دو فرآیند کلی برای قرار دادن ایمپلنت دندان موجود است: تک مرحله ای و دو مرحله ای.

در تک مرحله ای پس از اینکه در منطقه بی دندانی بی حسی انجام شد، ایمپلنت به صورت مستقیم در داخل فک قرار می گیرد یعنی این فرآیند طی یک مرحله جراحی انجام می شود، اما در جراحی کاشت دندان به صورت دو مرحله ای، ابتدا ایمپلنت در داخل فک قرار داده شده و سپس یک زمان مشخص برای ادغام بین ایمپلنت و استخوان لازم است، یعنی ابتدا لثه برش داده شده و استخوان دریل می شود، ایمپلنت قرار داده شده و دوباره بسته می شود و مدت زمانی را برای قرار گیری اباتمنت و روکش باید صبر کنیم، بعد از گذشت این مدت کاور اسکرو از روی آن برداشته می شود و به جای آن قطعه ای به نام هیلینگ قرار داده می شود سپس بعد از گذشت مدتی و شکل گیری لثه، اباتمنت بر روی آن ها قرار داده می شودو سپس روکش نهایی گذاشته شده و این فرآیند به پایان می رسد.

در اوردنچرهایی که بر روی ایمپلنت قرار داده می شود، کلاهک هایی برروی دنچر ها وجود دارد و دارای سایزهای مختلفی می باشد و با رنگ های مختلف بر اساس سایز مشخص شده اندو می توان بسته به سن بیمار میزان محکم شدن آن را تنظیم کرد،مثلا در بیماران مسن تر می توان شل تر و در بیماران جوان تر محکم تر تنظیم کرد .

همچنین افرادی هستند که از اووردنچرهای ثابت استفاده می کنند که در این موارد دندان مصنوعی توسط پیچ در فک ثابت می شود.

همچنین دندان مصنوعی های معمولی دارای کام هستند، که در فک بالا اجازه چشیدن طعم و مزه غذا را نمی دهد. به همین دلیل دنچرهای بر پایه ایمپلنت کام را ندارد و چشیدن مزه غذا و حس کردن به راحتی انجام می شود.