کاشت دندان و بررسی استخوان اطراف آن

چگونه می توان عوامل خطرآفرین بعد ازکاشت دندان را کاهش داد؟

چگونه می توان یک جراحی ایمپلنت موفق داشت؟

آیا طراحی پروتز تاثیری بر موفقیت کاشت دندان دارد؟

در ادامه مطلب به این سوالات پاسخ خواهیم داد

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بیمارانی که سابقه پریودنتیت دارند لزوما در معرض خطر شکست ایمپلنت نیستند، اما ممکن است در بلند مدت دچار تحلیل استخوان ناشی از پری ایمپلنت در مقایسه با سایر بیماران که سابقه بیماری پریودنتیت ندارند بشوند.

ارتباط مستقیمی بین وجود پلاک و بیماری پری ایمپلنت در اطراف ایمپلنت و دندان وجود دارد که عوامل موثری باعث آن می شود.از جمله ژنتیک، شرایط سیستمیک مثل دیابت کنترل شده، داروهای حاوی بیسفوسفونات، سیگار کشیدن زیاد، و سرکوب سیستم ایمنی.

برای این افراد که حساسیت بالاتری دارند باید کنترل و مراقبت دقیق تر انجام شود. کنترل دیابت که جز عوامل مشترک بین افراد می باشد، بخش مهمی از مدیریت این بیماران را شامل می شود.

طراحی پروتز:

به عنوان عاملی برای رعایت بهداشت دهان و دندان و کنترل پلاک، طراحی پروتز یکی از عوامل موثر بر طول عمر ایمپلنت های دندانی می باشد، طراحی ایده آل پروتز نباید مانع افرادی شود که به صورت معمولی و در خانه از آن ها نگهداری می کنند.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد طراحی پروتزی که بار اضافی بر روی ایمپلنت ایجاد کند و بیش از حد سنگین باشد باعث بروز بیماری پری ایمپلنت می شود که ناشی از پلاک می باشد، بنابراین مدت زمانی که برای بهبودی و ادغام ایمپلنت و استخوان مورد نیاز است باید برنامه ریزی شده باشد، تا خطر تجمع پلاک کاهش یابد.

طراحی ایمپلنت:

طبق آزمایشات انجام شده بر روی سگ ها نشان می دهد که زبری سطح ایمپلنت برروی حساسیت پری ایمپلنت تاثیر می گذارد، با این حال بررسی های انجام شده تفاوت قابل توجهی در میزان بقا بین ایمپلنت با طرح های مختلف نشان نمی دهد.

کیفیت و تعداد بافت نرم:

مطالعات نشان می دهد که بافت نرم ضخیم کراتینیزه برای محافظت از بافت اطراف ایمپلنت و جلوگیری از پری ایمپلنت مورد نیاز است.

بنابراین پیوند بافت نرم در بیمارانی که دارای بافت نرم نازک، غیر کراتینیزه و شکننده هستند و امکان بروز تروما در آن زیاد است ، لازم می باشد.

فاکتورهای مربوط به بیمار:

سیگار کشیدن، بیماری های سیستماتیک، دارو، پوکی استخوان و کاهش کیفیت و تراکم استخوان برخی از عواملی است که می تواند حفظ طولانی مدت ایمپلنت را به خطر بیندازد.

انگیزه:

انگیزه یکی از عوامل مهم است که می تواند بر بازدهی بلند مدت کاشت ایمپلنت تاثیر بگذارد . بنابراین دندانپزشکان به طور مستقیم باید بر آموزش و انگیزش بیمار موثر باشند.

غربالگیری و نظارت:

پس از انجام کاشت دندان، لازم است که پرونده بیمار نگهداری شود، زیرا بیمار به طور منظم نیاز به ارزیابی ایمپلنت دارد، این بازنگری به طور معقول هر ۶ماه یک بار اتفاق می افتد.

دندان طبیعی در مقابل ایمپلنت:

• دندان های طبیعی با ایمپلنت ها متفاوت هستند،

• بافت اطراف ایمپلنت رگ های خونی کمتری دارد.

• فیبرهای transeptal یا gingivodental در اطراف ایمپلنت وجود ندارد.

• هیچ ارتباطی با perio dental ligament در ایمپلنت وجود ندارد و ارتباط به طور مستقیم به ایمپلنت بستگی دارد( بازسازی استخوان).

بافت نرم پری ایمپلنت:

بافت نرم اطراف ایمپلنت از نظر بالینی شبیه دندان است، با این حال پیوستگی اپیتلیوم مخاطی برای حفاظت از این بافت در ایمپلنت بسیار مهم است.

ارزیابی رادیوگرافیک:

توصیه می شود که این موارد در ۶ ماه اول ارزیابی شوند:

نمودار دندانپزشکی

بهداشت دهان

بافت پروتز ایمپلنت: تن، رنگ و بافت

التهاب: بافت از لحاظ خونریزی و ادم ارزیابی شود.

رادیوگرافی: هر ۲۴ ماه باید رادیوگرافی برای بررسی تغییرات سطح استخوان انجام شود.

لق بودن یا نبودن ایمپلنت پروتز: ثبات پروتز باید بررسی شود

التهاب پری ایمپلنت و عوامل تاثیر گزار در آن

هنگام جراحی ایمپلنت روی سطح تیتانیومی یک لایه تیتانیوم اکساید تشکیل می شود که موجب افزایش خوردگی میشود که تاثیر مستقیم دربقای ایمپلنت دارد

عواملی وجود دارد که این مقاومت را کاهش می دهد که در این باره صحبت خواهیم کرد

تیتانیوم و آلیاژهای آن موادی هستند که به طور معمول در تولید ایمپلنت های دندانی و سازه های پشتیبانی شده از ایمپلنت به علت خواص آنها مانند چگالی پایین، ماژول الاستیک کم، استحکام مکانیکی بالا، مورد استفاده قرار می گیرند، مقاومت بالا در برابر خوردگی و درنتیجه سازگاری زیستی بالا، خواص این چنینی هستند که سبب موفقیت عملکرد بالینی ایمپلنت های مبتنی بر تیتانیوم می باشند. مقاومت خوردگی تیتانیوم بستگی به ترکیب و شرایط محیطی دارد، از جمله ph و دما و غلظت یون های واکنشی . بنابراین تیتانیوم مقاومت خوردگی بالایی در مقایسه با مواد فلزی مختلف دارد.

در حفره دهان اثر سینرژیک محیط می تواند به طور قابل توجهی باعث کاهش میزان تخریب سطوح تیتانیوم شود، برای مثال تحقیقات قبلی در در ویترو گزارش داده است که خوردگی و پوششی از تیتانیوم و آلیاژهای آن در تماس با فلوراید و متابولیت های بیوفیلم همراه با phپایین به کاهش هتروفی در مقاومت خوردگی تیتانیوم خالص تجاری و آلیاژهای TI6A منجر می شود. مقدار بالای فلوراید به همراه کاهش PH برای سطوح مضر است. pH موجود در محیط به علت متابولیسم کربوهیدارت ها در حضور بیوفیلم ها کاهش می یابد. اگرچه بیشتر تحقیقات انجام شده در ویترو قبلی روی سطح صاف انجام شده، و برای همین مطالعات در محل و یا درون محیطی در برش سطوح بازدارنده ایمپلنت تجاری بعد از دوره های کاربردی کلینیکال انجام شدند.

تیتانیوم هنگامی که در تماس با فضای اتاق تشکیل می شود. یک لایه منفذ نازک (۲-۲۰ نانومتر) بر روی آن تشکیل می دهد که عمدتا از TIO2 تشکیل شده است، که مسئول مقاومت در برابر خوردگی بالا، سازگاری با محیط زیست و افزایش توانایی درپیوند استخوانی است. اگرچه این لایه به علت واکنش پذیری آن با مواد اسیدی مانند اسید هیدروفلوئوریک ایجاد شده با جداشدن اتصال f با H سبب افزایش غلظت Fو H و درنهایت منجر به انحلال لایه اکسید شده و منجر به کاهش مقاومت خوردگی تیتانیوم می شود

با توجه به داده ها، مواد برپایه پراکسید هیدروژن و فلورایدها وغلظت های بالا اثرات منفی بر مقاومت خوردگی ایمپلنت های دندانی و نیز ساخت های مبتنی بر تیتانیوم دارند، علاوه بر این یون های حاصل از فرآیند تخریب همراه با تجمع بیوفیلم می تواند باعث التهاب پری ایمپلنت شود که می تواند موفقیت های طولانی مدت پروتئین های حمایت شده از ایمپلنت را کاهش دهد.

تخریب تیتانیوم باعث آزاد سازی یون هایی است که در بافت های اطراف انباشته شده اند و به جریان خون منتقل می شوند و سمیت سلولی را در میان عوارض جانبی دیگر به وجود می آورند.

کاشت دندان و تامین اهداف بالینی مربوط به آن

در کاشت ایمپلنت باید حداقل یک سانتی متر اطراف پایه ایمپلنت استخوان وجود داشته باشد

هرچه استخوان بیش تری اطراف ایمپلنت وجود داشته باشد بقای ایمپلنت بیشتر خواهد شد

طرح درمان اولیه برای دندانپزشکی ایمپلنت، بایستی در برگیرنده ی سایز ایده آل ایمپلنت باشد که اساسا بر مبنای ملاحظات بیومکانیک و استتیک صورت می گیرد.

در پروتزهای معمول، هنگام جایگزینی دندان، به طور طبیعی دندان های پایه خلفی با پهنای زیاد جهت بازسازی دندان های خلفی به کار برده می شد، وقتی دندان ها با ایمپلنت های دندانی جایگزین می شوند، تیم درمانی باید از قبل سایز ایده آل ایمپلنت را بر مبنای روکش با استتیک ایده آل در چهارچوب اصول بیومکانیک انتخاب کند.

در گذشته سایز یک ایمپلنت اساسا بر مبنای حجم استخوان موجود در بعد ارتفاع، عرض و وطول تعیین می شد. جراح در قسمت های قدامی دهان از ایمپلنت های بلندتر و و در نواحی خلفی به دلیل محدودیت های ناشی از کانال مندیبولارو سینوس ماگزیلا از ایمپلنت های کوتاه تر استفاده می کرد. قطر ایمپلنت نیز هنگام جراحی تعیین می شد که با عرض استخوان موجود، ارتباط داشت و در اغلب موقعیت ها قطر ایمپلنت (۴ میلی متر) استفاده می گردید.

در طی سال ها گنجاندن اصول بیومکانیک در طرح درمان های ایمپلنت های دندانی جهت کاهش رایج ترین عوارض درمان که مرتبط با استرس بیومکانیکال بودند، توسط مولف توصیه شده است.

در ابتدا پروتز بیمار مطابق با انتظارات استتیک و اینکه چند دندان، جایگزین می شود، ثابت باشد یا متحرک، طراحی می شود تا بزرگی و نوع نیروهای وارد بر روکش، مورد ارزیابی قرار می گیرند.

تراکم استخوان در نواحی احتمالی جای گذاری ایمپلنت ارزیابی و موقعیت های قرارگیری کلیدی ایمپلنت مشخص شده و در ادامه، تعداد ایمپلنت های اضافی بر اساس عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان در نواحی قرارگیری ایمپلنت، صرف نظر از عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان، دارای اهمیت هستند. از طرف دیگر تعداد کلی ایمپلنت ها مستقیما مرتبط با این عوامل نیرو و تراکم استخوان است. برای مثال وقتی بیماری، پارافانکشن دارد یا تراکم استخوان کم است،تعداد بیشتری ایمپلنت بایستی استفاده شود زیرا نیروهای بزرگ تری که به پایه های ایمپلنتی اعمال می شود، سب انتقال استرس های بزرگی به سطح تماس ایمپلنت با استخوان می شود.

در واقع تعداد ایمپلنت ها نیز ممکن است وقتی سایز ایده آل ایمپلنت ها، جهت بارگذاری بیومکانیکی کافی نیست، فاکتور مهمی باشد. ملاحظه بعدی این توالی طرح درمان ایده آل سایز ایمپلنت است.

یک رویکرد جامع، جهت تعیین سایز کلی ایمپلنت در پروسه کاشت دندان است که با تشخیص مشکلات بالینی آغاز می شود، عملکرد ایمپلنت های دندانی، انتقال نیروها به بافت های بیولوژیک اطراف است. مدیریت بیومکانیکال نیرو وابسته بع دوعامل است، ویژگی نیروی به کار رفته و ناحیه سطحی فانکشنال که load را پخش می کند.

سایز ایمپلنت مستقیما ناحیه سطحی فانکشنالی را که loadمنتقل شده از طریق پروتز را پخش می کند، تحت تاثیر قرار می دهد، سپس اصول پایه ای علمی مرتبط با نیروو سطح تماس با اصول مهندسی ترکیب می شوند تا اهداف بالینی مورد نظر تامین شود.

ملاحظات استتیک نیز در ارتباط با سایز ایمپلنت مورد توجه بوده و بخشی از این ارزیابی را تشکیل می دهند.

ایمپلنت یک روزه دندان و تکنیک های پیشرفته جراحی

اگز بیمار دارای لثه و استخوان خوبی باشد،کاشت دندان بدون جراحی با کمترین درد و خونریزی با استفاده از راهنمای جراحی صورت میگیرد.

در ایمپلنت بدون جراحی به جای اینکه لثه شکافته شود ،جراح محل قرارگیری  ایمپلنت را به راحتی حس میکند.

در استفاده از راهنمای جراحی در جراحی ایمپلنت از ساختارهای پشتیبانی در طرح درمان شامل استخوان، دندان،مخاط و حتی اجزا ایمپلنت نیز استفاده میشود.

 

کاشت دندان و پیشرفت تکنولوژی در جراحی ایمپلنت

همانطور که میدانیم استخوان در ایمپلنت؛نقش مهمی در نگهداری پایه ایمپلنت خواهد داشت.

ازطرفی استخوان فک از جمله عوامل موثر در موفقیت این درمان خواهد بود.به همین منظور در صورت نبود استخوان کافی و رشد مجدد استخوان امری دشوار به شمار میرود.

امروزه با توجه به پیشرفت های تکنولوژی متداول ترین روش جهت آماده سازی استخوان،پیوند استخوان میباشد.