کاشت دندان و حساسیت بدن به ایمپلنت

آلرژی به فلزات بسیار مورد بحث است 

در واقع آلژی پاسخ بدن به ماده خارجی است می تواند خفیف یا مرگ بار باشد حساسیت به تیتانیوم موجود در ایمپلنت بسیار مورد بحث قرار گرفته است 

ما در این متن به این موضوع پرداخته ایم

حساسیت به فلز در بیشتر موارد رخ می دهد، آلرژی پاسخ ایمنی بدن نسبت به اجسام خارج از بدن می باشد، چه به صورت زنده و چه به صورت غیر زنده.

چهارنوع واکنش آلرژیک وجود دارد که باعث شروع پاسخ آنتی بادی به اجسام خارجی می شود، وقتی سیستم ایمنی بدن که در برابر باکتری ها، ویروس ها و بیماری ها از بدن ما محافظت می کند شروع به پاسخ دفاعی نسبت به سلول های خود شخص می کند، به عنوان آلرژی شناخته می شود.

حساسیت می تواند منجر به خارش های خفیف شود و در موارد نادر باعث غیرفعال شدن چند سیستم در بدن به نام آنافیلاکسی شود.

حساسیت به هر چیزی ممکن است وجود داشته باشد، از جمله حساسیت به فلزات.

طبق گزارشات به دست آمده بیش از ۵ درصد مردم در معرض واکنش های آلرژیک نسبت به فلزات می باشند، اخیرا گزارش شده که ۱۷ درصد از زنان و ۳ درصد از مردان به نیکل آلرژی دارند، و ۱ تا ۳ درصد مردم به کبالت و کروم حساسیت دارند، در میان بیماران درماتیت ( التهاب پوست)، حساسیت به فلز از همه بیشتر است. اثرات اجسام فلزی مثل جواهرات دکمه های فلزی، مواد ترمیمی دندان مثل آمالگام، تلفن همراه و … می تواند بر این موضوع موثر باشد. طبق مطالعات به دست آمده شیوع آلرژی به کبالت از همه بیشتر است بسیاری از آلرژی ها با قرار دادن فلزات به جای عضو مصنوعی مثل استنت در رگ های خونی، همچنین پروتز در لگن و زانو بروز می دهند.

قرار گیری ایمپلنت دندان:

ایمپلنت های دندانی که به منظور جایگزینی دندان از دست رفته کاربرد دارند، از تیتانیوم خالص یا آلیاژهای تیتانیوم تهیه شده اند، یکی از جنبه های مثبت تیتانیوم این است که با استخوان به راحتی ادغام می شود، ایمپلنت های فلزی همچنین می توانند باعث ایجاد واکنش های آلرژیک شوند. طبق مطالعه ای که بر روی ۱۵۰۰ بیمار انجام گرفته است نشان می دهد که میزان آلرژی به ایمپلنت بسیار کم و حدود ۶ دهم درصد است، و میزان واکنش مثبت آلژیک دربیمارانی که ایمپلنت را بدون علت شناخته شده دیگری از دست داده بودند، زیاد بود. با این حال چون جایگزینی دندان از دست رفته کاشت ایمپلنت یک گزینه انتخابی بلند مدت است، مطالعات نشان می دهد که هر گاه جسم خارجی به بدن وارد شود، باعث واکنش های آلرژیک موضعی در تعداد بسیار کمی از افراد خواهد شد به همین دلیل قبل از انجام درمان ، دندانپزشک باید از آلرژی بیمار با خبر باشد.

وظیفه اباتمنت ایمپلنت در کاشت دندان

انواع جنس بدنه اباتمنت ایمپلنت چیست؟

مزایای استفاده از اباتمنت های زیرکونیومی چیست؟

انواع اباتمنت در کاشت دندان به چند دسته تقسیم می شود؟

ما در این مقاله علمی به این سوالات پاسخ خواهیم داد

تغییرات در طراحی اباتمنت مثل استفاده از اباتمنت که دارای تقارن در قسمت سابجینجیوال است، ودارای پلت فرمی که جهت افزایش ثبات بافت نرم و همچنین حفاظت از استخوان زیرین مورد استفاده قرار می گیرد. فاز تجدید نظر باید با دقت انجام شود تا بین بازسازی دندان ها، ایمپلنت و بافت نرم هماهنگی ایجاد شود.

اکثر استراتژی های اخیر درباره تجدید نظر در حوزه زیبایی، قراردادن اباتمنت نهایی در هنگام جراحی است.

اباتمنت پیش ساخته که جدیدا در دسترس هستند به جراح یا دندانپزشک ترمیمی این اجازه را می دهد تا به اصلاح سرپایی و تکمیل درمان بپردازد.

استفاده از اباتمنت های زیرکونیومی پیش ساخته در subgingivalسلامت بافت را تضمین می کند و باعث سازگاری زیستی بافت اباتمنت می شود. به دلیل رنگ سفید زیرکونیا، از لحاظ زیبایی شناختی نتیجه مطلوبی در حاشیه لثه به دست می آید، همچنین زیرکونیا نسبت به تیتانیوم بافت نرم تری دارد و در نتیجه همبستگی خوبی بین بافت نرم و ایمپلنت ایجاد می شود.

به طور عمومی در دوره ی اول پس از جراحی، ترمیم موقت در موقعیت فوق العاده توسط زیرکونیا انجام می شود، همانطور که گفته شد پایه زیرکونیوم دارای سازگاری مطلوب زیستی و ظرفیت مناسبی جهت جلوگیری از بیوفیلم باکتریایی پس ازکاشت ایمپلنت می باشد ، آمادگی اباتمنت بلندتر نسبت به اباتمنت کوتاه تر بیش تر می باشد، افزایش ارتفاع باعث افزایش سطح شده و مقاومت در برابر نیروهای جانبی افزایش می یابد.

Post abutment:

این اباتمنت بر روی ایمپلنت و یا داخل ایمپلنت پیچ می شود و برای پروتز دندان به عنوان پایه مورد استفاده قرار می گیرد.

Ball abutment:

نوعی اباتمنت پیش ساخته که به عنوان پشتیبان اوردنچر مورد استفاده قرار می گیرد، این نوع اباتمنت دارای ارتفاع های مختلف می باشد، بال اباتمنت به صورت o-ring و nylon inserts می باشد

Locator abutment:

نوعی از اباتمنت های پیش ساخته که برای پشتیبانی از اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت یا بخشی از دنچر کاربرد دارند.

دارای ارتفاع های مختلف و کدهای رنگی جهت کاربردهای مختلف می باشند.

کاشت دندان و تامین اهداف بالینی مربوط به آن

در کاشت ایمپلنت باید حداقل یک سانتی متر اطراف پایه ایمپلنت استخوان وجود داشته باشد

هرچه استخوان بیش تری اطراف ایمپلنت وجود داشته باشد بقای ایمپلنت بیشتر خواهد شد

طرح درمان اولیه برای دندانپزشکی ایمپلنت، بایستی در برگیرنده ی سایز ایده آل ایمپلنت باشد که اساسا بر مبنای ملاحظات بیومکانیک و استتیک صورت می گیرد.

در پروتزهای معمول، هنگام جایگزینی دندان، به طور طبیعی دندان های پایه خلفی با پهنای زیاد جهت بازسازی دندان های خلفی به کار برده می شد، وقتی دندان ها با ایمپلنت های دندانی جایگزین می شوند، تیم درمانی باید از قبل سایز ایده آل ایمپلنت را بر مبنای روکش با استتیک ایده آل در چهارچوب اصول بیومکانیک انتخاب کند.

در گذشته سایز یک ایمپلنت اساسا بر مبنای حجم استخوان موجود در بعد ارتفاع، عرض و وطول تعیین می شد. جراح در قسمت های قدامی دهان از ایمپلنت های بلندتر و و در نواحی خلفی به دلیل محدودیت های ناشی از کانال مندیبولارو سینوس ماگزیلا از ایمپلنت های کوتاه تر استفاده می کرد. قطر ایمپلنت نیز هنگام جراحی تعیین می شد که با عرض استخوان موجود، ارتباط داشت و در اغلب موقعیت ها قطر ایمپلنت (۴ میلی متر) استفاده می گردید.

در طی سال ها گنجاندن اصول بیومکانیک در طرح درمان های ایمپلنت های دندانی جهت کاهش رایج ترین عوارض درمان که مرتبط با استرس بیومکانیکال بودند، توسط مولف توصیه شده است.

در ابتدا پروتز بیمار مطابق با انتظارات استتیک و اینکه چند دندان، جایگزین می شود، ثابت باشد یا متحرک، طراحی می شود تا بزرگی و نوع نیروهای وارد بر روکش، مورد ارزیابی قرار می گیرند.

تراکم استخوان در نواحی احتمالی جای گذاری ایمپلنت ارزیابی و موقعیت های قرارگیری کلیدی ایمپلنت مشخص شده و در ادامه، تعداد ایمپلنت های اضافی بر اساس عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان در نواحی قرارگیری ایمپلنت، صرف نظر از عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان، دارای اهمیت هستند. از طرف دیگر تعداد کلی ایمپلنت ها مستقیما مرتبط با این عوامل نیرو و تراکم استخوان است. برای مثال وقتی بیماری، پارافانکشن دارد یا تراکم استخوان کم است،تعداد بیشتری ایمپلنت بایستی استفاده شود زیرا نیروهای بزرگ تری که به پایه های ایمپلنتی اعمال می شود، سب انتقال استرس های بزرگی به سطح تماس ایمپلنت با استخوان می شود.

در واقع تعداد ایمپلنت ها نیز ممکن است وقتی سایز ایده آل ایمپلنت ها، جهت بارگذاری بیومکانیکی کافی نیست، فاکتور مهمی باشد. ملاحظه بعدی این توالی طرح درمان ایده آل سایز ایمپلنت است.

یک رویکرد جامع، جهت تعیین سایز کلی ایمپلنت در پروسه کاشت دندان است که با تشخیص مشکلات بالینی آغاز می شود، عملکرد ایمپلنت های دندانی، انتقال نیروها به بافت های بیولوژیک اطراف است. مدیریت بیومکانیکال نیرو وابسته بع دوعامل است، ویژگی نیروی به کار رفته و ناحیه سطحی فانکشنال که load را پخش می کند.

سایز ایمپلنت مستقیما ناحیه سطحی فانکشنالی را که loadمنتقل شده از طریق پروتز را پخش می کند، تحت تاثیر قرار می دهد، سپس اصول پایه ای علمی مرتبط با نیروو سطح تماس با اصول مهندسی ترکیب می شوند تا اهداف بالینی مورد نظر تامین شود.

ملاحظات استتیک نیز در ارتباط با سایز ایمپلنت مورد توجه بوده و بخشی از این ارزیابی را تشکیل می دهند.