کاشت ایمپلنت توسط ربات جراح در دندانپزشکی

استفاده از ربات در جراحی های پیچیده ایمپلنت باعث می شود تا دقت بیشتری لحاظ شود 

اساس اولیه استفاده از ربات قابلیت تکرار و تکثیر پذیری دارد 

توضیحات بیشتر در مورد کاشت دندان در ادامه مطلب 

در دنیای امروز بیشتر کارها بر عهده ربات ها می باشد، جراحی مستقیم با این روش بیش ترین کاربرد را دارند، سیستم رباتیک راهنمایی های پیشرفته  و قابل توجهی را به جهت جراحی کاشت ایمپلنت با کمترین میزان آسیب به بافت به جراحان ارائه می کند ، گاهی برای  جراحان پیش بینی تراکم جراحی غیر ممکن می شود، به همین علت تمام تلاش خود را می کنند تا زاویه ایمپلنت را میلی متری تنظیم کنند، در چنین شرایطی معمولا جراحان ایمپلنت دوراه پیش رو دارند، اول اینکه از راهنمای جراحی استفاده کنند و یا اینکه با دانش خودشان جراحی را پیش ببرند، که هر کدام ریسک های مربوط به خود را دارد.

اما دانشمندان بر این باورند که کاشت دندان با کمک ربات جراح انعطاف پذیری بالایی دارد که جراحی با سرعت بالایی پیش برده می شود، به همین دلیل با استفاده از سیستم ربات، جراحان می توانند با کمک نرم افزار مخصوصی راهنمایی لازم در جراحی را دریافت کرده و با موفقیت جراحی را پیش ببرند، روش جراحی  به این صورت است که ربات جراح از طریق حسگرهای تعبیه شده، می توانند محل دقیق دریل را مشخص کنند.

با استفاده از همین حسگرها محل بیدندانی با دریل سوراخ شده سپس به وسیله همان ربات، ایمپلنت در آن محل قرار داده می شود.

دقت در این نوع جراحی بسیار بالاست و تمام مراحل جراحی با تمرکز بالایی کنترل می شود.

این سیستم جراحی به کمک دندانپزشکان عمومی که تبحر زیادی در جراحی ندارند آمده است، زیرا با کمک این نوع ربات باعث می شود میزلن کمتبحری در دندانپزشک دیده نشده و راحت بتوان پروسه جراحی را با موفقیت به پایان رساند

این نوع ربات در دندانپزشکی ایمپلنت در حال همه گیر شدن است و امید است با این ربات نرخ شکست جراحی به صفر برسد.

کاشت دندان درافراددارای پوکی استخوان نوع1

موفقیت ایمپلنت به پارامتر های مختلفی بستگی دارد 

کیفیت استخاون ،قطر وارتفاع استخوان ،رعایت بهداشت پس از جراحی ایمپلنت و....در موفقیت کاشت دندان تاثیر گزار هستند

افرادی که پوکی استخوان دارند هم می توانند کاشت دندان موفق داشته باشند 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

رشد ناقص استخوان که به عنوان پوکی استخوان شناخته می شود یک بیماری مادرزادی است که بافت استخوان را آسیب پذیر کرده است به طوریکه آمادگی شکست دارند.

در سال ۱۹۷۹ SILLENCE و همکارانش بیماران دارای پوکی استخوان را از نظر ژنتیکی ومسری بودن بررسی کردند

بیماران بر اساس نوع بیماری به چهار دسته مجزاتقسیم می شوند: ۱)پوکی استخوان ارثی با سفیدی چشم آبی رنگ

۲)پوکی استخوان کشنده با دنده های باریک و انحنای استخوان ران ۳)تغییر شکل استخوان با سفیدی چشم معمولی ۴)پوکی استخوان ارثی با سفیدی چشم معمولی

این ۴ دسته به عنوان عوامل تشخیص پوکی استخوان شناخته شدند

بعدها عوامل دیگری برای دسته بندی پوکی استخوان اضافه شدند

پژوهش های انجام شده در اروپا و آمریکا نشان می دهد که نرخ پوکی استخوان بین ۰٫۷_۰٫۳ در هر ۱۰۰۰۰ نفر است.این آمار در بین مردان وزنان یکسان است.

بیمارانی که از پوکی استخوان نوع ۱ رنج می برند دارای چنین ویژگی هایی هستند :احتمال بالای شکستگی استخوان،پوکی استخوان ،سفیدی چشم آبی رنگ،قدکوتاه،تحرک بالای مفصل و همچنین مستعد از دست دادن شنوایی هستند.

پوکی استخوان نوع ۱ در دندان ها نیز دچار مشکل می کند.این بیماری DI نام دارد که بیماران آن ،دندان هایی شیری رنگ نیم شفاف دارند که رنگ آن آبی _خاکستری یا زرد_قهوه ای است.ویژگی بارز این بیماری در تصاویر رادیولوژیکی کوتاهی ریشه دندان ها و گرد بودن تاج دندان است.تشکیل عاج دندان نامناسب خطر شکست دندان و ساییدگی آن را افزایش می دهد.

بیمارانی که دارای DI نوع ۱ هستند با مشکلات زیادی در دندانپزشکی مواجه هسنتد.در کاشت ایمپلنت نیاز به استخوان قوی و متراکم داریم و در این نوع بیماران کار بسیار سخت است

این بیماران می بایست بسیار مواقبت کنند تا ایمپلنت با شکست مواجه نشود ،چنانچه داروهایی مثل بیس فسفونات ها برای بیمار تجویز شود روند درمان سخت تر خواهد شد.این دارو ها معمولا فعالیت سلول های ( استئو بلاست)تشکیل استخوان را کم میکنندتا تحلیل آن را محدود کرده و تراکم،شکل و اندازه استخوان را کنترل کنند.

در این پژوهش قصد داریم فرایند ترمیم و کاشت ایمپلنت یک مرد ۵۳ ساله باDI نوع ۱ را بررسی کنیم

این بیمار ۵۳ ساله به کلینیک مراجعه کرد تا دندان های خود را بکشد و از پروتز هیبرید فوری برای کل دهان استفاده کند.

این بیمار سابقه DI نوع ۱ داشت به همین دلیل پروتز های زیادی در بدن خود داشت.پس از گفت و گو با بیمار،خطرات مربوط به کاشت ایمپلنت به خاطر بیماری پوکی استخوان برای او توضیح داده شد.در نهایت بیمار پروتز دندان مصنوعی را انتخاب کرد

او درباره بی دندانی کامل آگاهی پیدا کرد و اطلاعاتی درباره کاشت ایمپلنت یک باره در اختیار او قرار گرفت تصمیم بر این شد که کاشت ایمپلنت در مراحل مختلف انجام شود.یک پروتز ۴ تایی بین دندان ۳ تا ۶ قرار داده شد، دندان های تکی در موقعیت ۷،۸،۹،۱۰،۱۱کاشته شدند و یک پل ۳ واحدی بین ۱۲ تا ۱۴ قرار داده شد.پژوهش ،ثابت کرد بیمارانی که پوکی استخوان نوع ۱ دارند می توانند کاشت ایمپلنت موفقیت آمیز داشته باشند.

در این بیماران کیفیت تولید کلاژن طبیعی است اما مقدار آن کم است .پوکی استخوان نوع ۱ شکل خفیف پوکی استخوان است.

چرا که در پوکی استخوان های شدید شکستگی استخوان در کودکی و بزرگسالی رخ می دهد.

چون کیفیت کلاژن مطلوب است فرایند جوش خوردن وادغام ایمپلنت را می توان با برنامه ریزی به خوبی انجام داد.

MARX وهمکارانش برای حل مشکل استخوان های ضعیف این ایده را مطرح کردند که از روش پیوند استخوان tent-pole استفاده کنیم تا حجم پیوند زده شده را نگه دارد.عوامل مشابهی در کاشت ایمپلنت برای بیماران DI موثر هستند .اما،تاکید بیشتر بر روی کیفیت و مقدار استخوان است.در بین بیماران ما تمامی فیکسچر ها تحمل گشتاور بیش از۳۵ncm را داشتند.

کاشت ایمپلنت قدیمی نیاز به دوره ۳ تا ۶ ماهه برای انجام فرآیند ادغام و جوش خوردن داشت در حالیکه روش نوین کاشت دندان، امکان انجام فوری این فرایند را فراهم می کند.اگر چه این روش بسیار صرفه جویی زمانی دارد اما پایداری اولیه آن در استخوان های با کیفیت و قطر کم بسیار سخت است.

در برخی بیماران DI پیوند استخوان انجام می شود تا از فرایند جوش خوردن ایمپلنت اطمینان داشته باشیم .اما در برخی بیماران نیز بدون پیوند استخوان فرایند جوش خوردن با موفقیت انجام می شود.

برای تعیین میزان موفقیت ایمپلنت پارامترهای بسیاری مثل کیفیت وقطر استخوان (بیماران گروه های مختلف DI )،موافقت بیمار و مراقبت های دندانی دخیل هستند.

پژوهشی نرخ موفقیت ۴۳% تا ۱۰۰% را برای کاشت ایمپلنت در بین بیماران DIگزارش کرد

هم اکنون ۴ سال از کاشت ایمپلنت بیمار ۵۳ ساله ی ما می گذرد و همچنان هیچ مشکلی ندارد پس صرفا تشخیص پوکی استخوان نوع ۱ نباید پزشکان را از کاشت ایمپلنت منصرف کند.

در نهایت این پژوهش نشان داد کاشت ایمپلنت برای بیماران DI نوع ۱ می تواند یک درمان مناسب باشد در صورتیکه برنامه ریزی مناسب ،مهارت جراح ومراقبت های ویژه وجود داشته باشد.

پیشرفت وتوسعه ی ایمپلنت ها ،پروتزها و پیوند استخوان منجر به بهبود درمان بیماران DI شده است.

اما متخصصان دندان باید از کیفیت و قطر کافی استخوان اطمینان داشته با شند تا به پایداری و موفقیت در جوش خوردن ایمپلنت برسند.

ایمپلنت و اهمیت دیدگاه بیمار درآن

شاخص های زیبایی ایمپلنت چیست؟

دیدگاه بیمار تا چه اندازه در کاشت دندان اهمیت دارد؟

ما در این مقاله علمی به طور کامل در مورد زیبایی تاج ایمپلنت بحث خواهیم کرد

کاشت دندان و تامین اهداف بالینی مربوط به آن

در کاشت ایمپلنت باید حداقل یک سانتی متر اطراف پایه ایمپلنت استخوان وجود داشته باشد

هرچه استخوان بیش تری اطراف ایمپلنت وجود داشته باشد بقای ایمپلنت بیشتر خواهد شد

طرح درمان اولیه برای دندانپزشکی ایمپلنت، بایستی در برگیرنده ی سایز ایده آل ایمپلنت باشد که اساسا بر مبنای ملاحظات بیومکانیک و استتیک صورت می گیرد.

در پروتزهای معمول، هنگام جایگزینی دندان، به طور طبیعی دندان های پایه خلفی با پهنای زیاد جهت بازسازی دندان های خلفی به کار برده می شد، وقتی دندان ها با ایمپلنت های دندانی جایگزین می شوند، تیم درمانی باید از قبل سایز ایده آل ایمپلنت را بر مبنای روکش با استتیک ایده آل در چهارچوب اصول بیومکانیک انتخاب کند.

در گذشته سایز یک ایمپلنت اساسا بر مبنای حجم استخوان موجود در بعد ارتفاع، عرض و وطول تعیین می شد. جراح در قسمت های قدامی دهان از ایمپلنت های بلندتر و و در نواحی خلفی به دلیل محدودیت های ناشی از کانال مندیبولارو سینوس ماگزیلا از ایمپلنت های کوتاه تر استفاده می کرد. قطر ایمپلنت نیز هنگام جراحی تعیین می شد که با عرض استخوان موجود، ارتباط داشت و در اغلب موقعیت ها قطر ایمپلنت (۴ میلی متر) استفاده می گردید.

در طی سال ها گنجاندن اصول بیومکانیک در طرح درمان های ایمپلنت های دندانی جهت کاهش رایج ترین عوارض درمان که مرتبط با استرس بیومکانیکال بودند، توسط مولف توصیه شده است.

در ابتدا پروتز بیمار مطابق با انتظارات استتیک و اینکه چند دندان، جایگزین می شود، ثابت باشد یا متحرک، طراحی می شود تا بزرگی و نوع نیروهای وارد بر روکش، مورد ارزیابی قرار می گیرند.

تراکم استخوان در نواحی احتمالی جای گذاری ایمپلنت ارزیابی و موقعیت های قرارگیری کلیدی ایمپلنت مشخص شده و در ادامه، تعداد ایمپلنت های اضافی بر اساس عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان در نواحی قرارگیری ایمپلنت، صرف نظر از عوامل نیروی بیمار و تراکم استخوان، دارای اهمیت هستند. از طرف دیگر تعداد کلی ایمپلنت ها مستقیما مرتبط با این عوامل نیرو و تراکم استخوان است. برای مثال وقتی بیماری، پارافانکشن دارد یا تراکم استخوان کم است،تعداد بیشتری ایمپلنت بایستی استفاده شود زیرا نیروهای بزرگ تری که به پایه های ایمپلنتی اعمال می شود، سب انتقال استرس های بزرگی به سطح تماس ایمپلنت با استخوان می شود.

در واقع تعداد ایمپلنت ها نیز ممکن است وقتی سایز ایده آل ایمپلنت ها، جهت بارگذاری بیومکانیکی کافی نیست، فاکتور مهمی باشد. ملاحظه بعدی این توالی طرح درمان ایده آل سایز ایمپلنت است.

یک رویکرد جامع، جهت تعیین سایز کلی ایمپلنت در پروسه کاشت دندان است که با تشخیص مشکلات بالینی آغاز می شود، عملکرد ایمپلنت های دندانی، انتقال نیروها به بافت های بیولوژیک اطراف است. مدیریت بیومکانیکال نیرو وابسته بع دوعامل است، ویژگی نیروی به کار رفته و ناحیه سطحی فانکشنال که load را پخش می کند.

سایز ایمپلنت مستقیما ناحیه سطحی فانکشنالی را که loadمنتقل شده از طریق پروتز را پخش می کند، تحت تاثیر قرار می دهد، سپس اصول پایه ای علمی مرتبط با نیروو سطح تماس با اصول مهندسی ترکیب می شوند تا اهداف بالینی مورد نظر تامین شود.

ملاحظات استتیک نیز در ارتباط با سایز ایمپلنت مورد توجه بوده و بخشی از این ارزیابی را تشکیل می دهند.