کاشت یمپلنت در قسمت جلوی دهانی

ایمپلنت در ناحیه جلویی دهان  علاوه بر عملکرد مناسب باید زیبایی را نیز به همراه داشته باشد . کاشت ایمپلنت  درناحیه قدامی می تواند فوری یا با تاخیر همراه با پیوند استخوان انجام شود ما می خواهیم بدانیم در کدام روش موفقیت درمان بیشتر است 

پیوند استخوان برای ایمپلنت و استفاده از غشا کلاژنی

هنگامی که دندانی که دیگر غیر قابل استفاده است را می کشند  استخوان های اطراف آن  دندان دچاره آسیب  می شود و تحلیل استخوان را در آن  ناحیه  داریم  و هنگامی که که مجدد می خواهیم در آن قسمت کاشت دندان انجام دهیم ابتدا باید پیوند استخوان صورت گیرد. حال می خواهیم بررسی کنیم قبل از کاشت ایمپلنت پیوند استخوان  همراه با غشا کلاژنی انجام شود چه مزایایی دارد 

بیماری های مربوط به لثه و استخوان های فک ، التهابات ناشی از با کتری ها و همچنین آسیب های مکانیکی معمولا قبل از کشیدن دندان باعث تحلیل استخوان می شوند. آسیب حاصل از کشیدن نیز به تحلیل بیشتر کمک می کند، پس از کشیدن دندان لبه ی مرزی استخوان دچار تغییر شکل می شود، که برای کاشت ایمپلنت دندان مناسب نیست و کار را سخت می کند. بیشترین میزان تحلیل در سه ماهه اول اتفاق می افتد، اگرچه تغییرات تا یک سال همچنان ادامه دارند، چنین مواردی معمولا از پیوند استخوان استفاده می کنند تا شرایط برای کاشت ایمپلنت فراهم شود.

پیوند ناحیه ای که دندان کشیده شده ( سوکت) از استخوان برای کاشت ایمپلنت محافظت می کند. پس از پیوند استخوان با غشا پلیمری گلایکویید و لاکتید، دیگر تحلیل در این ناحیه وجود ندارد.

این غشاهای پلیمری به جوش خوردن بافت، انعطاف پذیری سلول ، حفظ فضا ، زیست سازگاری و جابجایی مایعات کمک می کند.

اما چنانچه این غشاها در نزدیکی عصب های مغزی یا نزدیک برش ها قرار گیرند باعث عوارض می شوند، به همین خاطر چگونگی قرارگیری این غشاهای کلاژنی مهم است، و در نتیجه در درمان تاثیر گذار است.

در این پژوهش به بررسی بیمار ۲۴ ساله پرداخته ایم که در ناحیه عقبی سمت راست فک پایین احساس درد داشت. درد او متوسط، تناوبی و معمولا هنگام جویدن بود. در معاینات مشکل بهداشتی و لثه ای وجود نداشت، با بررسی های دقیق تر متوجه می شویم که دندان فک پایین سمت راست نسبت به سطح اکلوزال (جونده)، دچار چرخش شده است.

تصاویر رادیولوژیکی برای ارزیابی شرایط استخوان و شکل آن تهیه شدند. تصاویر نشان دادند که این ناحیه دچار تحلیل استخوان است و دندان های مجاور مشکلی ندارند. همچنین التهابات موضعی نیز در اطراف آن وجود داشت.

فرآیند جراحی تحت بی حسی موضعی انجام شد و دندان مد نظر کشیده شد، سپس جای دندان خالی با پیوند استخوان پر شد، فرآیند تراکم پیوند استخوان را انجام ندادیم زیرا این کار باعث جلوگیری از تشکیل عروق و سلول های بنیادی می شود. سپس محل پیوند را با غشا کلاژنی پوشاندیم تا ماده پیوند استخوان در تماس مستقیم نباشد و غشا را به بافت نرم بخیه زدیم.

بیمار قرار شد با دندان های بخش سمت راستی چیزی نجود، و بهداشت دهان را حتما رعایت کند، پس از یک هفته بخیه ها کشیده شد و پس از سه هفته و ۱۲ هفته معاینات انجام شد.

غشا کلاژنی بعد از یک هفته کاملا سالم بود و هیچ گونه علائم عفونت وجود نداشت . فرآیند ترمیم پس از کاشت ایمپلنت کاملا عادی بود و بافت های نرم پس از ۱۲ هفته بسته شدند.

پس استفاده از پیوند استخوان و غشا به منظور کاهش یا حذف تحلیل استخوان بعد از کشیدن دندان انجام شد.

این کار  آسیب به بافت اطراف را پس از کشیدن دندان کاهش می دهد.

ناحیه ای که خونریزی دارد با ماده پیوند دهنده پر می شود.

غشا کلاژنی جذب می شود و به عنوان بستری برای رشد بافت ها عمل می کند.

غشا کلاژنی به شکل هدفمند کاملا نزدیک برش قرار داده شد تا باعث افزایش فشار در آن ناحیه شود . اولین نگرانی این است که دچار عفونت شود و از بین برود، که این موضوع باعث کاهش موفقیت می شود. جلوگیری از عفونت ها در فرآیند ترمیم با ضد میکروب ها انجام می شود، بسیاری از مطالعات نشان داده اند که برای رسیدن به نتیجه مطلوب نیاز به استفاده پوشش با موانع جذبی نیست، اگر کنترل عفونت خیلی دقیق انجام شود، غشا کلاژنی مانع عایق بودن جراحی دندان نیست.

کاشت دندان همراه با بازسازی استخوان از فرد دیگر

آیا برای پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت می توان از استخوان فرد دیگر استفاده کرد؟

چند درصد احتمال موفقیت درمان وجود دارد؟

ما در این مقاله علمی به بررسی پیوند استخوان از فرد دیگر در کاشت ایمپلنت پرداخته ایم

و به این سوالات پاسخ خواهیم داد

درسال ۱۹۲۵ یک تقسیم بندی برای انواع بی دندانی مطرح شد، این تقسیم بندی باعث سهولت ارتباط بین دانشجویان و حتی جراحان شد، او بی دندانی جزئی را به چهار دسته کلی تقسیم بندی کرد، دسته اول بی دندانی کلی ناحیه عقبی فک، دسته دوم بی دندانی یک طرفه ناحیه عقبی فک، دسته سوم بی دندانی یک طرفه بین ناحیه عقبی و ناحیه جلویی، و دسته چهارم بی دندانی در ناحیه جلویی فک است، بی دندانی دسته چهارم در فک پایینی ناشی از آسیب دندانی، بیماری های مادرزادی، پوسیدگی و بیماری های لثه ای است، از دست دادن دندان های جلویی فک پایین، چالش جدی برای متخصصان است و راه کارهایی مثل دندان مصنوعی متحرک و ثابت و پروتز های بر پایه ایمپلنت برای درمان ارائه شده اند، همه این راه کار ها در صورتی که به شکل مناسب به کار گرفته شوند نتایج قابل قبولی خواهند داشت. اما مشکلات پیش بینی نشده ای مثل التهاب توسط باکتری های اطراف ایمپلنت امکان رخ دادن دارند، در نهایت گزینه مد نظر درمان بی دندانی در فک پایین استفاده از پروتز بر پایه ایمپلنت است.

تحلیل استخوان حتی قبل از کشیدن دندان، با آسیب و التهاب و عفونت نیز اتفاق می افتد.

وقتی دندان از دست می رود تحلیل استخوان شروع می شود، در اکثر موارد جبران تحلیل استخوان نیازمند پیوند عمودی و افقی استخوان است تا بتوان ایمپلنت را کاشت.

برای جبران استخوان تحلیل رفته در قسمت جلویی فک پایین راه کارهای متفاوتی ارائه شده است، پیوند استخوان از حیوان یا گونه مشابه به همراه دو ممبرین پلی تترافلوئوراتیلن، پیوند استخوان از حیوان یا گونه مشابه بدون ممبرین، روش پیوند استخوان ساندویچ از آن جمله است.

پیوند استخوان از خود شخص یا از همان محل پیوند برداشته می شود، یا از محل دیگری .

موقعیت های داخلی مثل تقاطع استخوان های فک و انحنای استخوان جانبی هزینه، عوارض و بستری کمتری دارد.

حذف عوارض و مشکلات به وجود آمده برای موقعیت اهداکننده استخوان خود فرد، انگیزه ای شد برای ظهور بلوک های استخوانی که از فرد دیگری گرفته می شوند.

اما برتری این بلوک های استخوانی نسبت به پیوند استخوان از خود فرد از نظر جوش خوردگی و بازسازی بهتر همچنان مورد بحث است.

تمرکز این پژوهش بر روی پیوند استخوان از فرد دیگری برای جبران استخوان تحلیل رفته در ناحیه جلویی فک پایین است.

در ضمن بعد از پیوند استخوان قرار است پروتز بر پایه ایمپلنت نصب شود.

ابتدا پیوند در ناحیه مرزی استخوان شروع شد، بعد از بی حسی موضعی، برشی در بافت کراتینی و در ادامه برشی در دندان های کناری انجام شد.

برش های عمودی بین دو دندان کناری انجام شدو مراقبت از آسیب دیدگی عصب های روانی نیز صورت گرفت. بلوک استخوانی اهدایی، در مکان مورد نظر قرار گرفت، سپس پیچ شد تا محکم شود، و آن جا را بپوشاند. سپس بر روی آن ممبرین قرار گرفت ، در نهایت ناحیه برش داده شده بخیه زده شد.

پس از گذشت ۶ ماه برش مجدد انجام شد و پیچ ها خارج شدند و برش دیگری برای کاشت ایمپلنت انجام گرفت، در نهایت تاج های دندان سرامیک پس از انجام فرآیند هیلینگ و قرارگیری اباتمنت نصب شدند.

پس از نصب، هر ۳ ماه بیمار برای بررسی محکم بودن اجزا، موقعیت دقیق ایمپلنت و عدم جابجایی آن و بهبود بهداشت دهانی به پزشک مراجعه کرد.

به طور کلی ۲۴ بلوک استخوانی برای ۱۴ بیمار در این پژوهش پیوند زده شد. میانگین سنی بیماران ۳۸ سال بود، میانگین افزایش عمودی استخوان ۵ میلیمتر و افقی ۲ میلیمتر گزارش شد. ۲۶ ایمپلنت استفاده شد و میزان موفقیت بلوک استخوانی و ایمپلنت به ترتیب ۹۱ درصد و ۱۰۰ درصد بود.

استخوان جدید شکل گرفته، باقیمانده مواد پیوند استخوان و بافت های نرم همگی در محل پیوند شده مشاهده شدند.

نفوذ هیچگونه التهاب و عفونتی در آن ناحیه مشاهده نشد. ۱۷ درصد باقیمانده ماده پیوند استخوان، ۴۲ درصد استخوان جدید، و ۴۱ درصد مغز استخوان وجود داشت.

نتایج این پژوهش هم از نظر عملکردی و هم زیبایی موفقیت آمیز بودند. یکی از علت های آن استفاده از بلوک استخوانی از فرد دیگری است که پتانسیل بالایی برای پیوند استخوان دارد. اگرچه روش های دیگر، قدرت پیوند بیشتری در جهت عمودی و افقی دارند اما میزان موفقیت آن ها قابل پیش بینی نیست. علی رغم نتایج آزمایشگاهی موفق با این بلوک استخوانی هنوز از نظر علمی ، میزان تکرار پذیری موفقیت آن ثابت نشده است.

پیش بینی طولانی مدت و پایداری حجم پیوند شده، موضوعات مورد سوال هستند. عامل مهم دیگر میزان حساسیت، روش و مشکلات و عوارض آن است. با در نظر گرفتن همه این موارد، هیچ کدام از روش های پیوند استخوان برتری نسبت به هم ندارند.

استفاده از این بلوک استخوانی با برخی مشکلات و عوارض در بافت های نرم و سخت همراه بود. مشکلات پیش آمده در بافت نرم، به این شکل نیست که حتما پیوند با شکست مواجه شود. چرا که با استفاده از ژل کلروهگزیدین می توان جلوی آن ها را گرفت.

میزان برش در این روش زیاد است، و باید به آن توجه کرد. پوشاندن ریشه های برش داده شده سخت است و نتایج آن قابل پیش بینی نیست.

تمامی ایمپلنت های کاشته شده در این پژوهش فرآیند جوش خوردن را با موفقیت گذرانده اند . هردوروش کاشت فوری و با تاخیر ایمپلنت انجام شد و میزان موفقیت آن ها ۶۱ تا ۱۰۰ درصد و ۷۵ تا ۹۸ درصد به ترتیب گزارش شد.

در این پژوهش از تکنیکی استفاده شد که امکان دسترسی به ترکیب درصد استخوان را فراهم می کرد.

پیوند استخوان با این بلوک و کاشت ایمپلنت با تاخیر باعث افزایش تولید استخوان جدید به همراه افزایش سرعت ادغام ایمپلنت دندان و استخوان می شود.

قبل از تصمیم گیری راجع به نوع جراحی روش های مختلف با مشورت پزشک باید بررسی شوند و همه جوانب آن ها بسته به نوع بیمار بررسی شوند.

پس پیوند استخوان با این بلوک برای درمان بیدندانی در قسمت جلویی فک پایین امیدوارکننده اما بررسی های طولانی مدت و علمی باید همچنان در دستور کار باشد.

ایمپلنت و شناسایی فرآیند فناوری نانو در آن

به منظور جایگزینی طولانی مدت بافت استخوانی، باید ساختار سطح با مقاومت بالای خوردگی اصلاح شود.

به همین علت با پیشرفت تکنولوژی ،سطح ایمپلنت دندانی را باساختار نانو پوشش دهی کردند.

چراکه این دسته از مواد خواص سایشی و خوردگی بالاتر در مقایسه با دیگر آلیاژ های به کار رفته در ایمپلنت دندانی دارند.

کاشت دندان و پیشرفت تکنولوژی در جراحی ایمپلنت

همانطور که میدانیم استخوان در ایمپلنت؛نقش مهمی در نگهداری پایه ایمپلنت خواهد داشت.

ازطرفی استخوان فک از جمله عوامل موثر در موفقیت این درمان خواهد بود.به همین منظور در صورت نبود استخوان کافی و رشد مجدد استخوان امری دشوار به شمار میرود.

امروزه با توجه به پیشرفت های تکنولوژی متداول ترین روش جهت آماده سازی استخوان،پیوند استخوان میباشد.