کاشت دندان و عملکرد بهتربا استفاده از نرم افزارکامپیوتری

در مواردی که قبل از کاشت دندان پیوند بافت و استخوان صورت می گیرد کمی درمان ایمپلنت حساس می شود زیرا باید کاشت ایمپلنت را در بافت پیوندی استخوان انجام دهیم 

این پیوند با سیستم جدید انجام می شود

می توان در مواردی به تشخیص پزشک همزمان با پیوند استخوان کاشت ایمپلنت را نیز انجام داد

بیمارانی که در ناحیه سر و گردن تومور دارند معمولا نیاز به درمان های خاصی دارند. بعضی اوقات این درمان ها به همراه پرتودرمانی و شیمی درمانی انجام می شود. درمان سرطان در این نواحی معمولا زخم ها یا برش هایی را باقی می گذارند که نیازمند پیوند استخوان بزرگ و حاوی رگ های خونی و بافت های نرم است. آسیب های حین درمان سرطان حتی استخوان های فک بالا و پایین را هم دچار مشکل می کند. در این مواقع باید پیوند استخوان همراه با پوست، بافت های نرم و مخاط انجام شود تا بتوان کاملا جایگزین استخوان از دست رفته شود. این بهترین روش برای پیوند استخوان بالا و پایین است و بسیار مطمئن است. با استفاده از تکنیک چاپ ۳ بعدی مدل سازی استخوان راحت تر انجام می شود.

با طراحی مجازی و راهنمای جراحی این کار با دقت بالاتر و خطای کمتری انجام می شود. این کار موجب کاهش زمان مصرفی می شود. قیمت جراحی افزایش می یابد که با توجه به دقت کار ارزشش را دارد. اگر بخاطر دلایل آناتومیکی امکان بازسازی با پروتزهای قدیمی وجود نداشته باشد، بهترین پیشنهاد بعد از بازسازی استخوان آن ناحیه، کاشت ایمپلنت است. با توجه به اینکه برش های استخوانی بزرگ بعد از پیوند نیازمند پرتودرمانی هستند معمولا کاشت ایمپلنت یکسال به تعویق می افتد. چون استخوان هایی که پرتودرمانی می شوند آمادگی کمتری برای کاشت ایمپلنت دارند. به همین خاطر کاشت ایمپلنت را باید درست پس از بازسازی و پیوند استخوان انجام داد تا قبل از پرتودرمانی، جوش خوردن اولیه انجام شود.

اگرچه قرارگیری تکه های استخوانی با راهنمای دریل ایمپلنت بهتر انجام می شود، اما طراحی کامپیوتری برای بازسازی مزایایی دارد که غیر قابل انکار است. این طراحی امکان قرارگیری استخوان در موقعیت مناسب و کاشت همزمان ایمپلنت را فراهم می کند.موقعیت ایمپلنت ها با طراحی دقیقا مشخص می شوند. احتمال اینکه ایمپلنت ها به شکل زاویه دار قرار گیرند هست چرا که تکه استخوانی پیوند شده انعطاف پذیر است، پس باید هنگام دریل کردن از راهنمای مخصوص استفاده کرد.

از سال ۲۰۱۵ ما شروع به طراحی کامپیوتری کردیم که بدون استفاده از نرم افزارهای انحصاری قابل اجرا بود. حین جراحی نیز از نرم افزارهای دیگری استفاده کردیم تا بتوانیم زاویه ی ایمپلنت ها را مشخص کنیم. این کار برای اولین بار انجام شده است.

ما بیمارانی را انتخاب کردیم که نیاز به بازسازی فک پایین داشتند. قبل از جراحی تصویر CT اسکن از چهره و جمجمه فرد تهیه شد. طراحی با انجام معاینه حضوری و تشخیص اندازه و موقعیت ایمپلنت ها شروع می شود. در مراحل طراحی پس از مشخص کردن موقعیت مناسب پروتزها، موقعیت تکه های استخوانی نیز مشخص می شوند تا فضای مناسب را برای کاشت ایمپلنت و جوش خوردن فراهم کنند.

مدل نهایی بازسازی شده با تصویر CTاسکن قبل از جراحی ادغام می شود. حفره های عمودی در مدل طراحی می شوند تا بتوان قالب گیری را انجام داد. برای ۴ بیمار ۱۳ ایمپلنت با این روش کاشته شد. تکه های استخوانی و ایمپلنت ها همانطور که برنامه ریزی شده بود با موقعیت و زاویه ی تعیین شده قرارداده شدند.

ما در این پژوهش نشان دادیم با استفاده از نرم افزارهای موجود، پیوند بافت های نرم، سخت و رگ های استخوان و کاشت ایمپلنت را می توان طراحی کرد. از قطعه ای به عنوان راهنما برای انتقال دقیق اطلاعات مربوط به پیوند و ایمپلنت استفاده کردیم.

هنگام بازسازی استخوان های آسیب دیده باید مکان هایی که قصد داریم ایمپلنت بکاریم مشخص شوند، چرا که نواحی بازسازی شده باید توانایی کاشت دندان  را داشته باشند. کاشت ایمپلنت و ادغام کامل با استخوان تنها راهی است که می توان قابلیت جویدن را به بیمار برگرداند. کاشت همزمان ایمپلنت با بازسازی استخوان مزایای متعددی دارد. فرآیند جوش خوردن به دلیل حجم استخوان زیادی که پیوند می شود از همان ابتدا شروع می شود و می توان پروتز را زودتر قرار داد. این موضوع باعث می شود قابلیت جویدن زودتر به بیمار برگردد. چنانچه بیمار نیاز به پرتودرمانی داشته باشد ایمپلنت ها باید طی چند هفته با استخوان جوش بخورند، در غیر اینصورت از موفقیت کلی درمان کاسته می شود.

اشکال این روش مدت زمان طولانی طراحی است که قبل از شروع جراحی انجام می شود. بسیاری از شرکت ها سعی در کاهش این زمان دارند اما در بهترین حالت ۱۰ روز طول می کشد. علت این زمان طولانی طراحی صفحه ی راهنما و کیفیت آن است چرا که این صفحه دقت جراحی را بالا می برد.

کاشت پروتز دندانی همزمان با بازسازی استخوان بسیار ارزشمند است. دو موضوع اینجا مطرح است، اول اینکه استخوان پیوندی باید بیشترین تماس را با استخوان خود فرد داشته باشد، دوم اینکه این تماس حداکثری باید همزمان با موقعیت ایده آل ایمپلنت ها اتفاق بیفتد. برای افزایش دقت کاشت ایمپلنت یک صفحه ی حفره دار شده طراحی شده تا استخوان پیوندی را بتوان تنظیم کرد.

در نهایت باید گفت که این روش راه حلی ساده و دقیق برای کاشت ایمپلنت همزمان با بازسازی استخوان است. این روش در اکثر بازسازی های استخوان فک پایین قابل اجرا است.

ایمپلنت در یک جلسه به روش جدید

اگر طول وعرض استخوان مناسب باشد ، هم چنین تراکم استخوان نیز مناسب باشد کاشت ایمپلنت فوری را می توانیم انجام دهیم 

در صورت مشاهده تحلیل استخوان وتحلیل لثه نباید کاشت ایمپلنت فوری را انجام داد 

ادامه توضیحات به صورت دقیق تر در پایین صفحه

مفهوم قرارگیری ایمپلنت های دندانی با روش سریع ، مزایای بسیاری دارد، اباتمنت های ایمپلنت در هنگام عمل جراحی قرار داده می شوند، در نتیجه بخش دوم عمل جراحی حذف خواهد شد، این موضوع باعث صرفه جویی در وقت و رفت و آمد بیمار و همچنین صرفه جویی در موراد مورد استفاده دندانپزشک نیز می شود. در بسیاری از موارد بیمار احتیاج به قرارگیری دندان مصنوعی در طی فرآیند التیام نخواهد داشت، زیرا این پروتز های مصنوعی مشکلاتی را نیز به همراه دارند.

در روش قرارگیری سریع ایمپلنت، بلافاصله پس از کشیدن دندان، ایمپلنت قرار داده می شود، این روش درمان به منظور درخواست بیماران برای ترمیم و بازسازی سریع دندان ایجاد شده است، عواملی که در این روش جراحی بسیار اهمیت دارد، شرایط بیمار و مهارت دندانپزشک می باشد که در این موفقیت بسیار تاثیر گذار می باشد.

با استفاده از روش فوری کاشت ایمپلنت بر همکنش بین ایمپلنت و استخوان بهتر برقرار می شود، و پهنای استخوان نیز آسان تر حفظ می شود، همچنین از ورود آلودگی ها به داخل حفره ایجاد شده در موقعیت کاشت ایمپلنت، جلوگیری می شود. کاشت فوری ایمپلنت شرایط ایده آل تری را برای بیماران از نظر زیبایی فراهم می کند و هم باعث پیشگیری از پس رفت و تحلیل استخوان می شود،

اما توجه به این نکته ضروری است که باید از هرگونه فشار به ایمپلنت جلوگیری شود به همین دلیل باید از به همین دلیل باید از خوردن غذاهای سفت جلوگیری شود.

در این روش جراحی در هفته ی اول نیازی به نخ دندان و کشیدن و مسواک زدن نمی باشد، و باید از دهانشویه استفاده کرد. اما افرادی که قادر به رعایت درست بهداشت دهان نیستند بهتر است از روش کاشت ایمپلنت فوری استفاده نکنند و روش دو مرحله ای را برای جایگزینی ایمپلنت انتخاب کنند.

کاشت فوری دندان امروزه بسیار رواج پیدا کرده ولی باید قبل از انجام این نوع درمان تمام شرایط فکی بیمار سنجیده شود.

کاشت دندان همراه با بازسازی استخوان از فرد دیگر

آیا برای پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت می توان از استخوان فرد دیگر استفاده کرد؟

چند درصد احتمال موفقیت درمان وجود دارد؟

ما در این مقاله علمی به بررسی پیوند استخوان از فرد دیگر در کاشت ایمپلنت پرداخته ایم

و به این سوالات پاسخ خواهیم داد

درسال ۱۹۲۵ یک تقسیم بندی برای انواع بی دندانی مطرح شد، این تقسیم بندی باعث سهولت ارتباط بین دانشجویان و حتی جراحان شد، او بی دندانی جزئی را به چهار دسته کلی تقسیم بندی کرد، دسته اول بی دندانی کلی ناحیه عقبی فک، دسته دوم بی دندانی یک طرفه ناحیه عقبی فک، دسته سوم بی دندانی یک طرفه بین ناحیه عقبی و ناحیه جلویی، و دسته چهارم بی دندانی در ناحیه جلویی فک است، بی دندانی دسته چهارم در فک پایینی ناشی از آسیب دندانی، بیماری های مادرزادی، پوسیدگی و بیماری های لثه ای است، از دست دادن دندان های جلویی فک پایین، چالش جدی برای متخصصان است و راه کارهایی مثل دندان مصنوعی متحرک و ثابت و پروتز های بر پایه ایمپلنت برای درمان ارائه شده اند، همه این راه کار ها در صورتی که به شکل مناسب به کار گرفته شوند نتایج قابل قبولی خواهند داشت. اما مشکلات پیش بینی نشده ای مثل التهاب توسط باکتری های اطراف ایمپلنت امکان رخ دادن دارند، در نهایت گزینه مد نظر درمان بی دندانی در فک پایین استفاده از پروتز بر پایه ایمپلنت است.

تحلیل استخوان حتی قبل از کشیدن دندان، با آسیب و التهاب و عفونت نیز اتفاق می افتد.

وقتی دندان از دست می رود تحلیل استخوان شروع می شود، در اکثر موارد جبران تحلیل استخوان نیازمند پیوند عمودی و افقی استخوان است تا بتوان ایمپلنت را کاشت.

برای جبران استخوان تحلیل رفته در قسمت جلویی فک پایین راه کارهای متفاوتی ارائه شده است، پیوند استخوان از حیوان یا گونه مشابه به همراه دو ممبرین پلی تترافلوئوراتیلن، پیوند استخوان از حیوان یا گونه مشابه بدون ممبرین، روش پیوند استخوان ساندویچ از آن جمله است.

پیوند استخوان از خود شخص یا از همان محل پیوند برداشته می شود، یا از محل دیگری .

موقعیت های داخلی مثل تقاطع استخوان های فک و انحنای استخوان جانبی هزینه، عوارض و بستری کمتری دارد.

حذف عوارض و مشکلات به وجود آمده برای موقعیت اهداکننده استخوان خود فرد، انگیزه ای شد برای ظهور بلوک های استخوانی که از فرد دیگری گرفته می شوند.

اما برتری این بلوک های استخوانی نسبت به پیوند استخوان از خود فرد از نظر جوش خوردگی و بازسازی بهتر همچنان مورد بحث است.

تمرکز این پژوهش بر روی پیوند استخوان از فرد دیگری برای جبران استخوان تحلیل رفته در ناحیه جلویی فک پایین است.

در ضمن بعد از پیوند استخوان قرار است پروتز بر پایه ایمپلنت نصب شود.

ابتدا پیوند در ناحیه مرزی استخوان شروع شد، بعد از بی حسی موضعی، برشی در بافت کراتینی و در ادامه برشی در دندان های کناری انجام شد.

برش های عمودی بین دو دندان کناری انجام شدو مراقبت از آسیب دیدگی عصب های روانی نیز صورت گرفت. بلوک استخوانی اهدایی، در مکان مورد نظر قرار گرفت، سپس پیچ شد تا محکم شود، و آن جا را بپوشاند. سپس بر روی آن ممبرین قرار گرفت ، در نهایت ناحیه برش داده شده بخیه زده شد.

پس از گذشت ۶ ماه برش مجدد انجام شد و پیچ ها خارج شدند و برش دیگری برای کاشت ایمپلنت انجام گرفت، در نهایت تاج های دندان سرامیک پس از انجام فرآیند هیلینگ و قرارگیری اباتمنت نصب شدند.

پس از نصب، هر ۳ ماه بیمار برای بررسی محکم بودن اجزا، موقعیت دقیق ایمپلنت و عدم جابجایی آن و بهبود بهداشت دهانی به پزشک مراجعه کرد.

به طور کلی ۲۴ بلوک استخوانی برای ۱۴ بیمار در این پژوهش پیوند زده شد. میانگین سنی بیماران ۳۸ سال بود، میانگین افزایش عمودی استخوان ۵ میلیمتر و افقی ۲ میلیمتر گزارش شد. ۲۶ ایمپلنت استفاده شد و میزان موفقیت بلوک استخوانی و ایمپلنت به ترتیب ۹۱ درصد و ۱۰۰ درصد بود.

استخوان جدید شکل گرفته، باقیمانده مواد پیوند استخوان و بافت های نرم همگی در محل پیوند شده مشاهده شدند.

نفوذ هیچگونه التهاب و عفونتی در آن ناحیه مشاهده نشد. ۱۷ درصد باقیمانده ماده پیوند استخوان، ۴۲ درصد استخوان جدید، و ۴۱ درصد مغز استخوان وجود داشت.

نتایج این پژوهش هم از نظر عملکردی و هم زیبایی موفقیت آمیز بودند. یکی از علت های آن استفاده از بلوک استخوانی از فرد دیگری است که پتانسیل بالایی برای پیوند استخوان دارد. اگرچه روش های دیگر، قدرت پیوند بیشتری در جهت عمودی و افقی دارند اما میزان موفقیت آن ها قابل پیش بینی نیست. علی رغم نتایج آزمایشگاهی موفق با این بلوک استخوانی هنوز از نظر علمی ، میزان تکرار پذیری موفقیت آن ثابت نشده است.

پیش بینی طولانی مدت و پایداری حجم پیوند شده، موضوعات مورد سوال هستند. عامل مهم دیگر میزان حساسیت، روش و مشکلات و عوارض آن است. با در نظر گرفتن همه این موارد، هیچ کدام از روش های پیوند استخوان برتری نسبت به هم ندارند.

استفاده از این بلوک استخوانی با برخی مشکلات و عوارض در بافت های نرم و سخت همراه بود. مشکلات پیش آمده در بافت نرم، به این شکل نیست که حتما پیوند با شکست مواجه شود. چرا که با استفاده از ژل کلروهگزیدین می توان جلوی آن ها را گرفت.

میزان برش در این روش زیاد است، و باید به آن توجه کرد. پوشاندن ریشه های برش داده شده سخت است و نتایج آن قابل پیش بینی نیست.

تمامی ایمپلنت های کاشته شده در این پژوهش فرآیند جوش خوردن را با موفقیت گذرانده اند . هردوروش کاشت فوری و با تاخیر ایمپلنت انجام شد و میزان موفقیت آن ها ۶۱ تا ۱۰۰ درصد و ۷۵ تا ۹۸ درصد به ترتیب گزارش شد.

در این پژوهش از تکنیکی استفاده شد که امکان دسترسی به ترکیب درصد استخوان را فراهم می کرد.

پیوند استخوان با این بلوک و کاشت ایمپلنت با تاخیر باعث افزایش تولید استخوان جدید به همراه افزایش سرعت ادغام ایمپلنت دندان و استخوان می شود.

قبل از تصمیم گیری راجع به نوع جراحی روش های مختلف با مشورت پزشک باید بررسی شوند و همه جوانب آن ها بسته به نوع بیمار بررسی شوند.

پس پیوند استخوان با این بلوک برای درمان بیدندانی در قسمت جلویی فک پایین امیدوارکننده اما بررسی های طولانی مدت و علمی باید همچنان در دستور کار باشد.

ایمپلنت با جراحی سینوس ونرخ موفقیت درمان

به دلیل اینکه ارتفاع فک استخوان بالا کم است ،یک روش درمانی ساده این است که ایمپلنت با ارتفاع کوتاه ساخته شود

از مزایای این روش می توان هزینه کمتر،مراحل جراحی کمتر ودر نهایت عوارض کمتر را نام برد

روش های دیگر برای کاشت ایمپلنت در فک بالا پیشنهاد شده است که در ادامه مطلب خواهید خواند

کاشت ایمپلنت در ناحیه فک بالا، معمولا یک چالش در دندانپزشکی است، ارتفاع محدود استخوان به خاطر بزرگ شدن سینوس و تحلیل لبه ی استخوان مانع کاشت ایمپلنت می شود، به منظور جبران تحلیل استخوان چندین روش درمان مطرح شده است.

یکی از کم تهاجم ترین راه کارها کاشت ایمپلنت با طول کوتاه است، زمان جراحی کمتر، هزینه کمتر، مراحل جراحی کمتر و عوارض کمتر می شود.

روش درمانی جایگزین دیگر استفاده از استخوان باقیمانده که در بسترهای آناتومیکی مثل قسمت جلویی فک، جلوی گونه، ptergomaxillary، وجود دارد، استفاده از ایمپلنت های زایگوماتیک یا ایمپلنت های تریگویید که ادغام شده با ایمپلنت های قسمت های جلویی هستند و هردوی این ها نتیجه ی خوب و نرخ موفقیت بالایی را شامل شدند.

شامل دو روش است:

دریچه های جانبی و نواحی برشی.

تقویت سینوس ابتدا در سال ۱۹۸۰ توسط boyne مطرح شد . زمانی که تحلیل استخوان بسیار شدید است که حتی اجازه ی کاشت ایمپلنت های کوتاه و پایداری آن را نمی دهد، تقویت سینوسی انجام می شود. تقویت نواحی برشی زمانی که تحلیل کمتر است و امکان کاشت ایمپلنت با پایداری هست انجام می گردد. هردوروش نرخ موفقیت بالایی مشابه با ایمپلنت های کاشته شده بدون پیوند داشتند.

سینوس فک بالا شکل هرمی دارد که در حفره های کناری بینی قرار دارد، سینوس ها با اپیتلیوم های تنفسی پوشانده شده اند، که وظیفه انتقال ترشحات مایع را بر عهده دارند. پوشش حفره سینوس فک را غشا scheiderian می نامند. سلامت این غشا در عملکرد و فرآیند تقویت سینوس بسیار تاثیرگذاراست و از برخی مشکلات جلوگیری می کند. اگرچه سوراخ شدن غشا از معمول ترین اتفاقاتی است که در ۱۵٫۷ درصد موارد رخ می دهد. برخی شواهد حکایت از آن دارند که سوراخ شدن این غشا اثرات زیان باری برروی ایمپلنت نخواهد داشت. در واقع زمانی که سوراخ شدن غشا اتفاق افتاد، نیاز به استخوان بزرگی است . پس نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت در سینوس های سالم و سوراخ تفاوت آنچنانی ندارد.

اما نفوذ ایمپلنت های کاشته شده به سینوس ها از طریق حفرات غشا schneiderian منجر به عوارض نامطلوبی شده است.

اما این پدیده به شکل مناسبی ارزیابی شده است.

هدف این پژوهش ارزیابی نرخ موفقیت ایمپلنت هایی است که به داخل حفرات سینوس ها نفوذ می کنند.

آیا نفوذ ایمپلنت به داخل حفره سینوسی هنگام دریل کردن یا قرارگیری ایمپلنت تاثیری بر روی موفقیت کاشت دندان دارد؟

در جواب به این سوال تحقیق جامعی برروی مقالات در این زمینه انجام نشده است.

بزرگ شدن سینوس فک و تحلیل استخوان مرزی پس از کشیدن دندان رخ می دهد که می تواند با قرارگیری ایمپلنت سازش داشته باشد. همچنین کشیده شدن ایمپلنت به داخل حفره سینوسی امری مرسوم

است، زمانی که ایمپلنت کمتر از ۲ میلی متر به حفره سینوس نفوذ می کند، ماده مخاطی سینوس بلافاصله آن را می پوشاند. در مواردی که ایمپلنت با سینوس برخورد دارد و غشا آن را سوراخ نمی کند امکان تشکیل استخوان جدید بالای ایمپلنت وجود دارد، اما زمانی که نفوذ ایمپلنت به سینوس بیشتر از ۲ میلی متر است، غشا قادر به ترمیم نیست خرابی های آن برروی سطح ایمپلنت جمع می شوند که می تواند منجر به سینوزیت گردد.

اما عوارض دراز مدت جمع شدن خرابی های غشا برروی ایمپلنت و سوراخ شدن غشا تاکنون ارزیابی نشده است.

در این پژوهش میزان فرورفتگی های مختلف ایمپلنت در طولانی مدت بررسی گردیده است.

نتایج بدین صورت بود که نرخ موفقیت از نفوذهای بالای ۴ میلی متر و پایین ۴ میلی متر تفاوت آنچنانی ندارد، و به ترتیب ۹۸٫۵ درصد و ۹۹٫۵ درصد می باشد.

نتیجه دوم این پژوهش تحلیل عوارض درمانگاهی و رادیولوژیکی نفوذ ایمپلنت به داخل سینوس است، عوارض درمانگاهی بین پژوهش های مختلف بین ۵ تا ۱۴٫۳ درصد تغییر می کند. اصلی ترین عارضه درمانگاهی خونریزی از بینی بوده است که در واقع جز عوارض خفیف محسوب می شود.

عوارض رادیولوژیکی نیز تقریبا پایین بود و ۱۴٫۸ گزارش شد. معمول ترین عارضه ضخیم شدن غشا سینوس بود. این نتایج با پژوهش jung و همکارانش برروی سگ مطابقت داشت. او پس از ۶ ماه پیگیری فهمید که فرورفتن ایمپلنت به حفره سینوسی باعث آسیب پذیری در آن ناحیه نمی شود.

و هیچگونه تاثیر فیزیولوژیکی در آن ناحیه ندارد.

این پژوهش دارای محدودیت هایی است که اولین آن نبود گروه شاخص است چرا که نیاز است نتایج و عوارض قرارگیری ایمپلنت در استخوان خودی را با استخوان پیوند دهنده مقایسه کرد.

دومی نوع پژوهش های بررسی شده است که مربوط به گذشته هستند.

سومی نبود روش ارزیابی مناسب برای مقدار دقیق فرورفتن ایمپلنت به داخل سینوس است و اینکه آیا غشا سوراخ شده است یا نه. پژوهش های آینده می بایست بر روی مطالعه تصادفی روش های پیوندی تمرکز کند و میزان عوارض و رضایت بخشی بیماران را بررسی کند. علاوه بر این امکان قرار دهی ایمپلنت با طول کوتاه به منظور جلوگیری از ورود سینوس نیز جالب به نظر می آید.

نتیجه گیری:

این پژوهش نشان داد ورود ایمپلنت به حفره سینوسی بدون ماده پیوند دهنده تاثیری بر روی نرخ موفقیت آن ندارد. نرخ موفقیت آن ۹۵٫۶ درصد است و ربطی به میزان ورود نیز ندارد. (کمتر از ۴ میلی متر یا بالاتر).

ورود ایمپلنت به حفره سینوسی عوارض درمانگاهی و رادیولوژیکی را تحت تاثیر قرار نداد.

هم چنین تحقیقات گسترده ای می بایست در دستور کار قرار گیرد تا روش های مختلف را در مکان و شرایط بررسی کند و نتایج آن ها را مقایسه کند.

کاشت دندان بدون ایمپلنت با جدیدترین روش

روش های مختلفی برای رفع بی دندانی وجود دارد،بهترین راه حل کاشت ایمپلنت  است

روش جدیدی که به تازگی انجام می شود ،کاشت دندان بدون ایمپلنت است

ما در این مقاله علمی تمامی توضیحات مربوط به کاشت دندان را ارائه داده ایم 

به همراه ویدیو

چناچه می خواهید یک یا چندین دندان خود را جایگزین کنید، انتخاب های متعددی پیش روی شماست که در اینجا به آن ها می پردازیم. این انتخاب ها و تصمیم ها بسیار مهم هستند چرا که دندان از دست رفته نه تنها زیبایی شما را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه در بهداشت دهانی نیز موثر است.

انتخاب اول این است که جایگاه دندان از دست رفته به حال خود گذارده شود. اولین پیامد این انتخاب تحلیل استخوان است. وقتی هیچ دندانی برای تحریک استخوان های مجاور وجود نداشته باشد اتفاق بدتری می افتد. چراکه دندان شما می بایست جایی را لمس کند، پس دندان مخالف (بالایی یا پایینی همان موقعیت) تا جایی پایین می آید که یک نقطه ی تماس پیدا کند و به داخل حفره ی خالی می رود. اگر در قسمت عقبی فک باشد جویدن سخت تر می شود چرا که مجبورید با طرف دیگر فک بجوید. این کار نیز موجب ساییدگی در طرف دیگر دندان می شود.

انتخاب بعدی پل دندانی است که جز گزینه های پرطرفدار است. معمول ترین پل مورد استفاده پل سه تایی است که در آن یک روکش یا پروتز دندان به جای دندان از دست رفته قرار گرفته و توسط دندان های کناری نگه داشته می شود. دندان های کناری می بایست سالم باشند. ابتدا دندان های مجاور تراشیده شده و به عنوان پایه دندان جدید مورد استفاده قرار می گیرند. چون ریشه ی دندان جایگزین نشده، تحلیل استخوان به مرور زمان اتفاق می افتد. مدت زمان ماندگاری پل ها بین ۸ تا ۱۰ سال است.

انتخاب سوم ایمپلنت ها هستند. در فرآیندکاشت دندان ریشه ی دندان از دست رفته با پایه فلزی جایگزین می شود و در ادامه تاج سرامیکی به آن متصل می شود. ایمپلنت ها مزیت های متعددی دارند. از همه مهم تر اینکه ریشه دندان جایگزین شده، از تحلیل استخوان جلوگیری شده و دندان های مجاور نیز آسیب نمی بینند.علاوه بر این ایمپلنت ها تا ۴۰ سال ماندگاری دارند.

اما ایمپلنت ها نیز معایب خود را دارند، جای گذاری پایه ایمپلنت در فک، نیازمند جراحی چند مرحله ای است، همچنین دریل کردن با سرعت بالا مهارت زیادی را می طلبد، قرارگیری ایمپلنت نیازمند چندین مرحله ویزیت و جراحی است.

ابتدا دندان اصلی خارج شده، سپس با دریل استخوان فک سوراخ شده و ایمپلنت جای گذاری می شود، این فرآیند نیز نیازمند زمان بهبودی است تا ایمپلنت به استخوان اطراف جوش بخورد، پس از ۳ الی ۶ ماه اباتمنت بر روی آن قرار داده می شود، تا روکش دندان به آن متصل شود.فرآیند کامل معمولا بین ۹ ماه تا ۱ سال طول می کشد.

در سیستم جدید جایگزینی دندان همه فوائد کاشت ایمپلنت وجود دارد و معایب آن نیز حذف شده اند، چرا که دندان جایگزین شده کپی برداری شده از دندان اصلی است، و بلافاصله بعد از برداشتن دندان اصلی بدون سوراخ کردن یا دریل کردن جایگزین می شود، در حین فرآیند بازسازی استخوان و چسبیدن به ریشه جدید یک محافظ موقتی به منظور زیبایی و محافظت به دندان مجاور متصل می شود، تقریبا ۶ ماه بعد، محافظ موقتی با روکش دائمی دندان جایگزین می شود که مشابه دندان اصلی می باشد، اگر سیستم جایگزینی دندان بسیار ساده است و مزایای بسیاری نسبت به ایمپلنت دارد اما فقط زمانی قابل اجرا است که دندان اصلی همچنان در جای خود وجود داشته باشد.

در ویدئو  فرآیند کلی انجام این کار نشان داده شده است.