کاشت دندان و پیشرفت تکنولوژی در جراحی ایمپلنت

همانطور که میدانیم استخوان در ایمپلنت؛نقش مهمی در نگهداری پایه ایمپلنت خواهد داشت.

ازطرفی استخوان فک از جمله عوامل موثر در موفقیت این درمان خواهد بود.به همین منظور در صورت نبود استخوان کافی و رشد مجدد استخوان امری دشوار به شمار میرود.

امروزه با توجه به پیشرفت های تکنولوژی متداول ترین روش جهت آماده سازی استخوان،پیوند استخوان میباشد.

 

 جراحی پیشرفته ایمپلنت شامل روش های بازسازی مانند بازسازی هدایت شده استخوان یا GBR ، افزایش تراکم استخوان، تقویت سینوس، پیوند بافت همبند، تقویت عصب دندان و … می باشد.

در سال های اخیر پیشرفت های بالینی و تکنولوژیکی در عمل جراحی ایمپلنت، گزینه های درمان در دسترس برای بازسازی انواع مختلف نقص های دندانی را به صورت قابل پیش بینی افزایش داده است، تمام دندانپزشکان و جراحان باید از تمام تکنیک های بروز کاشت ایمپلنت آگاه باشند.

مزایا، معایب، خطرات و پیامدهای این گزینه درمان و همچنین مواد و تکنیک ها باید قبل از تعیین بهترین درمان با دقت بررسی شود و مورد بحث قرار بگیرد.

تکنیک های پیشرفته ایمپلنتولوژی:

تراکم استخوان:

افزایش تراکم استخوان برای بهبود کیفیت استخوان و در نتیجه افزایش ایمنی و پایداری اولیه مورد نیاز می باشد.

Ridge splitting: تقسیم استخوان آلوئولار باریک به دو صفحه به طور موثر به منظور گسترش عرض استخوان.

پیوند با استفاده از ذرات استخوان یک مرحله ای:

استفاده از پودر استخوان یا ذرات اختصاصی استخوان برای افزایش حجم استخوان در همان روز که ایمپلنت قرار داده می شود، به کار می رود، همچنین باید از غشاهایی مثل ممبرین برای جداسازی استخوان از بافت نرم استفاده شود، این تکنیک به عنوان بازسازی هدایت استخوان نیز شناخته می شود.

پیوند با استفاده از ذرات استخوان دو مرحله ای:

استفاده از پودر استخوان یا ذرات اختصاصی استخوانی برای افزایش حجم استخوان قبل از قرار دادن ایمپلنت، این کار زمانی استفاده می شود که حجم استخوان برای قرار گیری فیکسچر اولیه ایمپلنت ناکافی باشد، به همین دلیل یک دوره کوتاه به منظور بهبود استخوان بازسازی شده قبل از قرار گیری ایمپلنت مورد نیاز است.

پیوند بلوک استخوانی:

استفاده از بلوک اتوژنی استخوانی از استخوان زنده مثل آلوئولار یا خارج از استخوان آلوئولار به دست آمده و به جهت افزایش عرض و ارتفاع یا هردو به کار می رود. این نوع پیوند به جراحی های پیشرفته و آموزش نیاز دارد.

تقویت سینوس:

افزایش سطح غشا سینوس در محلی که ایمپلنت قرار می گیرد و افزایش حجم استخوان برای قرار دادن ایمپلنت ها نیز جزئی از این موارد است.

همچنین در روش دیگر افزایش غشا سینوس با استفاده از قرار دادن یک بلوک استخوانی برای افزایش حجم استخوان و ارتفاع استخوان باقی مانده کمتر از چند میلی متر انجام می شود.، که این فرآیند همزمان و یا در روشی جدای پروسه کاشت دندان صورت می گیرد.

Distraction osteogenesis:

استفاده از ابزاری اختصاصی در جراحی برای بخش جدا شده استخوان آلوئول و انتقال آن به موقعیت مطلوب در کاشت ایمپلنت به منظور افزایش حجم استخوان کاربرد دارد.

این تکنولوژی به دلیل درسترسی محدود به تکنولوژی و دستگاه های مناسب برای بازسازی سه بعدی کمتر قابل استفاده است.

تقویت بافت نرم:

استفاده از پیوند در بافت نرم برای بهبود کیفیت و کمیت بافت نرم جهت ایجاد شرایط مورد نیاز برای قرارگیری ایمپلنت .