ایمپلنت وبررسی انواع پایه آن در دندانپزشکی

زبری سطح ایمپلنت تاثیر مستقیم در موفقیت درما نداردزیرا موجب بهبود تماس ایمپلنت با استخوان اطرافش می شود

نرخ موفقیت در استفاده از ایمپلنت با پایه زبر بیشتر است 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب 

استفاده از ایمپلنت های تیتانیومی زبر یکی از ابزار درمانی در دندانپزشکی ایمپلنت می باشدواز نظر سطح پوشش به ۳ دسته تقسیم می شوند:

صاف، متوسط و زبر. معمولا ایمپلنت های زبرتر سطح تماس بیشتری با استخوان دارند، برخی پژوهش ها نرخ موفقیت بالاتر را به ایمپلنت ها با زبری متوسط نسبت داده اند.

همچنین ایمپلنت های زبرتر نیروی بیشتری برای برداشتن نیازمندند.

از طرف دیگر موجب می شود باکتری ها راحت تر و بهتر به سطح ایمپلنت ها بچسبند. زیرا ایمپلنت های زبر بیش تر در معرض جذب پلاک هستند. این نقص موجب می شود التهاباتی در اطراف ایمپلنت های زبر تر ایجاد شود. بیماران سیگاری و کسانی که سابقه التهابات لثه ای داشته اند بیشتر در معرض خطر هستند. پزشکان در مورد این دسته از بیماران، ایمپلنت هایی با زبری های مختلف و سطوح اصلاح شده (پلاسما شده، اسیدشویی شده، بلاست شده و اکسید شده، دارای پوشش هیدروکسی آپاتیت یا ترکیبی از این ها ) استفاده می کنند.

دانشمندان در پژوهشی ثابت کردند بیمارانی که سابقه التهابات لثه ای دارند، به شکل جدی در معرض تحلیل استخوان لثه و خرابی ایمپلنت هستند. اما در پژوهش دیگر بر خلاف این گزارش شده.

افراد با سابقه التهابات لثه ای نرخ موفقیت بالایی پس از ایمپلنت داشتند.

چندین مطالعه بر روی حیوانات نیز انجام شده که تاثیر زبری ایمپلنت ها را بر روی التهابات آینده بررسی کرده اند.

نتایج بدین صورت است که سطح زبرتر موجب التهابات بیشتر شد، همچنین مشاهدات بر روی انسان ها نیز نشان داد که ایمپلنت های صاف، کمتر در خطر التهابات هستند و نرخ موفقیت کاشت دندان در آن ها بیشتر است.

بنابراین این سوال به وجود میآید که آیا در مورد بیمارانی که سابقه التهابات لثه ای دارند می بایست ایمپلنت صاف استفاده کرد یا خیر.

هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر زبری سطح ایمپلنت بر نرخ موفقیت آن ، تحلیل استخوان های مرزی و وقوع التهابات در بیماران با سابقه التهابات لثه ای است.

با بررسی ۶پژوهش که در آن ها ۱۳۴۲ ایمپلنت مورد ارزیابی قرار داده شده اند ، نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت های صاف بین ۸۴٫۹ الی ۹۷٫۱ درصد بود در حالی که برای ایمپلنت های زبر بین ۱۰۰ الی ۸۰ درصد بود.

همچنین میانگین تحلیل استخوان های مرزی برای ایمپلنت های صاف بین ۰٫۳۳ الی ۰٫۴۸ میلی متر بوده است.

پس از جراحی ایمپلنت از نوشیدن مایعات با نی خودداری کنید

زیرا باعث می شود لخته خون در محل جراحی شل شود

و خونریزی اتفاق بیوفتد

دیگر نکاتی که باید پس از کاشت دندان رعایت کنید را در ادامه مطلب خواهید خوند

پس از جراحی بروز درد، تورم، کبودی و خونابه امری طبیعی است که با رعایت توصیه های زیر علائم تا حد زیادی کنترل خواهند شد.۱) استراحت

در ساعات باقی مانده از روز پس از عمل جراحی دراز کشیده و استراحت کنید، در ۲۴ ساعت اول سر خود را کمی بالاتر از بدن قرار دهید.

پس از انجام کاشت دندان سرگیجه به سراغ فرد می آید و از این رو به آرامی از یک وضعیت به وضعیت دیگر حرکت کنید.

از انجام تمرینات ورزشی شدید تا ۴۸ ساعت پس از جراحی ایمپلنت دندانی بپرهیزید.

از حرکاتی که باعث کشیده شدن بافت می شوند مانند باز کردن زیاد دهان و لبخند زدن خودداری کنید.

۲) آنتی بیوتیک

بیمار باید تمام آنتی بیوتیک های تجویز شده را برای جلوگیری از عفونت در محل جراحی مصرف کند.

۳) دهانشویه

بیمار باید استفاده از دهانشویه تجویز شده توسط پزشک را در کنار شستشو با آب نمک انجام دهد.

نکته: بعضی از دهانشویه ها اگر مدت طولانی استفاده شوند عوارض دارند و باعث تیرگی دندان ها نیز می شوند، بنابراین پس از پایان دوره تجویز شده دهانشویه را قطع کنید.

۴) یخ

در اسرع وقت یک کیسه یخ را به صورت متناوب برروی صورت خود در محل عمل قرار دهید .(یعنی ۱۰ دقیقه پک را بگذارید و ۱۰ دقیقه را بردارید)

استفاده از بسته های یخ برای ۲۴-۴۸ ساعت اول پس از جراحی به راحتی شما و به حداقل رساندن تورم کمک خواهد کرد.

۵) خون ریزی:

برای کنترل خونریزی بیمار باید گاز استریل که پزشک در ناحیه قرار داده برای مدت یک ساعت با فشار نگه دارد و بعد از دور انداختن گاز، شستشوی دهان با ملایمت انجام شود و از مایعات خنک استفاده شود و از دستکاری زخم و کندن لخته ی خون اجتناب شود .

۶) غذا خوردن:

بعد از برطرف شدن بی حسی از مواد غذایی سرد مانند بستنی استفاده نمایید. حداقل تا ۴۸ ساعت پس از عمل جراحی از خوردن غذاهای سفت و شستشوی دهان با مایعات گرم اجتناب کنید. از خوردن غذاهای پرادویه و بسیار داغ و بسیار سرد و غذاهای اسیدی مانند پرتقال و گوجه فرنگی اجتناب کنید.

۷) مایعات:

مایعات خنک به مقدار زیاد در اسرع وقت مصرف شود، ۶ الی ۸ لیوان آب در طول ساعات باقی مانده از روز بعد از عمل بنوشید.

از نی نوش برای نوشیدن مایعات استفاده نکنید زیرا ممکن است مکیدن سبب شل شدن لخته ی خون در محل عمل شده و سبب خونریزی می شود. شیر سرد بهترین منبع غذایی در طول چند ساعت پس از جراحی است، علاوه بر مایعات بدن و مواد مورد نیاز اولیه برای ترمیم را در اختیار بدن قرار می دهد.

۸) سیگار کشیدن:

سیگار کشیدن، بهبود و ترمیم را به تاخیر می اندازد و سبب افزایش ناراحتی و درد می شود، ممکن است به خونریزی و ایجاد عفونت در محل جراحی کاشت ایمپلنت دامن زند. عامل مهم افزایش شدت و گسترش بیماری های لثه است.

سیگار باعث کاهش جریان خون لثه می شود بنابراین عمر ایمپلنت ها را ۵۰ درصد کم می کند.

۹) الکل:

هرگز در زمان مصرف داروهای ضد درد الکل مصرف نکنید، ایمپلنت در واقع یک عضو مصنوعی می باشد که داخل بافت استخوان و لثه کاشته شده بنابراین نسبت به دندان طبیعی بسیار آسیب پذیرتر است. اجتناب از رژیم غذایی خیلی سخت و رعایت بهداشت دقیق (استفاده ی مرتب از مسواک و نخ دندان و واترجت و ..) جهت سلامت و حفظ طولانی مدت ایمپلنت ها الزامیست .

همچنین چکاپ های بعد از ایمپلنت باید به صورت مادام العمر انجام شود ( تاریخ چکاپ ها پس از تحویل پروتز به این صورت می باشد: ۳ ماه بعد از تحویل پروتز. ۶ ماه بعد از چکاپ اول. یکسال بعد از چکاپ دوم و بعد از آن به فاصله یکسال ).

جهت چکاپ طبق تاریخ از طرف مجموعه با بیمار تماس گرفته خواهد شد.

انواع ایمپلنت دندان و روش های جایگزینی آن

برای قرار دادن ایمپلنت 2 نوع روش وجود دارد

در روش اول پایه ایمپلنت در استخوان فک قرار میگیرد

و بعد از گذشت چند ماه اباتمنت و روکش بر روی پایه ایمپلنت گذاشته می شود

روش دوم را در پایین صفحه مشاهده کنید

امروزه اشکال مختلفی از ایمپلنت به منظور اینکه متقاضیان آن راحت تر تصمیم بگیرند، وجود دارد: مینی ایمپلنت ها و سایر ایمپلنت های معمولی.

به طور کلی دو فرآیند کلی برای قرار دادن ایمپلنت دندان موجود است: تک مرحله ای و دو مرحله ای.

در تک مرحله ای پس از اینکه در منطقه بی دندانی بی حسی انجام شد، ایمپلنت به صورت مستقیم در داخل فک قرار می گیرد یعنی این فرآیند طی یک مرحله جراحی انجام می شود، اما در جراحی کاشت دندان به صورت دو مرحله ای، ابتدا ایمپلنت در داخل فک قرار داده شده و سپس یک زمان مشخص برای ادغام بین ایمپلنت و استخوان لازم است، یعنی ابتدا لثه برش داده شده و استخوان دریل می شود، ایمپلنت قرار داده شده و دوباره بسته می شود و مدت زمانی را برای قرار گیری اباتمنت و روکش باید صبر کنیم، بعد از گذشت این مدت کاور اسکرو از روی آن برداشته می شود و به جای آن قطعه ای به نام هیلینگ قرار داده می شود سپس بعد از گذشت مدتی و شکل گیری لثه، اباتمنت بر روی آن ها قرار داده می شودو سپس روکش نهایی گذاشته شده و این فرآیند به پایان می رسد.

در اوردنچرهایی که بر روی ایمپلنت قرار داده می شود، کلاهک هایی برروی دنچر ها وجود دارد و دارای سایزهای مختلفی می باشد و با رنگ های مختلف بر اساس سایز مشخص شده اندو می توان بسته به سن بیمار میزان محکم شدن آن را تنظیم کرد،مثلا در بیماران مسن تر می توان شل تر و در بیماران جوان تر محکم تر تنظیم کرد .

همچنین افرادی هستند که از اووردنچرهای ثابت استفاده می کنند که در این موارد دندان مصنوعی توسط پیچ در فک ثابت می شود.

همچنین دندان مصنوعی های معمولی دارای کام هستند، که در فک بالا اجازه چشیدن طعم و مزه غذا را نمی دهد. به همین دلیل دنچرهای بر پایه ایمپلنت کام را ندارد و چشیدن مزه غذا و حس کردن به راحتی انجام می شود.

مسواک زدن ایمپلنت به جهت کاهش التهاب

افرادی که ایمپلنت انجام می دهند،باید خیلی جدی به بهداشت دهانی خود توجه کنند

ترک سیگار یکی از مهم ترین کار هایی است که باید افراد دارای ایمپلنت انجام دهند

مسواک برقی می تواند به خوبی می تواند پلاک و جرم را از روی دندان و ایمپلنت بردارد

ایمپلنت های دندانی یکی از بهترین درمان های ساخت و ترمیم دندان های از دست رفته می باشد، اما احتمال فرآیند التهابی به دلیل حضور خود ایمپلنت وجود دارد. همچنان التهابات موجود به حضور پلاک بر روی سطح مجموعه پروتز- ایمپلنت نسبت داده شده اند که منجر به التهاب بافت های نرم و تحلیل استخوان در نواحی ایمپلنت می گردد.

مشکلات محافظت از ایمپلنت به شدت جدی گرفته می شود حتی قبل از قرارگیری ایمپلنت. عوامل خطرناک متعددی مثل سیگار کشیدن، دیابت، و سابقه آسیب های اطراف دندان ها می توانند بر روی میزان التهابات تاثیر گذارباشند، امروزه اینطور تخمین زده شده که بین۱۵ تا ۴۳ درصد ایمپلنت های قرارداده شده در طی مدت زمان ۱۰ ساله دچار التهاب می شوند.

تکنیک های متعددی برای درمان التهابات معرفی شده اند ، اما همچنان قابل بحث وبررسی هستند تا میزان موفقیت هر کدام مشخص شود و یک تکنیک انتخاب شود. حضور لایه های نازک باکتری بر روی سطح ایمپلنت اصلی ترین عامل این اتفاق است، درست مثل دندان ، لایه برداری مکانیکی تنها راه درمان برای برداشتن این لایه نازک است. در این بین مسواک و نخ دندان اصلی ترین وسایل برای برداشتن پلاکت از روی دندان و ایمپلنت می باشند، شستن دهان، یادگیری روش ها در افزایش تمیزی دهان با دستگاه ها مکانیکی تاثیر گذارند.

همچنین میزان تاثیرگذاری شستشو با هردو مسواک معمولی و الکتریکی نیز در برداشتن پلاک ها مثبت ارزیابی شده است.

افراد مسن هنگامی که از مسواک برقی استفاده می کنند نتایج بهتری کسب کردند چرا که نیاز به مهارت فردی مانند مسواک معمولی ندارد، اخیرا نوع جدید از مسواک های برقی معرفی شده است که دارای سیستم دیداری- شنیداری است و میزان فشار اعمالی صحیح هنگام مسواک زدن و زمان مورد نیاز را برای کل یا نیمی از آن ها را نشان می دهد.

طراحی های مختلف سری مسواک برای مناطق مختلف دهان مثل ایمپلنت دندان و در مورد مسواک های برقی معرفی شده است. اما هیچ پشتوانه علمی برای آن ها وجود ندارد.

پژوهش کنونی قصد دارد تا میزان تاثیر استفاده از یک مسواک برقی چرخشی نوسانی که سری آن مخصوص ایمپلنت های دندانی است بررسی کند.

روش ها:

این پژوهش بین سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ در دانشگاه میلان ایتالیا انجام شد، ۸۰ بیمار دارای ایمپلنت دندان در این پژوهش شرکت کردند . در تمامی افراد از قرارگیری ایمپلنت حداقل یک سال می گذشت و سن بین ۱۸ تا ۹۰ سال داشتند. تا قبل از این همه افراد از مسواک معمولی استفاده می کرند، در هنگام پژوهش اندیس های وجود پلاک، خونریزی و التهابات موجود ضبط شدند.

نرم افزار به طور تصادفی ۴۰ نفر را برای آزمایش و ۴۰ نفر دیگر را برای شرایط عادی انتخاب کردند. از مسواک oral B برقی ساخت آمریکا استفاده شد و طبق راهنمای استفاده از مسواک ، مسواک مورد نظر مورد استفاده قرار گرفت.

همه بیماران یک مسواک مخصوص ایمپلنت و یک مسواک برای دندان طبیعی در یافت کردند . بیماران گروه عادی از مسواک ساده و معمولی استفاده کردند، پس از آموزش نحوه مسواک زدن به هردوگروه قرارهای ۱ماهه و ۳ ماهه به منظور بررسی خونریزی و حضور پلاک، و عمق پروب ایمپلنت تنظیم شد. هردوگروه از خمیردندان مشابهی استفاده کردند.

نتایج:

۷۸ بیمار به شکل موفقیت آمیز در این پژوهش شرکت کردند که شامل ۴۵ زن و ۳۳ مرد در بازه زمانی سن۳۱ تا ۷۶ سال بودند.

میانگین تعداد ایمپلنت ها برای هر بیمار در گروه عادی بین ۳٫۴ و ۴٫۸ بود وبرای گروه آزمایش ۲٫۹ و ۴٫۴ بود. مقادیر همه اندیس ها در مورد ایمپلنت ها بیش تر از دندان های طبیعی بود اما در PPD تفاوت آنچنانی مشاهده نشد.

این پژوهش داده ها در ۳ زمان مختلف بررسی شد. با تحلیل نتایج هر دو گروه کاهش مقادیر plaque index و bleeding on probing پس از یک ماه بهداشت منظم مشاهده شد.

پلاک:

اندیس پلاک هم در دندان طبیعی و هم در ایمپلنت هنگام استفاده از مسواک برقی طی زمان در حال کاهش است. در حالی که این اندیس هنگام استفاده از مسواک معمولی تا یک ماه اول کاهش می یا بد و سپس رو به افزایش است.

مقادیر BOP در ایمپلنت ها هنگام استفاده از مسواک برقی از ابتدا تا پایان ۳ ماه در حال کاهش است، در صورتی که مقدار BOP هنگام استفاده از مسواک معمولی پس از یک ماه تقریبا ثابت می شود.

این روند در مورد دندان های طبیعی تقریبا مشابه است.

PPD:

در این نوع پارامتر تغییر آنچنانی در طول بازه زمانی ۳ ماهه در هرگروه مشاهده نشد.

بحث:

هدف از انجام این پژوهش نشان دادن میزان تاثیر مسواک برقی در کاهش التهابات لثه ای و پلاکی در حوالی ایمپلنت و دندان های طبیعی است.

در نتیجه همه ی مقادیر ثبت شده در هر گروه نشان دهنده ی کاهش شدید اندیس ها پس از گذشت یک ماه است، اما با بررسی داده ها در نقطه ۳ ماهه می توان تحلیل بهتری از تشکیل پلاک جدید در دو گروه داشت و میزان تاثیر را روی ایمپلنت ها و دندان ها طبیعی مشاهده کرد.

میزان بهره وری بهتر مسواک برقی را می توان به راحتی استفاده از آن و نوع حرکت پیچیده تر آن (چرخشی- نوسانی) نسبت داد.

چرا که مسواک برقی منجر به از بین بردن بهتر و مفیدتر پلاک ها نسبت به مسواک دستی می گردد.

در انتهای این پژوهش، مسواک برقی نشان داد موجب کاهش رشد پلاک ها و خونریزی در دندان های طبیعی در ایمپلنت ها می گردد. این داده ها نشان گر تاثیر استفاده از مسواک برقی، با سری های مخصوص در کاهش پلاک و خونریزی است.

نتیجه گیری:

مسواک برقی چرخشی-نوسانی برای کنترل پلاک و خونریزی در حوالی ایمپلنت ها و دندان های طبیعی می تواند استفاده گردد. همچنین سری اختصاصی مسواک نیز برای ایمپلنت می تواند با برداشتن پلاک ها از التهابات بافت ها جلوگیری کند.