ایمپلنت و استانداردهای مراقبتی کاربردی در آن

از هر نظر که نگاه کنیم ایمپلنت دندانی ،بهترین راه حل برای جایگزینی دندان از دست رفته می باشد .

دندانپزشکی که ایمپلنت را انجام می دهد؛باید دوره های لازم ایمپلنت گذرانده باشدو مهارت و تجربه کافی در انجام ایمپلنت داشته باشد .

عدم استعمال دخانیات، مشروبات الکلی و رعایت بهداشت دهان و دندان در عمر ایمپلنت به شدت تاثیرگذار میباشد.

از این رو به سایر استانداردهای درمانی و مراقبتی در کاشت ایمپلنت خواهیم پرداخت.

 

/در ایمپلنت /توسط modern
دندانپزشکی ایمپلنت با سایر درمان هایی که مهارت های تشخیصی، تشخیص های کلینیکی و تخصص فنی را برای رسیدن پروسه ی درمانی به استانداردهای لازم احتیاج دارد، متفاوت نیست.
هر پروسه ی درمانی می تواند شامل ریسک باشد، به خصوص برای تازه کارها و کسانی که تجربه ی کافی در امور درمانی ندارند.
وجود مشکلاتی مثل عدم تمرکز برای مدت طولانی و کمبود اعتماد بنفس، خستگی چشم ها ناشی از کار طولانی مدت و فشارهای مالی در ابتدا برای هر متخصص تازه کاری طبیعی است و با گذشت زمان این مشکلات برطرف خواهد شد. نهایتا پس از اتمام این دوره، پزشکی چیره دست پا به عرصه ی عمل خواهد گذاشت.
چالش های قانونی معمول در حوزه درمانی ایمپلنت را می توان به دسته های مختلفی تقسیم کرد:
• تشخیص های نامناسب
• تشخیص های درست ولی طرح درمانی نادرست
• تشخیص های درست، طرح های درمانی درست ولی عدم وجود شرایط مناسب برای بیمار
• تشخیص های درمانی درست، طرح درمانی درست ولیکن اجرای نادرست
• تشخیص درست، طرح درمان مناسب، اجرای صحیح درمان، پیچیدگی های تشخیص، رضایت ناکافی
• نقص در هریک از موارد بالا
بر اساس قوانین درمانی هرگونه نقصان در روند اجرای درمان به بی اعتمادی بیمار می انجامد، پس لازم است کلیه ی مسیر درمانی شخص تحت درمان بررسی و و جود هرگونه خطر ارزیابی شود.
در اینجا تعدادی از بهترین راه کارها جهت کاهش ریسک درمانی در موارد قانونی ایمپلنتولوژی بیان شده که به تشریح آن می پردازیم:
۱) سوابق کلینیکی:
موثرترین راه برای پیش گیری از چالش بی اعتمادی بیمار متقاضی ایمپلنت پیش بینی سوالاتی است که فرد تحت درمان در صورت نارضایتی از پزشک خود می پرسد، که این امر باید توسط خود جراح ایمپلنت پیش بینی شود.
همچنین باید تاریخچه ی پزشکی کامل از شرایط بیمار و روند درمانی او قبلا تکمیل ومورد برسی قرار گرفته باشد.
چالش هایی که ممکن است به علت مواردی چون: عدم اطلاع بیمار از طرح درمانی که قبلا در مورد آن شفاف سازی نشده یعنی مشاهده ی وضعیتی که قبلا بیمار انتظارش را نداشته،چون تمام دانسته های بیمار برگرفته از اطلاعاتی است که از متخصص ایمپلنت خود دریافت کرده است.
در حقیقت بیماران با توجه به بزرگنمایی فضای مجازی این باور غلط را در خود می پرورانند که لبخند فوق العاده ای می تواند برایشان ساخته شود اما باید سابقه و شرایط بیمار مورد بررسی قرار بگیرد و با توجه به آن با وی راجع به حقایق صحبت گردد.
۲) بازاریابی:
باید مدنظر داشت که تبلیغاتی که در حوزه ی کاشت ایمپلنت صورت می گیرد برحسب واقعیت باشد و با استانداردهای تبلیغاتی مطابقت داشته باشد، به بیانی دیگر باید دو رکن اصلی شرافت و صداقت در آن رعایت شود.
۳) رضایت برای درمان:
بیمار حق دارد کلیه ی موارد مرتبط با درمان خود را به صورت حقیقی و بر اساس موارد واقع گرایانه بداند که این شامل شکست در درمان ایمپلنت، هزینه ی ناشی از آن و پروسه ی درمان می باشد و همچنین پزشک موظف است از هر گونه پیشنهاد غیر منصفانه و غیر مرتبط با شرایط درمانی بیمار خودداری کند.
۴) استانداردهای مراقبتی مورد انتظار چیست؟
تشخیص درمانی منحصر بفرد، کلید موفقیت در درمان بیماران است، لازم است فرد متخصص کم تجربه از محدودیت های خود مطلع بوده ، انتظار بیش از حد از خود نداشته باشد و در صورت لزوم با متخصص باسابقه تری مشورت کرده، کلیه ی جوانب را در نظر بگیرد، و حقایق را عینأ به بیمار منتقل کند.