کاشت یمپلنت در قسمت جلوی دهانی

ایمپلنت در ناحیه جلویی دهان  علاوه بر عملکرد مناسب باید زیبایی را نیز به همراه داشته باشد . کاشت ایمپلنت  درناحیه قدامی می تواند فوری یا با تاخیر همراه با پیوند استخوان انجام شود ما می خواهیم بدانیم در کدام روش موفقیت درمان بیشتر است 

 

شکستگی یا از دست دادن دندان های جلویی فک بالا چالش جدی را برای متخصصان به وجود آورده است، کشیدن این دندان ها معمولا منجر به التهاب و تحلیل ریشه می شود، قبل از معرفی ایمپلنت ها در این موارد از پروتز های ثابت یا دندان مصنوعی متحرک استفاده می شد، امروزه، ایمپلنت ها امکان درمان جایگزینی این دندانهای از دست رف

ته را فراهم می کنند.

علی رغم میزان موفقیت بالای ایمپلنت، بخاطر خطر از بین رفتن بافت های نرم و سخت و دغدغه ها ی مربوط به زیبایی، کاشت در این ناحیه همچنان پیچیده است.

در مواردی که یکی از دندان های جلویی ایمپلنت شده اند، کاشت فوری نتایج قابل قبولی را در پی داشته است.

در پژوهش فعلی درمان دودندان از دست رفته مجاور یا دندان های جلویی در فک بالا با ایمپلنت به ۵ روش مختلف ارزیابی شد.

برای ارزیابی نتایج درمان با روش های مختلف یک سال پس از کاشت، بیماران مورد بررسی قرار گرفتند.

کاشت دندان ثابت

روش های ۱ تا ۳ روش هایی هستند که دندان های شکسته همچنان وجود دارند، و روش ۴ و ۵ دندانی وجود ندارد.

روش اول:

کاشت فوری ایمپلنت و provisualization:

روش دوم:

کاشت فوری ایمپلنت و provisualisationبا تاخیر،

روش سوم:

محافظت از قسمت مرزی استخوان و در ادامه کاشت با تاخیر ایمپلنت و provisualisation فوری.

روش ۴) کاشت ایمپلنت به همراه پیوند استخوان و provisualisation با تاخیر

روش ۵) پیوند استخوان شدید، ایمپلنت و provisualisation با تاخیر است.

سطح مخاط دندان های از دست رفته، قبل جراحی ارزیابی شد تا تقارن، داشتن یا نداشتن آن با دندان های کناری بررسی شود، تقارن سطح مخاط اجاره کاشت فوری و provisualisation را می دهد.

کشیدن دندان بدون برش انجام شد. پس از کشیدن دندان میزان آسیب به دیواره ی جلویی استخوان اندازه گیری می شود، و روش درمان بسته به این آسیب تعیین می شود، چنانچه در ارتفاع عمودی میزان آسیب تا ۵ میلیمتر باشد، می توان روش ۱ را انتخاب کرد، در صورتیکه بیش از ۵ میلی متر باشد، روش دوم و چنانچه شرایط اولیه برای ایمپلنت مهیا نباشد، روش سوم انتخاب می شود.

در روش اول:

سطح مخاط متقارن است، استخوان کافی در سقف دهان برای پایداری اولیه ایمپلنت وجود دارد، و ارتفاع دیوار بیرونی تا ۵ میلی متر است، پس از کشیدن دندان موقعیت های ایده آل کاشت ایمپلنت مهیا می شوند، ۲۴ ساعت پس از کاشت ایمپلنت کاور اسکرو بسته می شود، ۳ ماه بعد پیچ های نگه دارنده پروتز روی ایمپلنت بسته می شوند.

در روش دوم:

استخوان کافی در سقف دهان وجود دارد، عدم تقارن سطح مخاط بیش از ۲ میلی متر و آب، دیواره بیرونی استخوان بیش از ۵ میلی متر است، در این روش کاشت ایمپلنت فوری است، ولی کاوراسکرو با تاخیر قرار داده می شود، دو هفته پس از هیلینگ بافت های نرم، بخیه ها باز می شوند، پس از ۳ ماه، دوکاور اسکرو نصب می شوند، و ۶ ماه بعد پیچ های نگهدارنده پروتز روی ایمپلنت بسته می شوند.

در روش سوم:

استخوان کافی وجود ندارد و آسیب دیواره بیرونی بیش از ۵ میلی متر است. حفره دهانی با نسبت یک به یک از استخوان خود فرد، و استخوان گاو پیوند زده می شود، حفره با مخاط پیوندی بسته می شود، پس از یک هفته که بافت های نرم ترمیم شدند، بخیه ها باز می شوند، پس از گذشت سه ماه، فرآیند هیلینگ ، ۲ ایمپلنت کاشته می شوند.

۲۴ ساعت پس از کاشت ایمپلنت دو کاور اسکرو قرار داده می شوند، و ۳ ماه بعد پیچ های نگهدارنده پروتز بر روی ایمپلنت نصب می شوند.

در روش چهارم :

استخوان کافی سقف دهان، اجازه کاشت با تاخیر ایمپلنت را می دهد، ابتدا دو ایمپلنت به کمک راهنما کاشته می شوند، اگر قسمتی از ایمپلنت ها بیرون ماندند، یا ضخامت دیواره بیرونی استخوان کمتر از ۲ میلیمتر بود، پیوند استخوان موضعی انجام می شود و با غشا کلاژنی پوشانده می شود. پس از ۳ ماه ، ۲ کاور اسکرو پیچی قرار داده می شوند، ۶ ماه پس از کاشت ایمپلنت، پیچ های نگهدارنده پروتز بر روی ایمپلنت نصب می شوند.

در روش پنجم:

به خاطر عدم استخوان کافی مجبور به انجام پیوند استخوان شدید هستیم، استخوان های آسیب دیده با بلوک های استخوانی خود فرد پیوند زده می شوند.

پس از گذشت ۲ هفته که بافت های نرم ترمیم شدند، بخیه ها کشیده می شوند.

۳ ماه پس از ترمیم برش کامل انجام می شود، و ۲ ایمپلنت در موقعیت مناسب کاشته می شوند، ۳ ماه بعد کاور اسکروها نصب شده و ۶ ماه بعد پیچ های نگهدارنده پروتز نصب می شوند.

در این پژوهش ۱۶ بیمار به روش های مختلف پنجگانه درمان شدند، هیچ ایمپلنتی در طی یک سال با شکست مواجه نشده و مشکلات بیولوژیکی و فنی وجود نداشت.

تحلیل استخوان مرزی برای همه ی روش های کاشت قابل قبول بود و بین ۰٫۲۱ و ۱٫۱۶ میلی متر بود، تحلیل استخوان این ناحیه پس از کشیدن دندان واضح است و تا کاشت ایمپلنت ادامه می یابد، پس این تحلیل ارتباطی به روش به کارگیری ندارد و اتفاقاتی است که پس از کشیدن دندان می افتد.