پایه ایمپلنت و ورود تکنولوژی به طراحی آن

اگر پایه ایمپلنت خاصیت تر شوندگی داشته باشد در طول عمر ایمپلنت اثر مثبتی دارد

آب دوست بودن سطح پایه ایمپلنت نیز فواید بسیار زیادی در درمان کاشت دندان دارد

ما در این مقاله علمی به بررسی خواص پایه ایمپلنت و تاثیر آن بر درمان خواهیم پرداخت

۱)خواص کلی مورد نیاز ایمپلنت دندان

ایمپلنت های دندانی در واقع ریشه های مصنوعی دندان هستند، و بیش از یک دهه است که به منظور نصب پروتز و تاج دندان استفاده می شوند، با توجه به اهمیت فرآیند ادغام و جوش خوردن، همچنان تیتانیوم اولین گزینه برای ایمپلنت هاست، اگرچه اخیرا مواد جایگزین مثل زیرکونیوم هم سطح شده اند. سطح زیرکونیوم رنگ سفیدی دارد به همین دلیل ظاهر زیباتری نسبت به تیتانیوم خاکستری رنگ است. اما تیتانیوم زیست سازگاری بالایی دارد و سرعت جوش خوردن آن با استخوان بسیار بالاست، هدف اصلی ایجاد تماس بین ایمپلنت و استخوان به نحوی است که در طولانی مدت هم عملکرد مناسب باشد، سطح ایمپلنت دندان باید ویژگی های خاصی داشته باشد، در تماس بابافت های سخت باید قابلیت جوش خوردن داشته باشد و در تماس با بافت های نرم باید چسبندگی سلولی داشته باشد.

بافت های نرم و سخت هردو مستعد حمله باکتری ها هستند که در ادامه منجر به التهابات اطراف ایمپلنت می شوند، این التهابات باعث اختلال در جوش خوردن و در نهایت تحلیل استخوان می شوند.

اصلاحات پیشرفته سطح ایمپلنت ها همواره موضوع مهمی بوده. رقابت بین فرآیند جوش خوردن و رشد باکتری ها در محل مشترک ایمپلنت با بافت بسیار مهم است.اما بیشتر پژوهش ها به فصل مشترک استخوان با ایمپلنت پرداخته اند و نواحی برخورد بافت های نرم مثل لثه با ایمپلنت را کمتر بررسی کرده اند.

۲) زبری میکرونی تا نانویی

در دهه اول پیدایش ایمپلنت ها، سطح آن ها و برهمکنش آن ها با استخوان مهم نبود. اما از اواخر دهه ۸۰ میلادی این موضوع اهمیت پیدا کرد چرا که فرآیند ادغام بسیار تاثیر گذار در کاشت ایمپلنت است . عواملی مثل جنس ایمپلنت، طراحی، وضعیت استخوان، روش جراحی، نحوه کاشت دندان و سطح ایمپلنت در برهمکنش مناسب و طولانی مدت ایمپلنت با استخوان تاثیر گذار است.

در این بین سطح ایمپلنت اهمیت بالایی دارد. بعضی اعتقاد دارند سطوح برتر نسبت به صاف ها بهتر هستند. اما تاثیر این پارامتر نیازمند بررسی های دقیق تری می باشد. روش های مختلفی مثل بلاست کردن، اسید شویی، اکسیداسیون سطح، پوشش های کلسیم فسفات و یا ترکیبی از این ها برای اصلاح سطح مطرح شدند.

در اواخر دهه ۹۰ علاوه بر زبری سطح، موضوع ساختار شیمیایی و انرژی سطح مطرح شد و محققین اعتقاد داشتند این موضوعات بر روی تشکیل استخوان تاثیر گذارند. اما ۱۰ سال پیش محققین توانستند با بلاست کردن و اسیدشویی، سطح آبگریزی تولید کنند. چندین روش دیگر نیز برای تبدیل سطوح آبگریز به آب دوست معرفی شدند که سطوح با انرژی بالا را فراهم می کردند.

بهترین زبری سطح برای برهمکنش ایمپلنت با استخوان چیست؟ علاوه بر زبری سطح، خاصیت ترشوندگی هم حائز اهمیت است چرا که آبگریز یا آب دوست بودن بسیار تعیین کننده است.

۳) اندازه گیری زبری سطح:

اندازه گیری زبری سطح اجسام صاف بسیار راحت است اما ایمپلنت ها به دلیل شکل پیچیده ای که دارند اندازه گیری زبری آن ها سخت تر می شود. دستگاه هایی مثل میکروسکوپ الکترونی برای انجام این کار استفاده می شوند. اما بخاطر الگوریتم های مختلف محاسبه زبری و پارامترهای تاثیر گذار ، اطلاعات دقیقی نمی توان از آن ها گرفت. علاوه بر آن ارتباط خاصی بین ارتفاع با برهم کنش های بیولوژیکی وجود ندارد. در حال حاضر پیش بینی عملکرد بیولوژیکی با زبری های نانو و میکرونی محدود است و تا حدودی دور از واقعیت می باشد.

۴) اندازه گیری تر شوندگی سطح

اندازه گیری ترشوندگی سطح هم مانند توپوگرافی سطح چالش بزرگی است. ترشوندگی سطح با اندازه گیری زاویه تماس مایع بررسی می شود، زاویه تماس با معادلات مختلف تبدیل به پارامترهایی می شوند که معیاری از ترشوندگی هستند، روش های اندازه گیری زاویه تماس متفاوتند، مثلا در یک روش قطره بر روی سطح قرار داده می شود، و زاویه آن با میکروسکوپ الکترونی اندازه گیری می شود روش دیگر بررسی ترشوندگی استفاده از کشش سنجی است. این روش از نیروهای هنگام غوطه ورشدن یک مایع بهره می برد تا کشش سطحی را به دست آورد.

۵) تاثیر تمیز بودن سطح ایمپلنت

به طور کلی تیتانیوم ها وقتی در معرض محیط اتمسفری قرار می گیرند به خاطر آلودگی های کربنی انرژی سطحی آن ها تغییر می کند.

طی پژوهشی ثابت شد تمیزی سطح ایمپلنت و انرژی سطحی آن بر روی فرآیند جوش خوردن و بر همکنش با سلول ها تاثیر گذار است.

پس هر گونه ناخالصی یا آلودگی منجر به واکنش های نامناسب سلولی و مولکولی می شود که منجر به تحلیل استخوان می گردد.

۶) مفهوم آلودگی زدایی و افزایش آب دوستی:

همانطور که گفته شد زبری و آلودگی های سطح ایمپلنت بر روی عملکرد آن تاثیر گذارند، در ادامه به روش هایی که منجر به آلودگی زدایی و آب دوستی سطح می شوند می پردازیم.

۶-۱) جلوگیری از آلودگی:

بر خلاف روش های تمیز کردن، امروزه شرکت ها در تلاش هستند با بکارگیری یک لایه هیدروکسیلی ، آب دوستی ایجاد کنند تاسطح ایمپلنت در زمان بسته بندی آلوده نشود.

۶-۲) تاثیر تابش های نوری:

منظور از نور در این مقاله فرابنفش سی و آ می باشد. بر خلاف آلودگی زدایی و آب دوست کردن سطح با تابش فرابنفش آ ، تابش مستقیم فرابنفش سی مانند شتاب دهنده نوری است . فرابنفش سی قادر به بهبود تماس استخوان با ایمپلنت است و باعث افزایش سرعت رشد استخوان در زمان هیلینگ می شود. اخیرا پژوهشی نشان داد که تابش فرابنفش سی به ایمپلنت های آب دوست ، زمان هیلینگ را نصف ایمپلنت های آب گریز می کند . علاوه بر این تابش فرابنش سطوح آب دوستی را آماده می کند که چسبندگی سلول های استخوانی به آن ها بیشتر است.

۶-۳) درمان پلاسما:

در بخش های قبلی دیدیم که آب دوست کردن سطح ایمپلنت یک مزیت محسوب می شود. با پلاسما در زمان کوتاه می توان سطح ایمپلنت را تغییر داد. هم چنین سرعت آن نسبت به تابش فرابنفش نیز بیشتر است و کیفیت کار نیز افزایش می یابد.

۷) سطوح ایمپلنت مدلی از اجزای بدن:

سطح ایمپلنت ها در واکنش با خون، استخوان، و سلول و بافت ها هستند.

۸) چطور سطح ایمپلنت را بهینه سازی کنیم؟

چالش آینده ی همه محققین طراحی سطح ایمپلنت هاست تا در کنار نانو ساختار ایده آل، انرژی و خواص ترشوندگی آن را کنترل کنند. موضوع دیگری که بسیار حائز اهمیت است باکتری هایی هستند که در اطراف ایمپلنت التهاب ایجاد می کنند، برای مقابله با این چالش ها نیاز به همکاری بین رشته ای داریم . رشته هایی مثل داروسازی ، مهندسی پزشکی، شیمی فیزیک و علوم آزمایشگاهی.

یافته های جدید در خصوص ترشوندگی و نانوزبری، تنها مختص ایمپلنت نیست . این نتایج بر روی ایمپلنت های دهان و دندان و هم چنین علم ارتوپدی تاثیر گذارند.

جراحی ایمپلنت وبررسی موثر بودن آنتی بیوتیک بر درمان

استفاده از آنتی بیوتیک قبل وبعد از جراحی ایمپلنت باید طبق نظر پزشک مصرف شود 

ومقدار مشخصی باید استفاده گردد

مصرف آنتی بیوتیک به علت این است که باکتری در آن ناحیه باعث شکست ایمپلنت نگردد

میخواهیم بررسی کنیم که چه مقدار باید از آنتی بیوتیک استفاده کنیم

کاشت ایمپلنت یکی از درمان های معمول در بازگردانی دندان های از دست رفته است. میزان موفقیت ایمپلنت معمولا بین ۹۰- ۹۵ درصد است، اما با وجود این نرخ بالا همچنان شکست هایی قبل و بعد از قرارگیری پروتز اتفاق می افتد، یکی از دلایل شکست های زود هنگام، عفونت وآلودگی به باکتری هاست.

با وجود راه های مختلف درمان، اگر عفونتی وجود داشته باشد، ایمپلنت باید خارج شود، تحمل این عوارض و شکست ها برای متخصصان و بیماران سخت است، به همین دلیل متخصصان تصمیم گرفتند با استفاده از محلول های ضدعفونی کننده و آنتی بیوتیک ها از عفونت ایمپلنت جلوگیری کنند.

آنتی بیوتیک prophylaxis از جمله داروهایی است که در جراحی های دهان و دندان استفاده می شود، این آنتی بیوتیک برای بیمارانی که دارای عفونت های قلب و سیستم دفاعی ضعیفی هستند پیشنهاد می شود، چنانچه جراحی در موقعیت های عفونی انجام می شود این دارو می تواند موثر باشد. اما با رعایت این موارد نیز نمی توان از موفقیت ایمپلنت اطمینان حاصل کرد.

متاسفانه متخصصان هنوز درباره اینکه آیا آنتی بیوتیک ها از شکست یا عفونت های پس از کاشت جلوگیری می کنند یا نه به نتیجه نرسیده اند، علاوه بر این ،این سوال مطرح است که آیا استفاده از آنتی بیوتیک قبل از جراحی و پس از آن می تواند مفید باشد یا خیر؟

پس استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها هم موجب اثر معکوس می شود و این خطر باید جدی گرفته شود، زیرا باعث تقویت باکتری و عفونت های وحشتناک می شود، اخیرا مشاهده شده نرخ تجویز آنتی بیوتیک توسط متخصصان زیاد شده که این موضوع باعث افزایش هزینه ها هم شده است، ما در این پژوهش قصد داریم بررسی کنیم چه تفاوتی بین استفاده و عدم استفاده از آنتی بیوتیک در میزان عفونت ها و موفقیت ایمپلنت وجود دارد.

مصرف آنتی بیوتیک مانند غذا ،رژیم خاص خود را دارد ، رژیم قبل از عمل و بعد از عمل .

هدف دیگر این است که بفهمیم از کدام رژیم آنتی بیوتیکی استفاده کنیم تا بهترین بهره وری را داشته باشیم.

محققین معتقدند استفاده از آنتی بیوتیک ها با هر رژیمی تاثیری در میزان موفقیت و عفونت های به وجود آمده ندارد.

اما برخی دیگر معتقدند استفاده از آنتی بیوتیک ها قبل از جراحی بهتر از رژیم های دیگر مصرفی است.

برای رسیدن به این اهداف تصمیم گرفتیم :

۱)میزان موفقیت ایمپلنت و عفونت های به وجود آمده را با آنتی بیوتیک ها و بدون آن ارزیابی کنیم

۲)فواید استفاده از آنتی بیوتیک ها را قبل از جراحی و بعد از جراحی باهم بررسی کنیم

پژوهشگران اقدام به جمع آوری مقالات مرتبط کردند تا خلاصه ی جامع و شاملی گزارش کنند. ۸ مقاله ای که از سال ۲۰۰۸ چاپ شدند در این پژوهش بررسی شدند.

در همه ی این مقالات فقط از آموکسی سیلین به عنوان آنتی بیوتیک استفاده شد، این آنتی بیوتیک با دوز های مختلف و رژیم های متفاوت استفاده شدند.

رژیم های قبل از عمل به این صورت بودند، ۱گرم، ۲گرم،۳گرم یک ساعت قبل از عمل .

رژیم های بعد از عمل: ۲گرم بلافاصله پس از عمل، ۱ گرم ۲ یا ۳ بار در روز به مدت یک هفته، ۱ گرم ۲ یا ۳ بار در روزبه مدت دو روز، ۵۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز به مدت دوروز.

برخی مقالات هم استفاده ترکیبی قبل و بعد از جراحی را بررسی کردند.

این پژوهش با بررسی های آماری و تحلیلی به این نتیجه رسید که استفاده از دوز ثابت آموکسی سیلین قبل از جراحی تنها رژیمی است که ممکن است از شکست ایمپلنت جلوگیری کند. در صورتی که استفاده از این آنتی بیوتیک بعد از کاشت دندان تاثیری در عفونت ها و میزان موفقیت ایمپلنت نداشت، به همین خاطر این کار فایده ای ندارد و صرفا هزینه و عوارض جانبی اضافه بر سازمان است.

از هر ۶۷ نفری که قبل از جراحی آنتی بیوتیک مصرف کردند، فقط یک نفر از خطر شکست ایمپلنت نجات یافت.

پس می توان گفت استفاده از آموکسی سیلین قبل از جراحی فقط ۱٫۳درصد موجب افزایش موفقیت آن می شود.

متاسفانه هنوز توافقی کلی درباره استفاده از آنتی بیوتیک برای افزایش موفقیت ایمپلنت و کاهش عفونت ها صورت نگرفته است.

اینجا به بررسی دقیق تر چندین مقاله مرتبط می پردازیم.

دانشمندان در سال ۲۰۱۲ تاثیر آنتی بیوتیک را بررسی کردند، آنها تفاوت خاصی در موفقیت ایمپلنت با آنتی بیوتیک و بدون آن مشاهده نکردند.

همچنین محققین در سال ۲۰۱۳ چندین حالت مختلف استفاده از آموکسی سیلین را بررسی کردند .

۱,۲,۳ میلی گرم ۱ ساعت قبل از جراحی و ۵۰۰ میلی گرم ۴ بار در هفته به مدت ۲ روز.

در این حالت ها از هر ۲۵ نفر، ۱نفر از شکست ایمپلنت نجات یافت، اما همچنان اتفاق نظر بر روی رژیم استفاده از آنتی بیوتیک و نوع آن وجود ندارد.

دانشمندان بیان کردند استفاده از آنتی بیوتیک قبل از جراحی منجر به کاهش ۲ درصد خطر شکست می شود.

اما آخرین مقاله منتشر شده به طور قطع به طور قطع ثابت کرد استفاده از آموکسی سیلین بعد از کاشت ایمپلنت تاثیری بر روی موفقیت ایمپلنت ندارد.

از جمله محدودیت هایی که این مقالات داشتند این بود که همگی فقط از آموکسی سیلین استفاده کردند، علاوه بر این هیچ کدام نتوانستند به طور قاطع تاثیر گذاری هرکدام از رژیم های استفاده از آنتی بیوتیک را بررسی کنند.

در آمریکا سه میلیون نفر ایمپلنت دارند که هر ساله ۵۰۰هزار نفر به آن ها افزوده می شوند، و در سال ۲۰۲۲ پیش بینی می شود ۴٫۲ میلیون دلار صرف هزینه ایمپلنت می شود، پس نیاز است راهی را پیدا کینم که عملکرد آنتی بیوتیک ها را دنبال کنیم، تاصرفه جویی در هزینه انجام شود.

همچنین تاثیرات منفی استفاده از آنتی بیوتیک و افزایش مقاومت باکتری ها باعث شده محتاطانه تر درمورد آنها رفتار کنیم.

در نهایت این پژوهش بدین نتیجه رسید که استفاده از دوزهای ثابت ۱و۲و۳ گرم آموکسی سیلین قبل از جراحی تا حدودی موثرند در حالی که آنتی بیوتیک ها بعد از جراحی تاثیر آنچنانی ندارند.

اگرجه شواهد کافی برای اعلام نظر قطعی درباره تاثیر آنتی بیوتیک قبل از جراحی در دسترس نیست ، آزمایشات جدیدتری برای رسیدن به تاثیر انواع آنتی بیوتیک ها، دوز آن ها و رژیم های مصرفی مورد نیاز است

ایمپلنت دندان پس از درمان توموردهان

موقعیت توموری که در ناحیه دهان وجود دارد در نوع درمان تاثیر گزار است در این بیماری ممکن است بعضی یا تمام دندان ها از بین بروندابتدا باید پیوند های لازم انجام شود سپس  گزینه کاشت ایمپلنت مطرح می شود

طرح درمان پروتز متحرک بر پایه ایمپلنت برای این بیماران درمان مناسبی است 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

برای درمان تومورهای موجود در دهان یک نوع جراحی انجام می شود که معمولا باعث آسیب فک می شود، این آسیب باعث اختلال در صحبت کردن، ترشحات ناحیه دهان و قورت دادن می شود. هم چنین باعث تغییر در ظاهر فک می شود. برای برطرف کردن این مشکلات عملکردی و زیبایی، بازسازی در ناحیه دهان انجام می دهیم.

بازیابی مشکلات عملکردی این بیماران ، خیلی مهم و سخت است. امکان این بازسازی به موقعیت و اندازه تومور و وضعیت دندان ها بستگی دارد.

موقعیت تومور خیلی مهم است ، چون در نوع درمان تاثیر گذار است. بیمارانی که تومورهای بزرگتری دارند بازسازی ناحیه دهان در آن ها سخت تر انجام می شود، پس از انجام عمل جراحی، در بعضی بیماران کل دندان ها از بین می روند ولی در بعضی ها مقدار کمی از دندان ها همچنان وجود دارد. به همین دلیل بازسازی دهان در دسته دوم راحت تر است.

درمان این تومور ها مزایا و معایبی به دنبال دارد، بسته به اندازه تومور، سن و عوامل دیگر، نوع برش لثه و استخوان فرق می کند.

برش و درادامه بازسازی دهان، طی یک جراحی اما با دو تیم جراحی انجام می شود. بازسازی همراه با پیوند بافت استخوان ،ماهیچه و پوست انجام می شود. کاشت ایمپلنت هنگام بازسازی دهان بیمار، باعث می شود توانایی جویدن به بیمار برگردانده شود. ایمپلنت همزمان در ناحیه ای که تازه پیوند استخوان انجام شده کاشته می شود و امکان کاشت پس از فرآیند پیوند هم وجود دارد، اما این نکته قابل ذکر است که همه بیماران پس از بازسازی فک نمی توانند ایمپلنت بکارند و برش ایجاد شده باید با بهداشت مناسب و همکاری بیمار بهبود یابد.

پروتزهایی که برای این بیماران کاشته می شود، معمولا دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت و پروتز های ثابت و متحرک بر پایه ایمپلنت است .پروتزهای متحرک گزینه های بهتری هستند چون امکان بهداشت منظم را فراهم می کنند، پس اولویت پروتزهای بر پایه ایمپلنت است، موفقیت در بین بیمارانی که جراحی تومور انجام می دهندو با پیوند بافت و استخوان، جراحی کاشت ایمپلنت انجام می دهند به تعداد بالا گزارش شده است.

هدف این پژوهش بررسی عملکرد و زیبایی دهان این بیماران است.

در این پژوهش ۳۴ بیمار که در بین سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ تحت این عمل های جراحی قرار گرفتند بررسی شدند، پس از عمل جراحی برداشت تومور و پیوند بافت نرم و استخوان، ۶ ماه زمان لازم بود تا ترمیم انجام شود.

پس از آن کاشت ایمپلنت انجام شد و ۴ تا ۶ ماه برای ترمیم و جوش خوردن ایمپلنت و استخوان زمان برد.

در بعضی بیماران باید ایمپلنت را کج بکاریم اگر زاویه کاشت بالای ۴۰ درجه باشد از overdenture- double crownاستفاده می شود و در موارد دیگر از فیکس بریج استفاده می شود.

همه بیماران در یک مرکز درمان شدند و تمامی اطلاعات مربوط به سن، جنسیت، نوع جراحی، ایمپلنت و پروتز آن ها ثبت شد.

این بیماران پس از عمل های جراحی تحت معاینه قرار گرفتند، هم چنین در پرسشنامه ای از بیماران درباره میزان رضایت از عملکرد و زیبایی دندان هایشان پس از جراحی و کاشت ایمپلنت سوال شد.

در این پرسشنامه نوع تغذیه به نوع صحبت کردن، مقدار بازشدن دهان و زیبایی نهایی با سوال های ۳ گزینه ای ارزیابی شد. زیبایی کلی صورت و دندان ها جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند.

۷۶ درصد بیماران مشکلی در غذا خوردن نداشتند، و قادر بودند از انواع غذاهای سخت و نرم استفاده کنند.

۷۳ درصد بیماران در گفت و گو و صحبت کردن هیچ مشکلی نداشتند، بیمارانی که ایمپلنتشان آسیب دیده بود، هم غذاهای نرم تری می خوردند هم سخت تر صحبت می کردند، اما درمورد زیبایی دندان ها ۲۳ درصد نمره عالی به کار نهایی دادند چون تعداد ایمپلنت هایی که از دست داده بودند زیاد بود.

هم چنین بیماران مشکلی در باز کردن دهان نداشتند و اکثر آن ها قادر بودند به اندازه کافی دهانشان را باز کنند تا در هنگام جویدن مشکلی نداشته باشند، به طور کلی بازسازی دهان این بیماران به تکنیک ها و روش های کاشت دندان بر می گردد، چالش اصلی تطابق این روش ها با نوع تومور و ضعف های موجو است، مورد قابل توجه دیگر این است که بافت های پیوند شده قابل مقایسه با بافت عادی لثه و دهان نیست، و پایه مطمئنی برای پروتز نیستند، چون بافت های پیوند شده قابل مقایسه با بافت عادی لثه و دهان نیست و پایه مطمئنی برای پروتز نیستند . چون بافت های پیوند شده حالت ارتجاعی کمتری دارند پس دندان های متحرک باید بر پایه ایمپلنت باشند، علاوه بر این ایمپلنت استحکام و پایداری دندان های متحرک را افزایش می دهند،

فاصله افقی و عمودی بین استخوان فک و جایی که پیوند شده معمولا زیاد است، این اختلاف با پروتز یا پیوند استخوان اضافی قابل جبران است.

اگر فاصله عمودی زیاد باشد ایمپلنت باید با زاویه ای کاشته شود که نمی توان فیکس بریج قرار داد.

مزیت این مدل آخری که گفته شد، این است که توزیع نیرو بر روی ایمپلنت بهتر است.

علاوه بر این پروتز را باید به راحتی تمیز کرد. چرا که بیشتر تومورهای بدخیم بخاطر بهداشت ضعیف می باشد، پس پروتز های double- crown برای این بیماران بهتر است، چرا که متحرک هستند و می توان معاینه تعمیر و بهداشت را به راحتی انجام داد.

علت اینکه اکثر بیماران در این پژوهش رژیم غذایی عادی داشتند این بود که دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت داشتند، ۷۳ درصد بیماران بدون مشکل صحبت کردند در حالی که برخی مطالعات نرخ ۹۳ و ۶۰ درصد داشته اند، نتایج ما نشان داد نوع صحبت کردن هیچ ربطی به میزان آسیب، تعداد ایمپلنت ها و مقدار پیوند استخوان ندارند،همچنین این آمار ربطی به موقعیتی که پیوند استخوان انجام شده هم ندارد.

فقط ۲۳ درصد از بیماران به طور کامل از زیبایی دندان هایشان رضایت داشتند، در صورتی که در دیگر مطالعات آمارها بالاتر بود.

پس به طور کلی ایمپلنت های کاشته شده از نظر زیبایی و عملکردی نتایج خوب و منطقی داشتند.

کاشت ایمپلنت برای بیماران FDB

کاشت ایمپلنت در مبتلایان به بیماری FDB بسیار سخت است

زیرا استخوان این بیماران دچار مشکل است

و باید در کاشت دندان فرایند جوش خوردن به خوبی صورت گیرد

در این بیماری احتمال عفونت نیز وجود دارد

توضیحات بیشتر در مورد کاشت دندان در بیماران FDB در پایین صفحه

کاشت ایمپلنت بهترین روش درمان بی‌ دندانی است. طول عمر ایمپلنت علاوه بر مواد به کار رفته و طراحی، به کیفیت استخوان و بافت‌های اطراف هم وابسته است. چرا که استخوان‌های اطراف وظیفه ادغام را بر عهده دارند. FDB یک بیماری خوش خیم و نادر است. در این بیماری بافت‌های فیبرینی جای مغز استخوان را می گیرند. این بیماری ژنتیکی است و ۲.۵% از کل استخوان‌ها را دچار مشکل می‌کند. تشخیص این بیماری با تصویر برداری و گاهی اوقات نمونه برداری از بافت انجام می شود. بافت‌های فیبرینی در تصاویر، به شکل دایره‌های شیشه‌ای هستند که حاصل جایگزینی مغز استخوان با بافت‌های فیبرینی است.دستگاه های CT و MRI هم اطلاعات خوبی‌ راجع این بیماری می دهند. درمان این بیماری بستگی به نوع زخم‌ها و ظاهر آن‌ها دارد. برش استخوان، پیوند استخوان و پروتز از جمله روش‌های درمان این بیماری است.خطرات و مشکلاتی در بازسازی دندان‌های این بیماران وجود دارد. فرایند جوش خوردن با مشکل مواجه می شود و احتمال خون ریزی شدید در آن ها وجود دارد. همچنین احتمال عفونت و مرگ و میر در حین جراحی نیز هست.

درمان بیماری های دندانی معمولا خیلی‌ با احتیاط در بیماران FDB انجام می شود. بخصوص کاشت ایمپلنت در این افراد سخت است چرا که اطلاعات کمی‌ درباره بیماری آن‌ها در دسترس است. اخیرا در پژوهشی ۲ بیمار FDB کاشت ایمپلنت انجام دادند که در هر دو آن‌ها کاشت و فرایند جوش خوردن به خوبی‌ انجام پذیرفت.

ما در این پژوهش قصد داریم نتیجه کاشت ایمپلنت را در این بیماران به شما اعلام کنیم. این بیمار یک خانوم ۶۴ ساله است که استخوان سمت چپ فک پایینش آسیب دیده است. کاشت ایمپلنت در ناحیه ی سالم و آسیب دیده انجام شد. بیماری او باعث شده بود در قسمت چپ فک پایین تورم داشته باشد. او دندان‌های ۵،۶،۷ چپ فک پایین و ۴،۵،۶،۷ راست فک پایین را از دست داده بود. تصویر CT جراحاتی را در ناحیه چپ فک پایین نشان داد که باعث کاهش ارتفاع عمودی استخوان شده بود.

تیم پژوهشی ما روش مطمئنی را برای کاشت دندان در این بیمار در نظر گرفت. بدین صورت که استخوان را تراشیدیم تا ارتفاع مد نظر برای جایگیری پروتز حاصل شود. سپس بازسازی را با کاشت ایمپلنت انجام دادیم.۲ ایمپلنت در سمت چپ که استخوان غیر عادی داشت کاشت شد و ۳ ایمپلنت در سمت راست.چون احتمال شکست استخوان وجود داشت از ایمپلنت فوری استفاده نکردیم. معاینات تصویری و پزشکان در طی ۲ سال رضایت بخش بود و خود بیمار هم نمره ۹.۸ از ۱۰ را به ایمپلنت داد.

ما در این پژوهش با رعایت کردن جوانب احتیاط مثل نوع دریل کردن استخوان، شستشو فراوان و کاشت با تاخیر ایمپلنت توانستیم درمان موفقی‌ داشته باشیم.

ایمپلنت و التهاب لثه کاربرد نانو اسپری

سیگار کشیدن یکی از عواملی است که موجب شکست درمان ایمپلنت می شود

رعایت نکردن بهداشت نیز موجب التهاب اطراف ایمپلنت می شود

باید به گونه  ای از تجمع باکتری اطراف پایه ایمپلنت جلوگیری کرد

نانو اسپری ها این عمل را انجام می دهند 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

ایمپلنت های دندان برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند، این ایمپلنت ها شبیه پیچ و استوانه ای شکل می باشند، جنس ایمپلنت ها از تیتانیوم و یا آلیاژهایی از جنس تیتانیوم می باشند.

نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت ۹۰ تا ۹۵ درصد می باشد ، مشکلاتی مثل التهاب اطراف ایمپلنت می تواند منجر به شکست ایمپلنت شود، این التهابات به چندین عامل وابسته هستند مثل بهداشت دهانی نامناسب، آمادگی ژنتیکی، سیگار کشیدن یا آلودگی هایی که حین جراحی وجود دارد.

می توان گفت تجمع باکتری روی سطح پایه ایمپلنت باعث تولید التهاب در بافت ایمپلنت می شود و این التهابات تحلیل استخوان را به همراه داشته و در نهایت باعث شکست کاشت دندان می شود.

استفاده از آنتی بیوتیک هایی مثل prophylaxis می تواند از این مشکلات و عوارض جلوگیری کند. ولی استفاده بیش از حد از آن ها عوارض جانبی مثل مقاومت باکتری یا عفونت و مسمومیت آنتی بیوتیکی به همراه دارد.

یکی از رویکردهایی که دانشمندان جهت رفع این مشکل به آن پرداخته اند ، پوشش ایمپلنت و اصلاح سطح آن است که نتایج قابل قبولی نیز به همراه داشته است.

پوشش های ضدباکتری چندمزیت نسبت به آنتی بیوتیک دارند، مثل کاهش چسبندگی باکتری به سطح و افزایش سرعت ادغام ایمپلنت با استخوان.

یک نوع تکنولوژی به نام نانو اسپری خشک ساخته شده که در اعمال پوشش و اصلاح سطح ایمپلنت استفاده می شود.

ویژگی های این نوع اسپری به این صورت است: ۱) قادر به تولید ذرات خیلی ریز می باشد ۲) جریان گاز به جهت خشک کردن دارای جمع کننده الکترواستاتیکی که قادر به جدا کردن ذرات خشک از جریان گاز می باشند.

هدف این پژوهش تهیه نانو پوشش زیست سازگار و ضدباکتری برای ایمپلنت های دندانی است، در این پژوهش از پلیمر زیست تخریب پذیر و زیست سازگار PLGA استفاده شد.

این پلیمر کاربرد داروسازی و اصلاح سطحی ایمپلنت را بر عهده دارد همچنین از NORFLOXACINAL به عنوان آنتی بیوتیک استفاده شد ، از این نانو پوشش ها آزمون های مختلف گرفته شد تا میزان دارورسانی و شدت رها کردن دارو و همچنین تغییرات سطحی آن ها بررسی شود.

برای تعیین خواص ضد باکتری بودن آن ها با استفاده از نانو اسپری نانو ذرات برروی دیسک کوچک تیتانیومی اعمال شد و تست های بیولوژیکی برای کشت سلولی و کشت باکتری و تغییرات مورفولوژیکی انجام شد.

نتایج بدین گونه بود که هر چه مقدار آنتی بیوتیک بیشتر می شد ، قدرت مقابله با باکتری این نانوپوشش افزایش پیدا می کرد.

دو غلظت مختلف NFX یکی نزدیک به صفر درصد و یکی ۵ درصد مورد استفاده قرار گرفت، دیده شد در  قسمت بالایی نمونه، که دارای ۵ درصد NFX بود ، رشد سلول ها بسیار غیر عادی می باشد، که این به دلیل غلظت بالای آنتی بیوتیک می باشد،

پوشش PLGA  که حاوی ۵ درصد آنتی بیوتیک بود توانایی مبارزه با باکتری بهتری را داشت، هم چنین زبری سطح آن ایده آل بود چرا که برهمکنش مناسبی با سلول ها داشت. علاوه براین نرخ رهایش دارو در این پوشش متناسب بود.

این نتایج نشان دهنده اهمیت غلظت در نانو پوشش می باشد چرا که با تنظیم آن مرزی بین درمان و سمیت به وجود آمد.

نتیجه گیری:

این پژوهش ثابت کرد که می توان با نانو اسپری نانو پوششی با قابلیت مقابله با باکتری به وجود آورد . این تکنولوژی جدید امکان تولید نانو ذرات و پوشش دادن ایمپلنت در یک مرحله را فراهم کرد.

این نانو پوشش ها قادر به رهایی معقول در بدن می باشند تا نیازی به آنتی بیوتیک نباشد.