کاشت دندان و موارد منع برای جراحی آن

افرادی که تصمیم  به کاشت ایمپلنت می گیرند باید تاریخچه پزشکی شان بررسی شود

تمام دارو هایی که مصرف می کنند باید به دندان پزشک اطلاع دهند

دندانپزشک قبل از شروع درمان ایمپلنت باید تمام شرایط را بسنجد تا از موفقیت درمان کاشت دندان اطمینان حاصل نماید

 همانند سایر زمینه های دندانپزشکی، درمان موفق کاشت ایمپلنت دندان مبتنی بر یک رویکرد دقیق و منظم برای برنامه ریزی درمان می باشد.از جمله ی این موارد می تواند بررسی کامل تاریخچه ی پزشکی بیمار باشد. هر دندانپزشک قبل از شروع درمان ایمپلنت دندان باید بیمار را از همه لحاظ تحت کنترل و بررسی قرار دهد.

دندانپزشک باید مراقب باشد که بیمار برای درمان ایمپلنت مناسب، ارزیابی شود، و همچنین اطمینان حاصل کند که درمان موفق خواهد بود و انتظارات بیمار برآورده و مدیریت می شود . تعداد کمی از درمان های قطعی در پزشکی برای هدف کاشت ایمپلنت مناسب نیستند.

داروهای ضد انعقادی خون به علت داشتن خطر ابتلا به پوکی استخوان در بیماران مستعد نمی توانند برای کاشت دندان مناسب باشند.

و در فرآیند کاشت ایمپلنت تداخل ایجاد می کنند.

موارد منع برای کاشت ایمپلنت:

رادیوتراپی استخوان فک

آسیب های داخل وریدی و بدخیم درمان نشده

بیماری پریودنتال درمان نشده

مصرف مواد مخدر و یا الکل کنترل نشده

اختلالات روانی کنترل نشده

آنفارکتوس میوکارد

تصادفات

سرکوب سیستم ایمنی (به عنوان مثال بعد از پیوند)

ناتوانی در کنترل پلاک (مثلا کاهش مهارت و توانایی ذهنی)

سیگار کشیدن:

این موضوع به عنوان مانعی نسبی برای درمان ایمپلنت در نظر گرفته می شود.

شواهد نشان می دهند، که سیگار کشیدن باعث افزایش خطر عفونت پری ایمپلنت و کاهش سرعت بازسازی استخوان می شود.

همچنین برخی مطالعات نشان می دهند که سیگار کشیدن می تواند دیابت کنترل نشده را تحت تاثیر قرار دهد.

بنابراین به بیماران توصیه می شود قبل از کاشت ایمپلنت سیگار کشیدن را ترک کنند.

تاریخچه ی بیماری پریودنتال:

قبل از شروع کاشت ایمپلنت دندان، بیماری پریودنتال باید کنترل شود، کنترل پلاک باید به بهترین نحو انجام گیرد. مطالعات دیگری نشان می دهد که میزان بقای ایمپلنت و نرخ موفقیت در افرادی که دارای بیماری پریودنتال درمان نشده هستند کم می شود.

از سوی دیگر طبق یک توافق عمومی در صورتی که بیمارانی دارای بیماری پریودنتال کنترل شده باشند و یا کسانی که سابقه ی این بیماری را دارند که درمان شده است ، موفقیت و بقای ایمپلنت نود درصد در طی دوره ی ۳ تا ۱۶ سال بوده است.

اگر چه میزان بقای عالی در ایمپلنت گزارش شده است، شواهد حاکی از آن است که احتمال ایجاد تحلیل استخوان در ناحیه ی پری ایمپلنت در بیماران مبتلا به پریودنتال وجود دارد.

شرایط آکلوزالی و قرارگیری:

از دست دادن استخوان در نتیجه ی التهاب ناشی از پلاک در بخش استخوان الوئولار اطراف ایمپلنت اتفاق می افتد، تحلیل استخوان می تواند هم به دلایل بیولوژیکالی و هم مکانیکی رخ بدهد.

بعضی فاکتورهای محلی و سیستمیک می توانند باعث تغییر شرایط استخوان آلوئولار شوند: مثل دیابت کنترل نشده.به همین منظور متقاضی کاشت دندان باید مراقبت های بلند مدت را برای پیشگیری از این موضوع انجام دهد.

سن و جنس:

هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که نشان دهد سن و یا جنس اشخاص می تواند در طولانی مدت بر بازسازی استخوان تاثیر بگذارد، این یک نتیجه ی تعجب آور است زیرا کاهش حجم استخوان به دلایلی مانند پیری و در زنان بعد از یائسگی اتفاق می افتد.

ایمپلنت های دندانی با استخوان ادغام می شوند،به همین دلیل کاشت ایمپلنت باید بعد از سن ۱۸ سالگی انجام گیرد،تا رشد استخوان متوقف گردد ،در غیر این صورت ممکن است به دندان های دائمی آسیب بزند.