کاشت ایمپلنت و دلایل متنوع شکست آن

یکی از دلایل شکست درمان ایمپلنت التهاب اطراف پایه ایمپلنت است

التهاب اطراف ایمپلنت در افراد چاق بیشتر رخ می دهد

که این به دلیل شرایط بدنی و متابولیسم این افراد است 

ادامه این مقاله در پایین صفحه

ایمپلنت های دندانی جایگزین مناسب برای دندان های از دست رفته یا در موراد حاد تر کل دندان های از دست رفته ی یک انسان هستند، ایمپلنت ها موادی خنثی و معمولا از جنس تیتانیوم هستند . ایمپلنت داخل استخوان فک کاشته می شود و به واسطه ی اباتمنت ها، روکش دندان ار نگه می دارد، علی رغم فوائد چشم گیر و نرخ موفقیت بالای آن ها، همچنان گزارشاتی مبنی بر شکست ایمپلنت وجود دارد. در این مقاله قصد دارم علل مختلف عدم موفقیت ایمپلنت را مورد بحث قرار دهیم، به طور کلی عدم موفقیت ایمپلنت به عوامل متعددی مثل التهابات لثه ای ، جوش خوردن استخوان و ایمپلنت، شکستن پایه ایمپلنت، زخم های حین جراحی، جابجایی و لق شدن و فشار بیش از حد به ایمپلنت بستگی دارد، متخصصین و دندانپزشکان علل عدم موفقیت ایمپلنت را به شکل های مختلفی دسته بندی می کنند.

به طور کلی ابتدا عدم موفقیت ایمپلنت را به دودسته ی کلی زود هنگام و دیرهنگام تقسیم می کنیم، سپس به بررسی جداگانه ی هرکدام می پردازیم.

عدم موفقیت زود هنگام چند هفته یا چند ماه پس از کاشت ایمپلنت اتفاق می افتد که در واقع در ادغام ایمپلنت و استخوان اختلال ایجاد می کند.

از جمله عواملی که احتمال موفقیت را کاهش می دهند، انتخاب مناسب ایمپلنت است، طبق گفته متخصصین دندانپزشکی از کالیفرنیا، با پژوهش برروی ۷۳۲ ایمپلنتی که در قسمت عقبی فک بالای بیماران کاشته شده بود فهمیدند ایمپلنت های کوتاه تر و با قطر کمتر احتمال موفقیت کمتری نسبت به دیگر ایمپلنت ها دارند. ایمپلنت های با قطر کم توانایی تحمل فشارهای ناشی از جویدن را ندارند، پس انتخاب مناسب ایمپلنت توسط پزشک بسیار مهم است، چرا که زبری سطح ایمپلنت، جنس ایمپلنت و اورجینال بودن آن نیز در موفقیت بسیار تاثیر گذارند.

شرایط استخوانی بیمار نیز بر روی موفقیت درمان موثر است، پزشکان آمریکایی طی ۵ سال، بیماران که ایمپلنت داشتند را بررسی کردندو ثابت کردند،کاشت ایمپلنت در استخوان های با تراکم کم میزان موفقیت را کاهش می دهد.

همچنین نواحی که تازه پیوند استخوان دارند، آمادگی پذیرش ایمپلنت را ندارند و احتمال شکست درمان دراین نواحی بسیار بالاست.

همچنین محور کاشت ایمپلنت بسیار اهمیت دارد، گاهی اوقات ایمپلنت باید کاملا در محور عمودی قرار بگیرد، تا بتواند فشارهای وارده را تحمل کند.

اگر فاصله بین دو ایمپلنت خیلی کم باشد، استخوان آسیب می بیند و امکان تحلیل استخوان وجود دارد، و درصورتی که فاصله زیاد باشد میزان فشار زیاد می شود که این موضوع نیز عاملی برای شکست ایمپلنت می شود.

پزشکان هندی برروی دریل کردن استخوان توسط متخصص تحقیقاتی انجام داده اند، و نشان دادند که اگر حرارت ایجاد شده توسط دریل زیاد باشد، سلول های استخوان در آن ناحیه از بین می روند، این اتفاق در ادامه در فرآیند جوش خوردن تداخل ایجاد می کند و منجر به شکست ایمپلنت می شود، موارد دیگر شستشوی مداوم هنگام جراحی است که یکی از عوامل ایجاد شکست ایمپلنت دندان  می باشد.

این موارد تنها بخشی از نکاتی بود که توسط جراح باید رعایت شوند.

بسیاری از مشکلات بخاطر پروتزی است که برروی ایمپلنت قرار می گیرد، به همین خاطر همکاری متخصص پروتز و ایمپلنتولوژیست باید بسیار با هم در تعامل باشند، و در مراکزی که این کار با همکاری پزشکان انجام می شود، نتایج بسیار بهتر است.

طراحی بد پروتز باعث می شود فشارهای بیشتری به پایه ایمپلنت وارد شود، این ها بخشی از عواملی بودند که موجب عدم موفقیت زود هنگام ایمپلنت می شوند، اما در کنار این ها عوامل دیگری نیز هستند که موجب شکست درمان در طولانی مدت می شود.

این عوامل بیشتر بخاطر شرایط پزشکی بیمار هستند.

محققین دندانپزشک دانشگاه هاروارد احتمال شکست درمان را برای افرادی که دیابت طولانی مدت داشته اند بیشتر از افراد سالم گزارش کرده اند.در پژوهش دیگر ثابت بیماری پوکی استخوان کنترل نشده در جوش خوردن استخوان با ایمپلنت تاثیر گذار است و موفقیت درمان را کاهش می دهد.

احتمال اینکه افراد چاق دچار التهاب اطراف ایمپلنت شوند بالاتر از افراد معمولی است، چرا که متابولیسم بدن آن ها با افراد عادی متفاوت است.

عادت های فردی مثل سیگار کشیدن، و دندان قروچه، در بعضی افراد شایع است. این عادت ها هرکدام به شکل خاص باعث افزایش، احتمال شکست درمان می شوند.شاید جالب باشد بدانید شکست درمان در افرادی که سیگاری هستند ۱۱ درصد است و در غیرسیگاری کمتر از ۵ درصد است. اما عادت دندان قروچه از سیگار هم خطرناک تر بوده و احتمال عدم موفقیت در این افراد بین ۳ تا ۴ برابر از افراد سالم بیشتر است.

ایمپلنت و علت های مختلف شکست درمان

عفونت هایی که ممکن است بعد از درمان کاشت دندان اتفاق افتد،بسیار می تواند دغدغه ساز باشد 

چون اگر برای درمان دیر اقدام شود،منجر به شکست درمان ایمپلنت می شود.

در مطلب انواع بیماری های ایمپلنت و روش درمانشان را خواهیم آموخت.

ایمپلنت دندان و بیماری های بافت اطراف آن

ژنژویت یک بافت القا شده توسط باکتری است که ناحیه ای از لثه مارژینال بالای کرست استخوان و کنار یک دندان طبیعی را درگیر می کند، این بیماری همیشه با پلاک همراه بوده و می توان آن را به این صورت دسته بندی کرد:

۱) حاد نکروزان

۲) اولسراتیو (زخمی)

۳) هورمونی

۴) بواسطه دارو

۵) خودبخود

همچنین می توان این دسته بندی را به بافت های لثه اطراف ایمپلنت هم ربط داد، چرا که شیوه اتصال لثه به یک دندان و ایمپلنت طبق گزارشات از برخی جنبه ها شبیه است.

باکتری ها در ژنژویت اطراف یک دندان می توانند اتصال اپیتلیایی را بدون از بین بردن اتصال بافت همبندی ، تحت تاثیر قرار دهند، چون اتصال بافت همبندی یک دندان به طور میانگین ۱٫۰۷ میلی متر فراتر از استخوان کرستال است.

دست کم یک میلی متر از غشا محافظ بالای استخوان باقی می ماند . برعکس در اطراف ایمپلنت هیچ نوع اتصال بافت همبندی وجود ندارد چرا که الیاف همبندی به داخل سطح سطح ایمپلنت نفوذ نمی کنند. بنابراین، غشا بافت همبندی وجود ندارد تا از استخوان کرستال اطراف ایمپلنت دندان محافظت کند.

پریودونتیت اطراف دندان دارای این مشخصات است: پرولیفراسیون آپیکال، زخم در اپیتلیوم جانکشنال، تحلیل پیشرونده اتصال بافت همبندی و تحلیل استخوان آلوئولار. باکتری ها مسئول اصلی پریودنتیت هستند، تقسیم بندی بیماری به این صورت است: بزرگسالان، به سرعت پیش رونده، موضعی نوجوانان، و پریودنتیت پیش از بلوغ.

بعد از تحویل پروتز ، تحلیل زود هنگام استخوان کرستال اطراف یک ایمپلنت دندان معمولا به دلیل وجود باکتری ها نیست. اغلب تحلیل استخوان یا به واسطه عوامل استرسی ایجاد می شود که برای سطح تماس استخوان- ایمپلنت (که به طور کامل مینرالیزه نشده و نابالغ است) بیش از حد زیاد هستند یا به دلیل گسترش عرض بیولوژیک به قسمت صاف و هموار فلزی کرست ماژول اتفاق می افتد. بنابراین یک ایمپلنت ممکن است به واسطه دلایل یا مکانیسم های مختلفی (در قیاس با دندان های طبیعی) دچار تحلیل زود رس استخوان کرستال شود. با این حال، گاهی ممکن است به واسطه دلایل یا مکانیسم های مختلفی (در قیاس با دندان های طبیعی) دچار تحلیل زودرس استخوان کرستال شود. با این حال گاهی ممکن است باکتری ها عامل اولیه بروز مشکل باشند. دیده شده که باکتری های بی هوازی در میکروگپ بین ایمپلنت و اباتمنت یا در داخل سالکوس ایمپلنت رشد کرده اند بخصوص وقتی که عمق سالکوس بیشتر از ۵ میلی متر بوده است.

واژه پری ایمپلنتایتیس (التهاب در اطراف ایمپلنت که در پروسه کاشت دندان قرار داده شده) عبارت است از مشکلی که به واسطه باکتری ها اطراف ایمپلنت های دندانی ایجاد می شود. بنابر تحقیقات موبلسی و همکارانش، در این بیماری میکروب ها اختصاصی همان محل بوده و مشابه پریودنتیت مزمن بزرگسالان هستند. علائم کلینیکی شامل این موارد است: تحلیل استخوان عمودی قابل تشخیص با رادیوگرافی یا پروبینگ، پاکت در اطراف ایمپلنت، خونریزی هنگام پروبینگ، تورم و قرمزی مخاط و فقدان درد. تحلیل استخوان کرستال ممکن است به واسطه استرس، باکتری ها یا ترکیبی از هردواتفاق افتاده باشد.تحلیل استخوان ناشی از استرس بدون حضور باکتری ها اتفاق افتاده و دلیل اولیه محسوب می شود. با این حال بعد از تحلیل استخوان ناشی از استرس یا باکتری ها، کرویکس سالکولار عمیق تر شده و فشار اکسیژن کاهش می یابد، باکتری های بی هوازی ممکن است پیش برنده های اصلی برای تداوم تحلیل استخوان باشند، وجود یا عدم وجود اگزودا نشان دهنده ی وخامت بیماری اطراف ایمپلنت و تسریع تحلیل استخوان شود.

در مدت کوتاه مدت با آنتی بیوتیک و کاربرد بسیار زیاد کلرهگزیدین موضعی یا آنتی بیوتیک موضعی توسط دندانپزشک و بیمار برای مراقبت از بافت نرم توصیه می شود.اگزودا که به مدت بیش از ۱ یا دو هفته پایدار باشد، معمولا علامتی برای مداخله جراحی در ناحیه اطراف ایمپلنت برای حذف عوامل بیماری زا است، بعد از حذف اگزودا، لایه اسمیر باکتریایی که روی سطح ایمپلنت باقی مانده باید پیش از رشد استخوان برداشته شود. ارتفاع کاهش یافته استخوان بعد از دوره ترشح اگزودا، ایمپلنت را بیش از پیش در معرض تروما اکلوزالی ثانویه قرار می دهد. بنابراین دندانپزشک باید باید عوامل استرس را جهت شرایط جدید استخوانی مجددا ارزیابی کرده و گاهی باید آن ها را برای بهبود عملکرد بلند مدت کاهش داد.

تاثیرات داروهای افسردگی بر موفقیت ایمپلنت

عدم وجود دندان دردهان باعث مشکلات جویدن و همچنین تکلم می شود، همچنین بی دندانی کامل باعث به وجود آمدن مشکلات گوارشی نیز می شود، به همین دلیل کاشت دندان عاملی است که می تواند از بروز این مشکلات جلوگیری کند، اما مشکلاتی نیز ممکن است در حین یا بعد از جراحی ایمپلنت به وجود بیاید.

در طی ۳۰ سال اخیر از ایمپلنت های دندان برای بیماران دارای بی دندانی اندک و کامل استفاده می شود، استفاه از ایمپلنت های دندان جهت کسب موفقیت در کاشت دندان بسیار حیاتی است، طبق گفته ی پزشکان بازسازی استخوان به معنی ارتباط میکروسکوپیک مستقیم بین استخوان زنده و یک ایمپلنت می باشد.

درمان شکست و پس زدن ایمپلنت دندان

حتی در صورتی که در مان ایمپلنت با بالاترین میزان توجه انجام بشود، بازهم ممکن است نتیجه آن  با شکست مواجه شود ، به همین دلیل باید دلیل آن را متوجه شویم تا بتوانیم به طور دقیق به درمان آن بپردازیم.

شکست ایمپلنت دندان دندان موضوعی بسیار نادر است اما ممکن است دلایل زیادی مبنی بر شکست ایمپلنت دندان وجود داشته باشد، از عفونت لثه تا واکنش های آلرژیک و علائم دیگر، همه این موارد باعث می شود ایمپلنت دندان شکسته شود. 

بررسی علل شکست در ایمپلنت دندان

کاشت ایمپلنت معمولا برای اکثریت افراد با موفقیت همراه است، اما در مواردی ممکن است به دلایل مختلفی ایمپلنت شکسته شود که در ادامه به آن می پردازیم.

شکست ایمپلنت دندان موضوعی است که احتمال به وجود آمدن آن بسیار زیاد است، نوع ایمپلنت یعنی ایمپلنت بادوام و باماندگاری طولانی باشد اهمیتی ندارد، سهل انگاری،ضعف در بهداشت دهان و دندان و یا سایر عوامل خارجی می تواند باعث این موضوع شود. در این مواقع وقتی ایمپلنت تحت تاثیر قرار می گیرد می تواند باعث ناراحتی شدید بشود همچنین باعث به وجود آمدن عوارضی در بهداشت دهان و دندان شود، به همین دلیل به درمان شکست ایمپلنت نیاز است.