ایمپلنت دندان و ارزیابی فشار های اعمالی بر آن

ارزیابی فشار های وارده بر ایمپلنت به طراحی پایه آن وابسته است 

ایمپلنت های مخروطی نسبت به ایمپلنت های استوانه ای فشار را بسیار بهتر به استخوان های اطراف منتقل میکنند

بیشترین فشار زمانی به ایمپلنت وارد می شود که زاویه آن 90 درجه به حالت عمود بر ایمپلنت وارد گردد

پروتزهای بر پایه ایمپلنت چه ثابت و چه متحرک، معتبرترین روش های درمان در دندانپزشکی هستند، اما تاثیر جابجایی های مکانیکی بر روی عملکرد و جوش خوردنایمپلنت ها همچنان مشخص نیست.

جوش خوردن ایمپلنت با استخوان فرآیند پیچیده ای است که درآن با فعالیت های مولکولی و سلولی در فصل مشترک ایمپلنت و استخوان سروکار داریم.

علاوه برا این چنانچه فشارهای زیادی بین ایمپلنت و استخوان وجود داشته باشد، باعث ایجاد التهاب و عدم موفقیت عدم موفقیت می شود. پس بررسی مطالعه متغیرهای بیومکانیکی را برای ایمپلنت های مختلف محاسبه و بررسی کرد. بدین منظور می بایست ابعاد و ویژگی های قسمت های مختلف استخوان و ایمپلنت را داشته باشیم.

در محاسبات علاوه بر این که شکل هندسی پیچیده استخوان را باید در نظر بگیریم، نوع بافت آن نیز بسیار حائز اهمیت می باشد، با در نظر گیری این جزئیات نتایج تری حاصل می شود و دانش مارا درباره بر همکنش های مکانیکی ایمپلنت و استخوان افزایش می دهد.

پس هدف ما بررسی شرایط بیومکانیکی در فصل مشترک ایمپلنت و استخوان و عملکرد ایمپلنت است. ما در این بررسی شکل پیچیده استخوان و نوع بافت آن را در نظر گرفتیم.

دو تکه از استخوان فک پایین دو جسد مرد تهیه شد، این دو تکه استخوان اسکن شدند، حجم این استخوان ۰٫۱۵ و ۴۰/. بود. فایل dicom این استخوان ها تبدیل به stl شد تا در مدل سازی FEM استفاده شوند. ایمپلنت ها و استخوان های مورد نظر در نرم افزار ANSYS روی هم سوار شدند.

هنگام جویدن ، دندان ها تحت فشار های شدیدی قرار می گیرند، ما در این پژوهش این نیرو را ۱۵۰ نیوتن فرض کردیم، هم چنین سه جهت مختلف برای شبیه سازی شرایط دهان در نظر گرفته شد.

۱) ۱۵۰ نیوتن در راستای محور طولی ایمپلنت

۲) ۱۵۰ نیوتن با زاویه ۴۵ درجه

۳) ۱۵۰ نیوتن در راستای محور عرضی

۲ حالت برای میزان جوش خوردن در نظر گرفته شد: ۱) جوش خوردن کامل ۲) جوش خوردن جزئی

۲ نوع بافت استخوان یکنواخت و الاستیک هم برای مدل سازی در نظر گرفتیم. پس در کل ۱۲ حالت داریم

جهت جابجایی ایمپلنت در استخوان نسبت به محور ایمپلنت در نظر گرفته شد. ۱) جهت افقی که از زبان تا گونه دامنه ی تغییرات آن است.

۲) جهت عمودی

بیشترین میزان جابجایی مربوط به استخوان با حجم کمتر (۱۵/۰) بود که در آن فرآیند جوش خوردن به شکل جزئی صورت گرفته و جهت نیروی اعمالی در راستای افقی بود.

در جهت عمودی بیشترین میزان جابجایی مربوط به ایمپلنت هایی بود که فرآیند جوش خوردن به صورت جزئی در آنها اتفاق افتاده بود، حجم استخوان در این مورد آنچنان تاثیر نداشت، به طور کلی جابجایی ایمپلنت های جوش خورده کمتر از ایمپلنت های جزئی جوش خورده بود.

شدت فشار بر روی ایمپلنت های کاشته شده، نیز بررسی شد. بیشترین میزان فشار وقتی است که نیرو به شکل عمودی به ایمپلنت های کامل جوش خورده وارد می شود.

در این پژوهش جابجایی افقی و عمودی ایمپلنت های کامل جوش خورده زیر ۷ میکرون بود، این مقدار در ایمپلنت های جزئی جوش خورده بیشتر بود، جویدن باعث جابجایی بین ۵۰ الی ۱۰۰ میکرون در جهت افقی و عمودی می شود، که این مقدار در ایمپلنت  دندان کامل جوش خورده بسیار کمتر است.

جابجایی دندان جزئی جوش خورده مشابه دندان طبیعی است. اما باید این نکته را ذکر کنیم که نوع جابجایی در ایمپلنت ها متفاو است. برهمکنش دندان طبیعی با استخوان طوری است که در حین اعمال نیرو آن را دفع می کند در حالی که در ایمپلنت دفع نیرویی در کار نیست و حالت خشک چوب شدگی وجود دارد، در مواردی که جوش خوردن ایمپلنت کامل نیست جابجایی ۷۰ میکرونی موجب ساییدگی ایمپلنت می شود، به همین خاطر جوش خوردن ناقص بسیار مهم است.

فشارهای اعمالی به ایمپلنت در مواردی که فرآیند جوش خوردن کامل بود، شدت کمتری داشت و فشار وارد به شکل یکنواخت تری در اطراف ایمپلنت پخش شد، با مقایسه استخوان های با حجم و تراکم مختلف متوجه شدیم که استخوان کمتراکم تر فشار بیشتری را به استخوان فک وارد می کند.

در این پژوهش شدت فشار وارده به ایمپلنتی که جزئی جوش خورده ۲ برابر ایمپلنتی است که کامل جوش خورده است.

پس جوش خوردن ایمپلنت عامل بسیار مهمی در موفقیت و عملکرد ایمپلنت دارد. با مقایسه نتایج متوجه شدیم که این عامل حتما از عامل تراکم و نوع بافت استخوان هم مهم تر است.

یکی از ایرادات این پژوهش این است که فقط از یک نوع ایمپلنت استفاده کرد، اگرچه ارزیابی فشارهای اعمالی به طور کلی به ویژگی های هندسی وابسته است.

انتخاب ایمپلنت های دیگر با سایز و مدل مختلف ممکن است این مقادیر را تغییر دهد، اما جزئیات هندسی ایمپلنت و استخوان که در این مدل لحاظ شدند دید کلی خوبی را به ما می دهند.

در نهایت باید گفت که جوش خوردن ناقص خطرناک ترین موضوع در موفقیت یا عدم موفقیت ایمپلنت است.

ایمپلنت دندان پس از درمان توموردهان

موقعیت توموری که در ناحیه دهان وجود دارد در نوع درمان تاثیر گزار است در این بیماری ممکن است بعضی یا تمام دندان ها از بین بروندابتدا باید پیوند های لازم انجام شود سپس  گزینه کاشت ایمپلنت مطرح می شود

طرح درمان پروتز متحرک بر پایه ایمپلنت برای این بیماران درمان مناسبی است 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

برای درمان تومورهای موجود در دهان یک نوع جراحی انجام می شود که معمولا باعث آسیب فک می شود، این آسیب باعث اختلال در صحبت کردن، ترشحات ناحیه دهان و قورت دادن می شود. هم چنین باعث تغییر در ظاهر فک می شود. برای برطرف کردن این مشکلات عملکردی و زیبایی، بازسازی در ناحیه دهان انجام می دهیم.

بازیابی مشکلات عملکردی این بیماران ، خیلی مهم و سخت است. امکان این بازسازی به موقعیت و اندازه تومور و وضعیت دندان ها بستگی دارد.

موقعیت تومور خیلی مهم است ، چون در نوع درمان تاثیر گذار است. بیمارانی که تومورهای بزرگتری دارند بازسازی ناحیه دهان در آن ها سخت تر انجام می شود، پس از انجام عمل جراحی، در بعضی بیماران کل دندان ها از بین می روند ولی در بعضی ها مقدار کمی از دندان ها همچنان وجود دارد. به همین دلیل بازسازی دهان در دسته دوم راحت تر است.

درمان این تومور ها مزایا و معایبی به دنبال دارد، بسته به اندازه تومور، سن و عوامل دیگر، نوع برش لثه و استخوان فرق می کند.

برش و درادامه بازسازی دهان، طی یک جراحی اما با دو تیم جراحی انجام می شود. بازسازی همراه با پیوند بافت استخوان ،ماهیچه و پوست انجام می شود. کاشت ایمپلنت هنگام بازسازی دهان بیمار، باعث می شود توانایی جویدن به بیمار برگردانده شود. ایمپلنت همزمان در ناحیه ای که تازه پیوند استخوان انجام شده کاشته می شود و امکان کاشت پس از فرآیند پیوند هم وجود دارد، اما این نکته قابل ذکر است که همه بیماران پس از بازسازی فک نمی توانند ایمپلنت بکارند و برش ایجاد شده باید با بهداشت مناسب و همکاری بیمار بهبود یابد.

پروتزهایی که برای این بیماران کاشته می شود، معمولا دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت و پروتز های ثابت و متحرک بر پایه ایمپلنت است .پروتزهای متحرک گزینه های بهتری هستند چون امکان بهداشت منظم را فراهم می کنند، پس اولویت پروتزهای بر پایه ایمپلنت است، موفقیت در بین بیمارانی که جراحی تومور انجام می دهندو با پیوند بافت و استخوان، جراحی کاشت ایمپلنت انجام می دهند به تعداد بالا گزارش شده است.

هدف این پژوهش بررسی عملکرد و زیبایی دهان این بیماران است.

در این پژوهش ۳۴ بیمار که در بین سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ تحت این عمل های جراحی قرار گرفتند بررسی شدند، پس از عمل جراحی برداشت تومور و پیوند بافت نرم و استخوان، ۶ ماه زمان لازم بود تا ترمیم انجام شود.

پس از آن کاشت ایمپلنت انجام شد و ۴ تا ۶ ماه برای ترمیم و جوش خوردن ایمپلنت و استخوان زمان برد.

در بعضی بیماران باید ایمپلنت را کج بکاریم اگر زاویه کاشت بالای ۴۰ درجه باشد از overdenture- double crownاستفاده می شود و در موارد دیگر از فیکس بریج استفاده می شود.

همه بیماران در یک مرکز درمان شدند و تمامی اطلاعات مربوط به سن، جنسیت، نوع جراحی، ایمپلنت و پروتز آن ها ثبت شد.

این بیماران پس از عمل های جراحی تحت معاینه قرار گرفتند، هم چنین در پرسشنامه ای از بیماران درباره میزان رضایت از عملکرد و زیبایی دندان هایشان پس از جراحی و کاشت ایمپلنت سوال شد.

در این پرسشنامه نوع تغذیه به نوع صحبت کردن، مقدار بازشدن دهان و زیبایی نهایی با سوال های ۳ گزینه ای ارزیابی شد. زیبایی کلی صورت و دندان ها جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند.

۷۶ درصد بیماران مشکلی در غذا خوردن نداشتند، و قادر بودند از انواع غذاهای سخت و نرم استفاده کنند.

۷۳ درصد بیماران در گفت و گو و صحبت کردن هیچ مشکلی نداشتند، بیمارانی که ایمپلنتشان آسیب دیده بود، هم غذاهای نرم تری می خوردند هم سخت تر صحبت می کردند، اما درمورد زیبایی دندان ها ۲۳ درصد نمره عالی به کار نهایی دادند چون تعداد ایمپلنت هایی که از دست داده بودند زیاد بود.

هم چنین بیماران مشکلی در باز کردن دهان نداشتند و اکثر آن ها قادر بودند به اندازه کافی دهانشان را باز کنند تا در هنگام جویدن مشکلی نداشته باشند، به طور کلی بازسازی دهان این بیماران به تکنیک ها و روش های کاشت دندان بر می گردد، چالش اصلی تطابق این روش ها با نوع تومور و ضعف های موجو است، مورد قابل توجه دیگر این است که بافت های پیوند شده قابل مقایسه با بافت عادی لثه و دهان نیست، و پایه مطمئنی برای پروتز نیستند، چون بافت های پیوند شده قابل مقایسه با بافت عادی لثه و دهان نیست و پایه مطمئنی برای پروتز نیستند . چون بافت های پیوند شده حالت ارتجاعی کمتری دارند پس دندان های متحرک باید بر پایه ایمپلنت باشند، علاوه بر این ایمپلنت استحکام و پایداری دندان های متحرک را افزایش می دهند،

فاصله افقی و عمودی بین استخوان فک و جایی که پیوند شده معمولا زیاد است، این اختلاف با پروتز یا پیوند استخوان اضافی قابل جبران است.

اگر فاصله عمودی زیاد باشد ایمپلنت باید با زاویه ای کاشته شود که نمی توان فیکس بریج قرار داد.

مزیت این مدل آخری که گفته شد، این است که توزیع نیرو بر روی ایمپلنت بهتر است.

علاوه بر این پروتز را باید به راحتی تمیز کرد. چرا که بیشتر تومورهای بدخیم بخاطر بهداشت ضعیف می باشد، پس پروتز های double- crown برای این بیماران بهتر است، چرا که متحرک هستند و می توان معاینه تعمیر و بهداشت را به راحتی انجام داد.

علت اینکه اکثر بیماران در این پژوهش رژیم غذایی عادی داشتند این بود که دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت داشتند، ۷۳ درصد بیماران بدون مشکل صحبت کردند در حالی که برخی مطالعات نرخ ۹۳ و ۶۰ درصد داشته اند، نتایج ما نشان داد نوع صحبت کردن هیچ ربطی به میزان آسیب، تعداد ایمپلنت ها و مقدار پیوند استخوان ندارند،همچنین این آمار ربطی به موقعیتی که پیوند استخوان انجام شده هم ندارد.

فقط ۲۳ درصد از بیماران به طور کامل از زیبایی دندان هایشان رضایت داشتند، در صورتی که در دیگر مطالعات آمارها بالاتر بود.

پس به طور کلی ایمپلنت های کاشته شده از نظر زیبایی و عملکردی نتایج خوب و منطقی داشتند.

کاشت ایمپلنت برای بیماران FDB

کاشت ایمپلنت در مبتلایان به بیماری FDB بسیار سخت است

زیرا استخوان این بیماران دچار مشکل است

و باید در کاشت دندان فرایند جوش خوردن به خوبی صورت گیرد

در این بیماری احتمال عفونت نیز وجود دارد

توضیحات بیشتر در مورد کاشت دندان در بیماران FDB در پایین صفحه

کاشت ایمپلنت بهترین روش درمان بی‌ دندانی است. طول عمر ایمپلنت علاوه بر مواد به کار رفته و طراحی، به کیفیت استخوان و بافت‌های اطراف هم وابسته است. چرا که استخوان‌های اطراف وظیفه ادغام را بر عهده دارند. FDB یک بیماری خوش خیم و نادر است. در این بیماری بافت‌های فیبرینی جای مغز استخوان را می گیرند. این بیماری ژنتیکی است و ۲.۵% از کل استخوان‌ها را دچار مشکل می‌کند. تشخیص این بیماری با تصویر برداری و گاهی اوقات نمونه برداری از بافت انجام می شود. بافت‌های فیبرینی در تصاویر، به شکل دایره‌های شیشه‌ای هستند که حاصل جایگزینی مغز استخوان با بافت‌های فیبرینی است.دستگاه های CT و MRI هم اطلاعات خوبی‌ راجع این بیماری می دهند. درمان این بیماری بستگی به نوع زخم‌ها و ظاهر آن‌ها دارد. برش استخوان، پیوند استخوان و پروتز از جمله روش‌های درمان این بیماری است.خطرات و مشکلاتی در بازسازی دندان‌های این بیماران وجود دارد. فرایند جوش خوردن با مشکل مواجه می شود و احتمال خون ریزی شدید در آن ها وجود دارد. همچنین احتمال عفونت و مرگ و میر در حین جراحی نیز هست.

درمان بیماری های دندانی معمولا خیلی‌ با احتیاط در بیماران FDB انجام می شود. بخصوص کاشت ایمپلنت در این افراد سخت است چرا که اطلاعات کمی‌ درباره بیماری آن‌ها در دسترس است. اخیرا در پژوهشی ۲ بیمار FDB کاشت ایمپلنت انجام دادند که در هر دو آن‌ها کاشت و فرایند جوش خوردن به خوبی‌ انجام پذیرفت.

ما در این پژوهش قصد داریم نتیجه کاشت ایمپلنت را در این بیماران به شما اعلام کنیم. این بیمار یک خانوم ۶۴ ساله است که استخوان سمت چپ فک پایینش آسیب دیده است. کاشت ایمپلنت در ناحیه ی سالم و آسیب دیده انجام شد. بیماری او باعث شده بود در قسمت چپ فک پایین تورم داشته باشد. او دندان‌های ۵،۶،۷ چپ فک پایین و ۴،۵،۶،۷ راست فک پایین را از دست داده بود. تصویر CT جراحاتی را در ناحیه چپ فک پایین نشان داد که باعث کاهش ارتفاع عمودی استخوان شده بود.

تیم پژوهشی ما روش مطمئنی را برای کاشت دندان در این بیمار در نظر گرفت. بدین صورت که استخوان را تراشیدیم تا ارتفاع مد نظر برای جایگیری پروتز حاصل شود. سپس بازسازی را با کاشت ایمپلنت انجام دادیم.۲ ایمپلنت در سمت چپ که استخوان غیر عادی داشت کاشت شد و ۳ ایمپلنت در سمت راست.چون احتمال شکست استخوان وجود داشت از ایمپلنت فوری استفاده نکردیم. معاینات تصویری و پزشکان در طی ۲ سال رضایت بخش بود و خود بیمار هم نمره ۹.۸ از ۱۰ را به ایمپلنت داد.

ما در این پژوهش با رعایت کردن جوانب احتیاط مثل نوع دریل کردن استخوان، شستشو فراوان و کاشت با تاخیر ایمپلنت توانستیم درمان موفقی‌ داشته باشیم.

ایمپلنت و التهاب لثه کاربرد نانو اسپری

سیگار کشیدن یکی از عواملی است که موجب شکست درمان ایمپلنت می شود

رعایت نکردن بهداشت نیز موجب التهاب اطراف ایمپلنت می شود

باید به گونه  ای از تجمع باکتری اطراف پایه ایمپلنت جلوگیری کرد

نانو اسپری ها این عمل را انجام می دهند 

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

ایمپلنت های دندان برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند، این ایمپلنت ها شبیه پیچ و استوانه ای شکل می باشند، جنس ایمپلنت ها از تیتانیوم و یا آلیاژهایی از جنس تیتانیوم می باشند.

نرخ موفقیت کاشت ایمپلنت ۹۰ تا ۹۵ درصد می باشد ، مشکلاتی مثل التهاب اطراف ایمپلنت می تواند منجر به شکست ایمپلنت شود، این التهابات به چندین عامل وابسته هستند مثل بهداشت دهانی نامناسب، آمادگی ژنتیکی، سیگار کشیدن یا آلودگی هایی که حین جراحی وجود دارد.

می توان گفت تجمع باکتری روی سطح پایه ایمپلنت باعث تولید التهاب در بافت ایمپلنت می شود و این التهابات تحلیل استخوان را به همراه داشته و در نهایت باعث شکست کاشت دندان می شود.

استفاده از آنتی بیوتیک هایی مثل prophylaxis می تواند از این مشکلات و عوارض جلوگیری کند. ولی استفاده بیش از حد از آن ها عوارض جانبی مثل مقاومت باکتری یا عفونت و مسمومیت آنتی بیوتیکی به همراه دارد.

یکی از رویکردهایی که دانشمندان جهت رفع این مشکل به آن پرداخته اند ، پوشش ایمپلنت و اصلاح سطح آن است که نتایج قابل قبولی نیز به همراه داشته است.

پوشش های ضدباکتری چندمزیت نسبت به آنتی بیوتیک دارند، مثل کاهش چسبندگی باکتری به سطح و افزایش سرعت ادغام ایمپلنت با استخوان.

یک نوع تکنولوژی به نام نانو اسپری خشک ساخته شده که در اعمال پوشش و اصلاح سطح ایمپلنت استفاده می شود.

ویژگی های این نوع اسپری به این صورت است: ۱) قادر به تولید ذرات خیلی ریز می باشد ۲) جریان گاز به جهت خشک کردن دارای جمع کننده الکترواستاتیکی که قادر به جدا کردن ذرات خشک از جریان گاز می باشند.

هدف این پژوهش تهیه نانو پوشش زیست سازگار و ضدباکتری برای ایمپلنت های دندانی است، در این پژوهش از پلیمر زیست تخریب پذیر و زیست سازگار PLGA استفاده شد.

این پلیمر کاربرد داروسازی و اصلاح سطحی ایمپلنت را بر عهده دارد همچنین از NORFLOXACINAL به عنوان آنتی بیوتیک استفاده شد ، از این نانو پوشش ها آزمون های مختلف گرفته شد تا میزان دارورسانی و شدت رها کردن دارو و همچنین تغییرات سطحی آن ها بررسی شود.

برای تعیین خواص ضد باکتری بودن آن ها با استفاده از نانو اسپری نانو ذرات برروی دیسک کوچک تیتانیومی اعمال شد و تست های بیولوژیکی برای کشت سلولی و کشت باکتری و تغییرات مورفولوژیکی انجام شد.

نتایج بدین گونه بود که هر چه مقدار آنتی بیوتیک بیشتر می شد ، قدرت مقابله با باکتری این نانوپوشش افزایش پیدا می کرد.

دو غلظت مختلف NFX یکی نزدیک به صفر درصد و یکی ۵ درصد مورد استفاده قرار گرفت، دیده شد در  قسمت بالایی نمونه، که دارای ۵ درصد NFX بود ، رشد سلول ها بسیار غیر عادی می باشد، که این به دلیل غلظت بالای آنتی بیوتیک می باشد،

پوشش PLGA  که حاوی ۵ درصد آنتی بیوتیک بود توانایی مبارزه با باکتری بهتری را داشت، هم چنین زبری سطح آن ایده آل بود چرا که برهمکنش مناسبی با سلول ها داشت. علاوه براین نرخ رهایش دارو در این پوشش متناسب بود.

این نتایج نشان دهنده اهمیت غلظت در نانو پوشش می باشد چرا که با تنظیم آن مرزی بین درمان و سمیت به وجود آمد.

نتیجه گیری:

این پژوهش ثابت کرد که می توان با نانو اسپری نانو پوششی با قابلیت مقابله با باکتری به وجود آورد . این تکنولوژی جدید امکان تولید نانو ذرات و پوشش دادن ایمپلنت در یک مرحله را فراهم کرد.

این نانو پوشش ها قادر به رهایی معقول در بدن می باشند تا نیازی به آنتی بیوتیک نباشد.

کاشت دندان در بیماران دارای شکاف کام

لب شکری یکی از نواقص زایشی بدن است از شایع ترین نقص های دهانی_صورتی است 

افرادی که دچار شکاف کام هستند معمولا با فقدان دندان در ناحیه جلویی مواجه هستند

 بهترین گزینه برای این افرادکاشت دندان به روش ایمپلنت است

کاشت دندان برای این افراد هم زیبایی را به همراه دارد هم اعتماد به نفس را به آن ها هدیه می دهد

بازسازی دهان از مهم ترین قسمت های درمان بیمارانی است که دارای شکاف لب یا شکاف سقف دهان هستند. این بیماران شکاف یک طرفه یا دوطرفه فک دارند که باعث تغییر شکل و تغییر در ضخامت استخوان می شود.

در این بیماران فرآیند عادی دندان در آوردن تحت تاثیر قرار می گیرد، و در برخی موارد با شکست مواجه می شود. این اتفاق معمولا برای دندان جلویی می افتد، از هر هزار متولد ۱تا۲ نفر به این بیماری مبتلا هستند.

شکاف فک یک بیماری مادرزادی است که به شکل شکاف لب و سقف دهان ظاهر می شود، ترک فک معمولا با جراحی و پیوند استخوان درمان می شود، پیوند استخوان به در آمدن دندان نیش کمک می کند، جابجایی های ارتودنسی را راحت تر می کند و امکان کاشت ایمپلنت را فراهم می کند.

در این بین پیوند استخوان از استخوان لگن خود فرد یکی از بهترین روش هاست. اگر پیوند استخوان انجام شد از پروتز های ثابت یا متحرک استفاده می کنیم،اما هر دو پروتز معایبی دارند. مهم ترین عیب آن ها ساییدگی دندان های مجاور و عدم زیایی است. با پیشرفت فرآیند های جوش خوردن، کاشت دندان نه تنها جویدن را راحت تر بلکه با افزایش زیبایی چهره و خنده موجب اعتماد بنفس بیمار می شود، کاشت دندان در این بیماران درمان بسیار مناسبی است چرا که روشی ایمن است و نرخ مرگ و میر کم می شود.

اگرچه کاشت ایمپلنت مزایای انکار ناپذیری برای این بیماران دارد اما مشکلاتی نیز به همراه دارد.

مهم ترین مسئله ادغام ایمپلنت با استخوان است چرا که ایمپلنت ها معمولا در نواحی پیوند شد کاشته می شوند که اکثرا این نواحی حجم و تراکم استخوان کمی دارند. این مسئله موجب کاهش موفقیت ایمپلنت می شود.

برای جبران حجم و تراکم کم نیاز به جراحی های اضافی است که عوارض ، هزینه و مرگ و میر را افزایش می دهد.

این پژوهش قصددارد به این سوال پاسخ بدهد .

تاثیر ایمپلنت هایی که در نواحی پیوند شده کاشته می شوند برای این بیماران به چه صورت است؟

بدین منظور تصمیم به جمع آوری اطلاعات از دیگر مقالات کردیم تا خلاصه ای از آن ها گزارش کنیم.

درمجموع این مقالات، ۳۶۱ بیمار بررسی شدند که میانگین آن ها ۲۰ سال بود و ۴۸۳ ایمپلنت داشتند. میزان موفقیت ایمپلت های کاشته شده ۹۳% بود.

این پژوهش فقط بیمارانی را بررسی کرد که ایمپلنت  دندان آن ها در ناحیه ای که پیوند استخوان داشت کاشته شده بود.

پیوند از استخوان لگن بیشترین نوع پیوند بود، چرا که سازگاری بالایی با شکاف فک دارد و مغز استخوان آن زیاد است. استخوان چانه نیز مکان مناسبی برای برداشت استخوان می باشد و طبق بررسی ها تاثیر آن از استخوان لگن نیز بیشتر بود، اما حجم استخوان آن کم است و باعث می شود به مواد پیوند دهنده ی بیشتری نیاز داشته باشیم.

در این پژوهش مکان اهدا کننده ی استخوان مطرح نبود و صرفا میزان موفقیت ایمپلنت بررسی شده. اگرمی شد موفقیت ایمپلنت را بر اساس مکان های اهدا کننده دسته بندی کرد تحلیل ارزشمندی صورت می گرفت.چرا که این بخش های اهدا کننده بخاطر ساختار متفاوتی که دارند منجر به فرآیند ادغام متفوتی می شوند، اما در مقالات بررسی شده این موضوع گزارش نشده است. و مقالات کمی تاثیر تحلیل استخوان حاصل از التهابات را برسی کردند که اتفاقا توجه زیادی را به خود جلب کرد چرا که التهابات اطراف لثه نشان دهنده ی از دست رفتن زود هنگام ایمپلنت است.

اکثر مقالات برای بررسی های خود گروه کنترل را در نظر نگرفتند، یعنی گروهی که ایمپلنت آن ها در ناحیه ای که پیوند استخوان ندارد کاشته شده رابا این افراد مقایسه کنند پس نیاز است در پژوهش های آینده از گروه کنترل نیز استفاده شود.

این نکته بسیار حائز اهمیت است که در تحقیقات آتی این عوامل در نظر گرفته شوند تا شواهدعلمی دقیق تری در دست داشته باشیم با این شواهد علمی می توان پشتیبانی بهتری از نتایج ایمپلنت این بیماران داشت.