ایمپلنت وتاثیراسیدبرروی استخوان اطراف پایه آن

با پیشرفت علم و تکنولوژی در زمینه کاشت دندان به دنبال راهی هستند تا بتوانند بقای ایمپلنت را افزایش دهند

هرچه استخوان سازی اطراف ایمپلنت بیشتر انجام شود،و پایه ایمپلنت و استخوان بیشتر با یک دیگر ادغام شوند،عمر ایمپلنت افزایش خواهد یافت

در این مطلب در مورد تاثیر اسید هیالورونیک در کاشت دندان صحبت خواهیم کرد

طبق تعریف brenmark و همکارانش ادغام به این معنی است که مکانیزمی که در آن ایمپلنت های تیتانیومی و بافت زنده استخوانی بدون هیچ گونه التهابی بهبود پیدا می کنند.

Albre kesson و همکارانش تماس مستقیم بین ایمپلنت ها و استخوان زنده تعریف کرده و zab ادغام را تماس بین یک استخوان و ایمپلنت می داند که در آن تماس هیچ گونه علاومی از بیماری وجود ندارد.

ادغام ایمپلنت های دندانی بسیار مهم است و شامل چندین پاسخ بافتی جانبی است که شامل التهاب، توسعه عروق جهت رشد سلول های سرطانی، تحلیل استخوان، رشد استخوان و پس از آن در واقع فاز مدل کردن می باشد.

ابتدا خون حفره استخوان را پر می کند سپس اجزا سلولی خون مثل گلبول های قرمز، ترومبوسیت ها، و گلبول های سفید به سمت استخوان حرکت می کنند.

ناحیه تماس ایمپلنت و لخته خون فیبرین شکل می گیرد و بیش تر می شود، ماتریس موقت بر روی شبکه فیبرینی شکل می گیرد تا مرحله اول ادغام پایان یابد.

تحقیقات در راستای اصلاحات پیشرفته سطح ایمپلنت شامل تکنولوژی های در مقیاس نانویی و میکرویی انجام می شود.

اصلاحات جدید و پیچیده سطح، روش های متنوعی را در مقیاس نانو و میکرومتر فراهم کرده اند. بعضی از این سطوح دارای عوامل تحلیل و رشد استخوان هستند شامل کلاژن، پروتئین های تغییر شکل دهنده استخوان و عوامل انتقال مثل اسید هیالورونیک هستند که این مواد را به سطح ایمپلنت می آورند.

اسید هیالورونیک یک گلایکو آمینو گلاکون است که دارای پلی ساکارید های خطی است که از دو زنجیر مونوساکارید تشکیل شده است.

یکی از اجزای رایج ماتریس های خارج سلولی است که در همه ی موجودات زنده یافت می شود و نقش بسیار مهمی در بهبود یافتن ظاهری بافت ها مشاهده شد که موجب افزایش مهاجرت سلولی، چسبندگی، تکثیر، تفکیک و تشکیل استخوان می شوند.

ما فرض کرده ایم که اسید هیالورونیک تاثیرات مطلوبی بر روی تغییر شکل و بهبود بافت ها می گردد و هم چنین برروی ادغام ایمپلنت های دندانی نیز موثر هستند. هدف این پژوهش ارزیابی تاثیر این ماده بر روی ایمپلنت های دندانی در فک پایین تعدادی خرگوش می باشد.

روش ها و تجربیات:

این پژوهش با همکاری تیم تحقیقاتی دانشگاه kirrikle انجام شد و در آن ۱۰ خرگوش نیوزیلندی با سن ۱۰ هفته و وزن ۲٫۵ تا ۳ کیلوگرم استفاده شد.

روش جراحی:

ابتدا بیهوشی کامل انجام شد ، برش استخوان به طول ۲٫۵ سانتی متر موازی لبه پایینی فک پایین انجام شد، ایمپلنت های دندانی با قطر ۲ میلی متر و طول ۴ میلی متر طراحی شدند، دو حفره جهت کاشت ایمپلنت درفک آماده شد. یک ایمپلنت در حفره جلویی برای ایجاد شرایط عادی و دیگری در حفره عقبی که دارای ژل هیالورونیک اسید بود قرار داده شدند. حیوان ها پس از دو ماه کشته شدند.

فک ها جدا شدند و درون محلول ۱۰ درصد فرمالدهید قرار داده شدند، سپس تمامی نمونه ها دارای ایمپلنت و بافت های سخت مجاور درون بافرفرمالدهید۴درصد قرار گرفتند.

از نمونه ها عکس های دیجیتالی تهیه شد و سپس ابعاد و اشکال آن ها توسط کامپیوتر بررسی شد، تماس بین ایمپلنت و استخوان ، استخوان- استئوئید در هر قسمت از بافت با اندازه گیری طول ایمپلنت درتماس با استخوان، استخوان معدنی و استئوئید انجام می گردد. ارزیابی میزان تماس استخوان و ایمپلنت از روی تماس مستقیم استخوان معدنی و سطح تیتانیوم صورت می پذیرد.

نتایج:

جراحی به شکل موفقی بر روی حیوانات انجام گرفت و هیچ گونه کاهش وزن آشکاری در آن مشاهده نشد، پس از کشتن حیوانات ۳ تا از ایمپلنت های معمولی ناموفق بودند و پس از آزمایش خارج شدند.

فرآیند ادغام ایمپلنت و استخوان در همه ایمپلنت ها موفقیت آمیز بود و هیچ گونه علائمی از عفونت دیده نشد، ماتریس استئوئید و بافت های استخوانی جدید از نظر شکل و ابعاد در هردوروش بررسی شدند، بافت استئوئید و بافت استخوانی جدید در گروه دارای اسید هیالورونیک مشاهده شدند و اما تفاوت بسیار چشم گیری بین آن ها و گروه دارای ایمپلنت معمولی دیده نشد.

بحث:

اسید هیالورونیک در تکثیرومهاجرت سلول ها شرکت دارد و موجب ترمیم بافت می شود، عملکرد اصلی آن کاهش التهاب بافت در زمان بهبود یافتن زخم و حمایت از تکثیر سلول های اپیتلیال می باشد. این اسید در چشم پزشکی، پوست، ارتوپدی، علم مفاصل ، و دندانپزشکی برای اختلالات در مفاصل بین فک ها و درمان زخم های دهانی و هم چنین عمل های جراحی استفاده می شود.

هدف ما مطالعه و پژوهش بر روی تاثیر این ژل (اسید هیالورونیک) بر روی فرآیند ادغام ایمپلنت های دندانی است.

عوامل متعددی برروی بهبود استخوان تاثیر گذارند بنابراین تاثیرات مطلوبی برروی فرآیند ادغام ایمپلنت خواهند گذاشت.

اما هیچ مطالعه چاپ شده ای بر روی تاثیر واضح اسید هیالورونیک در این فرآیند کارنکرده است.

بعضی از پژوهش ها برروی تاثیرات آن برروی بهبود استخوان بوده است. یکی از جدیدترین های آن ها نشان داد که هیالورونیک اسید با جرم مولکولی بالا به شکل قابل توجهی در رشد استخوان به صورت موضعی اثر گذار است.

انگستروم و همکارانش تاثیرات این اسید برروی ارتفاع استخوان شکل گرفته و بهبود آن را مورد بررسی قرار دادند و یافته ها نشان داد که بین گونه درمان شده با اسید و بدون آن ۱ میلی متر در طول ۱۲ ماه اختلاف است.

دانشمندان نیز بهبود بهتر استخوان درمان شده با اسید هیالورونیک را نسبت به عدم حضور آن گزارش کردند.

با دانستن این مطالب راجع به این اسید در پی استفاده از آن ادغام ایمپلنت های دندانی شدیم.

نتایج نشان داد که اگر چه تفاوت چشم گیر نبودند اما گروه درمان شده با این اسید بافت استخوانی بیشتری در حوالی مرز مشترک استخوان- ایمپلنت بودند.

فرآیند ادغام ارتباط مستقیم با سطح ایمپلنت و استخوان دارد. تصاویر نشان دادند که نواحی ادغام شده در گروه دارای اسید بیشتر از گروه بدون اسید هستند.

التهاب بافت های استخوانی می تواند با روش های مرسوم اندازه گیری نیز ارزیابی شود، قرار دادن نمونه های استخوانی در متاکریلات تاثیر بسزایی در از دست رفتن کلسیم آن دارد چرا که یکنواختی را در ناحیه استخوان- ایمپلنت حفظ می کند.

Schwartz و همکارانش بیان کردند که با استفاده از رنگ آمیزی در قسمت های بافتی دارای کلسیم می توان ارزیابی اولیه مناسبی از بهبود زخم در نواحی ایمپلنت های تیتانیومی داشت

در پژوهش ها قسمت های بافتی توسط سه رنگ نشانه گذاری شده اند که رنگ نارنجی/قرمز برای استئوئید و رنگ سبز/آبی برای بافت معدنی بود.

این پژوهش چندین محدودیت دارد، یکی از آن ها نبود آزمایش های ابعادی و ظاهری در زمان های اولیه و میانی است. دیگر محدودیت ها نبود بارگذاری عملی ایمپلنت های ادغام شده است. دلیل آن استفاده از مدل حیوانی است که با تهیه ی پروتز خاص می توان بر آن غلبه کرد.

در نهایت توانستیم نشان دهیم که اسید هیالورونیک تاثیر مطلوبی بر روی بهبود بافت نرم استخوان دارد.

ایمپلنت وطریقه جداسازی روکش ازاباتمنت

آیا شکست ایمپلنت به معنی شکست درمان است؟

چگونه می توان این اتفاق را مدیریت کرد؟

چند درصد احتمال دارد در درمان کاشت ایمپلنت ،پیچ اباتمنت دچار شکستگی شود؟

ما در این مقاله علمی به این سوالات پاسخ خواهیم داد

ایمپلنت های دندانی یک روش بسیار عالی برای برخی افراد که با جایگزینی دندان از دست رفته تحولی در شکل لبخند و نحوه غذا خوردن آن ها ایجاد می شود .

ایمپلنت ها می توانند به راحتی روکش دندان که بر روی اباتمنت پیچ شده اند و یا چسبانده شده اند را نگه دارند.

با این حال این روش خالی از عوارض نیست، مثلا ممکن است اباتمنت زمانی که روکش در حال قرار گرفتن است بشکند، در صورتی که پیچ اباتمنت بیش از حد چرخانده شود دچار شکستگی می شود، و پیچ اباتمنت و کرونال که در کنار اباتمنت یا تاج دندان است و قطعه آپیکال که در فیکسچر محکم می شود را در خود نگه می دارد.

شکشتن پیچ اباتمنت یک اتفاق نادر است، شاید کمتر از ۰٫۵درصد اتفاق بیفتد، اما زمانی که شکست رخ می دهد، برای دندانپزشک بسیار ناراحت کننده است . بارگزاری اکلوزال نیروی چند جهته و متغیر است ، اگر چه ایمپلنت نیرو را به استخوان اطراف منتقل می کند، این مقدار نیرو از طریق اباتمنت به پیچ نگه دارنده منتقل می شود، در طی اعمال نیرو حرکات بسیار کوچکی در اباتمنت وجود دارد، پیچ اباتمنت می تواند این حرکات کششی و خمشی که موجب شکستگی می شود را دریافت نماید. روکش دندان عمدتا از جای خود بیرون می آید و انتهای پیچ در داخل فیکسچر ایمپلنت دندان باقی می ماند، در نتیجه لازم است که این پیچ با پیچ جدید جایگزین شود، و قرار دادن تاج دندان به صورتی که از شکستن مجدد جلوگیری شود نیز مورد نیاز است.

روش های مختلفی وجود دارد که به جهت مدیریت پیچ اباتمنت شکسته کاربرد دارد، مانند حذف ایمپلنت و درمان مجدد، بازسازی پیچ و سایر روشها.

برخی از شرکت های ایمپلنت ( نه همه) کیت هایی را برای رفع شکستگی ارائه می دهند اما این کیت ها بسیار گران هستند و شکستگی را به طور مداوم برطرف نمی کنند.

کیس های کلینیکی:

یک مرد ۶۶ ساله دارای ایمپلنت دندان که با تاج دندان پشتیبانی می شود (پرمولر اول راست بالا) ، ۵ سال بعد از جای گذاری ایمپلنت، بیمار به مرکز درمانی مراجعه کرد و مشاهده شد که پیچ اباتمنت شکسته است، روکش، اباتمنت، و قطعه پیچ شونده کرونال همه در یک بخش قرار داشتند، عکس رادیوگرافی یک ایمپلنت با همبستگی بالا را نشان می داد، اما از نظر بالینی مقدار اندکی تحلیل استخوان مشاهده شد.

قطعه پیچ شونده از داخل فیکسچر ( پایه اباتمنت) برداشته شد، ابتدا ابزار دستی مقداری چرخانده می شود تا پیچ به عقب برگردد و سپس با ابزار مخصوص، قطعه شکسته شده کامل از روی پایه اباتمنت برداشته شد.

سوراخ پیچ بوسیله هیپوکلریت سدیم رقیق شده به منظور حذف آلودگی پرشد، تاج دندان همراه با اباتمنت به صورت یکجا در داخل کوره با ۱۰۰۰ درجه دما و به مدت ۲۰ دقیقه قرار داده شد. بعد از این مدت از آن خارج شد و پس از سرد شدن تاج از اباتمنت جدا شد.

پس از آن اباتمنت و تاج دندان پولیش داده شد ، اباتمنت با یک پیچ جدید بر روی پایه ایمپلنت قرار داده شد و سپس تاج دندان بر روی آن چسبانده شد، بیمار تا یک سال بدون اینکه اتفاق خاصی رخ بدهد از آن بهره برد.

نتایج:

یک پیچ شکسته در داخل اباتمنت یک اتفاق ناخوشایند است، اما پیچ که در درون پایه ایمپلنت باقی مانده توسط سرعت پیچ با گشتاور معکوس کمی از سفتی در آمده و وقتی کمی به آرامی به سمت عقب بپیچیم به راحتی خارج می شود، و تاج و اباتمنت چسبانده شده را از طریقگرم کردن می توان از هم جدا کرد، و جهت جلوگیری از تکرار دوباره شکستن پیچ، از پیچ مجدد یک اباتمنت استفاده می شود.

سپس اباتمنت و روکش بر روی فیکسچر قرار داده می شوند، فیکسچر ها و اوردنچرها را به همین راحتی می توان در صورت بروز مشکل با این راه حل برطرف کرد.

کاشت ایمپلنت و هدایت احیای استخوان درPRF

روش PRF چیست؟

از ماده ای در روش PRF استفاده می شود؟

روشPRFدر کاشت ایمپلنت چه کمکی می کند؟

چه تاثیری در موفقیت درمان ایمپلنت دارد؟

مقدمه:

قابلیت احیا کنندگی پلاکت ها در دهه ۷۰ میلادی بررسی شد، درست زمانی که مشخص شد آن ها دارای عوامل رشدی هستند که موجب افزایش تولید کلاژن و تقسیم سلولی ، افزایش جریان خون، به کارگیری سلول های دیگر در قسمت هایی که زخم بود و القا تفکیک سلولی می شود.

امروزه در جراحی های ناحیه دهان دونوع پلاکت برای کاربردهای مهندسی بافت وجود دارد:

پلاسمای غنی از پلاکت

فیبرین غنی از پلاکت

عصاره پلاکت در واقع یک سوسپانسیون غلیظ از عوامل رشد موجود پلاکت هاست که به عنوان افزدونی های زیست فعال جراحی به کار برده می شود

این افزودنی ها به طور کلی منجر به بهبود زخم می شوند.

Prf نخستین بار توسط dohar و همکارانش در جراحی دهانی مورد استفاده قرار گرفت، prf در واقع فیبرین به دست آمده از بدن خود فرد است و چندین مزیت نسبت به prpدارد همچنین به صورت طبیعی به دست می آید و نیاز به دستکاری شیمیایی ندارد.

Prf فیبرین غنی از پلاکت از بدن خود فرد است که دارای ۴ ساختار مولکولی به همراه سیتوکینن ها، پلاکت ها و سلول های بنیادین می باشد.

Prfها به عنوان یک داربست زیست تخریب پذیر عمل می کنند که علاقه به رشد میکرو ارگانیسم ها داشته و قادر به هدایت سلول های اپیتلیال به سطح خود را دارد.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند prfیک زیست ماده بهبود دهنده است که قایلیت احیا استخوان و بافت های نرم را دارد، بدون اینکه باعث ایجاد التهاب شود و به شکل تنها و به صورت ترکیبی در پیوند استخوان مورد استفاده قرار می گیرد.

این ماتریس در پژوهش های شبیه سازی شده بدن قابلیت بالایی در افزایش اتصال سلول ها نشان داده و موجب تحریک و رشد سلول(استئوبلاست) شده و باعث ترمیم استخوان می شود.

در عمل های جراحی نیز prf به عنوان غشا عمل می کند که باعث هدایت فرآیند احیا استخوان می شود و از انتقال سلول های معیوب به ناحیه آسیب دیده استخوانی جلوگیری می کند.

همچنین فضایی را فراهم می کند تا سلول های پیوند استخوان موجب لخته شدن خون نشوند.

همچنین prf ها سرعت زیست تخریب پذیری بالایی دارند (حدود یک تا دو هفته)

زمانی که prfبا عامل پیوند استخوان ترکیب می شود باعث بهبود زخم و ترمیم بافت نرم می شود، همچنین این ترکیب به عنوان یک اتصال بیولوژیکی عمل می کند که سلول های بنیادی را جذب می کند و منجر به انتقال سلول های osteoprogenitor به مرکز پیوند شده و منجر به تشکیل رگ های جدید می شود.

علاوه بر این به عنوان یک ماده چسبنده بیولوژیکی عمل می کند تا ذرات را کنار هم نگه دارد و پیوند استخوان را راحت تر کند.

در این پژوهش ۵ نفر از گروه اول آزمایش توسط prfمورد معالجه قرار گرفتند. هدف نشان دادن prf در احیا ایمپلنت می باشد به خصوص در افراد مسن و زمانی که احیا استخوان ضروری است.

مواد و روش انجام کار:

۱۰ بیمار بین سن های ۵۰ تا ۶۰ سال در این آزمایش شرکت کردند، برای ۵ نفر از این افراد روش کاشت ایمپلنت جدید به صورت فلپ لس و بدون برش لثه انجام شد و ۵ نفر دیگر کاشت دندان را باروش سنتی با برش لثه انجام دادند.

مراحل جراحی:

پس از انجام بیهوشی موضعی ، برش در فک بالایی یا پایینی برای دسترسی به مرز استخوان انجام گرفت. این برش فقط تا پوشش بیرونی استخوان انجام می گیرد،برش توسط دریل با میله نازک انجام می شود، در ادامه برش تیز تر و عمیق تر نیز انجام می شود، این کار انجام می شود تا ضخامت کافی استخوان برای گونه باقی بماند و دیواره های استخوان وسطی تا ۲٫۸ میلی متر شکاف داده می شوند، برای حفظ یکنواختی دیواره های بیرونی، آماده سازی مکان ایمپلنت با تیغ های گرد یا قطر ۳٫۵ میلی متر با برش انجام می شود با این روش از رگ های دیواره بیرونی استخوان محافظت می شود و هم چنین به پایداری اولیه ایمپلنت کمک می شود.

دو شیوه برای محیا کردن مکان مناسب ایمپلنت وجود دارد:

۱)روش برش دادن کوچک لثه بدون آسیب دیدن لبه ها

۲)دریل کردن اضافی و معمول برای قرارگیری ایمپلنت

در این روش همزمان بیشینه پایداری ایمپلنت، انبساط کافی حفره، ارتفاع کافی استخوان در طول زمان و تغذیه دیواره های بیرونی برش داده شده حاصل می شود.

انبساط کافی برای قرارگیری مناسب ایمپلنت توسط برش دهنده ی نرم انجام می گیرد، انبساط نهایی توسط خود ایمپلنت انجام می گیرد. همزمان با جراحی ایمپلنت قرار داده می شود، ایمپلنت های هم سطح استخوان ترجیح داده می شوند.

از بخیه جذبی برای بستن برش استفاده می شود.

برای بستن ابتدایی برش و بهبود مناسب مکان بریده شده توسط چاقوی جراحی در وسط برش مخاط فیبرین قرار داده می شود، در این روش تمامی کمبود استخوان توسط مخاط فیبرین پس از انجام prfپوشش داده می شود که منجر به بهترین سرعت بهبود می شود.

Prf تنها نیازمند سانتریفیوژ کردن خون است، بدون اضافه کردن هرگونه ماده ضد انعقاد خون.

پس مقداری خون در لوله ۱۰ میلی متر شیشه ای با دور ۲۷۰۰ به مدت ۱۲ دقیقه سانتریفیوژ شد

برای سه مورد دیگر ۳۰۰ دور به مدت ۱۳ دقیقه انجام گرفت تا یک ماده قوی تر برای پر کردن مکان برش داده شده تهیه شود.

۵ بیمار دیگر با روش قدیمی با یک برش نازک جهت قرار دادن ایمپلنت کوچکتر بدون تقویت استخوان در ناحیه عمیق تر استخوان مورد بررسی قرار گرفتند.

تصاویر OPG،CT اسکن برای هر بیمار قبل از جراحی تهیه شد ، دید کلی نسبت به استخوان های فک و صفحات دوبعدی و فضای سه بعدی آرواره داشته باشیم.

مراقبت های پس از جراحی تا ۳۰ روز در دمانگاه ها و تا ۳ الی ۶ ماه با تصاویر OPGو اشعه ایکس انجام شد.

نتایج:

تمامی ایمپلنت ها با استخوان به طور کامل ادغام شدند، و پایداری خوبی در زمان جراحی نیز حاصل شد، فرآیند بهبود در کمترین زمان ممکن رخ داد و هیچ گونه پارگی و شکاف زخمی مشاهده نشد، با مقایسه نتایج مشاهده شد که در روش جدید تحلیل ارتفاع استخوان در قبل از جراحی، بلافاصله پس از جراحی، ۳ ماه پس از جراحی و ۶ماه پس از جراحی کمتر از روش قدیمی است.

ارتفاع استخوان از مرز پایین تر فک پایین و از سطح بینی یا سینوس های فک بالا تا سوراخ حفره در زمان های مختلف اندازه گیری شدند. تحلیل ارتفاع استخوان بیشتر در روش قدیمی را می توان اینگونه تفسیر کرد که ضرورت ایجاد عمق بیشتر و بدون انبساط با انتخاب ایمپلنت کوچکتر منجر به نتایج زیبایی بدتر نیز شده است.

بحث:

برخی از مزایای استفاده از PRF که در مطالعات آمده اند به شرح زیر می باشد:

روش آماده سازی راحتی دارد که توسط سانتریفیوژ یک مرحله ایست و در دسترس همه پزشکان می باشد، همچنین از نمونه خون خود فرد تهیه می شود .

-دارای چارچوب طبیعی فیبرین است که داخل آن عوامل رشد وجود دارند و فعالیت آن را در طولانی مدت حفظ می کند و به طور موثری پیوند بافت را انجام می دهند.

می توان آن را به شکل تنها یا با استفاده از پودر پیوندی استخوان استفاده کرد،بسته به اینکه هدف نهایی چیست یک روش اقتصادی و سریع در مقایسه با دیگر روش ها می باشد.

وقتی به عنوان غشا استفاده شد ، منجر به رنج و سختی کمتری برای بیمار در حین فرآیند بهبود زخم می شود.

هم چنین PRFدارای معایبی نیز می باشد:

دسترسی به مقدار نهایی آن کم است چرا که از خون خود فرد تهیه می شود و میزان موفقیت PRF به شدت به زمان جمع آوری خون و انتقال به سانتریفیوژ بستگی دارد،

در این روش احتمال پوکی استخوان بسیار کم است و و عواقب التهابی و پزشکی نیز کم می شود بخصوص در افراد مسن که مشکلات جراحی در آن ها به دلیل آناتومی بدنی سخت تر می شود.

نتیجه گیری:

بزرگترین مزیت استفاده از PRFجذب کامل آن است، چرا که از زمان دوم جراحی جلوگیری می کند که این یک فاکتور بسیار تعیین کننده در بیماران مسن می باشد.

علاوه بر این به سادگی با تغییر تنظیمات سانتریفیوژ می توان به یک عامل ژن ساز به عنوان پیوند دهنده استخوان یا ماده محرک دست یافت، هم چنین می توان به یک ماده پر کننده فضای برش داده ی استخوانی استخوانی ثابت رسید.

در حال حاضر به نظر می رسد این تکنیک یک روش کم خطر دارای بیش ترین رضایت مندی از طرف بیماران بوده است که موجب موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد مسن شده است.

انواع ایمپلنت و نکاتی در رابطه با پروتز آن

دیده شده که هنگامی که بیماران چندین دندان خود را از دست داده اند طرح درمان های مختلفی برای قرارگیری تعداد پایه ایمپلنت داده شده است

دقت عمل درجراحی ایمپلنت موضوع بسیار حائز اهمیتی است

باید پایه ایمپلنت کمترین انحراف را نسبت به محور طولی داشته باشد

توضیحات بیشتر در ادامه مطلب

پروتزایمپلنت های ثابت به شکل های مختلفی وجود دارند، تک دندانی، پل های کوتاه، متوسط و کامل. بسته به کیس مورد نظر از هر یک از این پروتز ایمپلنت دندانی استفاده می شود.

پروتز ایمپلنت ثابت – تک دندان

از هر دوروش سمنت کردن و پیچ کردن می توان استفاده کرد، برای تک دندان به روش پیچ کردن نیاز است که یک اتصال یک تکه با پیچ از روکش به اباتمنت متصل شود.

در روش سمنت کردن نیاز است تا ابتدا یک اتصال بین تاج دندان و اباتمنت برقرار شود تا مناسب بودن جای گیری روکش ساخته شده اثبات شود سپس روکش به وسیله چسب دائم ، چسبانده شود.

پروتز ایمپلنت های ثابت – پل های کوتاه و متوسط

هنگامی که بیش از یک دندان از دست رفته، تصمیم برای تعداد ایمپلنت های مصرفی سخت می شود، در این موارد نیاز است تا ارزیابی دقیقی صورت گیرد، ایمپلنت ها باید کمترین میزان انحراف را از محور طولی داشته باشند.

ابتدا باید علامت هایی برروی مکان های مد نظر گذاشت تا دقت کار بالا برود.

سپس چندین ایمپلنت در فواصل مختلف قرار داده شده و روکش های مختلف را می توان با پیچ کردن یا سمان کردن در نواحی مورد نظر چسباند، این نکته اهمیت دارد که زوایای در نظر گرفته شده صحیح باشد.

در صورتی که زوایا اجازه ندهد که با پیج و مهره کردن روکش ها چسبانده شود می توان از طریق سمان کردن روکش را چسباند.

روکش ایمپلنت ثابت- پل کامل:

چندین ایمپلنت نیاز است تا راه حلی باشد برای جبران بی دندانی در افرادی که چندین دندان خود را از دست داده اند، با افزایش تعداد ایمپلنت و کاشت ایمپلنت در قسمت های مختلف فک، زاویه حائز اهمیت می شود زیرا نیاز است روکش ها به صورت ایده آل در دهان قرار بگیرند.

روکش ایمپلنت ثابت- پل کامل ترکیبی:

در بعضی موارد امکان استفاده از فول آرچ با روش پیچ کردن امکان پذیر نیست، در این صورت در مواردی که زوایا مطلوب نیستند یک ساختار جداگانه را از طریق پل با روکش های جدا گانه می سازند، و از طریق سمنت کردن در زوایای نامطلوب قرار داده می شود.

در مواردی که پل های ترکیبی مناسب نیست و باید با سمنت چسبانده شود در این صورت می توان کل قوس دهانی را به قسمت های کوچکتر تقسیم کرد و سپس روکش های به وسیله سمنت به ایمپلنت چسبانده می شود.

ایمپلنت و اهمیت دیدگاه بیمار درآن

شاخص های زیبایی ایمپلنت چیست؟

دیدگاه بیمار تا چه اندازه در کاشت دندان اهمیت دارد؟

ما در این مقاله علمی به طور کامل در مورد زیبایی تاج ایمپلنت بحث خواهیم کرد