ایمپلنت وبررسی معیارهای دخیل دررضایت نهایی

علاوه بر آن که کاشت دندان به خوردن غذای بیمار کمک بسیار زیادی می کند باید زیبایی را نیز برای بیمار به همراه داشته باشد

یکی از اساسی ترین و مهم ترین نشانه های موفقیت درمان کاشت ایمپلنت و رضایت بیمار است

در ادامه مطلب به این موضوع خواهیم پرداخت

بازسازی دندان از دست رفته  در قسمت جلویی فک بالا، با یک پروتز کاشتنی حمایت شده،یک روش درمان مورد قبول در دنیا است. ایمپلنت های دندان نرخ بالای موفقیت هستند. با ایجاد یک سوراخ در فک، ایمپلنت دندان به شکل طبیعی در فک قرار می گیرد. علت این موفقیت بهبود روش های درمان و بهبود سطح ایمپلنت است. بازسازی دندان از دست رفته هنوز به عنوان یک درمان کامل شناخته نشده چرا که دارای مشکلاتی در هنگام کاشت دندان و پس از آن می باشد. موفقیت آمیز بودن یک ایمپلنت به چندین فاکتور وابسته است، و به طور کلاسیک تابع معیارهایی از قبیل شرایط اولیه، بازسازی استخوان، و تحلیل استخوان از دست رفته است. اگرچه این فاکتورها عوامل ضروری برای موفقیت یک ایمپلنت می باشند، اما گاهی اوقات  قادر به ارزیابی عینی و حقیقی از همه جنبه های یک مورد خاص نیستند، به خصوص در مورد ایمپلنت هایی که  می بایست جلوه زیبایی را حفظ کنند و و نقش مهمی دارند. امروزه ایمپلنت ها تنها وظیفه عملکرد مناسب را بر عهده ندارند، بلکه باید شکل و ظاهری زیبا نیز داشته باشند. بنابراین ارزیابی دقیقی بر زیبایی و عملکرد ایمپلنت مورد نیاز است. تلاش های اولیه برای ارزیابی جنبه های زیبایی ایمپلنت ها در سال ۱۹۹۷ توسط تورستن که شاخص لثه سالم را مطرح کرد، و این موضوع سایز مناسب لثه را ارزیابی می کند. از آن روز به بعد روش های ارزیابی زیبایی، مطالعات زیادی را به خود دیده است، و همواره در پی آزمودن دقت و تاثیر گذاری این روش ها بوده است، امروزه فاکتورهای دیگری علاوه بر میزان کاربرد لثه مثل رنگ، شکل و میزان سازگاری آن با بافت های نرم در ارزیابی زیبایی ایمپلنت ها اثر گذارند.

اخیرا روش های عینی دیگری برای ارزیابی زیبایی ایمپلنت ها تعریف شده اند.

شاخص  ( PES) که زیبایی بافت های نرم اطراف ایمپلنت را بررسی می کند و شاخص دیگری که نمره زیبایی مقدار سفیدی که از طریق نشان دهنده زیبایی با در نظر گرفتن کیفیت تاج ایمپلنت می باشد را بررسی می کند. این روش های ارزیابی تا به امروز توسط متخصصین برای بررسی و گزارش میزان زیبایی یک ایمپلنت در قسمت جلویی فک بالا مورد استفاده قرار گرفته است.

رضایت بیماران که نشان دهنده ی موفقیت یک ایمپلنت از دیدگاه بیمار است از دیگر معیارهای مهم ارزیابی است که معمولا با نظر سنجی و مقایسه بصری انجام می پذیرد.

تحقیقاتی نیز که ارزیابی بین طرز تفکر خود شخص دندانپزشک در بازسازی به وسیله ایمپلنت می باشد که انجام شده است، در این بین چندین مطالعه نشان دادند که ارزیابی های بی طرفانه، ممکن است قادر به نشان دادن نتایج دقیق نباشند.

وظیفه اباتمنت ایمپلنت در کاشت دندان

انواع جنس بدنه اباتمنت ایمپلنت چیست؟

مزایای استفاده از اباتمنت های زیرکونیومی چیست؟

انواع اباتمنت در کاشت دندان به چند دسته تقسیم می شود؟

ما در این مقاله علمی به این سوالات پاسخ خواهیم داد

تغییرات در طراحی اباتمنت مثل استفاده از اباتمنت که دارای تقارن در قسمت سابجینجیوال است، ودارای پلت فرمی که جهت افزایش ثبات بافت نرم و همچنین حفاظت از استخوان زیرین مورد استفاده قرار می گیرد. فاز تجدید نظر باید با دقت انجام شود تا بین بازسازی دندان ها، ایمپلنت و بافت نرم هماهنگی ایجاد شود.

اکثر استراتژی های اخیر درباره تجدید نظر در حوزه زیبایی، قراردادن اباتمنت نهایی در هنگام جراحی است.

اباتمنت پیش ساخته که جدیدا در دسترس هستند به جراح یا دندانپزشک ترمیمی این اجازه را می دهد تا به اصلاح سرپایی و تکمیل درمان بپردازد.

استفاده از اباتمنت های زیرکونیومی پیش ساخته در subgingivalسلامت بافت را تضمین می کند و باعث سازگاری زیستی بافت اباتمنت می شود. به دلیل رنگ سفید زیرکونیا، از لحاظ زیبایی شناختی نتیجه مطلوبی در حاشیه لثه به دست می آید، همچنین زیرکونیا نسبت به تیتانیوم بافت نرم تری دارد و در نتیجه همبستگی خوبی بین بافت نرم و ایمپلنت ایجاد می شود.

به طور عمومی در دوره ی اول پس از جراحی، ترمیم موقت در موقعیت فوق العاده توسط زیرکونیا انجام می شود، همانطور که گفته شد پایه زیرکونیوم دارای سازگاری مطلوب زیستی و ظرفیت مناسبی جهت جلوگیری از بیوفیلم باکتریایی پس ازکاشت ایمپلنت می باشد ، آمادگی اباتمنت بلندتر نسبت به اباتمنت کوتاه تر بیش تر می باشد، افزایش ارتفاع باعث افزایش سطح شده و مقاومت در برابر نیروهای جانبی افزایش می یابد.

Post abutment:

این اباتمنت بر روی ایمپلنت و یا داخل ایمپلنت پیچ می شود و برای پروتز دندان به عنوان پایه مورد استفاده قرار می گیرد.

Ball abutment:

نوعی اباتمنت پیش ساخته که به عنوان پشتیبان اوردنچر مورد استفاده قرار می گیرد، این نوع اباتمنت دارای ارتفاع های مختلف می باشد، بال اباتمنت به صورت o-ring و nylon inserts می باشد

Locator abutment:

نوعی از اباتمنت های پیش ساخته که برای پشتیبانی از اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت یا بخشی از دنچر کاربرد دارند.

دارای ارتفاع های مختلف و کدهای رنگی جهت کاربردهای مختلف می باشند.

کاشت دندان و بررسی استخوان اطراف آن

چگونه می توان عوامل خطرآفرین بعد ازکاشت دندان را کاهش داد؟

چگونه می توان یک جراحی ایمپلنت موفق داشت؟

آیا طراحی پروتز تاثیری بر موفقیت کاشت دندان دارد؟

در ادامه مطلب به این سوالات پاسخ خواهیم داد

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بیمارانی که سابقه پریودنتیت دارند لزوما در معرض خطر شکست ایمپلنت نیستند، اما ممکن است در بلند مدت دچار تحلیل استخوان ناشی از پری ایمپلنت در مقایسه با سایر بیماران که سابقه بیماری پریودنتیت ندارند بشوند.

ارتباط مستقیمی بین وجود پلاک و بیماری پری ایمپلنت در اطراف ایمپلنت و دندان وجود دارد که عوامل موثری باعث آن می شود.از جمله ژنتیک، شرایط سیستمیک مثل دیابت کنترل شده، داروهای حاوی بیسفوسفونات، سیگار کشیدن زیاد، و سرکوب سیستم ایمنی.

برای این افراد که حساسیت بالاتری دارند باید کنترل و مراقبت دقیق تر انجام شود. کنترل دیابت که جز عوامل مشترک بین افراد می باشد، بخش مهمی از مدیریت این بیماران را شامل می شود.

طراحی پروتز:

به عنوان عاملی برای رعایت بهداشت دهان و دندان و کنترل پلاک، طراحی پروتز یکی از عوامل موثر بر طول عمر ایمپلنت های دندانی می باشد، طراحی ایده آل پروتز نباید مانع افرادی شود که به صورت معمولی و در خانه از آن ها نگهداری می کنند.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد طراحی پروتزی که بار اضافی بر روی ایمپلنت ایجاد کند و بیش از حد سنگین باشد باعث بروز بیماری پری ایمپلنت می شود که ناشی از پلاک می باشد، بنابراین مدت زمانی که برای بهبودی و ادغام ایمپلنت و استخوان مورد نیاز است باید برنامه ریزی شده باشد، تا خطر تجمع پلاک کاهش یابد.

طراحی ایمپلنت:

طبق آزمایشات انجام شده بر روی سگ ها نشان می دهد که زبری سطح ایمپلنت برروی حساسیت پری ایمپلنت تاثیر می گذارد، با این حال بررسی های انجام شده تفاوت قابل توجهی در میزان بقا بین ایمپلنت با طرح های مختلف نشان نمی دهد.

کیفیت و تعداد بافت نرم:

مطالعات نشان می دهد که بافت نرم ضخیم کراتینیزه برای محافظت از بافت اطراف ایمپلنت و جلوگیری از پری ایمپلنت مورد نیاز است.

بنابراین پیوند بافت نرم در بیمارانی که دارای بافت نرم نازک، غیر کراتینیزه و شکننده هستند و امکان بروز تروما در آن زیاد است ، لازم می باشد.

فاکتورهای مربوط به بیمار:

سیگار کشیدن، بیماری های سیستماتیک، دارو، پوکی استخوان و کاهش کیفیت و تراکم استخوان برخی از عواملی است که می تواند حفظ طولانی مدت ایمپلنت را به خطر بیندازد.

انگیزه:

انگیزه یکی از عوامل مهم است که می تواند بر بازدهی بلند مدت کاشت ایمپلنت تاثیر بگذارد . بنابراین دندانپزشکان به طور مستقیم باید بر آموزش و انگیزش بیمار موثر باشند.

غربالگیری و نظارت:

پس از انجام کاشت دندان، لازم است که پرونده بیمار نگهداری شود، زیرا بیمار به طور منظم نیاز به ارزیابی ایمپلنت دارد، این بازنگری به طور معقول هر ۶ماه یک بار اتفاق می افتد.

دندان طبیعی در مقابل ایمپلنت:

• دندان های طبیعی با ایمپلنت ها متفاوت هستند،

• بافت اطراف ایمپلنت رگ های خونی کمتری دارد.

• فیبرهای transeptal یا gingivodental در اطراف ایمپلنت وجود ندارد.

• هیچ ارتباطی با perio dental ligament در ایمپلنت وجود ندارد و ارتباط به طور مستقیم به ایمپلنت بستگی دارد( بازسازی استخوان).

بافت نرم پری ایمپلنت:

بافت نرم اطراف ایمپلنت از نظر بالینی شبیه دندان است، با این حال پیوستگی اپیتلیوم مخاطی برای حفاظت از این بافت در ایمپلنت بسیار مهم است.

ارزیابی رادیوگرافیک:

توصیه می شود که این موارد در ۶ ماه اول ارزیابی شوند:

نمودار دندانپزشکی

بهداشت دهان

بافت پروتز ایمپلنت: تن، رنگ و بافت

التهاب: بافت از لحاظ خونریزی و ادم ارزیابی شود.

رادیوگرافی: هر ۲۴ ماه باید رادیوگرافی برای بررسی تغییرات سطح استخوان انجام شود.

لق بودن یا نبودن ایمپلنت پروتز: ثبات پروتز باید بررسی شود

کاشت دندان و عوارض احتمالی بعد از جراحی

اگر جراحی ایمپلنت توسط متخصص انجام شود بسیاری از عوارض ایمپلنت کاهش می یابد

پزشک حاذق و متخصص درکاهش عوارض ایمپلنت نقش اساسی دارد

هم چنین خود بیمار نیز می تواند تاثیر بسیار جدی داشته باشد

بیمار با مراقبت ازبافت لثه و ایمپلنت می تواند به بقای ایمپلنت بسیار کمک کند

بقای ایمپلنت در بیمارانی که به طور مناسب انتخاب شده باشند،بسیار بالا می باشد،با این حال ممکن است به دلایل مختلفی ایمپلنت ها شکست بخورند و ممکن است خارج شوند، دانشمندان بیان می کنند که ممکن است ایمپلنت ها طول عمری به اندازه دندان طبیعی داشته باشند. عامل کلیدی که باعث موفقیت و بقای ایمپلنت می شود کیفیت لثه و مراقبت صحیح از ایمپلنت می باشد.

عوارض ایمپلنت به دو دسته تقسیم می شود:

عوارض زود هنگام

عوارض دیر هنگام

عوارض زود هنگام ایمپلنت معمولا در طی شکست در هنگام ادغام استخوان ایمپلنت که در فاز بهبود بیولوژیکی ایجاد می شود، به وجود می آید.

ضعف در تکنیک های جراحی، ناتوانی در دستیابی به ثبات اولیه، قرارگیری غیرعمدی ایمپلنت در طی فاز ادغام ایمپلنت و استخوان، عفونت و شرایط سیستمیک مانند دیابت کنترل نشده، بعضی از عواملی است که می تواند باعث از بین رفتن ایمپلنت شود.

شکست های دیرهنگام به دلیل یک یا هردو موارد زیر اتفاق می افتد:

شکست های بیولوژیکی:

ناشی از بیماری پری ایمپلنت که از پلاک ایجاد می شود ، در صورت عدم درمان باعث تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و درنتیجه لقی و شکست آن می شود.

شکست های مکانیکی:

ناشی از شرایط بارگذاری نامطلوب ایمپلنت به علت طراحی ضعیف، شکست پایه، شل بودن اباتمنت و یا شکستگی روکش ایجاد می شود، ولی شکستگی در ایمپلنت کمتراتفاق می افتد.

شکست های اولیه در طی پیش بینی، اندازه گیری و پیش گیری بسیار مشکل است، از سوی دیگر شکست های دیر هنگام ممکن است سریعا شناسایی شده و با موفقیت درمان شوند و در همان مراحل اولیه پروسه، متوقف شوند.

بنابراین هر دندانپزشک که مسئولیت درمان و پروسه کاشت ایمپلنت را در شخصی به عهده می گیرد پس باید مسئولیت های ارائه روش های مراقبت از ایمپلنت دندان و سلامت بافت نرم را نیز بر عهده بگیرد. زیرا در غیر این صورت با افزایش سالانه افراد متقاضی کاشت ایمپلنت و عدم اطلاعات کافی درباره مراقبت صحیح از ایمپلنت، میزان بیماری پری ایمپلنت افزایش خواهد یافت.

مقایسه ظاهری ایمپلنت و دندان

چه عواملی باعث لقی ایمپلنت پس از جراحی ایمپلنت می شود؟

تفاوت های ظاهری دندان و ایمپلنت چه تاثیری در این موضوع دارد؟

در صورت لقی  ایمپلنت چه کار هایی باید انجام دهیم؟

در ادامه مطلب در این باره صحبت خواهیم کرد

در مقایسه با یک ایمپلنت، سیستم حمایت کننده یک دندان طبیعی برای کاهش نیروهای بیومکانیکی اعمال شده بر دندان، و ناحیه استخوان کرستال بهتر طراحی شده است.

پریودونتال ممبرین مجموعه اعصاب و عروق خونی، ماده اکلوزالی (مینا) و نوع استخوان احاطه کننده در مجموع خطر اعمال بیش از حد نیروهای اکلوزالی به سیستم دندان طبیعی را کاهش می دهند.

حرکت دندان:

دندان در بعد عمودی، افقی و چرخشی حرکاتی فیزیولوژیک و طبیعی دارد، مقدار حرکت دندان طبیعی به سطح تماس و طرح ریشه بستگی دارد.

بنابراین تعداد و طول ریشه ها، قطر آن ها، شکل و موقعیت و سلامت لیگامان پریودنتال اساسا روی لقی یک دندان تاثیر گذار است.

لقی بالینی عمودی یک دندان سالم صفر است، حرکت واقعی عمودی دندان تقریبا ۲۸ میکرون بوده و برای دندان های قدامی و خلفی یکسان است. حرکت عمودی یک ایمپلنت محکم تحت نیروی ۱۰Ib، ۲ تا ۳ میکرون بوده و عمدتا به ویژگی های وسیکوالاستیک استخوان زیرین مربوط است.

یک دانشمند دریافت که حرکت افقی دندان را می توان به افقی اولیه و حرکت ثانویه تقسیم کرد.

لقی اولیه با نیروی اندک قابل مشاهده بوده، بلافاصله اتفاق افتاده و نتیجه وجود PDL است.

لقی افقی اولیه دندان از حرکت افقی اولیه بیش تر است، یک نیروی بسیار سبک دندان را به صورت افقی حرکت می دهد.

دومین حرکت دندانی که توسط موله مان (دانشمند) توضیح داده شد بعد از حرکت اولیه اتفاق می افتد، زمانی که نیروی بزرگ تر به دندان وارد می شود.

وقتی نیروی اضافی به دندان اعمال می شود، حرکت دومی نیز قابل مشاهده خواهد بود، که مستقیما به مقدار نیرو بستگی دارد.

لقی ایمپلنت ها:

به عنوان یک روش درمانی قابل اعتماد، ایمپلنت جایگزین دائمی دندان های از دست رفته به حساب می آید، در واقع کاشت ایمپلنت با نرخ ۹۵الی ۹۸ درصد موفقیت توانسته به بهترین روش برای جبران بی دندانی به حساب آید.

استئو اینتگریشن یک واژه بافت شناختی است که تعریف آن عبارتست از تماس مستقیم استخوان با سطح یک ایمپلنت تحت بزرگنمایی میکروسکوپ نوری.

مانند دندان طبیعی سطح تماس ایمپلنت، استخوان حرکت لترالی بیش تری دارد. دانشمندان ایمپلنت های استخوانی دارای تثبیت محکم را بررسی کرده و دریافتند دامنه ای از حرکت ۱۲ تا۶۶ میکرونی در جهت لیبولینگوالی وجود دارد.

گاهی یک ایمپلنت با تثبیت محکم در مرحله دوم نمایان کردن، وقتی که اباتمنت در محل پیچانده می شود، داخل استخوان می چرخد، در این حالت سطح تماس ضعیف استخوان، ایمپلنت در اثر اعمال نیروهای برشی ناشی از قراردادن و پیچاندن اباتمنت و پیچ شکسته است.

اگر چنین اتفاقی روی داد، باید کاور اسکرو مجددا در محل خود قرار بگیرد و به ایمپلنت اجازه اینتگریشن مجدد داده شود.

به همین دلیل در صورتی که شما در بخش ایمپلنت پس از کاشت دندان لقی مشاهده کردید باید سریعا به دندانپزشک متخصص مراجعه کنید.