کاشت دندان و عملکرد بهتربا استفاده از نرم افزارکامپیوتری

در مواردی که قبل از کاشت دندان پیوند بافت و استخوان صورت می گیرد کمی درمان ایمپلنت حساس می شود زیرا باید کاشت ایمپلنت را در بافت پیوندی استخوان انجام دهیم 

این پیوند با سیستم جدید انجام می شود

می توان در مواردی به تشخیص پزشک همزمان با پیوند استخوان کاشت ایمپلنت را نیز انجام داد

بیمارانی که در ناحیه سر و گردن تومور دارند معمولا نیاز به درمان های خاصی دارند. بعضی اوقات این درمان ها به همراه پرتودرمانی و شیمی درمانی انجام می شود. درمان سرطان در این نواحی معمولا زخم ها یا برش هایی را باقی می گذارند که نیازمند پیوند استخوان بزرگ و حاوی رگ های خونی و بافت های نرم است. آسیب های حین درمان سرطان حتی استخوان های فک بالا و پایین را هم دچار مشکل می کند. در این مواقع باید پیوند استخوان همراه با پوست، بافت های نرم و مخاط انجام شود تا بتوان کاملا جایگزین استخوان از دست رفته شود. این بهترین روش برای پیوند استخوان بالا و پایین است و بسیار مطمئن است. با استفاده از تکنیک چاپ ۳ بعدی مدل سازی استخوان راحت تر انجام می شود.

با طراحی مجازی و راهنمای جراحی این کار با دقت بالاتر و خطای کمتری انجام می شود. این کار موجب کاهش زمان مصرفی می شود. قیمت جراحی افزایش می یابد که با توجه به دقت کار ارزشش را دارد. اگر بخاطر دلایل آناتومیکی امکان بازسازی با پروتزهای قدیمی وجود نداشته باشد، بهترین پیشنهاد بعد از بازسازی استخوان آن ناحیه، کاشت ایمپلنت است. با توجه به اینکه برش های استخوانی بزرگ بعد از پیوند نیازمند پرتودرمانی هستند معمولا کاشت ایمپلنت یکسال به تعویق می افتد. چون استخوان هایی که پرتودرمانی می شوند آمادگی کمتری برای کاشت ایمپلنت دارند. به همین خاطر کاشت ایمپلنت را باید درست پس از بازسازی و پیوند استخوان انجام داد تا قبل از پرتودرمانی، جوش خوردن اولیه انجام شود.

اگرچه قرارگیری تکه های استخوانی با راهنمای دریل ایمپلنت بهتر انجام می شود، اما طراحی کامپیوتری برای بازسازی مزایایی دارد که غیر قابل انکار است. این طراحی امکان قرارگیری استخوان در موقعیت مناسب و کاشت همزمان ایمپلنت را فراهم می کند.موقعیت ایمپلنت ها با طراحی دقیقا مشخص می شوند. احتمال اینکه ایمپلنت ها به شکل زاویه دار قرار گیرند هست چرا که تکه استخوانی پیوند شده انعطاف پذیر است، پس باید هنگام دریل کردن از راهنمای مخصوص استفاده کرد.

از سال ۲۰۱۵ ما شروع به طراحی کامپیوتری کردیم که بدون استفاده از نرم افزارهای انحصاری قابل اجرا بود. حین جراحی نیز از نرم افزارهای دیگری استفاده کردیم تا بتوانیم زاویه ی ایمپلنت ها را مشخص کنیم. این کار برای اولین بار انجام شده است.

ما بیمارانی را انتخاب کردیم که نیاز به بازسازی فک پایین داشتند. قبل از جراحی تصویر CT اسکن از چهره و جمجمه فرد تهیه شد. طراحی با انجام معاینه حضوری و تشخیص اندازه و موقعیت ایمپلنت ها شروع می شود. در مراحل طراحی پس از مشخص کردن موقعیت مناسب پروتزها، موقعیت تکه های استخوانی نیز مشخص می شوند تا فضای مناسب را برای کاشت ایمپلنت و جوش خوردن فراهم کنند.

مدل نهایی بازسازی شده با تصویر CTاسکن قبل از جراحی ادغام می شود. حفره های عمودی در مدل طراحی می شوند تا بتوان قالب گیری را انجام داد. برای ۴ بیمار ۱۳ ایمپلنت با این روش کاشته شد. تکه های استخوانی و ایمپلنت ها همانطور که برنامه ریزی شده بود با موقعیت و زاویه ی تعیین شده قرارداده شدند.

ما در این پژوهش نشان دادیم با استفاده از نرم افزارهای موجود، پیوند بافت های نرم، سخت و رگ های استخوان و کاشت ایمپلنت را می توان طراحی کرد. از قطعه ای به عنوان راهنما برای انتقال دقیق اطلاعات مربوط به پیوند و ایمپلنت استفاده کردیم.

هنگام بازسازی استخوان های آسیب دیده باید مکان هایی که قصد داریم ایمپلنت بکاریم مشخص شوند، چرا که نواحی بازسازی شده باید توانایی کاشت دندان  را داشته باشند. کاشت ایمپلنت و ادغام کامل با استخوان تنها راهی است که می توان قابلیت جویدن را به بیمار برگرداند. کاشت همزمان ایمپلنت با بازسازی استخوان مزایای متعددی دارد. فرآیند جوش خوردن به دلیل حجم استخوان زیادی که پیوند می شود از همان ابتدا شروع می شود و می توان پروتز را زودتر قرار داد. این موضوع باعث می شود قابلیت جویدن زودتر به بیمار برگردد. چنانچه بیمار نیاز به پرتودرمانی داشته باشد ایمپلنت ها باید طی چند هفته با استخوان جوش بخورند، در غیر اینصورت از موفقیت کلی درمان کاسته می شود.

اشکال این روش مدت زمان طولانی طراحی است که قبل از شروع جراحی انجام می شود. بسیاری از شرکت ها سعی در کاهش این زمان دارند اما در بهترین حالت ۱۰ روز طول می کشد. علت این زمان طولانی طراحی صفحه ی راهنما و کیفیت آن است چرا که این صفحه دقت جراحی را بالا می برد.

کاشت پروتز دندانی همزمان با بازسازی استخوان بسیار ارزشمند است. دو موضوع اینجا مطرح است، اول اینکه استخوان پیوندی باید بیشترین تماس را با استخوان خود فرد داشته باشد، دوم اینکه این تماس حداکثری باید همزمان با موقعیت ایده آل ایمپلنت ها اتفاق بیفتد. برای افزایش دقت کاشت ایمپلنت یک صفحه ی حفره دار شده طراحی شده تا استخوان پیوندی را بتوان تنظیم کرد.

در نهایت باید گفت که این روش راه حلی ساده و دقیق برای کاشت ایمپلنت همزمان با بازسازی استخوان است. این روش در اکثر بازسازی های استخوان فک پایین قابل اجرا است.

مینی ایمپلنت دندان واستفاده از آن درمبتلایان به زخم دهانی

دندان عضو بسیار مهمی در بدن انسان است

در صورت نبود آن کاشت ایمپلنت یکی از بهترین راه های جبران  است

حتی افرادی که دچار  زخم دهانی هستند می توانند با کاشت مینی ایمپلنت این موضوع را بر طرف کنند

Oral lichen planus یکی از بیماری های التهابی شدید می باشد، که منجر به زخم های دهان می شود، بیشتر بیماران آن افراد بزرگسال ، اغلب بانوان و نرخ آن بین ۲٫۲ تا ۰٫۱ درصد است.

به طور کلی دو مدل زخم دهان داریم، شبکه ای و سایش دهنده، اگرچه مدل های دیگری نیز وجود دارند.

این بیماری با آسیب هایی همراه است که زخم های دهان را تشدید می کند، و برای کاشت ایمپلنت این آسیب ها و زخم ها باید به حداقل برسند، بدین منظور ما از ایمپلنت  دندان های کوتاه استفاده کردیم، تا جایگزینی برای پیوند استخوان باشد و میزان مراحل درمان را کاهش دهد.

ایمپلنت های کوتاه درمان مناسب و قابل پیش بینی برای بیماران سالم هستند و میزان موفقیتی مشابه ایمپلنت ها و پروتز های استاندارد دارند، اما از آن جایی که می دانیم ارزیابی طولانی مدت ایمپلنت های کوتاه برای این دسته از بیماران انجام نشده است، قصد داریم به بررسی آن ها بپردازیم.

به شکل دقیق تر هدف ما محاسبه میزان موفقیت ، اندازه گیری تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و ثبت مشکلات آنهاست.

۲۳ بیمار با میانگین سنی ۵۸ سال که شامل ۳ مرد و ۲۰ زن بودند در این پژوهش شرکت کردند، ۶۶ ایمپلنت برای این بیماران کاشته شد، تمام جراحی ها توسط یک پزشک باتجربه انجام پذیرفت.

۶۳ تا از ایمپلنت ها در ناحیه عقبی فک بودند، ۲۹ تا از ایمپلنت ها با پیچ به پروتز متصل بودند، و ۲۷ تا با سمنت، به طور میانگین تا ۵ سال بیماران معاینه و بررسی شدند، میزان موفقیت ۶۵ از ۶۶ بود و میزان تحلیل استخوان افقی و عمودی به ترتیب ۰٫۹۶ و ۰٫۹۹ میلیمتر است.

تفاوت زیادی بین افرادی که زخم های شبکه ای و سایشی داشتند وجود نداشت. اما استخوان اطراف زخم های سایشی پایداری کمتری دارند.

پروتز بر پایه ایمپلنت فوائد متعددی نسبت به پروتزهایی دارند که مخاط لثه پشتیبان آنها است، بخصوص در مورد افرادی که از بیماری زخم های دهانی رنج می برند.ایمپلنت مانع فشار و تحریک مخاط دهان می شود و بهتر پروتز را نگه می دارد، پس ایمپلنت تداخل در درمان این بیماری ایجاد نمی کند. امروزه میزان موفقیت ایمپلنت برای این بیماران با افراد سالم قابل مقایسه است.

تعداد کمی از مقالات به بررسی گسترده ی ایمپلنت در این بیماران پرداخته اند و بیشتر راجع به یک فرد خاص بوده است. این اولین مقاله ای است که ایمپلنت های کوتاه را به بیماران زیاد و به مدت طولانی بررسی می کند.

میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه ۶۵ از ۶۶ بود که مشابه نرخ ایمپلنت های بلند در این بیمار است. برخی مقالات چنین نرخی را برای بیماران بدون زخم با ایمپلنت کوتاه گزارش کرده اند. پایداری استخوان برش داده شده در اطراف ایمپلنت ها مشابه با بیماران بدون زخم است. همچنین میزان تحلیل استخوان نیز با بیماران عادی قابل مقایسه است و نزدیک به هم هستند.

این نتایج مارا تشویق به استفاده از ایمپلنت های کوتاه برای این بیماران می کند چرا که نیازی به پیوند هم ندارند، کاهش طول ایمپلنت ها درمان را ساده تر می کند.

در نهایت باید گفت ایمپلنت های کوتاه در این بیماران خاص نتایج موفقیت آمیزی دارند، چرا که با کاشت ایمپلنت در لبه ی مرزی استخوان ، دیگر نیازی به انجام پیوند استخوان ، افزایش مراحل جراحی، و برش وزخم های جدید نیست.

کاشت یمپلنت در قسمت جلوی دهانی

ایمپلنت در ناحیه جلویی دهان  علاوه بر عملکرد مناسب باید زیبایی را نیز به همراه داشته باشد . کاشت ایمپلنت  درناحیه قدامی می تواند فوری یا با تاخیر همراه با پیوند استخوان انجام شود ما می خواهیم بدانیم در کدام روش موفقیت درمان بیشتر است 

علت شکست های ایمپلنت و پژوهش در رابطه با ماکروفاژها

علت شکست ایمپلنت می تواند متفاوت باشد

آیا حضور ماکروفاژ ها می تواند علت شکست درمان کاشت دندان باشد؟

ما در این مقاله علمی این موضوع را بررسی کرده ایم و جواب این سوال را خواهیم داد

انجام موفقیت آمیز فرآیند جوش خوردن در کاشت ایمپلنت بسیار مهم است، شرایط مختلف بدنی مثل تغییر متابولیسم استخوان ، تغییرات هورمونی، و سیگار کشیدن می توانند باعث عدم موفقیت کاشت ایمپلنت شوند، همچنین عوامل دیگری مثل کیفیت و اندازه استخوان، روش های جراحی، سطح ایمپلنت نیز در این موفقیت تاثیر گذارند. شکست، یا در فرآیند هیلینگ و یا پس از آن اتفاق می افتد، که جوش خوردن ایمپلنت را با شکست مواجه می کند.

علاوه بر این جوش خوردن زود هنگام باعث تغییراتی می شود که علت آن خود ایمپلنت و محیط اطراف آن می باشد.

خوردگی به این معنی است که واکنش بین ماده جامد و محیط شیمیایی اطراف آن باعث از بین رفتن قسمتی از ماده جامد، تغییر ویژگی ساختاری و یکنواختی آن می شود. تجمع موضعی بار فلزات در بدن انسان، و حیوانات به خاطر این فرآیند مشاهده شده است. زمانی که این یون ها در بافت ها آزاد می شوند، در فضاهای بین سلولی قرار می گیرند و معمولا باعث تحلیل بافت و استخوان می شوند.

سلول های ماکروفاژ نوعی از سلول های گلبول سفید در سیستم دفاعی بدن هستند که عوامل خارجی را حذف می کنند. سطح ایمپلنت های شکست خورده در تماس کامل با استخوان ها و بافت ها هستند، حضور ماکروفاژ ها روی سطح ایمپلنت های شکست خورده باعث تشکیل بافت ها و رگ های جدید می شود.

هدف این پژوهش بررسی التهابات بافت های نرم در ایمپلنت های شکست خورده است.

مطالعات بافت شناسی در دانشگاه بونیس آیرس آرژانتین انجام شد، این ایمپلنت ها بر اثر جابجایی، شکستگی و کاشت زود هنگام با عدم موفقیت همراه شده بودند، ایمپلنت ها در محلول ۲۰ درصد فرمالین قرار داده شدند. قبل آزمون بافت شناسی از آن ها تصاویر رادیولوژی تهیه شد.

در این پژوهش ۱۰ ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفتند، این ایمپلنت ها بخاطر جابجایی با عدم موفقیت همراه بودند، و برروی سطح خارجی بافت های نرم وجود داشت.

در این نواحی ماکروفاژها با ابعاد بین ۱ تا ۳ میکرومتر مشاهده شدند.

تعداد ماکروفاژها در بافت های ملتهب شمرده شد.

با آزمون آنالیز عنصری ساختار ذرات داخل ماکروفاژها نیز بررسی شدند.

در همه ی موارد بافت ها و رگ های جدید بررسی شدند. ماکروفاژ ها به شکل یکنواخت توزیع شده بودند، سیتوپلاسم های آن ها دارای ذرات فلزی تیتانیوم بود، حضور ماکروفاژ هایی که حاوی ذرات فلزی بودند، کشف بسیار بزرگی بود، این فرآیند بخاطر فرآیند خوردگی فلز است.

مطالعات قبلی حکایت از حضور ماکروفاژ ها ،بافت ها، و رگ های جدید در حوالی ایمپلنت های شکست خورده دارند.

حضور ذرات فلزی نیز در این ماکروفاژ ها و بافت ها، جلوی عملکرد مناسب سلول های استخوانی را می گیرد. در این مواقع هم تحلیل استخوان رخ می دهد و هم تشکیل استخوان با مشکل مواجه می شود.

در این پژوهش ذرات فلزی در ماکروفاژها دیده شدند که نشان دهنده ی وجود فرآیند خوردگی هستند، این اتفاق جوش خوردن ایمپلنت و استخوان را مختل می کند.

اختلال در جوش خوردن باعث عدم پایداری و جابجایی ایمپلنت می شود، حضور ماکروفاژها بخاطر محصولات حاصل از خوردگی است که باعث واکنش با حساسیت بالا می شوند، این واکنش باعث ترشح cytokine می شود که در نهایت ماکروفاژها حضور پیدا می کنند.

موضوعی که کاملا مشهود است، ماکروفاژها در نزدیکی سطح فلز بسیار فراوان هستند.

این موضوع یعنی غلظت یون های فلزی متناسب با فاصله ی آن از سطح فلز است، حضور ماکروفاژها احتمالا علت شکست ایمپلنت دندان است، فرآیند هایی که توضیح داده شدند کاملا مشخص نبودند اما دخالت ماکروفاژها را نشان دادند.

در آینده نیازمند مطالعات گسترده ای برای یافتن ارتباط دقیق بین شکست ایمپلنت و حضور ماکروفاژها در بافت های نرم هستیم

پیوند استخوان برای ایمپلنت و استفاده از غشا کلاژنی

هنگامی که دندانی که دیگر غیر قابل استفاده است را می کشند  استخوان های اطراف آن  دندان دچاره آسیب  می شود و تحلیل استخوان را در آن  ناحیه  داریم  و هنگامی که که مجدد می خواهیم در آن قسمت کاشت دندان انجام دهیم ابتدا باید پیوند استخوان صورت گیرد. حال می خواهیم بررسی کنیم قبل از کاشت ایمپلنت پیوند استخوان  همراه با غشا کلاژنی انجام شود چه مزایایی دارد 

بیماری های مربوط به لثه و استخوان های فک ، التهابات ناشی از با کتری ها و همچنین آسیب های مکانیکی معمولا قبل از کشیدن دندان باعث تحلیل استخوان می شوند. آسیب حاصل از کشیدن نیز به تحلیل بیشتر کمک می کند، پس از کشیدن دندان لبه ی مرزی استخوان دچار تغییر شکل می شود، که برای کاشت ایمپلنت دندان مناسب نیست و کار را سخت می کند. بیشترین میزان تحلیل در سه ماهه اول اتفاق می افتد، اگرچه تغییرات تا یک سال همچنان ادامه دارند، چنین مواردی معمولا از پیوند استخوان استفاده می کنند تا شرایط برای کاشت ایمپلنت فراهم شود.

پیوند ناحیه ای که دندان کشیده شده ( سوکت) از استخوان برای کاشت ایمپلنت محافظت می کند. پس از پیوند استخوان با غشا پلیمری گلایکویید و لاکتید، دیگر تحلیل در این ناحیه وجود ندارد.

این غشاهای پلیمری به جوش خوردن بافت، انعطاف پذیری سلول ، حفظ فضا ، زیست سازگاری و جابجایی مایعات کمک می کند.

اما چنانچه این غشاها در نزدیکی عصب های مغزی یا نزدیک برش ها قرار گیرند باعث عوارض می شوند، به همین خاطر چگونگی قرارگیری این غشاهای کلاژنی مهم است، و در نتیجه در درمان تاثیر گذار است.

در این پژوهش به بررسی بیمار ۲۴ ساله پرداخته ایم که در ناحیه عقبی سمت راست فک پایین احساس درد داشت. درد او متوسط، تناوبی و معمولا هنگام جویدن بود. در معاینات مشکل بهداشتی و لثه ای وجود نداشت، با بررسی های دقیق تر متوجه می شویم که دندان فک پایین سمت راست نسبت به سطح اکلوزال (جونده)، دچار چرخش شده است.

تصاویر رادیولوژیکی برای ارزیابی شرایط استخوان و شکل آن تهیه شدند. تصاویر نشان دادند که این ناحیه دچار تحلیل استخوان است و دندان های مجاور مشکلی ندارند. همچنین التهابات موضعی نیز در اطراف آن وجود داشت.

فرآیند جراحی تحت بی حسی موضعی انجام شد و دندان مد نظر کشیده شد، سپس جای دندان خالی با پیوند استخوان پر شد، فرآیند تراکم پیوند استخوان را انجام ندادیم زیرا این کار باعث جلوگیری از تشکیل عروق و سلول های بنیادی می شود. سپس محل پیوند را با غشا کلاژنی پوشاندیم تا ماده پیوند استخوان در تماس مستقیم نباشد و غشا را به بافت نرم بخیه زدیم.

بیمار قرار شد با دندان های بخش سمت راستی چیزی نجود، و بهداشت دهان را حتما رعایت کند، پس از یک هفته بخیه ها کشیده شد و پس از سه هفته و ۱۲ هفته معاینات انجام شد.

غشا کلاژنی بعد از یک هفته کاملا سالم بود و هیچ گونه علائم عفونت وجود نداشت . فرآیند ترمیم پس از کاشت ایمپلنت کاملا عادی بود و بافت های نرم پس از ۱۲ هفته بسته شدند.

پس استفاده از پیوند استخوان و غشا به منظور کاهش یا حذف تحلیل استخوان بعد از کشیدن دندان انجام شد.

این کار  آسیب به بافت اطراف را پس از کشیدن دندان کاهش می دهد.

ناحیه ای که خونریزی دارد با ماده پیوند دهنده پر می شود.

غشا کلاژنی جذب می شود و به عنوان بستری برای رشد بافت ها عمل می کند.

غشا کلاژنی به شکل هدفمند کاملا نزدیک برش قرار داده شد تا باعث افزایش فشار در آن ناحیه شود . اولین نگرانی این است که دچار عفونت شود و از بین برود، که این موضوع باعث کاهش موفقیت می شود. جلوگیری از عفونت ها در فرآیند ترمیم با ضد میکروب ها انجام می شود، بسیاری از مطالعات نشان داده اند که برای رسیدن به نتیجه مطلوب نیاز به استفاده پوشش با موانع جذبی نیست، اگر کنترل عفونت خیلی دقیق انجام شود، غشا کلاژنی مانع عایق بودن جراحی دندان نیست.